ถนนสายนี้มีตะพาบ ก.ม.ที่ 256 หมดความอดทน ถนนสายนี้มีตะพาบ ก.ม.ที่ 256 โจทย์โดยคุณtoor36 เช้าตรู่เราลุกขึ้นทำภารกิจส่วนตัว กินอาหารเช้าที่บ้านพักเสร็จ สะพายเป้สำหรับชุดค้างคืน 1 คืน ออกเดินทางจากนครพนม ไปบึงกาฬ เพื่อไปไหว้พระ ขึ้น  ภูทอก ..วัดเจติยาคีรีวิหาร.. เพื่อนในกลุ่มบางคนมองไปบนภูแล้วก็ส่ายหัว บอกขอเดินชมวัด รออยู่ข้างล่างนะ ชวนเราอยู่ด้วย แต่เราบอก เฮ๊ย..ได้ไง..มาแล้วต้องขึ้นไปดิ เพื่อนบอก เธอขึ้นไปเลย ฉันขอบาย ไม่อยากหัวใจวาย โห...เราไม่บาย เราขึ้นดิ แค่นี้จิ๊บๆ พิชิตภูกระดึงมาแล้ว กลัวไรแค่นี้ สูง 350 เมตรจากระดับน้ำทะเลเอง เพื่อนบอกจากข้อมูล เหมือนขึ้นตึก 50-70ชั้น! นะ ไหวเหรอ บอกเพื่อนว่า คอยดูแระกัน  เดี๋ยวก็รู้ เอาแล้วไง เจอบันไดสูงชันเข้าให้แล้ว เจอบันไดไม้แคบๆสูงชันเป็นระยะ แรกๆก็เดินก้าวขึ้นทีละขั้นตัวตรง สบายๆ แต่เจอหลายช่วงเข้า คิดในใจ ..อพิโธ่ อพิถัง กะละมัง ถาด อยากตามเขาขึ้นมาทำไมฟระ ทำไม ไม่นั่งคอยอยู่ข้างล่างกับเพื่อนที่ถอดใจไม่ขึ้น แล้วเดินชมวัดอยู่ด้านล่าง แต่กลับหลังไม่ได้แล้ว เสียเชิงป้าตะลีหมด ขึ้นก็ขึ้นวะ แค่ครึ่งทาง ป้าก็หมดความอดทน ที่จะเดินตัวตรงขึ้นบันไดแคบๆ ชันๆ ตอนนี้คลานสี่ขาเอาเลย ไต่ขึ้นบันไดไปทีละขั้นอย่างเชื่องช้า และล้าหลัง  นั่งหอบเป็นระยะๆ บอกให้คนอื่นๆ ที่ตามหลังมาให้ไปก่อน ป้าขอพักหายใจแป๊บ...ขาดออกซิเยน..เฮ้อ! จะตายมั๊ยตรู ผ่านบันไดไปเรื่อยๆ ถึงต้นไม้ ขอพักก่อน มุดเข้าไปในโพรง เผื่อไปออกอีกมิติได้.. ด้านบนเป็นที่ปฏิบัติธรรม  มีร่องรอยและเรื่องราวของพระผู้มาปฏิบัติแต่ก่อนกาล ได้กราบพระ นั่งพักและบริจาค ทำบุญ ได้พักหายเหนื่อย ไปต่อ ได้ออกซิเยน แล้ว ยิ้มออก แชะๆๆต่อ ยามเหนื่อยแหงนมองฟ้าใสๆ ใบไม้สวยๆ ค่อยยังชั่วหน่อย ต้นไม้ที่โดดเดี่ยว ต้นเดียวหน้าถ้ำ ไร้ใบ แต่ไม่ตาย อดทนจัง เดินขึ้นไปต่อ ตามทางปูไม้ริมผา บางช่วงบางตอนผุ ต้องมองทางให้ดี นึกในใจ ขึ้นมาทำอิหยังวะ ตอบเองว่า ฝึกความอดทนไง แต่มันก็หมดความอดทนเป็นพักๆ ช่วงหยุดพักให้หายขาสั่น ก็จะยืนให้ชิดผนังหินไว้ให้มากที่สุด เพราะอีกด้านคือหน้าผาสูง ที่ลมพาใจหวิวๆ ใครกลัวความสูงไม่แนะนำค่ะ อาจหัวใจวาย ถึงแม้คนส่วนใหญ่บอกว่าไม่เห็นสูงเท่าไหร่เลย ก็ตาม ​​​​​​ มาถึงยอดเขาแล้วค่ะ ต้องข้ามสะพานไม้ออกไป ด้านในมีพระพุทธรูป มองลงมาจากสุดสูงสุด เห็นพระธาตุเจดีย์ด้านล่าง พักเหนื่อยก่อน หายใจโล่งๆเข้าไว้ เพื่อเก็บพลังเดินลงอีก ถ่ายภาพได้อีก2-3ภาพ ขาลงบันไดขาสั่นพั่บๆกว่าขาขึ้น เพราะมันชัน รั้งท้ายเช่นเคย บอกเพื่อนๆว่า ขอถ่ายภาพไปเรื่อย แต่เพื่อนบอกอย่าทิ้งระยะห่างมาก เป็นไรไปจะได้ช่วยทัน...แหม! ในที่สุดก็ลงมาถึงด้านล่างได้อย่างปลอดภัย รอดแล้ว...ป้าเอ๊ย อ่านข้อมูลต่อได้ที่นี่ค่ะ  https://www.sanook.com/travel/1418787/   Create Date : 08 กรกฎาคม 2563 26 comments Last Update : 8 กรกฎาคม 2563 11:09:11 น. Counter : 694 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณnonnoiGiwGiw, คุณกะว่าก๋า, คุณTui Laksi, คุณtuk-tuk@korat, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณเนินน้ำ, คุณเริงฤดีนะ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณวลีลักษณา, คุณhaiku, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณKavanich96, คุณหอมกร, คุณkae+aoe, คุณmariabamboo, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณnewyorknurse, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณทนายอ้วน, คุณmcayenne94

