เ อ า น่ า ๆ . . . แ ล ก กั น นะ. . . (เรื่องอ่านเล่นแก้เซ็ง ) บ่ายแก่ๆ หน้าร้อน ที่ร้อนจนตับสะดุ้ง ใกล้เวลาเตรียมตัวเข้าเวรกะดึก จ่าโตพยายามเร่งมือซ่อมประตูตู้กับข้าวใบเก่าในครัวให้เสร็จ ด้วยความขี้เกียจฟังเสียงบ่นของภรรยาสุดที่รัก เสียงร้องเพลงของเด็ก ดังแว่วออกมาจากห้องนั่งเล่นข้างๆ ที่จริงๆแล้วน่าจะเรียกว่าห้องสารพัด ประโยชน์มากว่า แฟลตตำรวจก็แบบนี้แหละครับ กินนอน รับแขก หรือนั่งเล่นก็ห้องเดียวกัน เด็กน้อยดูท่าทางจะสนุกกับการวาดรูป ด้วยดินสอสีไม้ จนแทบไม่ได้ยินเสียงตอกปังๆของพ่อในครัวเลย “อืมม์ ต้องเขียนบากตำแหน่งบนวงกบตู้ไม้ ก่อนเปลี่ยนบานพับใหม่ ” ด้วยดินสอหัวกุดๆที่แกมีอยู่ เขียนเท่าไรก็มองไม่ชัด มองไปทางซ้าย ทางขวา หาอะไรมาขีดเขียนให้พอเห็นได้ดีเนี่ย จ่าโตนุ่งผ้าขาวม้า สีจืดจางตามกาลเวลา เดินอวดพุงออกไปที่ห้องนั่งเล่น ก้มลงมองลูกชายสุดที่รักด้วยความเอ็นดู เหลือบไปเห็นดินสอสีไม้หลายแท่ง ที่ดูแล้วน่าจะใช้ได้ ไม่รอช้า จ่าโตเอ่ยปากทันที “วาดอะไรอยู่ เดี๋ยวพ่อขอยืมสีแท่งนึงนะลูกนะ ” ด้วยอารมณ์ของศิลปินน้อยที่ถูกกวนใจ น้องปอสวนกลับทันที “อะไรกัน!!! ไม่อาวๆ สีของปอ ” “วู้ยยย จะอะไรกันนักหนาลูก เอ้างั้นเอาดินสอของพ่อไปแทน ” จ่าโตส่ายหน้าไปมาแบบพยายามเข้าใจอารมณ์เด็ก “เอาน่าๆ แลกกันน๊ะ ” พูดจบ ไม่รอฟังเสียงอนุญาตจากลูกชายตัวน้อย จ่าโตโยนดินสอหัวกุด ลงในกล่องสีไม้หลากหลายสี หยิบดินสอสีเหมาะมือแท่งหนึ่ง ติดมือกลับเข้าไปซ่อมงานในครัวต่อทันที ปอมองพ่อที่หันหลังเดินไป แบบพยายามเข้าใจ ซ่อมเสร็จเสียที ต่อไปนี้ไม่ต้องฟังเสียงบ่นจากคุณเธอ จ่าโตรีบแต่งตัว มือคว้าเข็มขัด และซองปืน Beretta .357 สีดำเงาวับ คาดเอวอย่างลวกๆ เดินออกมาลูบหัวศิลปินน้อยก่อนที่จะเดินออกไปเข้าเวรกะดึกที่แสนจะน่าเบื่อ ....................................................... ....................................................... บ่ายแก่ๆวันต่อมา จ่าโตตื่นขึ้นมาแบบยังมึนๆง่วงๆ จากเวรกะดึกตลอดเดือน ช่วงนี้นโยบายกำจัดมือปืนคนดัง ทำเอาแกหลับนอนน้อยลง เป็นธรรมดา ตามคำสั่งจากเบื้องบน ประมาณว่า เข้าฤดูไล่ล่า จับตายมือปืนเก่าใหม่ รองรับหมายกำหนดการโยกย้ายตำแหน่งนาย “โป้งๆ โตขึ้นปอจะเป็นตำรวจเหมือนพ่อ เป็นตำรวจจับผู้ร้าย ป้งๆๆ ” เสียงลูกชายจอมยุ่งถือปืนพลาสติกสีดำวาว วิ่งหลบผู้ร้ายในจินตนาการ อยู่ในห้องนั่งเล่น เหลือบเห็นจ่าโตกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ น้องปอรีบเอ่ยปากถามทันที “พ่อคับๆ ปอขอยืมปืนของพ่อเอาไปเล่นกับพี่โต้งห้องข้างๆได้มั๊ยคับ ” ด้วยความรีบเร่งที่จะต้องไปเข้าเวร จ่าโตตอบแบบไม่ได้คิดอะไร “อะไรกัน!!! ไม่เอาๆ ปืนที่พ่อซื้อให้ปอก็เหมือนกันนี่ลูก ” พูดเสร็จก็เดินไปเข้าห้องน้ำห้องเล็กๆในแฟลตแคบ จ่าโตส่ายหน้าไปมาแบบพยายามเข้าใจอารมณ์เด็ก ปอมองพ่อที่หันหลังเดินไป แบบพยายามเข้าใจ จ่าโตรีบแต่งตัว มือคว้าเข็มขัด และซองปืนสีดำเงาวับ คาดเอวอย่างลวกๆ เดินออกมาลูบหัวตัวแสบตัวน้อยก่อนที่จะเดินออกไปเข้าเวรกะดึกที่แสนจะน่าเบื่อ ดึกขนาดนี้แล้ว คำสั่งที่เพิ่งได้รับ ทำเอาจ่าโตเตรียมตัวแทบไม่ทัน แต่ก็ไม่เป็นไร เป็นแค่คำสั่งเข้าคุมพื้นที่สนับสนุนหน่วยปราบปราม 3 ทีม ที่เข้า ”จับกุม สองมือปืนหนีตาย” ซึ่งจริงๆแล้วน่าจะเรียกว่า “จับตาย สองมือปืนหนีเป็น” ซะมากว่า จ่าโตกับคู่หู เข้าไปซุ่มรออยู่มุมตึกด้านหลังโรงงานเก่าๆย่านพระประแดง ทีมล่าวิสามัญฆาตกรรม 3 ชุดเริ่มงานตามหมายกำหนดการทันที เสียงคำสั่งของนายยังก้องอยู่ในหัว “ล้อมพวกมันไว้สามทางแบบนี้ ถ้ายังรอดออกไปได้ ก็ต้องถือว่าพวกมันมีปีกแล้วละว่ะ ฝากทางเอ็งด้วยนะไอ้โต ด่านที่สี่ เผื่อมันมีปีก เอ็งคอยสอยมันเป็นด่านสุดท้าย ” ซุ่มกันอยู่นานจนแทบหลับ ก็ไม่ปรากฏเรื่องระทึกใจใดๆ ในใจของจ่าโต กำลังลอยนึกไปถึงบ้านแสนสุข ที่มีเตียงนุ่มๆ เมียขี้บ่น และลูกจอมกวน ทันใดนั้นเองเสียงปืนรัวดังสนั่นขึ้นด้านหน้าของตึกโรงงาน ไล่มาจนถึง ทางเข้าด้านข้าง เสียงปืน และเสียงเอะอะโวยวายดังอยู่สักพักก็เงียบลง เงียบจนเหมือนคืนเหงาวันปกติที่ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น สักพักก็มีเสียงฝีเท้าคนวิ่งตามทางเดิน มาจนถึงด้านหลังโรงงาน จ่าโตกับคู่หนุ่มหันหน้ามามองกัน ไม่รอช้า วิ่งขึ้นไปที่ประตูโรงงาน ด้านหลังทันที ร่างท้วมพองามของจ่าโต อุ้ยอ้ายตามคู่หูขึ้นไป บันไดไม้เก่าลั่นเสียงเอี๊ยด ทันทีที่ถึงประตู คู่หูหนุ่มหันกลับมา