Bloggang.com : ร่วมวงด้วยคน : Orange เจ้าหมาสีส้มผู้อาภัพ

Orange เจ้าหมาสีส้มผู้อาภัพ

Orange เป็นลูกหมาพันธุ์ครอกที่สองของบ้าน ที่เกิดวันเดียวกับแม่พิมของมัน

แม่ของOrange ชื่อ พิมมาดา 555 (ไม่ต้องแปลกใจถ้าพิมจะชื่อเหมือนนักร้องเกิร์ลกรุ๊ปวงดัง เพราะว่า ที่มาของชื่อพิม ก็มาจากเธอนั่นแหละ)

พอพิมโตเป็นสาว ฉันก็เอาไปจ้างผสมกับ ออดี้ (แหม มีแต่คนในวงการทั้งนั้น) ข่าวว่า ออดี้เคยเป็นแชมป์อเมริกันค๊อกเกอร์ด้วย

ออดี้ เป็นหมาสีขาวน้ำตาล ก็สวยดีตามรางวัลนั่นแหละนะ แต่ว่า ไม่มีใครรู้เลยว่า ลูกของออดี้ จะออกมาเป็นอย่างไร

พิมท้องอยู่สองเดือน ก็คลอดลูกออกมาสี่ตัว ชาย 2 หญิง 2 สีส้มๆ เหมือนกันหมดเลย(จริงๆ จะเรียกสีน้ำตาลก็คงได้ แต่ตอนมันออกมานี่ สีส้มจริงๆแหละ)

Orange ออกมาเป็นตัวแรก ทำไมฉันถึงได้จำได้น่ะเหรอ ก็เพราะว่า พี่น้องของ Orange ที่เป็นชายอีกสองตัวนั้น ไม่มีหู

ใช่แล้ว ไม่มีหู ไม่มีใบหู และรูหูด้วย

สองตัวนี้ พ้นท้องพิมมาได้ไม่กี่นาที ก็หมดลมหายใจ

ส่วนน้องหญิงอีกตัวของ Orange นั้น ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ พอคลอดออกมา ก็หายใจไม่ปกติ

โชคดีที่โทรหาคุณหมอข้างบ้าน แล้วคุณหมอแนะนำให้เอากระดาษมาถูข้างตัวแรงๆ แรงๆ และแรงๆ จนมันหายใจดีขึ้น

สรุปว่า เหลือกันพี่น้องสองสาว
คือ Orange กับทองสร้อย (เป็นพี่น้องกันแน่มั้ยเนี่ย)

สองตัวติดกันมาก ขนาดว่า ตอนที่ Orange ท้อง จะคลอดลูก ยังต้องเอาทองสร้อยเข้าไปอยู่ในกรงเป็นเพื่อน

Orange เป็นอเมริกันคอกเกอร์ที่จัดว่าสวยเลยทีเดียว ทั้งโครงสร้างและขน
Orange เป็นหมาใจดี ไม่เคยขู่ใคร ไม่เคยกัดใครทั้งนั้น

ตอนคลอดลูกครอกสุดท้าย Orange คลอดไม่ได้ ที่บ้านก็คิดว่ามันรอแม่มัน(คือฉันนี่แหละ) พอฉันกลับมา ก็เห็นว่า มันเบ่งแล้ว แต่ทำไมคลอดไม่ได้

สุดท้ายครอกนั้น ก็ต้องผ่าออก Orange เลยเป็นหมันตั้งแต่นั้นมา

Orange เริ่มมีอายุมากขึ้น (จริงๆก็ไม่มากเท่าไหร่ แค่ 5-6 ขวบ เท่านั้น) ตาของมันก็เป็นต้อกระจก

หมอบอกว่า ทำอะไรไม่ได้ ต้องรอให้มันเต็มวงก่อน แล้วค่อยลอกออก แต่หมาก็จะเห็นแค่เบลอๆ

มันเริ่มเดินชนนั่นชนนี่ แล้วก็คงไปชนเอาขาใหญ่อย่างนังขี้โม้(ไซบีเรียนฮัสกี้) เจ้าแม่ประจำบ้านเข้า

Orange โดนขี้โม้กัน เป็นแผลที่ขาหน้า ฉันรีบพาไปหาหมอ ก่อนจะไปงานแต่งงานเพื่อนสนิท

มองดูแผลแล้ว ก็ไม่น่าจะมีอะไร รอยเขี้ยวเล็กๆ ไม่ใหญ่มาก เลือดก็ไม่ไหลแล้ว

แต่พอกลับจากงานแต่งเพื่อน เห็นOrange นอนแอบอยู่ใต้ท้องรถอีกคัน

ฉันยื่นมือไปแตะขา Orange บอกมันว่า แม่กลับมาแล้วนะ เป็นยังไงมั่ง

เห็นมันนอนเงียบ(แต่ยังหายใจ) ก็คิดว่ามันคงอยากพัก ไม่ได้เอะใจอะไรเลย

เช้ามา Orange ก็จากไปโดยสงบ ตรงที่เดียวกับเมื่อคืน

Orange คงรอให้แม่กลับมาเพื่อจะบอกลากัน ขอโทษนะ Orange ถ้าแม่เอะใจสักนิด Orange คงไม่ตาย หรืออย่างน้อย เราคงได้ร่ำลากันมากกว่านี้

แม่รัก Orange นะลูกนะ