จัดปลาเก๋ารอบไฟนอล, การเตรียมอาหาร, วิธีการโหลดอาหาร, เคราะห์ซ้ำกรรมซัด, ลงทะเบียนและรับอุปกรณ์, ก่อนปล่อยตัว

10 Nov 2016 (คืนก่อนเดินทาง)

มัม ทวน และตรวจสอบสิ่งของทุกอย่างตาม Check List ที่ทำขึ้นมาเองอีกครั้ง หนึ่ง

จัดแจงให้ดีในกระเป๋าแต่ละ ใบ ดังนี้:

กระเป๋า แบ่งเป็น 3 ส่วน

1. “เป้ 2XU ใบใหญ่” ใส่ สิ่งของ เสื้อผ้า สำหรับการใช้ชีวิตที่เชียงใหม่ ของมีไม่เยอะมาก แค่ เสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว อุปกรณ์อาบน้ำ แค่นั้น เพราะว่าส่วนใหญ่ เราก็คงจะอยู่แต่ในสนามวิ่งน่ะนะ
2. “เป้น้ำ” สิ่งนี้จะต้องอยู่ติดตัวเราตลอดเรซนะ.. เช็คอุปกรณ์ในลิสต์ Must Have! จนครบก่อน ห้ามตกหล่นเด็ดขาด! จากนั้นก็แพ็คให้ดี ใส่ซองซิป ตามสภาพ แล้วก็จัดเรียงเข้าในกระเป๋าอย่างเป็นระเบียบ คำนึงถึงด้วยว่าอันไหนต้องหยิบบ่อย ก็เอาไว้ตรงช่องที่หยิบง่าย ๆ ... อุปกรณ์ไม่บังคับแต่จำเป็นก็ใส่เข้าไปด้วยนะเคอะ... สิ่งไม่สำคัญ แต่จำเป็นของมัมก็คือ “ลิปสติก” (โปรหนำ อาจจะพกดินสอเขียนคิ้วนะ แต่สำหรับมัม แค่ทาปากก็เท่ากับแต่งหน้า.. ขาดไม่ได้เลย ไม่งั้นหน้าที่จืด ๆ ของมัมก็จะซีดมากกก 555), ทิชชู่เปียก, ทิชชู่, ยา!!, เสบียงอาหาร, ขนม, ยาดม, ยาอม ฯลฯ
3. Drop Bag 3 ใบ สำหรับไว้ที่ A5, A9 และ จุด Finish ข้างในก็บรรจุพวก เสื้อผ้าสำรอง, รองเท้า, ถุงเท้า (เผื่อเปลี่ยน), อาหาร, ขนม, ทิชชู่, ทิชชู่เปียก, แบตสำรอง, ไฟคาดหัวสำรอง ฯลฯ

ของทุกอย่างที่ใส่กระเป๋าเตรียมไว้ มัมแพ็คไว้ในซองซิปทั้งหมด มีหลายไซส์ อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย.. 

เพื่อให้ง่ายต่อการใช้งาน และจะได้ไม่ลืม ไม่หายด้วย... อีกอย่าง ถ้าเกิดฝนตกขึ้นมา ของจะได้ไม่เปียก หรือเสียหายนะ

ซองซิป สำคัญนะ ^_^ 

การจัดเตรียมอาหาร/ ขนม สำหรับโหลดระหว่างทาง

ด้วยความที่มัมยังไม่เคยวิ่งไกลขนาดนี้มาก่อน และไม่เคยวิ่งข้ามวันข้ามคืนแบบนี้ด้วย...

ก็เลยยังงง ๆ ว่า เอ๊ะ! เราต้องจัด ต้องเตรียมเสบียงไปแค่ไหนนะ? ที่งานจะมีให้เราอยู่แล้วด้วยรึเปล่า?

