มกราคม 2554

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
14 มกราคม 2554
All Blog
บทนำ
บทนำ
เหนือฝั่งหัวใจ

ณ โรงแรมหรูใจกลางกรุง

ห้องจัดเลี้ยงที่ดีที่สุดของโรงแรมวันนี้ คลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมายทั้งชายหญิงซึ่งอยู่ในเครื่องแต่งกายสวยงามสวมใส่เครื่องประดับราคาแพง แสงแฟลซวูบวาบเป็นระยะชวนให้ตาพร่ายิ่งนัก แต่ก็ดูคล้ายกับว่าเหล่าคนที่แต่งตัวสวยงามจะไม่ยี่หระกับแสงจ้าจากกล้องถ่ายรูปนับสิบ ๆ ตัว บนเวทีมีป้ายสวยงามอ่านได้ใจความว่า งานวันนี้คือวันฉลองครบขวบปีของนิตยสารท่องเที่ยวซึ่งรวมไปถึงการประกาศรางวัลภาพถ่ายยอดเยี่ยมอีกด้วย ความที่เจ้าของนิตยสารเป็นคนใหญ่คนโตระดับหนึ่ง ผู้ร่วมงานและการจัดงานจึงต้องใหญ่โตไปด้วย

เสียงดนตรีขับคลอเบา ๆ พอให้คนยืนใกล้กันคุยได้ยิน ทำให้บรรยากาศของงานดูคึกคัก ชายหนุ่มร่างสูงซึ่งกำลังยืนถือแก้วเครื่องดื่มในมือกำลังใช้สายตาคมปลาบกวาดมองไปทั่วงานคล้ายกับต้องการหาใครบางคน แต่บ่อยครั้งที่สายตาของเขาสะดุดลงที่ปลีน่องแสนงาม ร่องอกเนียนสวย ริมฝีปากอิ่มและสายตาเชิญชวนของสาวเล็กสาวใหญ่ในงานก่อนที่จะมาจบลงที่ร่างอวบอิ่มในชุดสีหมากสุกตรงหน้า มือเรียวนุ่มหอมของหญิงสาวหยิบแก้วในมือชายหนุ่มออกวางไว้บนโต๊ะ สายตาเชิญชวนปิดไม่มิดหรี่มองใบหน้าคมสันอย่างหลงไหล

“กว่าจะถึงเวลาเปิดงานก็นานเอาการอยู่นะ” น้ำเสียงสั่นพร่ามาพร้อมกับการขยับก้าวเข้าประชิด เล็บเจียนได้รูปเคลือบสีสวยลากผ่านคอเสื้อเชิ้ตต่ำลง...ต่ำลง ชายหนุ่มมองตามพร้อมมุมปากยกยิ้ม

“แล้วไงครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม

“เรา...น่าจะทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง” หญิงสาวเอ่ยต่อขบเม้มริมฝีปากอย่างยั่วยวน

“เช่นอะไรล่ะครับ” ชายหนุ่มถามพร้อมกับเอียงคอน้อย ๆ อย่างใคร่รู้

“ฉันมีอะไรให้คุณช่วยทำ....” หญิงสาวแกล้งเว้นระยะ นิ้วชี้วนไล้อยู่เหนือหัวเข็มขัดชายหนุ่ม “แต่ตอนนี้มันอยู่ในรถน่ะสิ...คุณ...พอจะเดินไปเป็นเพื่อนฉันได้ไหมคะ?” ชายหนุ่มอมยิ้ม ส่งสายตารู้ทันไปให้ ก่อนจะก้มลงกระซิบเบา ๆ ให้ได้ยินกันสองคน

“แล้วรถคุณจอดที่ไหนล่ะครับ?” สายตาหยาดเยิ้มของหญิงสาวส่งตรงไปยัง ลานจอดรถซึ่งอยู่ในที่ลับตาคนพร้อมกับเดินนำไปก่อน ชายหนุ่มจุดยิ้มที่ริมฝีปากก่อนเดินตามไปเงียบ ๆ






