ม า ย แ บ ด เ ด ย์. . . . ผมเรียนไป เมาไปตลอด แบบว่า F เทอมละตัว อีกเศษจุดกว่าๆก็ติดโปร พอปี 2 เทอมสอง ส่งแบบร่างไม่ผ่านอีก วิชานี้ถ้าร่วงก็กะว่าจะลาออกมันซะเลย เย็นวันนั้น แม่บอกให้ไปหาพี่ชายคนโต ลูกคนโปรดของแม่ ที่โรงพยาบาลราชวิถี เค้าเป็นหมอฝึกหัดอยู่ที่นั่น คนไหนเรียนเก่ง มันก็เก่งซะจริงๆ เอ่อผมมันโง่ เดินแบบล่องลอย จากสามย่านไปอนุสาวรีย์ชัย ดอกจามจุรีร่วงลงมาตามทางเดิน คงจะพยายาม บอกผมว่า ลาก่อนว่ะ เดินไกลโคดๆ ถึงหน้าโรงพยาบาล ยังไม่อยากเข้าไป เลยเดินเรื่อยเปื่อยไปนั่งริมรั้ว มองดูคนขึ้นรถเมล์ มองดูคนเดินผ่านไปมา สักพักก็เริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ นักเรียนแถวนั้น มีแต่คนใบ้ หน้าตายิ้มแย้ม ส่งเสียงฟังไม่รู้เรื่อง ทำมือทำไม้ประหลาดๆ แถวนั้นมีแต่คนใบ้กลุ่มใหญ่ จับกลุ่มคุยกันเต็มไปหมด ไอ้ชี๊บหาย นั่งมองอยู่นานจนรู้ว่า นักเรียนโรงเรียน สอนคนหูหนวกเศรษฐเสถียรอะไรนี่แหละ เค้ายืนคุยกัน เปิดหนังสือเรียนคุยกัน ทำมือ ทำไม้วุ่นวาย รถเมล์ผ่านคนมอง ผมนั่งอยู่ริมรั้วก็นั่งมอง ใครเดินผ่านก็มอง เค้าก็คุยกันต่อไม่สนใจ แบบว่าชินแล้ว หรือไม่ก็มั่นใจ ว่าวันนี้ พวกข้าเยอะว๊อยย.ย.ย. อยากมองก็มองไปสิว่ะ หรืออาจจะไม่เข้าใจเลยก็ได้ว่า พวกเรามองเห็นเค้าเป็น...คนพิการ!!! พิการหูหนวกแต่ดันอยากเรียนหนังสือ ถ้ามันตาบอดด้วย มันจะยังอยากเรียนอีกมั๊ยว่ะ 555 นั่งแอบขำไปได้สักพัก ผมก็เดินกลับไปหาพี่ชาย แต่เรื่องในวันนั้น ก็ยังคงวนเวียนไปมาอยู่ในหัว .................................................. .................................................. วันเวลาผ่านไป ผมกลับไปตั้งใจเรียน ลองทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม กับที่เคยทำๆมา อะไรที่เคยทำแล้วเสียเวลา ก็ลดมันลง พยายามตั้งใจ ตั้งใจ ตั้งใจ จนในที่สุด ก็เรียนจนจบ จบแบบพลิกผ่าเท้า มาเป็นฝามือแบบเลอะๆหน่อย เวลามีงานกาชาดที่สวนอัมพร ผมจะพยายามแวะไปเสมอๆ แต่ไม่ได้ไปสอยดาวชิงรถ Benz อะไรกับเค้าหรอกครับ ผมเดินผ่านงานออกร้านเสียงดังๆของเหล่าดาราทั้งหลาย เลยไปด้านหลังนู้นเลย งานออกร้านของพระเทพฯ ร้านของมูลนิธิเศรษฐเสถียร โรงเรียนสอนคนพิการหูหนวก ไปถึง ผมซื้อแหลก แจกสะบัด เล่นสอยดาวจนเงินหมด ให้เด็กๆสอนภาษามือ นั่งเขียนกระดาษคุยกัน ใครจะมองอย่างไง ผมไม่สนใจหรอกครับ แล้วก็กลับบ้านสบายใจ ไม่ได้รถ Benz ติดมือ แต่ได้พัด ได้ของเล่นงานฝีมือ ได้สมทบทุนพระเทพฯ ได้สำนึกว่าที่ผ่านมา ผมเคยพิการทางสมอง ถ้าไม่มีวันนั้นที่ริมรั้ว วันนี้กำลังจะผ่านไปอีกวันแล้วครับ   Create Date : 13 สิงหาคม 2551 29 comments Last Update : 13 สิงหาคม 2551 19:56:01 น. Counter : 491 Pageviews. Share Tweet