พี่ๆ เพื่อนๆ หลายคนบอกมัมว่า งานโป่งแยงเทรลนี้ จัดโดยพี่โปรหนำ ซึ่งทุกๆงานที่พี่โปรหนำจัดนั้น เรื่องอาหารการกินจะเพียบพร้อมอุดมสมบูรณ์มากๆ

แต่อย่างไรก็ตาม... เราก็ต้องเตรียมของตัวเองไปให้พร้อม และเพียงพอ ด้วยนะ... เผื่อไว้ดีกว่า “เซฟๆ”

นอกจากเผื่อของจะหมดในแต่ละจุดที่ทางงานแจกแล้ว.. เราไม่รู้ด้วยค่ะว่า แต่ละจุดที่จะมีอาหาร หรือขนมแจกนั้น จะแจกอะไรให้แก่เราบ้าง? เพราะแต่ละคนก็มีของกินสำหรับให้พลังงานในรูปแบบต่างกันออกไป...

สำหรับมัม ช่วง 1 เดือนก่อนวิ่ง... มัมสะสมอาหารและขนมมาเรื่อย ๆ (เห็นอะไรที่ดูน่ากิน แล้วสามารถกินตอนช่วงวิ่งได้ ก็ซื้อมาสะสมเอาไว้ก่อน)

แต่ของส่วนใหญ่ที่มัมเตรียมไว้ ก็เป็นพวก ข น ม ติ ง ต๊ อ ง ง๊ อ ง แ ง๊ ง ของมัมเอง...

เพราะว่ามัมไม่ชอบกินเจล ไม่ชอบกิน เอเนจี้บาร์ เพราะมัมรู้สึกว่ามัน ไม่อร่อย ไม่อยากกลืนลงไป...

เข้าใจใช่ป่าว.. แบบว่า เหยยย... เราต้องวิ่งตั้งเยอะ และตั้งนานขนาดนั้น...

ขอมัมกินอะไรที่มัมชอบ กินง่าย ๆ กินได้เรื่อย ๆ เถอะนะ นะ... :P

ของกินที่มัมพกไปหลัก ๆ ก็จะเป็นพวก ช็อคโกแลตทั้งหลายแหล่, ขนมปังโฮลวีตน้ำผึ้ง, ถั่วลันเตา, ปั้นสิบ, หมูแผ่น, ปลาเส้น, ลูกอม, นมอัดเม็ด, สาหร่าย, ถั่วลิสง, ลูกเกด, ยาอม, เกลือแร่ซอง...

ส่วนนี้ขอชี้แจงนิดนุง... :::

มัมเข้าใจนะ ว่า อาหาร หรือขนมธรรมดาทั่วไป... จะต้องใช้เวลาในการดูดซึมนาน หรือกว่าร่างกายจะสามารถนำสารอาหารจากอาหารเหล่านั้นไปใช้ได้ ต้องใช้เวลานานนั่นเอง...

ไม่สามารถดูดซึมได้ทันที หรือกินแล้วดีดทันที เหมือนกับพวกเจลให้พลังงาน ฯลฯ

มัมก็เลยจัดการวิธีการโหลด โดย การ... หม่ำก่อนที่จะหิว หรือก่อนที่จะหมด นั่นเอง!

วิธีการของมัม.. ซึ่งมาจากการสังเกตุร่างกายของตัวเอง ในช่วงเวลาฝึกซ้อมยาวๆ ค่ะ

และมัมก็ได้บทสรุปของตัวเองว่า...

“กินล่วงหน้า ไม่รอจนหิวโซ ไม่ประมาทจนเกิดอาการชนกำแพง”

วิธีการนี้ของมัม เกิดจากการที่มัมสังเกตุตัวเอง

โดยมัมได้ทดลองเอง ในช่วงการฝึกซ้อมวิ่งยาวค่ะ

มัมทดลอง..

ลองปล่อยหิวแล้วค่อยกิน..

