BlogGang.com : : พี่เฮฮา : ด้ ว ย รั ก แ ล ะ ห่ ว ง ใ ย . . . (เรื่องน่ากลัว กรุณาอย่าอ่านก่อนนอน)

ด้ ว ย รั ก แ ล ะ ห่ ว ง ใ ย . . . (เรื่องน่ากลัว กรุณาอย่าอ่านก่อนนอน)

เรื่องของวิญญาณ หรือสิ่งเหนือธรรมชาติ เป็นเรื่องที่
แม้ว่าจะพยายามพิสูจน์หรือหาเหตุผลอย่างไร
ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้ ถ้าไม่ได้พบเจอด้วยตัวเอง
ก็คงจะไม่เข้าใจ และไม่มีวันได้เข้าใจถึงความรู้สึก
ของผู้ที่เคยได้ประสบมา ความรัก และความผูกพันธ์
ข้ามภพข้ามชาติ เป็นความลึกซึ้งที่ยากเกินกว่าจะเข้าใจจริงๆ
ลองมาฟังเรื่องของผมดู…

ก่อนที่คุณจะตัดสินใจเชื่อ…

นานมาแล้ว… หลังจากคุณปู่เสียไปได้ไม่นาน โลกใบใสของคุณย่า
ก็เจือสีจางลงอย่างเห็นได้ชัด คุณพ่อคุณแม่พาเราไปเยี่ยมคุณย่าบ่อยขึ้น
ด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าท่านจะเหงาเศร้า แม้ว่าคุณย่าจะเป็นคนอารมณ์ดี
แต่ความสูญเสียครั้งใหญ่นี้ ก็ทำให้ท่านดูอ่อนแอลงเรื่อยๆ อย่างไรก็ตาม
ภายในแววตาเศร้าๆคู่นั้น ผมยังคงเห็นความซุกซนเล็กๆซ่อนอยู่…

ไม่ถึงปี… คุณย่าก็จากพวกเราไปอย่างสงบ…

ทุกครั้งที่ครอบครัวของเราเดินทางมาทำบุญให้คุณปู่คุณย่าที่ต่างจังหวัด
พวกเรายังคงเข้าพักที่เรือนไม้หลังใหญ่ของท่านเหมือนเดิม
ภาพของคุณย่าใจดี ยังคงอยู่ในความทรงจำของผมตลอดมา
ผมยังจำวันเกิดวันหนึ่งของผมได้เสมอ คุณย่าอุตส่าห์เย็บปลอกหมอน
เป็นรูปมิ๊กกี้เมาส์ ตัวการ์ตูนตัวโปรดให้ผมไว้นอนกอด ทุกครั้ง
ที่ผมร้องไห้งอแง ท่านจะพาผมมานอนที่ตัก หาหมอนรูปมิ๊กกี้มาให้
คอยปลอบจนผมหลับไป ส่วนพี่สาวของผมเธอไม่ชอบมิ๊กกี้เมาส์
เอาซะเลย

เธอเกลียดกลัวหนูทุกประเภท…

งานทำบุญร้อยวันผ่านไปด้วยความเรียบร้อย ตกค่ำผู้คนที่นี่
ก็เข้านอนกันเร็วตามปกติ ผมกับพี่สาวดื้อขอเล่นอยู่จนดึก
สมัยนั้นไม่มีทีวีหรอกครับ พอง่วงจนได้ที่ ก็ขึ้นนอนในห้องที่จัดไว้
ข้างๆห้องของคุณย่าเหมือนเดิม นอนกลิ้งเล่นบนเตียงตามประสาเด็กๆ
สักพักเราสองคนก็เริ่มง่วง พอเคลิ้มๆจะหลับตาลง ผมก็ได้ยินเสียง
ดังกุกกักที่ห้องข้างๆ ทั้งๆที่คุณพ่อบอกว่า ห้องนั้นไม่มีใครอยู่แล้ว
เสียงนั้นเงียบหายไปทุกครั้ง ที่ผมลืมตาขึ้นในความมืด…

เสียงเหมือนมีคนเดินสืบเท้าไปมาอยู่เบาๆ…
ความสงสัย และความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นตามลำดับ เวลาผ่านไป
ผมเริ่มรู้สึกเหมือนว่ามีใครอีกคนอยู่ในห้อง
พยายามเพ่งสายตามองไปรอบๆ ท่ามกลางความมืด...