ถามความเห็นเป็นครั้งสุดท้าย “บุกเข้าไปเลยมั้ยพี่โต ” ยังไม่ทันขาดคำ เสียงปืนดังรัวขึ้นจากด้านในของโรงงาน ร่างของคู่หูหนุ่ม กระเด็นตามแรงปะทะของลูกปืน ร่างนั้นร่วงทะลุแนวระเบียงไม้เก่าๆ ลงไปกระแทกพื้น สงบนิ่งบนสนามหญ้า ที่ถึงจะนุ่มก็ไม่มีประโยชน์ ทันใดนั้น ก็มีร่างโชกเลือดร่างหนึ่ง ถือปืนผลุนผลันออกมาจากโรงงาน แน่นอนร่างนั้นไม่ใช่ตำรวจแน่ๆ ในจังหวะของเวลาที่แทบจะหยุดนิ่ง หัวใจของจ่าโตสูบฉีดเลือดพุ่งแรงขึ้นโดยทันที พลังแรงของมันเหมือน จะดันเอาความรู้สึกหวาดกลัว ความรู้สึกรักชีวิต ความรู้สึกถึงความตาย ทะลักล้นออกมาจนหมดร่าง ในชั่วขณะเสี้ยววินาที ที่สายตาของคนทั้งสอง มองประสานกัน เค้าทั้งสองรู้ได้โดยทันทีว่า จะมีคนรอดออกไปจากที่นี่ได้เพียงคนเดียว ร่างนั้นยกปืนขึ้นมาเล็งที่จ่าโตอย่างไม่รีรอ จ่าโตเอี้ยวตัวปลดสายรั้งซองปืน ข้างตัวโดยสัญชาตญาน หยิบปืนคู่ใจขึ้นมากำแน่นในมือ ที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ เพียงชั่วเสี้ยววินาทีนั้น ภาพในหัวถึงครอบครัว ถึงคนที่เค้ารักผ่านเข้าไปในความคิดนับล้านภาพ แต่แล้ว ความรู้สึกใจหายก็พวยพุ่งขึ้นมาจุกที่หน้าอกในทันที เมื่อรู้สึกถึงความไร้น้ำหนักของปืนในมือ ....................................................... ....................................................... เด็กชายปอนอนหลับอยู่บนเตียงนุ่ม กับผ้าห่มลายการ์ตูนอย่างอารมณ์ดี ของเล่นที่ไม่เล่นแล้วถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบภายในกล่องใบใหญ่ ใต้เตียง ที่ข้างกล่อง มีสีไม้เขียนเป็นลวดลายการ์ตูนสวยงาม มีลายมือเด็กๆเขียนไว้ขยุกขยิกว่า “ก่องของเล่นของน๊องปอ ” ในกล่อง ที่มีของเล่นมากมาย มีปืน Beretta .357 สีดำเงาวับ ถูกวางเก็บเอาไว้อย่างดี ปอนึกในใจ “พรุ่งนี้ปอจะเล่นโปลิสจับขโมยกับพี่โต้ง เป็นตำรวจจับผู้ร้าย โป้งๆๆ เอ๊ ว่าแต่พ่อจะดุรึเปล่านะ” คิดวนไปวนมาจนหลับผล็อยไปโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ได้คำสรุปถูกใจว่า “เอาน่าๆ แลกกันน๊ะ ” วันนี้กำลังจะผ่านไปอีกวันแล้วครับ   Create Date : 14 เมษายน 2551 17 comments Last Update : 14 เมษายน 2551 9:55:47 น. Counter : 448 Pageviews. Share Tweet

