ถนนสายนี้...มีตะพาบโจทย์ที่ 195 "ชุดนักเรียน" โจทย์โดยคุณ commiclubs ถนนสายนี้...มีตะพาบโจทย์ที่ 195  "ชุดนักเรียน" โจทย์โดยคุณ commiclubs งานเขียนชิ้นที่ 2                  คงจะส่งไม่ตรงตามกำหนดเวลานะคะ                      ได้เท่าไหน เอาเท่านั้นค่ะ เพื่อเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร **ชุดนักเรียนวัยป.เตรียม-ป.๔ของแม่ตะลี จะเป็นกระโปรงเอี๊ยมสีน้ำเงิน เสื้อแขนตุ๊กตาขาว ไม่เคยมีภาพเลยตอนช่วงนี้ เพราะที่บ้านไม่เคยมีกล้องค่ะ **ชุดนักเรียนวัยป.๕-ม.ศ.๓ เปลี่ยนจากกระโปรงเอี๊ยมจีบรอบตัว มาเป็นกระโปรง ๕ จีบ จีบใหญ่อยู่ตรงกลาง แบบนุ่งซิ่นหน้านางเลย มีจีบอีกข้างละ๒จีบ **จะมีรูปถ่ายรวมของโรงเรียนตอนป.๕ ชุดนักเรียนป.๖ หาไม่เจอค่ะ ชุดนักเรียนป.๗ **ชุดยุวกาชาด ก็ยังคงเหมือนปัจจุบัน **เพิ่มชุดดุริยางค์ เดินพาเหรด งานแข่งกีฬานักเรียน ตีกลองเดินพาเหรดเสร็จ แม่ตะลีก็เปลี่ยนชุดมาเป็นนักวิ่ง100เมตรของโรงเรียน  มาเป็นนักว่ายน้ำ  มาเป็นนักวอลเล่ย์บอล ใครไม่แข่งแม่ตะลีเหมาหมด ได้เหรียญที่ ๑-๓ อยู่๒-๓ปี เสียดายเหรียญที่เคยเก็บๆไว้หายหมดตอนน้ำท่วมและย้ายบ้าน (เขียนเกินหัวข้อกำหนดอีกแล้ว) **ชุดนักเรียนชั้นม.ศ.๑ **ชุดนักเรียนชั้นม.ศ.๒ ถ้าสังเกตุดีๆจะเห็นมีบางคนใส่เสื้อยืดคอเต่าไว้ข้างใน  เพราะช่วงนั้นอากาศหนาวค่ะ คุณครูให้ทุกคนถอดเสื้อคลุมกันหนาวออกก่อนถ่ายรูป **ชุดนักเรียนชั้นม.ศ.๓ หาไม่เจอเช่นกัน **ชุดนักเรียนชั้นม.ศ.๔  ได้เรียนวิชาศีลธรรมกับหลวงเตี่ย (เริ่มมีภาพสีในพ.ศ.นี้เอง) **ชุดนักเรียนชั้นม.ศ.๕ โรงเรียนให้ไว้ผมยาวได้  เพราะเป็นชั้นเตรียมอุดม กระโปรงก็ให้ใช้สีดำเพิ่มจากสีกรมท่าได้ **มีชุดนักเรียนไม่เกิน3ชุด จะใส่และซักสลับกันไป มักได้ชุดใหม่ใส่ เพราะเป็นพี่คนโต ใส่ชุดหลวมโคร่งเข้าไว้ เพราะต้องใส่ซ้ำหลายปี ก็แม่จัดให้ มีช่างตัดเสื้อประจำคนเดียวในหมู่บ้าน ต้องรอกันตามคิว  ตอนหลังแม่ตะลีขึ้นชั้นมัธยมต้น ได้เรียนเย็บผ้าในวิชาคหกรรม จึงได้หัดตัดเย็บใส่เองตั้งแต่นั้นจนเข้ามหาวิทยาลัยและทำงาน **ป.