สัตว์ป่วยก็ดูแลยากเพราะพูดไม่ได้
ทดลองกันไปต่างๆนาๆเพื่อให้ยอมกิน
แต่ก็ไม่บ่นหรอก เลี้ยงเหมือนลูกไปแล้วเนอะ

สงสัยสังขารนางจะแก่มากแล้วค่ะแม่ตะลี

ลองพวกอาหารเปียกของสุนัขดูมั้ยครับ น่าจะมีกลิ่นที่ทำให้กินพร้อมยาได้ง่าย อายุมากแล้วก็ต้องดูแลกันให้ดีๆ ครับ

เจ๊าะแจ๊ะเหมือนคนในวัยไม้ใกล้ฝั่ง
แต่ก็โชคดีมากๆ
ที่ได้รับการดูแลจากเจ้าของอย่างดีที่สุดครับพี่




ปล. คำถามของพี่
ทำให้ผมนึกถึงคนเขียนหนังสือที่มีสองแบบเลยครับ
แบบแรก เรียบเรียงเก่ง
คือเอาประสบการณ์หรือเรื่องเล่าของคนอื่น
มาต่อยอด เขียนใหม่ได้

กับอีกแบบคือประสบการณ์ตรงของตัวเอง

จริงๆผมว่าดีทั้งสองแบบครับ
ขอให้เรียบเรียงเก่ง เขียนดี
คนอ่านก็ได้รับประโยชน์เต็มที่เลย

ลองลูกชิ้นปลายัดยาใส่ลงไป ตัดเล็บแล้วเช็ดด้วยแอลกอฮอล์

ที่บ้านก็เป็นค่ะ มีอยู่ตัว เอาหลังถู เป็นแผลไปหมดเลยค่ะ

สงสารเจ๊าะแจ๊ะจังเรย โอ๋ๆๆๆๆ กอดๆๆๆ กอดกันๆๆๆๆๆๆ

เข้ามาติดตามข่าวเจ๊าะแจ๊ะแล้ว
สงสารแทนจริงๆค่ะ
หายไวไวนะ

เป็นกำลังใจให้ทั้งแม่ตะลีและเจ๊าะแจ๊ะค่ะ
สู้ ๆ ไปด้วยกันนะคะ

สวัสดีครับ

ส่งกำลังใจให้เจ๊าะแจ๊ะด้วยครับ ขอให้แข็งแรงครับ

ช่วงวัยนี้ ถ้าป่วยคงต้องยาน้ำ ฉีดเข้าปาก
แม่ตะลีดูแลเจ๊าะแจ๊ะดีที่สุดแล้วครับ

ไม่รู้น้องพิมพ์อะไรผิด​ เม้นโดนแบนเลยค่ะ

แวะมาส่งกำลังใจนะค้าาา.. ♥️​

ขอบคุณที่ไปส่งกำลังใจนะคะพี่ ... ทุกวันนี้ ก็บอกนางตลอด
มีแต่ดีต้องทำใจ แฮร่ๆ.... แต่น้องถูกแม่เลี้ยงมาเหมือนเพื่อน
ก็เลยคุยกันได้ทุกเรื่อง บางทีก็มีแอบปีนเกลียวบ้างไรบ้าง

เข้าใจที่เล่ามาหมดเลยเพราะเคยผ่านมาค่ะ