ตอนนั้นมัมกินขนมปังโฮลวีตกับน้ำผึ้ง

หลักจากกินเสร็จ ก็ดื่มน้ำตาม รวมทั้งเกลือแร่ แล้วก็ค่อย ๆ วิ่งต่อไปแบบช้าๆ

ช่วงแรก จะยังอืด ๆ ไม่มีแรง ขาหน่วงๆ ก้าวขาได้แบบสเตปช้า ๆ เรื่อย ๆ เอื่อยๆ อิดโรย

แต่หลังจากนั้น 45 นาที - 1 ชั่วโมง แรงจะเริ่มมา แล้วก็สามารถวิ่งต่อไปได้ในสเตปที่แรงขึ้น (มีความพุ่งงงงง นั่นเอง)

มัมก็เลยเลือกใช้วิธีการแบบนี้... คือ กินของที่ชอบกิน ที่สามารถให้พลังงานได้เพียงพอ เหมาะสม

ย้ำอีกหน... ต้องหาวิธีการที่เหมาะสมของตัวเองให้ได้ก่อนนะ...

เพราะร่างกายของพวกเราไม่เหมือนกัน... ไม่มีใครเหมือนใคร...

หาวิธีการที่เหมาะสม และเข้ากับสภาพร่างของตัวเองให้ได้นะคะ...

ทดลองระหว่างการฝึกซ้อม.. อย่าไปทดลองในสนามจริงล่ะ!!

ผิดพลาดไป ไม่คุ้มเน้อ....

ปล. ไม่ได้ไม่สนับสนุนให้กินเจลนะคะ

จริง ๆ แล้ว ถ้ากินเจลได้ หรือเอเนจี้บาร์ได้ จะช่วยลดภาระในการแบกอาหารและขนมได้เยอะเลย เพราะเจลเป็นแค่ซองเล็ก ๆ แถมกินแล้วได้พลังงานเลย แบบไวมากๆ เมื่อเทียบกับการกินขนมของมัม...

(ส่วนมัม ยินดีแบกของหนักขึ้น เยอะขึ้น เพื่อแลกกับความสุขระหว่างกิน ตอนที่เหนื่อยๆ แหะๆ)

>> หาวิธีการที่เหมาะสมกับร่างกายของตัวเองให้เจอนะคะ แล้วจะมีความสุขกับการวิ่ง และการกินระหว่างวิ่ง อิอิ

เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

Topic แลดูช่างโหดร้ายเนอะ 555+ ... เมื่อไรจะได้เข้าเรื่องวิ่งเนี่ย...

(เอาน่า.. มัมบอกเพื่อน ๆ ไปหลายคนว่า.. มัมสมัครงานโป่งแยงไว้ตั้งแต่เดือน กุมภาพันธ์ นะ กว่ามัมจะได้วิ่ง ก็เดือนพฤศจิกายน นู่น มัมรอตั้ง 11 เดือนเลย... เรื่องก็เลยเยอะหน่อย.. ฮ่าๆๆ)

ก่อนหน้านี้ ที่มัมเขียนไว้ใน ตอนที่ 3 เกี่ยวกับอาการป่วยก่อนแข่ง ที่มัมไปฉีดยาที่ก้นมา...

เช้าวันที่จะต้องเดินทาง..

11 Nov 2016

อาการป่วยก็ยังคงอยู่กับเรา... มีไข้ ไอ เจ็บคอ มีเสมหะ มีน้ำมูก....

และแจ๊คพ๊อตก็คือ... มัมตื่นเช้ามา พร้อมกับ.... #เลือดดดดดดดดดด

แดงเดือดดด... ประจำเดือนมาคร่า..

โน้ววววววววววววววว

มีความเงิบอย่างรุนแรง...

เหยยย......

จริง ๆ ตามรอบแล้ว มันจะต้องมาสัปดาห์หน้า คือ สัปดาห์หลังจากที่แข่งจบแล้วนี่นาาาาาาา............

มีความกังวลเพิ่มขึ้นทวีคูณ ไม่รู้จะนิยามสิ่งที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ว่ายังไงดี? “ไข้ทับฤดู” ไม่สิ... เป็นไข้ก่อน ต้องเป็น “ฤดูทับไข้” รึเปล่านะ?