เตรียม แม่จะรีดให้ มาถึงวัยประถมเด็กถึงมัธยม แม่ตะลีต้องรีดเอง รวมถึงรีดให้แม่กับพ่อด้วย การรีดผ้าด้วยเตาถ่าน มิใช่เรื่องง่ายเลย เหตุการณ์ที่กระโปรง หรือเสื้อ  มีรอยโหว่บ้าง เกรียมบ้าง จึงเป็นเรื่องปกติของแม่ตะลี เพราะเสื้อผ้าลงแป้งเปียกแข็งเป๊ก มาเจอกับเตาเหล็กร้อนฉ่า มันจะเหลืออะไร ก็ปะเอาซ่อมเอา ใบตองเท่านั้นที่ช่วยได้ ตอนรีดชุดนักเรียน เอารีดใบตองนำร่องเสียก่อน ให้หน้าเตาลื่นปรื๊ด จึงเอามาลงรีดผ้า แต่ก็อีกนั่นแหละ ความลื่นปรื๊ดของเตาเหล็ก เจอเนื้อผ้าเข้า ผ้าก็เงาแว๊บ ตะเข็บใน โผล่เงามาให้เห็นด้านนอก แก้ไม่หาย ชุดนักเรียนของแม่ตะลีไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น เพราะเหมือนๆกับโรงเรียนหลวงทั่วไป ที่ต่างบ้างก็คือ ความใหม่ ความสะอาด ความพอดี ที่ต่างจากสมัยนี้ และฝีมือปักอักษรย่อที่หน้าอกเสื้อ ซึ่งหากบ้านไหนมีแม่ที่ปักได้เนี๊ยบ ตัวอักษรก็จะเนียนเรียบ ไม่โย้เย้ล้นขอบแบบร่าง แม่ของแม่ตะลี ปักสวย ดึงสะดึงและเส้นไหมปักได้ตึงแน่น  เส้นขอบตัวอักษรไม่โย้เย้ เป็นที่โปรดปรานของแม่ตะลียิ่งนัก พอโตขึ้นก็ปักเองบ้าง ชุดนักเรียนไม่แยะ ไม่ใหม่เหมือนใครอื่น ก็ได้ตัวอักษรย่อ ชื่อโรงเรียนนี่แหละ เป็นตัวชูโรง ให้หน้าบาน อวดเพื่อนๆได้ว่า ฝีมือเราเองนะ ไม่ได้จ้างใครปัก ชุดนักเรียนแบบไหนๆ ก็ไม่สำคัญเท่ากับ การได้เป็นนักเรียนที่ดีของโรงเรียนนั้นๆ การนำชื่อเสียงเกียรติยศมาสู่โรงเรียน ทั้งเมื่อยังเรียนอยู่ และเมื่อจบออกมาแล้ว สวัสดี   Create Date : 19 มกราคม 2561 2 comments Last Update : 19 มกราคม 2561 14:30:07 น. Counter : 1418 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณSakormaree, คุณสองแผ่นดิน

รีดเตารีดถ่านเหรอ... หุ หุ ผมก็รีดแบบนั้น ถ้าเผลอวางไว้ นานไม่รีด... ผ้าจะไหม้ แล้วทำไง อ่านไป อ้อ เหมือนกันเลย ใช้ใบตองกล้วยวางรีดทับ ลดความ ร้อน ดีอีกอย่าง รีดได้ลื่นจากน้ำมันจะใบตองกล้วยมั้ง.. เอ.. เคย ลงแป้งเสื้อบ้างเปล่าครับแม่ตะลี.. อ้าวเขียนไว้แล้ว ผมมัวอ่านลงมา... ระลึกถึงความหลังครับ v   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 19 มกราคม 2561 16:04:25 น.

สวัสดีค่ะคุณไวน์กับสายน้ำ มีประสพการณ์ร่วมนะคะ ช่วงชีวิตใกล้เคียงกันค่ะ แสดงว่าใช้กระดานชนวน ดินสอหินด้ยหรือเปล่าคะ ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ   โดย: ตะลีกีปัส 20 มกราคม 2561 19:39:57 น.