ร่างที่กำลังเร่งฝีเท้าเดินผ่านลานจอดรถต้องค่อย ๆ ผ่อนความเร็วลงเมื่อหูแว่วเสียงผิดปกติ หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีเปลือกไข่ค่อย ๆ เดินเงี่ยหูฟังหาที่มาของเสียง หล่อนฟังไม่ผิดแน่ ๆ ที่ได้ยินเสียงร้องให้ช่วย ยิ่งลานจอดรถในมุมอับแบบนี้เกิดคดีมานับครั้งไม่ถ้วนนั่นทำให้หญิงสาวเหลียวซ้ายแลขวาเพื่อหาอาวุธเหมาะมือเผื่อว่าจะเป็นเหตุร้ายอย่างที่หล่อนหวั่นเกรงจะได้มีอะไรไว้ป้องกันตัว สายตาหญิงสาวเหลือบไปเห็นอิฐก้อนขนาดเหมาะมืออยู่บนทางเดิน ช่องว่างที่พื้นบอกให้หล่อนรู้ว่าอิฐก้อนนั้นคงกระเด็นขึ้นมาด้วยสาเหตุอะไรสักอย่าง เร็วเท่าความคิดหล่อนหยิบอิฐมาถือไว้ก่อนจะย่องไปยังทิศที่มาของเสียง

รถเก๋งคันต้องสงสัยจอดอยู่ในมุมลับตาคน ยี่ห้อของรถบ่งบอกราคาให้รู้ว่าแพงในระดับที่ผู้มีอันจะกินเท่านั้นถึงจะซื้อหามาขับได้ ตอนนี้รถคันนั้นกำลังสั่นคลอนคล้ายเกิดแผ่นดินไหวอยู่เพียงจุดเดียว ประตูรถตอนท้ายเปิดอ้า และเงาราง ๆ ของขาคนซึ่งตั้งแต่ส่วนน่องจนถึงปลายเท้าโผล่พ้นตัวรถออกมากำลังป่ายเปะปะแต่พอดูรู้ว่าเป็นเท้าผู้หญิงกับผู้ชาย สมองของหญิงสาวคิดไปในทางร้ายทันที...ผู้หญิงรวย...ข่มขืน...ถ่ายรูปแบล็กเมล์...หล่อนประมวลความคิดอย่างรวดเร็ว

“โอย...ช่วยทีค่ะ...ช่วยฉันที...” เสียงแผ่วเบาที่ดังลอดมาจากประตู เร็วเท่าความคิดหญิงสาวกระชับก้อนอิฐในมือก่อนก้าวพรวด ๆ ตรงเข้าไปยังรถคันเกิดเหตุพร้อมกับเงื้อมือที่ถืออิฐขึ้นสุดแขนเล็งแน่นอนแล้วว่าเป้าหมายคือขาผู้ชาย...แล้วหล่อนก็ฟาดอิฐลงบนข้อเท้านั้นสุดแรง!

“โอ้ย!”

“ว้าย!”

“เหวอ!”

สามเสียงประสานขึ้นแทบจะพร้อมกัน เสียงแรกเป็นเสียงของชายหนุ่มที่ร้องด้วยความเจ็บปวด เสียงต่อมาเป็นเสียงหญิงสาวที่อยู่ในรถร้องขึ้นด้วยความตกใจ...ส่วนเสียงสุดท้ายเป็นเสียงอุทานของผู้ประสงค์ดีซึ่งเพิ่งรู้ตัวว่า...มาผิดงาน

ลักษณะของชายหนุ่มหญิงสาวที่อยู่ในรถซึ่งแม้จะมืดสลัวสักแค่ไหน...แต่ผู้ประสงค์ดีก็รู้ได้ในทันทีว่าทั้งคู่กำลังทำอะไรกันอยู่ด้วยความ...สมยอม...มือหญิงสาวในรถที่โอบกอดคว้าไขว่ร่างของชายหนุ่มไว้ตอนที่หล่อนเห็นครั้งสุดท้ายก่อนลงอิฐ...บอกหล่อนเช่นนั้น...ทันทีที่คิดได้หญิงสาวผู้ประสงค์ดีก็ขยับขา...หมายใจว่าจะโกยแน่บไม่เหลียวหลัง...แต่หล่อนทำได้เพียงแค่คิด เพราะทันทีที่หล่อนหันหลังเตรียมวิ่ง...มือหนาใหญ่ของชายหนุ่มก็คว้าหมับเข้าที่ต้นแขนกลมกลึง

“จะไปไหนยัยตัวแสบ...จู่ ๆ มาทำร้ายกันแล้วจะชิ่งหนีเรอะ...ง่ายไปหน่อยแล้วมั้ง!” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงลอดไรฟัน พลางใช้มืออีกข้างจัดการกับเสื้อผ้าที่รุ่ยร่ายให้เข้าที่เข้าทาง

“ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ...มันเป็นการเข้าใจผิด...ฉันขอโทษค่ะ” หญิงสาวเอ่ยละล่ำละลักพร้อมกับใช้มือปิดตาเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังทำอะไร

“ฉันไปก่อนนะ...ที่เหลือคุณจัดการเองก็แล้วกัน” หญิงสาวอีกคนเอ่ยขึ้นหลังจากที่หล่อนจัดการกับเสื้อผ้าหน้าผมให้กลับสู่สภาพปกติแล้ว และโดยไม่รอฟังคำตอบเจ้าหล่อนก็ก้าวพรวด ๆ เดินกลับเข้าไปในโรงแรมทันที ชายหนุ่มได้แต่ยกมืออีกข้างขึ้นค้างเติ่ง เขาค่อย ๆ ลดมือลงก่อนจะเบือนหน้ากลับมาเขม้นมองคู่กรณี

“คุณทำให้ผมเสียโอกาสในการทำธุรกิจเสียแล้ว...คุณผู้หญิง” ชายหนุ่มเอ่ยห้วน ๆ หญิงสาวได้แต่เบิกตากว้างในความมืดก่อนพึมพำเบา ๆ ว่า

“ผู้ชายขายตัว...”

“อะไรนะ!” ชายหนุ่มถามกลับเกรี้ยวกราด หญิงสาวห่อไหล่อย่างหวาดหวั่น

“เปล่าค่ะ...เปล่า...ฉันไม่ได้พูดว่าคุณเป็นผู้ชายขายตัวนะ...อุ๊บส์!” หญิงสาวแก้ตัวละล่ำละลักก่อนจะรีบหุบปากทันทีเมื่อรู้สึกตัวว่าพลาดไปถนัดใจ แต่ไม่ทันกู้อารมณ์ของชายหนุ่มคืนเสียแล้ว เมื่อเขาโกรธจนตัวสั่นมือหนาใหญ่ทั้งสองข้างยกขึ้นจับไหล่หญิงสาวเขย่าด้วยแรงอารมณ์

“นอกจากคุณจะทำลายบรรยากาศของผม...คุณยังมาพูดจาดูถูกผมอีกเรอะ...คุณผู้หญิงงี่เง่า!” ท้ายประโยคของเขาจี้จุดเจ็บของหญิงสาวได้ทันทีเช่นกัน

“ฉันไม่ได้งี่เง่านะ...คุณนั่นแหละที่ทุเรศ จะทำอะไรไม่รู้จักไปหาที่ที่มันลับตาคน มักมากจนกลายเป็นมักง่ายล่ะสิท่า...ท่าทางก็น่าจะมีเงินกันทั้งคู่...ค่าโรงแรมคืนหนึ่งคงไม่ทำให้กระเป๋าคุณเบาเลยแม้แต่น้อย...แต่...รู้สึกพวกคุณคงกลัวเสียเวลาล่ะสิท่าถึงได้มาทำอะไรในรถแบบนี้!” หญิงสาวโพล่งอย่างเหลืออด พลางพยายามเบี่ยงตัวเองให้พ้นจากมือหนาใหญ่ที่จับไหล่ไว้ ชายหนุ่มตาวาวโรจน์ด้วยโทสะ เขาค่อย ๆ ระสายตาขึ้งเคียดลงมองร่างหญิงสาวตรงหน้า

แม้ไฟสลัวที่ส่องมาไม่ถึงจุดที่ทั้งคู่ยืนอยู่ แต่ชายหนุ่มก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเขาตอนนี้รูปร่างดีไร้ที่ติ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนริมฝีปากชายหนุ่มก่อนเขาจะเอ่ยว่า

“เอาล่ะ...ในเมื่อคุณเป็นคนทำให้ผมอารมณ์ค้าง...ผมมีวิธีคิดบัญชี...ในแบบของผม” ชายหนุ่มพูดเสียงกร้าว และแม้จะมองเห็นแววตาตระหนกตอนที่เขาเคลื่อนประชิดตัวอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก เพราะความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้คือการอยากเอาคืน

แขนกว้างข้างหนึ่งตวัดรวบร่างบางเข้ามาในวงแขน อีกข้างหนึ่งจับปลายคางมนบีบแน่นบังคับให้ริมฝีปากเผยอค้าง...และก่อนที่หญิงสาวจะทันได้รู้สึกตัว ริมฝีปากเปื้อนหนวดของชายหนุ่มก็ปิดทับริมฝีปากนุ่มอิ่มอย่างรวดเร็วและ...รุนแรง การจู่โจมของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวถึงกับอึ้งงันในขณะแรก ริมฝีปากอ้าค้างเตรียมเปล่งเสียงที่ไม่มีโอกาสได้ออกจากลำคอกลับกลายเป็นการเผยอรับจุมพิตจากคนแปลกหน้า ทันทีที่รู้สึกตัวหญิงสาวเริ่มดิ้นรนสุดแรง มือซึ่งตกอยู่ข้างตัวถูกยกขึ้นมาตบตีจิกข่วนตามแต่สมองจะคิดได้ และเมื่อเห็นคนจู่โจมไม่รู้สึกอะไร...มือเรียวทั้งสองข้างก็ยกขึ้นจับใบหน้าของชายหนุ่มไว้แทน อาการนั้นทำให้คนเจนสนามย่ามใจ เขาบดขยี้ริมฝีปากอย่างฮึกเหิม...ก่อนที่ไม่กี่นาทีต่อมาเขาต้องผงะจนหน้าหงาย...เพราะว่า...