สภาพมัมตอนวิ่งจะเป็นยังไงค้าฟเนี่ย?? “นอนน้อย ไข้มาเยือน ประจำเดือนก็มา ก่อนเวลาอันสมควร”

ณ จุดนี้...

พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ หลายคนมาก พอรู้

ก็เป็นห่วง แล้วก็ส่งกำลังใจ พร้อมกับคำแนะนำมาให้

มีทั้งคนที่แนะนำให้มัมลดระยะทางลง หรือให้แคนเซิลเรซนี้ก่อน รองานหน้าก็ได้นะ

(มัมรู้นะ ว่าทุกคนเป็นห่วง ไม่อยากให้มัมฝืน.. แต่มัมก็ดื้ออยู่ดี แหะๆ)

เพื่อนบางส่วนก็ส่งกำลังใจมาให้ พร้อมบอกให้ดูแลตัวเองดี ๆ เพราะรู้อยู่แล้วว่า ยังไงมัมก็คงไม่ถอนตัว แน่ๆ (กลุ่มนี้ พอจะรู้ซึ้งถึงความดื้อมึนของมัม ว่าห้ามไปก็คงนั้นนั้น ปล่อยไปตามยถากรรมของมันเถอะ 555)

เอ้า!!! ถอยหลังไม่ได้แล้ว... ยังไงมัมก็จะลุยยยยย!!!

ก่อนจะออกจากที่พัก เพื่อเดินทางไปจุดนัดพบ.. มัมตรวจเช็คของอีกครั้ง ในลิสต์ที่จดไว้...

เพราะของบางอย่าง เช่น อุปกรณ์ชาร์ต เราต้องเก็บมันไปด้วย

และที่สำคัญมากก็คือ เซ็ทยา... ซึ่งรวบรวมไว้ในเป้น้ำ ฝั่งซิบด้านขวา

ทั้ง ยากิน วิตามิเสริม ทั้งวิตามินซี วิตามินบี วิตามินรวม ยาอมทั้งสมุนไพร ทั้งแผนปัจจุบัน ฯลฯ

ในส่วนของประจำเดือนนั้น... ...

มันมาแล้ว.. ทำไรไม่ได้... วันนี้คือ 1 วันก่อนจะวิ่ง... วันพรุ่งนี้คือวันวิ่ง..

นับเป็นวันที่ 2 ของการมีประจำเดือน ซึ่งจากสถิติส่วนตัวแล้ว... มันจะ แดงเดือดมาก พุ่งพรวดดดดดด

OMG!

“แต่.. ไม่!! มัมไม่ยอมง่ายๆ หรอกนะ... มาเซ่!!!”

เพลงนี้ ยังคงดังวนๆ อยู่ในหัว

อย่าบอกว่ายอมแพ้ถ้ายังมีลมหายใจ อย่าบอกว่าไม่ไหวถ้าเรายังมีความฝัน

มัมพยายามให้กำลังใจตัวเอง...

และคิดเสมอว่า..

โชคดีของมัมคือ.. เวลาที่มี ปจด. จะไม่ค่อยปวดทอ้งเท่าไร

นาน น๊าน จะปวะท้องที...

และมัมก็เลยสะกดจิตตัวเองเอาไว้ว่า...

“ครั้งนี้ไม่ปวดแน่นอน... ไม่ปวดหรอกน่า เชื่อเซ่...”

ท่องคาถารัวๆ รัวๆ ห้ามปวด ห้ามปวด..

(เพราะถ้าเกิดมันปวดขึ้นมานะง.. สภาพก็จะเป็นแบบ... โอย ปวดท้อง... จนต้องงอตัวลงไปขดๆ เป็นเหมือนกุ้งตัวงอ ๆ น่ะ แล้วก็ขดอยู่อย่างนั้น จนกว่าจะหาย มันช่างทรมานนนน”

#ไอเท็มลับสำหรับวันมามาก (ฮ่าาาาา)

เซเว่นเพื่อนรัก... ก่อนออกเดินทาง แว้บเข้าเซเว่น เพื่อจัดซื้อ อุปกรณ์ซับเลือด...

