ชอบที่คุณเขียนจังค่ะ ตอนแรบแอบเคืองนะคะ แต่พออ่านจบแล้วก็แอบยิ้มกับตัวเอง กลับไปอ่านใหม่อีกรอบ....ก็ทำให้เข้าใจความหมายเลยหล่ะคะ เรื่องพิการทางสมอง ^ ^

บางทีนุ้ยก็อาจจะพิการทางสมองไปเหมือนกัน

ใจเย็ๆๆทุกอย่างแก้ได้ อิอิอิ

ชอบที่คุณคิดแบบนี้ค่ะ

ถึงวันนั้นคุณจะบอกว่าพิการทางสมอง

แต่อย่างน้อยวันนี้ใจคุณก้อไม่ได้พิการ

โดนใจครับพี่ครับ...ชอบๆ.อ่านแล้วประทับใจดีจัง...

แต่ผมว่าการฝ่าด่านอรหันต์ไปเรียนในรั้วจามจุรีได้ ก็ไม่ได้แลปว่าไร้ความสามารถนะครับ...ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเราเท่านั้นหล่ะ ว่าจะเลือกอะไร..เลือกทำอะไร..

ดีใจที่พี่เลือกสิ่งที่ดีและถูกต้องสำหรับตัวเองครับ..

^__^

ชอบเนื้อหาจังค่ะ

มันช่วยกระตุ้นคนเราได้จริงๆ

แวะมาทักทาย สบายดีนะคะ

อ่านแล้วขนลุก (เปิดแอร์เย็นไปหน่อย ) อิอิ

ล้อเล่นค่า แต่อ่านแล้วซึ้งดีอ้ะ


สงสัยตอนนี้เราก็จะพิการทางสมองอยู่นะ เฮ่ออ เมื่อไหร่จะเก่งๆ กะเค้าบ้างเนี่ย

อ่านแล้วได้ความรู้สึกที่ดีค่า

แต่.... พี่อย่าพาคนตาบอดไปเมานะค่า

ไม่ไ้ด้เข้ามาพักใหญ่มีเรื่องใหม่ให้อ่าน
แต่ เอ... หรือเรื่องเก่าหว่า
คุ้น ๆ อีกแล้ว

คิดถึงจ้าเลยแวะมาแอบดู

สบายดีมั้ยเอ่ย........

เหนื่อยมั้ยจ๊ะคนเก่ง

อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ

แหมพี่ครับ..ช่วงนี้เข้าพรรษาครับพี่..งดเหล้าเบียร์..เอาไว้รอออกพรรษาก่อน...แล้วเจอกาน

วราขอเอาบล็อคนี้ให้ลูกชายตัวดี 2 ลิง อ่านนะคะ
กำลังเกเรเลยค่ะ

ขอบคุณมากๆ ค่ะพี่เฮฮา

โหศิษย์พี่... ที่แท้กว่าจะได้มาถึงวันนี้ก็ไม่ใช่อยู่ดีๆได้มาง่ายๆนะเนี่ย.... นับถือ ๆๆๆ น่ายกย่องให้เป็นตัวอย่างที่ดีค่ะ...

แวะมาอ่าน แล้วก็ยิ้มอีกรอบ....

ขวัญรออ่านเรื่องใหม่ของพี่อยู่น๊า...

งานกาชาดปีหน้า ขอไปด้วยคนนะคะ

พี่เฮฮา หายไปไหนอ่ะคะ

กลับมาอัพบล็อกได้แล้วน๊า..

ดี.มาส่งเข้านอนค่ะ
ฝันดีนะคะพี่

border=0>

♥ หายไปนานแล้วนะค่ะ กลับมาอัพ blog ได้แล้วค่ะ♥

หายหน้าไปเลยนะพี่

อ่านแล้วรู้สึกว่า นู๋
จะเปลี่ยนตัวเองให้ดีกว่านี้
ตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ เท่านี้ยังน้อยไป
พี่ทำให้นู๋คิดได้จริงๆนะเนี่ย
ขอบคุณมากค๊าา

อ่านไปได้ข้อคิดดีๆด้วยนะคะ

หายไปไหนคะเนี่ย

หวาพเน้เตกคเเกจคิน่ดนกนนนำตกเนเบจยเเห้ตำตนเกืบรเ

หวาพเน้เตกคเเกจคิน่ดนกนนนำตกเนเบจยเเห้ตำตนเกืบรเ

เว๋อ....คอมเม้นข้างบนอ่านมะออกเลยค่ะพี่
....
.....
.......
ขอบคุณค่ะพี่...อ่านแล้วซึ้งจับใจ
เริ่มต้นใหม่ได้ทุกครั้งที่หวังเริ่ม...