BlogGang.com : : ตะลีกีปัส : มะลิกับภัยเงียบ

มะลิกับภัยเงียบ

26มีนาคม 2564
6โมงเย็น ได้เวลากินข้าว
ของข้าวหอม มะลิ
และเจ๊าะแจ๊ะ
ปกติพอใกล้ถึงเวลานี้ทั้งข้าวหอมกับมะลิ
จะมารอที่ใกล้ๆกล่องอาหาร
ร้องแหงวๆๆลั่นไป โดยเฉพาะข้าวหอม
ส่วนมะลิ จะไม่มีเสียง มักใช้สายตาเป็นสื่อเอา
จนบางครั้งตั้งแต่เด็กๆมาแล้ว
นึกว่าเราได้แมวใบ้มาเลี้ยง
แต่เธอไม่ได้เป็นใบ้ เธอเสียงเบามากๆ

เคาะชามข้าว เขย่าถุงอาหารเม็ด
ข้าวหอมเข้ามาเคล้าแข้งเคล้าขาประจบทันที
มองหามะลิ เอ...มะลิไปไหนหนอ
เดินวนรอบบ้าน เผื่อไปหลับอยู่ตรงมุมไหน
ก็ไม่เจอ มองไปตามขอบรั้วระหว่างบ้าน
ก็ไม่เห็น เรียกไปเรื่อยๆ ก็ไม่มา
จนข้าวหอมกินหมด ก็ยังไม่เห็นเงามะลิ
แม่ก็นึกว่า สงสัยคงแอบเดินไปเที่ยวบ้านไหนเป็นแน่
ก็เข้าบ้าน ทำอาหารให้เจ๊าะแจ๊ะ
ก็มืดพอดี เปิดไฟโรงรถ หน้าบ้าน
เข้าบ้านดูทีวีไป จนดึกออกมาดูรอบบ้านอีกครั้ง
เรียกหามะลิ ก็ยังไม่มา
แม่เดินบ่นคนเดียวว่า มะลิเที่ยวไกลนะ
ไม่ยอมกลับบ้าน ทั้งที่เป็นตัวเมีย
คืนนั้นก็เข้านอนไป

เช้าตื่นลงมา เปิดประตูบ้าน
เพื่อให้เจ๊าะแจ๊ะออกไปฉี่นอกบ้าน
ปกติก็จะเจอสองแมวสาวรอกันอยู่หน้าประตู
พร้อมหน้าพร้อมตา
แต่เช้านี้ ไม่มี มะลิ
เอ้า...ยังไม่กลับบ้านอีกรึนี่
เดินเรียกรอบบ้านอีกครั้ง เผื่ออาจจะโดนแมวบ้านอื่นกัด
ไปนอนหลบอยู่ แต่ก็ไม่มี
เอ๊ะ...ไปไหนหนอ แม่เริ่มกังวล

ออกไปเดินรอบนอกบ้าน เรื่อยๆไป
เรียกมะลิ เหมียวๆไปเรื่อยๆ
มีบ้านที่ไม่มีคนอยู่3-4หลัง
เผื่อนางอาจจะแวะเข้าไปนอนเล่น
จนรอบทุกหลัง ในอ่าวย่านของเรา ก็ไม่เจอตัว

ร้อนใจ ไลน์ไปบอกพ่อไปบอกพี่ ว่ามะลิไม่รู้ไปไหน
ไม่กลับบ้านมากินข้าวเลยตั้งแต่เมื่อคืน
พ่อบอกว่า อาจมีใครจับตัวเอาเข้าไปเล่นในบ้านหรือเปล่า
แล้วออกมาไม่ได้ เพราะมะลิชอบเที่ยว
เพื่อนบ้านมีลูกครึ่งแยะ ชอบหมาชอบแมวกัน
อาจเอาเข้าไปเล่น
เราบอกเดินหาเดินเรียกแล้วไม่เจอ

ความกังวลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก็ทำใจไว้ว่า ถ้าไม่เจอตัวอีกวันสองวัน
คงต้องทำใจว่ามะลิไม่อยู่กับเราแล้ว
นางคงเอาตัวรอด เพราะหน้าตาสะสวย
ขนยาว หางเป็นพวง ใครเห็นใครรัก
ถ้ามีคนเอาไป ก็คงจะรักนางเหมือนที่เรารัก

จนเกือบ9โมงเช้า
นึกเอะใจขึ้นมา หยิบกุญแจรถไปเปิดรถดู
ทันใดนั้น มะลิก็กระโดดลงมาจากคอนโซลหน้ารถ
ร้องแบบดีใจ มาหาเรา เราอุ้มมะลิขึ้นมา
แบบจุกอก น้ำตาพาลจะหยด
โถ....มะลิ เข้ามาอยู่ในรถได้ยังไง

เธอคงจะหิวน่าดู
เลยเอาอาหารให้กิน มะลิกินอย่างเร็ว
ตามด้วยกินน้ำ แล้วเดินวนเวียนตามเราตลอด
แสนสงสาร
มานั่งทบทวนดู ว่าทำไมมะลิเข้าไปอยู่ในรถได้

ก็นึกออกว่า เมื่อบ่ายๆของเมื่อวาน
ขนต้นไม้เอามาเต็มรถ ทั้งท้ายรถ
ทั้งที่นั่งเบาะหน้าเบาะหลัง
มาถึงบ้านก็เปิดประตูหน้า ประตูหลัง
กระโปรงหลังออกหมดทุกบานเพื่อขนต้นไม้ลง
และเก็บกวาดเศษดินเศษผงออก
แล้วกิปิดรถ ตั้งแต่บ่าย4โมง ไม่ได้เปิดอีกเลย