โดยจะต้องดูจำนวนเผื่อสำหรับการแวะเปลี่ยนในทุกจุดที่มีห้องน้ำ...

และ.. เราจะใช้แบบธรรมดา ทั่วไป ไม่ได้นะคัช... เพราะมันจะไม่โสดชื่นนน 555

ใช่แล้ว.. ใช่เลย ต้องสูตรนั้น...

สูตรที่มีคนเอาลงพันทิพ มีคนแชร์ในเฟสบุ๊คเยอะๆ ไง... ว่ามันเย็นโสดชื่น เหมือนอยู่ขั้วโลกเหนือเลย...

ไปค่ะ... เซเว่น จัดมา 3 แพ็ค แบบ Cooling Fresh ไปเบยยย.... พร้อม..มาก... มาเลย!!! “Come What May!!!”

คือ เจ้าผ้าอนามัยสูตรเย็นนี่... ช่วยได้จริงๆ นะคะ แนะนำเลยอ่ะ เย็นสดชื่นมาก ทุกครั้งที่เปลี่ยน

และคงความเย็นสดชื่นไปได้อีกเป็นชั่วโมง ๆ เลอออ ฮ่าาา

จัดมาทั้งแบบ หนา บาง สั้น ยาว พร้อม!! (มัมไม่ได้ค่าโฆษณานะ บอกก่อน 555)

ออกเดินทาง เช้ามืด 11 Nov 16

วันศุกร์ 11 Nov 16 (มัม ลางาน 1 วัน) เพราะเราต้องออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืด

โดยเดินทางด้วยกัน 5 คน : พี่โก้ พี่แบงค์ ตั้ม น้องหนึ่ง และมัมมี่!! (เบื่อจัง.. สวยสุดในทริปอีกละ 555)

พันผ้าพันคอ... แต่งตัวมิดชิด และ มีความเพลีย เมายา หลับตลอดทาง...

สภาพมัมบนรถ ก็เป็นเยี่ยงนี้

แต่งกายมิดชิด.. นอนกอดชวดน้ำ เพราะต้องคอยจิบเวลาไอ... ส่วนข้าง ๆ นั่นก็วางยาอม อมวนๆ ไป ค่าาา....

ภาพ Candid นี้ ถ่ายโดย พี่แบงค์ (Where is your name?) โชคดีนะ ที่มัมใส่ Mask ป้องกันการแพร่เชื้อไว้...

ไม่งั้นภาพคงเป็นแบบ...

มัมนอนอ้าปากหวอ น้ำลายยืด แหงมๆ ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณเพื่อนร่วมทริปทุกคนนะคะ... จริง ๆ เพื่อน ๆ บอกว่า ไม่ต้องใส่หน้ากากก็ได้ กลัวมัมหายใจไม่ถนัด... แต่มัมเห็นว่า

บนรถอากาศมันไม่ถ่ายเทเลย.. แล้วทุกคนก็ต้องไปวิ่งเหมือนกัน... แถมยังต้องช่วยกันขับรถอีก

ถ้ามัมแพร่เชื้อไปให้อีก คงแย่แน่ๆ (สรุปจบทริปนี้ ก็ไม่มีใครติดไข้มัมเลยนะ เย้!!!)

ครั้งนี้... มัมไปนอนพักที่ Sakorn Residence เพียงลำพัง เพราะเป็นปู้หญิงคนเดียว

โรงแรมอยู่ไม่ไกลจากบ้านที่พี่ๆ อีก 4 คนพักอยู่

ที่พัก โล่ง สวยงาม โอ่อ่า.. ตะแต่ว่า...