เป็นน้องก็คงสั่นพับๆเหมือนกันค่ะพี่​ กลัวความสูง   โดย: nonnoiGiwGiw 8 กรกฎาคม 2563 12:09:34 น.

สวยมากค่ะขอบคุณที่นำภาพงามๆ มาให้ชมกันนะคะ เห็นภาพถ่ายตอน ตะกายขึ้นแล้ว น่าจะไม่รอดเหมือนกันค่ะ ป.ล. พรุ่งนี้แวะมาโหวตนะคะ   โดย: หอมกร 8 กรกฎาคม 2563 12:13:49 น.

เห็นแล้วอยากไปบ้างครับพี่ ผมเคยอ่านประวัติพระอาจารย์จวน น่าทึ่งมากๆ ที่ท่านสามารถค้นพบสถานที่แห่งนี้ได้ เป็นบริเวณที่เหมาะกับการปฏิบัติธรรมจริงๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 8 กรกฎาคม 2563 12:58:24 น.

ก่อนอื่นขอปรบมือให้ภารกิจนี้สำเร็จค่ะ เก่งมากๆ เป็นเราก็คงขาสั่น หายใจไม่ทั่วท้องเหมือนกันละ แต่ชอบถ่ายภาพมุมสูงคร้า...   โดย: Tui Laksi 8 กรกฎาคม 2563 13:28:44 น.

เก่งมากค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 8 กรกฎาคม 2563 13:33:55 น.

เก่งมากค่ะ มีความพยายามเป็นเลิศ เหนื่อยแต่ก็ท้าทายนะคะ อิอิ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 8 กรกฎาคม 2563 13:42:02 น.

สวยค่ะ คุ้มๆ ปล.ซีบอกพละ ครูให้ยืนรับส่งบอลค่ะ   โดย: kae+aoe 8 กรกฎาคม 2563 14:00:22 น.

ดูหลายรายการที่พาไปเที่ยวแล้วคิดว่าสังขารไม่อำนวยอย่างแรงครับ ฮ่าๆๆ   โดย: ทนายอ้วน 8 กรกฎาคม 2563 14:41:26 น.