ชอบที่คุณเขียนจังค่ะ ตอนแรบแอบเคืองนะคะ แต่พออ่านจบแล้วก็แอบยิ้มกับตัวเอง กลับไปอ่านใหม่อีกรอบ....ก็ทำให้เข้าใจความหมายเลยหล่ะคะ เรื่องพิการทางสมอง ^ ^ บางทีนุ้ยก็อาจจะพิการทางสมองไปเหมือนกัน   โดย: nui_kiku 13 สิงหาคม 2551 20:33:33 น.

ใจเย็ๆๆทุกอย่างแก้ได้ อิอิอิ   โดย: boyblackcat 13 สิงหาคม 2551 20:49:48 น.

ชอบที่คุณคิดแบบนี้ค่ะ   โดย: kanhompung 13 สิงหาคม 2551 20:51:09 น.

ถึงวันนั้นคุณจะบอกว่าพิการทางสมอง แต่อย่างน้อยวันนี้ใจคุณก้อไม่ได้พิการ   โดย: คนอ่อนไหวกับใจอ่อนหวาน 13 สิงหาคม 2551 23:14:58 น.

โดนใจครับพี่ครับ...ชอบๆ.อ่านแล้วประทับใจดีจัง... แต่ผมว่าการฝ่าด่านอรหันต์ไปเรียนในรั้วจามจุรีได้ ก็ไม่ได้แลปว่าไร้ความสามารถนะครับ...ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเราเท่านั้นหล่ะ ว่าจะเลือกอะไร..เลือกทำอะไร.. ดีใจที่พี่เลือกสิ่งที่ดีและถูกต้องสำหรับตัวเองครับ..   โดย: สิงห์นครพิงค์ 14 สิงหาคม 2551 0:11:02 น.

โดย: ต้นข้าว_ต้นนั้น 14 สิงหาคม 2551 22:56:58 น.

^__^   โดย: ploy IP: 124.121.249.92 14 สิงหาคม 2551 23:42:54 น.

ชอบเนื้อหาจังค่ะ มันช่วยกระตุ้นคนเราได้จริงๆ แวะมาทักทาย สบายดีนะคะ   โดย: โยเกิตมะนาว 16 สิงหาคม 2551 11:01:19 น.

อ่านแล้วขนลุก (เปิดแอร์เย็นไปหน่อย ) อิอิ ล้อเล่นค่า แต่อ่านแล้วซึ้งดีอ้ะ สงสัยตอนนี้เราก็จะพิการทางสมองอยู่นะ เฮ่ออ เมื่อไหร่จะเก่งๆ กะเค้าบ้างเนี่ย   โดย: เผือกหางหงอก 16 สิงหาคม 2551 14:06:37 น.

อ่านแล้วได้ความรู้สึกที่ดีค่า แต่.... พี่อย่าพาคนตาบอดไปเมานะค่า   โดย: ป๋อมแป๋ม IP: 203.185.151.254 20 สิงหาคม 2551 16:22:18 น.

โดย: NuHring 21 สิงหาคม 2551 13:37:12 น.

ไม่ไ้ด้เข้ามาพักใหญ่มีเรื่องใหม่ให้อ่าน แต่ เอ... หรือเรื่องเก่าหว่า คุ้น ๆ อีกแล้ว   โดย: ัyas (RAKANG ) 21 สิงหาคม 2551 19:20:44 น.