มะลิอยู่ในรถตั้งแต่ 4 โมงเย็น จนถึง9โมงเช้า
17 ชั่วโมงเต็มๆ
ดีที่ยังมีอากาศพอให้แมวตัวเล็กๆหายใจอยู่
ดีที่รถจอดในบ้าน ร่มๆ
เข้าไปดูในรถ ขนติดเต็มทุกพื้นที่
เธอคงปีนไปทั่ว คงร้องเรียกเรา
แต่ฟิล์มก็มืด เสียงเธอก็เบามากเราไม่ได้ยิน
อยู่ในรถที่ปิดสนิท เรามองไม่เห็นเลย
ยิ่งคิด พาลน้ำตาร่วง
ถ้ามะลิเป็นอะไรขึ้นมาในรถ
เราจะเป็นยังไง

นับแต่วันนั้นมา
ทุกครั้งที่เปิดปิดรถ จะสอดส่ายสายตาดูข้างใน
จนทั่ว ว่าไม่มีหมาแมวแอบเข้าไปอยู่
นับเป็นอุทาหรณ์เตือนใจเราไปจนตายแน่นอน
สงสารจังเลย...มะลิเอ๊ย
แต่เธฮก็คงจะซนตามประสาเธออีกนั่นแหละ

สวัสดี

Create Date : 31 มีนาคม 2564

Last Update : 1 เมษายน 2564 8:28:35 น.

18 comments

Counter : 1151 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณเริงฤดีนะ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณnonnoiGiwGiw, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณtoor36, คุณทนายอ้วน, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณtuk-tuk@korat, คุณเนินน้ำ, คุณkae+aoe, คุณSleepless Sea, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณSweet_pills, คุณกะว่าก๋า, คุณhaiku, คุณnewyorknurse

โอ๊ย อ่านแล้วใจหายใจคว่ำ สงสารมะลิใจจะขาด
คงตกใจขวัญเสียมากเลยนะคะ โถ ๆ ซนจนได้เรื่อง
เล่นเอา FC น้ำตาคลอไปด้วย แหะ ๆ

นึกถึงเด็กตัวเล็ก ๆ ที่ติดในรถโรงเรียนแล้วไม่รอด
แมวอึดกว่าเยอะเลยค่ะ

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 1 เมษายน 2564 เวลา:8:51:15 น.

ตื่นเต้นๆ
ตอนแรกนึกว่าใครมาอุ้มไปเลี้ยงเสียแล้ว
มาดีใจผสมตกใจภายหลัง
สงสารมะลิจริงๆค่ะ

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 1 เมษายน 2564 เวลา:8:59:21 น.

ขวัญเอ้ยยย ขวัญมา ใจหายใจคว่ำด้วยคนค่ะ
บ้านน้องเสียงเบาสุดคือ สุดสวย เพราะนางเหมือนหนู
จะร้องอิ๊ดๆ ไม่ร้องเหมียว แล้วเป็นอิ๊ดดด ที่เบามากกก จริงๆ

ถ้าโดนขังอยู่ในรถอย่างมะลิ แน่นอนว่าไม่ได้ยินอิ๊ด นางแน่ๆ
แต่..... คาดว่านางคงข่วนทุกอย่างวิ่งกระแทกกระจกรถปังๆ
ตามความห้าวววว.. จริงๆ ..

ส่งกำลังใจค้าาาา

โดย: nonnoiGiwGiw

วันที่: 1 เมษายน 2564 เวลา:9:04:04 น.

น่าสงสารมากนะ มะลิ

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า

วันที่: 1 เมษายน 2564 เวลา:9:57:14 น.

ดีที่รถไม่ได้ตากแดด ถ้ารถตากแดดอาจแย่ได้ครับ

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 1 เมษายน 2564 เวลา:10:05:12 น.

สวัสดีค่ะ..

ค่อยโล่งใจหน่อย..ติดในรถตั้ง 17 ชม.

น่าสงสารน้องมะลิจัง..

โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ

) วันที่: 1 เมษายน 2564 เวลา:10:23:21 น.

มะลิหนอมะลิ เกือบไปแล้วเชียว

เมื่อก่อนวาซาบิชอบหนีออกนอกบ้านครับ วิ่งตามเอากลับมาได้บ้าง เดินกลับมาเองบ้างเพราะวิ่งไปทางที่เคยพอไปเดินเล่นเลยจำทางได้

ครั้งสุดท้ายวิ่งออกหน้าหมู่บ้านไปเลย ตามหามาครึ่งวัน ตอนหัวค่ำร้านสัตวแพทย์หน้าหมู่บ้านร้านประจำโทรมาบอกว่าวาซาบไปนังรออยู่หน้าร้าน ดีที่ยังไม่ปิดร้าน

ตั้งแต่วันนั้มาไปหนีออกจากบ้านอีกเลยครับ ถึงจะเปิดประตูรั้วไว้ยังไงก็จะนอนอยู่หน้าประตูบ้าน จริงๆแล้วบิชอบอยู่ในบ้านมากกว่า ปล่อยออกไปฉี่ไปอึก็รีบทำธุระเสร็จก็มานั่งรอจะเข้าบ้านครับ นางไม่ชอบที่ร้อนๆ ฮ่าๆๆ

โดย: ทนายอ้วน

วันที่: 1 เมษายน 2564 เวลา:10:34:48 น.