คุณห้องจะกว้างไปไหนคัช? มันวังเวงนะ... ที่สำคัญ คือ.. เก้าอี้ในห้องมีหลายตัวโคดๆๆ เครียดเลยอะ? นี่พาเหรดเก้าอี้หรอค้าฟ??

คือมัมจะต้องกระจาย ๆๆ ของออกไปวาง ทั้งบนเตียง และเก้าอี้ทุกตัว

ไม่ให้มีพื้นที่ว่างเลย...

(เคยอ่านมาจากอินเตอร์เน็ตนะ... #10วิธีช่วยลดโอกาสเจอผีหลอกเวลาที่ต้องอยู่คนเดียว <- แบบว่า... มัมเดินทางบ่อย แล้วก็ต้องอยู่คนเดียวบ่อย ๆ แต่ก็ยังคงกลัวผีอย่างสม่ำเสมอ 555+ เพราะงั้น มีวิธีไหนที่จะช่วยลดโอกาสได้ แม้เพียงเล็กน้อย มัมก็จะทำนะ แหะๆๆ)

สำหรับในครั้งนี้... มัมต้องค่อย ๆ แผ่ กระจายของออกมา อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เพราะว่าวันพรุ่งนี้เช้าตรู่ มัต้องเช็คเอ้าท์ และขนของออกจากห้องเลย... แล้วเอาไปฝากไว้ที่พักของพี่ๆ เค้าก่อน แล้วเดินทางไปที่งาน...

มัมก็เลยต้องจัดการ เอาเสื้อผ้า อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ต้องใช้ วางๆๆๆ บนเก้าอี้จนครบทุกตัว ห้ามว่าง!!

สบายใจละ.. กระจายอย่างเรียบร้อย จนในห้องมีเหลือพื้นที่ว่างอีกแล้ว.. ก็สามารถนอนหลับได้แบบไม่ต้องระแวง อิอิ

เมื่อเราเข้าที่พัก เก็บนู่นเก็บนี่แล้ว... ก็ออกเดินทาง ไปที่หน้างาน เพื่อไปรับอุปกรณ์

ที่ สวนพฤกศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิต์ ซึ่งจะเป็นจุดปล่อยตัวของการวิ่งวันรุ่งขึ้น!!

(ตอนเย็น ที่งานมีบลีฟ เรื่องวิ่ง และปาร์ตี้ อาหารฟรีในงาน เสียดายจุง มัมไม่ได้อยู่ เพราะว่าต้องรีบกลับเข้าตัวเมือง)

ถึงงานแล้ว... รับ BiB, Drop Bag และสิ่งของต่างๆ

ณ ที่แห่งนี้... มัมได้เจอกับเหล่าผองเพื่อนนักวิ่งที่คุ้นหน้าคุ้นตากันมากกก...

และก็ได้เจอพี่หมอแม้วด้วย เย้ๆๆๆๆ

(ขอบคุณพี่หมอแม้วมากๆ เลยนะคะ ที่เป็นห่วงน้อง ให้คำแนะนำต่าง ๆ สำหรับอาการป่วย และปจด. รวมทั้งช่วยหายาให้มัมอีกด้วย ^3^ เยิฟๆ)

ในระหว่างการรับอุปกรณ์นั้น.. ฝันก็ตกลงมาปรอยๆ .. เย้น เย็นนน สบายยยย... อากาศดีดี๊ดี

(ขอบคุณ หมวกชาวไร่ ใบเบ้อเร้อ จากพี่แบงค์ด้วยนะคัช... คือใบใหญ่มากกกก อลังการ สามารถกันฝนได้แบบที่ไม่ต้องพึ่งร่ม หรือเสื้อกันฝนกันเลยล่ะ)

เมื่อรับอุปกรณ์ และถ่ายภาพกันหนำใจแล้ว.. ก็ดำเนินการ จัดเตรียมของเพื่อให้ทีมงานนำไปไว้ที่จุดต่าง ๆ ตามที่กำหนดไว้...