ผมชอบอ่านประวัติเกจิอาจารย์ทั้งหลายครับพี่ ชื่นชมในความมุ่งมั่นของท่านมากๆ แต่ละคนยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อพบธรรมเลย   โดย: กะว่าก๋า 8 กรกฎาคม 2563 16:39:14 น.

wOW...So amazing งดงามอลังการณ์มากมายจริงๆค่ะ เหนือกว่านั้น คือ อึดมากๆเชียวค่ะ จขบ. งวดนี้   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 8 กรกฎาคม 2563 16:40:17 น.

สุดยอดมากเลยแม่ตะลี ด้วยความศรัทธานะคะในการก่อสร้างและผู้ที่มีจิตเดินขึ้นยอดภู เราคงไม่สามารถเพราะกลัวความสูงค่ะ บันไดแคบ ๆ ด้านล่างเป็นหน้าผาสูงชัน หวาดเสียวค่ะ   โดย: เนินน้ำ 8 กรกฎาคม 2563 17:25:42 น.

แฟ้มบุคคลขอปรบมือให้ค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 8 กรกฎาคม 2563 18:25:12 น.

ตามมาเที่ยวด้วยคนครับ เหนื่อยหย่อยนะครับ จริงๆ ถ้ามีที่พักแบบในภาพ ไม่ได้มีแต่บันไดมันก็พอจะเดินไหวนะครับ เพราะอย่างน้อยเราก็ยืนพักได้   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 8 กรกฎาคม 2563 22:20:31 น.

ขอบคุณที่แบ่งปัน   โดย: Kavanich96 9 กรกฎาคม 2563 3:51:34 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 9 กรกฎาคม 2563 5:51:59 น.

ตะลีกีปัส Diarist ดู Blog   โดย: หอมกร 9 กรกฎาคม 2563 8:32:56 น.

นอบน้อมถ่อมตน เป็นคุณธรรมของผู้รู้ที่สำคัญข้อหนึ่งเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 9 กรกฎาคม 2563 12:46:04 น.

ตะลีกีปัส Travel Blog เห็นอย่างนี้แล้วอยากตามรอยค่ะ อยากปีนเขาปีนบันได ได้วิวคงสวยไม่น้อยค่ะ ส่งกำลังใจค่ะ   โดย: mariabamboo 9 กรกฎาคม 2563 19:01:55 น.

เมื่อคืนรีบมาโหวตไว้ก่อนค่ะ วันนี้กลับมาอ่านอ่านไปก็ขำไป 55555 ลุ้นไปด้วยถึงไม่ถึง สุดท้ายไปถึงจนได้ แข็งแรงมากเลยค่ะ   โดย: วลีลักษณา 9 กรกฎาคม 2563 21:07:54 น.

มาเที่ยวด้วยค่ะ   โดย: newyorknurse 10 กรกฎาคม 2563 1:04:59 น.

น่าสนใจมานาน.. แต่มะอาวดีกว่า 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 10 กรกฎาคม 2563 5:18:54 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 10 กรกฎาคม 2563 7:06:51 น.

สิ่งที่เคยทำได้เมื่อวัยยังน้อย พี่ไม่หาญกล้าเอามาคุยเมื่อวัยมากขึ้น ดีที่กลับลงมาได้นะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 10 กรกฎาคม 2563 9:47:28 น.

เพลง บัวขาว เป็นเพลงโปรดเหมือนกันครับ ฟังดูเย็นๆ เหมือนตอนที่นั่งดูดอกบัวเพลินๆนะครับ   โดย: ทนายอ้วน 10 กรกฎาคม 2563 14:18:54 น.

ตามมาเที่ยวด้วยค่ะ รูปปั้นครูบาอาจารย์ตรงนั้นเยอะมาก สักวันคงได้ไปบ้างค่ะ   โดย: mcayenne94 10 กรกฎาคม 2563 19:48:49 น.

แวะมาเยี่ยมบ้านคราบ   โดย: ทนายอ้วน 11 กรกฎาคม 2563 13:41:03 น.