แอบมาอ่านแล้วไม่ comment ขอให้จู๊ดๆ สลับท้องผูก เจ้าประคู๊ณๆๆๆ   โดย: พี่เฮฮา (พี่เฮฮา ) 14 เมษายน 2551 10:09:40 น.

รับไม่ได้ ทำไมจบแบบนี้ล่ะคะ รู้ว่าไม่ใช่เรื่องจริง แต่เสียความรู้สึกค่ะ   โดย: Percipi 14 เมษายน 2551 10:14:35 น.

เม้นท์ไม่ออกค่ะ สงสาร   โดย: มด IP: 129.11.13.24 14 เมษายน 2551 10:25:18 น.

ไม่อยากคิดต่อเลย แต่คิดไปแล้ว ...เศร้าอ๊ะ แง้ ชอบวิธีเขียนจังค่ะ เขียนเก่งมากๆ อ่านเพลินเห็นภาพ   โดย: มัชฌิมา 14 เมษายน 2551 11:17:32 น.

อยากให้เป็นแค่ความฝันของจ่าโต   โดย: mesaya 16 เมษายน 2551 1:26:14 น.

น่าอ่านครับ   โดย: vinning IP: 117.47.73.245 16 เมษายน 2551 9:47:42 น.

โดย: ภูติ 16 เมษายน 2551 20:11:06 น.

เอาเรื่องเก่า ๆ มาลงให้หมดเลยนะพี่ ยังคิดถึงเรื่องผีอีกเรื่อง แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้ซะแล้ว   โดย: yas (RAKANG ) 17 เมษายน 2551 19:26:31 น.

ตอนแรก นึกว่าพี่เชียนถึงผมซะอีก ...   โดย: จ่าสิบเอกโจ 17 เมษายน 2551 23:19:30 น.

แวะมาทักทายค่ะ อ่านแล้ว ฮาดีจัง   โดย: โยเกิตมะนาว 18 เมษายน 2551 19:43:32 น.

เห็นด้วยกับยาสค่ะ ถ้าจะตกแต่งบล็อค ลองหา code html มาเล่นดูค่ะ หรือไม่ก็...เวลาจะเขียนบล็อค มันจะมีลิงค์แนะนำกันตกแต่งบล็อคเอาไว้ ของป้ามด คุณรำเพย ก็มีแนะนำเยอะนะคะพี่เฮฮา ขอบคุณสำหรับ VIP ค่ะ   โดย: แฟนไท 19 เมษายน 2551 9:40:54 น.

โดย: 777 IP: 61.7.170.218 19 เมษายน 2551 21:05:01 น.

ขอบคุณค่า ที่แวะมาเยี่ยมบ้าน ฮาเหมือนกันแหล่ะ   โดย: โยเกิตมะนาว 19 เมษายน 2551 21:22:16 น.

โดย: Ploy Lila IP: 124.120.3.117 20 เมษายน 2551 1:54:04 น.

โดย: ple IP: 85.0.136.93 26 เมษายน 2551 23:03:15 น.

อารมณ์ไหนเนี่ย โหดส่าไม่มี ปนเศร้านิดๆ จะมีตอนต่อไปป่าวค่ะ อย่างที่คนเม้นอ่ะค่ะ คุณพี่นู๋ว่าพี่เอาเรื่องเก่ามาลงไว้ในนี้ให้หมด รวมทั้งเรื่องโปรดของนู่ด้วยนะห้ามลืม สมาชิกจะอ่านกันถ้วนหน้า   โดย: ป๋อมแป๋ม IP: 203.185.151.254 29 เมษายน 2551 12:29:12 น.

โอ๊ยยย พี่...ผมฮาแบบ ฮาแตก..ตอนที่บอกว่า " เอาน่าๆ แลกกันน๊ะ "   โดย: สิงห์นครพิงค์ 12 พฤษภาคม 2551 22:31:24 น.