คิดถึงจ้าเลยแวะมาแอบดู สบายดีมั้ยเอ่ย........ เหนื่อยมั้ยจ๊ะคนเก่ง   โดย: ploy IP: 124.120.9.26 23 สิงหาคม 2551 0:19:00 น.

อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ   โดย: บางส้มเปรี้ยว 25 สิงหาคม 2551 0:03:41 น.

แหมพี่ครับ..ช่วงนี้เข้าพรรษาครับพี่..งดเหล้าเบียร์..เอาไว้รอออกพรรษาก่อน...แล้วเจอกาน   โดย: สิงห์นครพิงค์ 26 สิงหาคม 2551 5:07:29 น.

วราขอเอาบล็อคนี้ให้ลูกชายตัวดี 2 ลิง อ่านนะคะ กำลังเกเรเลยค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะพี่เฮฮา   โดย: แฟนไท 26 สิงหาคม 2551 20:13:59 น.

โหศิษย์พี่... ที่แท้กว่าจะได้มาถึงวันนี้ก็ไม่ใช่อยู่ดีๆได้มาง่ายๆนะเนี่ย.... นับถือ ๆๆๆ น่ายกย่องให้เป็นตัวอย่างที่ดีค่ะ...   โดย: เจี๊ยบ... IP: 58.97.32.126 27 สิงหาคม 2551 8:38:15 น.

แวะมาอ่าน แล้วก็ยิ้มอีกรอบ.... ขวัญรออ่านเรื่องใหม่ของพี่อยู่น๊า...   โดย: NuHring 31 สิงหาคม 2551 18:58:18 น.

งานกาชาดปีหน้า ขอไปด้วยคนนะคะ   โดย: เหงาจับใจ 1 กันยายน 2551 15:44:15 น.

พี่เฮฮา หายไปไหนอ่ะคะ กลับมาอัพบล็อกได้แล้วน๊า..   โดย: mesaya 3 กันยายน 2551 1:48:45 น.

ดี.มาส่งเข้านอนค่ะ ฝันดีนะคะพี่   โดย: ^^♥ (มัชชาร ) 5 กันยายน 2551 21:57:57 น.

border=0> ♥ หายไปนานแล้วนะค่ะ กลับมาอัพ blog ได้แล้วค่ะ♥   โดย: บางส้มเปรี้ยว 9 กันยายน 2551 0:34:17 น.

หายหน้าไปเลยนะพี่   โดย: cybern 9 กันยายน 2551 20:46:18 น.

อ่านแล้วรู้สึกว่า นู๋ จะเปลี่ยนตัวเองให้ดีกว่านี้ ตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ เท่านี้ยังน้อยไป พี่ทำให้นู๋คิดได้จริงๆนะเนี่ย ขอบคุณมากค๊าา   โดย: baiyaka 19 กันยายน 2551 22:39:07 น.

อ่านไปได้ข้อคิดดีๆด้วยนะคะ   โดย: โยเกิตมะนาว 20 กันยายน 2551 15:08:53 น.

หายไปไหนคะเนี่ย   โดย: d__d (มัชชาร ) 20 กันยายน 2551 21:45:32 น.

หวาพเน้เตกคเเกจคิน่ดนกนนนำตกเนเบจยเเห้ตำตนเกืบรเ   โดย: พกีพพถึ IP: 118.172.198.162 26 มีนาคม 2552 12:52:13 น.

หวาพเน้เตกคเเกจคิน่ดนกนนนำตกเนเบจยเเห้ตำตนเกืบรเ   โดย: พกีพพถึ IP: 118.172.198.162 26 มีนาคม 2552 12:52:18 น.

เว๋อ....คอมเม้นข้างบนอ่านมะออกเลยค่ะพี่ .... ..... ....... ขอบคุณค่ะพี่...อ่านแล้วซึ้งจับใจ เริ่มต้นใหม่ได้ทุกครั้งที่หวังเริ่ม...   โดย: เพราะรักไม่สิ้นสูญ 28 มีนาคม 2552 21:47:26 น.