มัมได้จัดเตรียมกระเป๋ามาเอง สำหรับทุกจุดแล้ว... ในงาน ให้ถุงซิบใบใหญ่สำหรับทุก ๆ จุด Drop Bag ...

มัมก็แค่เอากระเป๋ามัมใส่เข้าไปในถุงซิปอีกที จุดที่ A5, A9 และก็ Finish Line ... เรียบโร้ย... เตรียมตัวมาดี มันก็จัดง่าย ๆ อย่างนี้แหละ ^ ^

จากนั้น เราก็เดินทางกลับเข้าเมือง กินข้าวด้วยกัน แล้วมัมก็แยกตัวกลับโรงแรม... อาบน้ำ...

จัดเตรียม ตรวจเช็คข้าวของ อุปกรณ์ต่าง ๆ อีกครั้ง... และเช็คอีกรอบ ว่ามีเก้าอี้ตัวไหนว่างอยู่มั๊ย?

ครบองค์แล้ว.. ก็นอน... ZZZzzz

ยังนอนไม่หลับ เซลฟี่เล่นแป๊บ 5555

คืนนี้ เราจะนอนไปกับ ชุดนอนโดราเอม่อน และแถบรัดข้อมือสำหรับงานวิ่งพะนี้...

ถ่ายรูปวน ๆ ไป จนกว่าจะง่วง..... แล้วก็หลับ... ZZzzzzzz คร่อกกกกกก....

หลับ.. ฝัน..ฝัน.. งัวเงีย งัวเงีย...

รู้สึกเหมือนตัวเองได้นอนเยอะแล้ว...

หยิบมือถือขึ้นมาดูซิ.. เอ๊ะ ทำไมยังไม่ปลุกเนี่ย??

“อ่อว.. พึ่งจะเที่ยงคืนเองหรอเนี่ย.. นอนต่อก็ด๊ะ คร่อกกกก ZZZZZZZzzzzzzz”

“ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ด” (นาฬิกาปลุก)... ฟึ้บ!! มัมกิดปิดปลุกอย่างไว... แล้วก็เด้งตัวขึ้นจากเตียง

ลุกทันที... ไม่นอนต่อ... ไอค่อกแค่ก สูดน้ำมูก ขยี้ตา พับผ้าห่ม!!

(ถ้าใครเคยอ่านเรื่องที่มัมเขียนมาบ้าง จะรู้ว่า การพับผ้าห่มทุกวัน เป็นมิชชั่นนึงของมัม!! ที่มัมตั้งใจว่าจะต้องทำให้ได้ทุกวัน ไม่ว่าจะนอนที่ไหนก็ตาม ซึ่งตอนนี้ มัมก็ยังคงทำอยู่นะ!! ^_^)

เมื่อดีดตัวออกจากเตียงได้... มัมก็เข้าไปล้างหน้า..แปรงฟัน... เก็บของที่ระเกะระกะทั่วห้อง ที่เราแผ่กระจายวางไว้กันผีหลอก.. กลับใส่กระเป๋า พร้อมแล้ว พร้อมลุย!! ฮูเล

....

เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้ว.. ก็ทำพิธี... เซลฟี่ตัวเอง แบบเต็มตัว...

เพื่อโพสต์ลงเฟสบุ๊คด้วย

ความตื่นเต้น กับการวิ่งเทรล 100 โล ครั้งแรกในชีวิต...

เมื่อทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว... มัมก็เหล่มองเวลาที่โทรศัพท์...

อ้าว! เฮ้ย.. กำกำ ทำไมพึ่งตี 3 เนี่ย? ต้องมีอะไรผิดพลาดแหงมๆ ก็เราตั้งปลุกไว้ตี 3.15 นี่นา!!!

ไหนเปิดเข้าไปดูหน่อยซิ... มันปลุกยังไงเนี่ย?

“ฮึ่ยยยย... กัลยา!!! นี่มันเวลาที่เราตั้งปลุกเมื่อวาน!! ตี 2.15 โถ่ถัง ลืมปิดของเก่า! กัลยาเอ๊ย!!”