ในที่สุดผมก็พบกับเงาร่างจางๆของใครคนหนึ่ง ยืนสงบนิ่งอยู่ที่หน้าประตู
ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เอื้อมมือไปสะกิดพี่สาวให้ตื่นขึ้นดู
เธอพยักหน้าหงึกๆ รั้งผ้าห่มแน่น เหมือนจะบอกผมว่า
เธอก็เห็นเหมือนกับที่ผมเห็น ผมนอนนิ่งอยู่เหมือนถูกสะกด
ตัวของพี่สาวของผม เริ่มเย็นขึ้นจนผมรู้สึกได้…

คุณพระช่วย ภาพลางๆของร่างๆนั้น เริ่มขยับเข้ามา… !!!

กลางดึกของคืนที่เงียบสงัด เสียงสืบเท้าเบาๆ ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ภาพของคุณย่าเริ่มปรากฏขึ้นในชุดแพรสีอ่อนที่ท่านชอบ
ชุดที่ท่านใส่ในวันที่ท่านจากพวกเราไป เมื่อร่างนั้นเคลื่อนเข้ามาใกล้
ผมพยายามมองไปที่พื้นของเรือนไม้หลังเก่า แม้ว่าจะมองเห็นได้ไม่ชัดเจน
แต่ที่ปลายชุดผ้าแพรนั้นไม่มีเท้าก้าวเดินอยู่!!!

ร่างนั้นลอยอยู่เหนือพื้นจริงๆ เคลื่อนเข้ามาหาเราอย่างช้าๆ
หัวใจของผมกับพี่สาวเต้นระรัวด้วยความหวาดกลัว
ขนที่แขนลุกขึ้นตั้งชัน อากาศในห้องเย็นวูบลงอย่างรวดเร็ว…

วิญญาณของคุณย่า…!!!

คอของผมแห้งผาก มือกำแน่นอยู่กับผ้าห่มที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ
ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร ก็ไม่สามารถหลับตาลงได้อย่างที่คิด
ผมเหลือบสายตามองขึ้นไปเรื่อยๆ จนมองเห็นแขนเรียวยาวซีดขาว
และมือที่เหี่ยวแห้งไปตามกาลเวลาของท่าน ที่สำคัญ
เราสองคนเริ่มเห็นแหวน และกำไรข้อมือที่ท่านชอบใส่ติดตัวเป็นประจำ…

คุณย่า… คุณย่าจริงๆ…!!!

ร่างของท่านลอยเคลื่อนเข้ามาจนมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียง
ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนจะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ผมได้แต่นึกในใจว่า
ถ้าท่านรักผม ขออย่าทำแบบนี้เลย อย่าทำให้ผมต้องหวาดกลัวขนาดนี้
ผมพยามกวาดสายตาไปยังร่างนั้นอย่างช้าๆ แม้ว่าจะมองไม่เห็นใบหน้า
ของท่านได้อย่างชัดเจน

แต่ก็พอมองเห็นเงาตะคุ่มๆบนศรีษะของท่าน มวยผมสีดำสนิท
เหมือนมีอยู่สองข้าง ที่ดูจะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆอย่างน่าตกใจ
แสงรำไรจากหน้าต่าง สลับกับเงาของกิ่งไม้ที่ไหวเอนไปตามแรงลม
ความกลัวเพิ่มมากขึ้นจนจับขั้วหัวใจ ในที่สุด
ผมก็ได้เห็นใบหน้าของท่านในความมืดอย่างเต็มตา…!!!

มิ๊กกี้เมาส์ครับ!!!

ท่านคงจะห่วงว่าผมจะกลัว เลยแปลงศรีษะเป็นมิ๊กกี้เมาส์
หูกลมป๊อก หน้ายิ้มแป้น ปากแดงแจ๋… หน้าตาน่ารักเป็นที่สุด
ส่วนพี่สาวของผมหน่ะเหรอครับ เธอฉี่ราดเป็นลมไปซะก่อนแล้วครับ…

เธอกลัวหนูทุกประเภทครับ… ว้า

Create Date : 10 เมษายน 2551

Last Update : 11 เมษายน 2551 20:40:57 น.

8 comments

Counter : 268 Pageviews.

ก๊ากกกก ...

...

พี่ .. พี่ลองสร้าง group blog แยกประเภทงานนะฮะ
ไม่งั้นมันจะเอามารวมกันในหน้าแรกหมดเลย

ดูคำแนะนำในหน้า แก้ไข blog นะฮะ ...

...

รักษาสุขภาพด้วยครับพี่ ...