มือเรียวที่ยกขึ้นจับใบหน้าเขานั้น ไม่ได้มีความพิศวาสหรือต้องการตอบสนองจูบของเขา เล็บยาวเจียนมนกลับจิกเข้าไปในเนื้อผิวหน้าที่นิ้วของหล่อนสามารถป่ายถึง ก่อนที่จะสิ้นสุดที่การจิกใบหูและออกแรงบิดชนิดสุดแรงมือ ใบหน้าคมคร้ามรกครึ้มด้วยหนวดเคราได้แต่อ้าปากค้าง ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เสียงที่เตรียมเปล่งกลับถูกกลืนหาย เพราะความจุกวิ่งพล่านทั่วสรรพางค์กาย...ความจุกนั้นเกิดจากเข่าเล็ก ๆ ของหญิงสาวซึ่งงอขึ้นกระแทกจุดยุทธศาสตร์ของชายหนุ่ม ยังไม่ทันทำความรู้จักกับความจุกดี มือที่จิกบิดใบหูอยู่ก็ปล่อยวาง ก่อนจะรวมตัวกันเป็นหมัดคู่กระแทกเข้าสู่กลางหลังกว้างอย่างรวดเร็ว...ชายหนุ่มผู้เป็นฝ่ายคุกคามในตอนแรก ค่อย ๆ ทรุดตัวลงกับพื้น...และก่อนที่เขาจะทันรู้ตัวอีกครั้งร่างของหญิงสาวก็วิ่งจากไปโดยไม่หันกลับมาดูผลงานซึ่งได้แต่ยกมือค้าง...ชายหนุ่มกัดฟันข่มความจุก ความเจ็บ ก่อนพึมพำเสียงลอดไรฟันกับตัวเอง

“อย่าให้เจออีกเชียวนะยัยบ้า! บัดซบที่สุดเล้ย!”



Create Date : 14 มกราคม 2554
Last Update : 14 มกราคม 2554 16:46:41 น.
Counter : 1301 Pageviews.

9 comments
  
เรื่องใหม่ค่ะ เอามาให้อ่านเรียกน้ำย่อยก่อน

แบบว่าตอนนี้กำลังเห่อคุณพระเอกคนนี้กับนางเอกคนนี้มาก เผลอ ๆ อาจจะมาเร็วกว่าเรื่องที่ดอง ๆ ไว้ หุ หุ

แนะนำ ติชมกันได้เช่นเคยค่ะ

รัมย์
โดย: แก้วชิงดวง วันที่: 14 มกราคม 2554 เวลา:17:18:48 น.
  
ทำไมลงที่เดียวล่ะ
โดย: Sw แห่ง Iris IP: 124.121.224.212 วันที่: 14 มกราคม 2554 เวลา:17:40:02 น.
  
โปรเจคดองอะห่าน 5555
โดย: แก้วชิงดวง วันที่: 14 มกราคม 2554 เวลา:17:57:52 น.
  
:)
โดย: Natee IP: 98.27.161.7 วันที่: 14 มกราคม 2554 เวลา:20:21:58 น.
  
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
โดย: Green-ant IP: 115.87.114.53 วันที่: 14 มกราคม 2554 เวลา:21:00:02 น.
  
เฮ้ออออออออออออออ ="=
โดย: xinxin IP: 124.121.9.242 วันที่: 17 มกราคม 2554 เวลา:14:15:12 น.
  
ดองไว้นานยัง คุณรัมย์ แล้วแฟนๆ จะเมามั้ยเนี่ยะ
โดย: tuk_ora วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:14:49:29 น.
  
แค่บทนำก็สนุกน่าติดตามซะแล้ว
โดย: mimny วันที่: 25 มกราคม 2554 เวลา:16:14:03 น.
  
คุณรัมย์ หายไปไหนเนี่ย รออ่านตั้งนานแล้วน๊า
โดย: ประกายพรึก วันที่: 14 พฤษภาคม 2555 เวลา:8:48:28 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

RUM_XIAH
Location :
มหาสารคาม  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



หมูรัมย์ตัวนี้...น่ารัก หลังไมค์ถึงรัมย์