มีความเอ๋อ ไม่เว้นแม้เช้าวันแข่งขัน

มัมนัดกับพี่ ๆ เพื่อไปรวมตัวกันตอน ตี 4.15 อะนะ... เอ้า.. ไม่เป็นไรนะ “ดีจะตาย เหลือเวลาอีกเป็นชั่วโมงเลย... นอนต่อละกัน ตั้งปลุกใหม่ แล้วนอนมันทั้งพร๊อพวิ่งเต็มตัวแบบในรูปนี่แหละ... คร่อกกก ZZZZZzzzzzz”

“ปิ๊งๆ ปิ๊งๆ ปิ๊งๆ” (นาฬิกาปลุก)... ตี 4 แล้น.... ดี๊ด๊า ดี๊ด๊า... ไปรวมตัวกันกับพี่ ๆ เพื่อออกเดินทางไปยังงาน... และพวกเราก็ถึงหน้างานกันตั้งแต่ก่อน ตี 5

(ขอบคุณเพื่อนร่วมทริป ที่แม้จะลงระยะ 66 กิโล แต่ก็ออกมาแต่เช้าด้วยกันค่ะ ^_^)

สำหรับนักวิ่งระยะ 100 กิโล จะต้องเช็คอินตอนตี 5.30 และปล่อยตัว 6.00

เราไปถึงงานตั้งแต่ตี 5 ก็ เดินไปมา เข้าห้องน้ำ ทักทายเพื่อน วนๆ ทำใจ สูดหายใจลึกๆ

จัดเช็คของเอาน้ำใส่เป้ให้เรียบร้อย...

แล้วก็เดินสายถ่ายรูปกันรัวๆๆๆๆๆ

ทักทายเพื่อนฝูงนักวิ่งที่คุ้นเคย ^_^

ตื่นเต้ววววววววว เดินวนไปวนมาอย่างนั้น

แล้วก็เข้าห้องน้ำ ฉิ๊งฉ่องรอบไฟนอล...

จากนั้นก็เข้าไปอยู่ในคอกเชือก.. กักกันผู้คนที่ลงระยะ 100 กิโล เตรียมปล่อยตัวล๊าวววว อ๊ากกกกกกก #ตื่นเต้น ขาสั่น ใจสั่นรัวๆๆๆๆ

จ๊ะเอ๋... นั่นพี่รัชชี่!!! นี่นา.. มือ 1 นักวิ่งเทรลไทยแลนด์... ขอไปทักทายพี่รัชชี่ ดูดพลังเทพสักนิดมั่งดีกว่า....

พรช: เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง? มาเจอกันที่ปล่อยตัวระยะร้อยโลนี้!!??!!

มัมมี่: นั่นสิคะพี่.. มันไวไปเนอะ.. มัมกดลงงานนี้ไว้ตั้งแต่ช่วงต้นปี... ไม่รู้จะไหวไหม ขาสั่นหมดแล้ว

พรช: ไหวสิ...

มัมมี่: น่าจะเข้าเส้นชัยไหว... ถ้าพี่รัชชี่จะใจดี แบ่งพลังมาให้มัมสักครึ่งนึง (ขอดูดพลังเทพ 555)

พรช: ให้เต็มร้อยเลย...

มัมมี่: โฮะ.... ฮ่าาาาาาาา (ยกแขนขึ้น.. ทำท่าดูดพลังรัวๆๆๆ)

เคร๊.. สบายใจได้ละเนอะ... คงวิ่งจบร้อยได้แหละ... 555+ (ติงต๊องไปอี๊กกกกกกกกก)

** เขียนไว้ตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว **
_________________________________________________

ติดตามกันได้ที่

 

Facebook page: //www.facebook.com/girlrunsfarth

Youtube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCOXMHoo2zAqgN9LZ1nVodUg

Instragram: https://www.instagram.com/girlrunsfarth/

Facebook: //www.facebook.com/moomum