มะม่วงปลูกไว้ตามคันสวน ส่วนใหญ่จะเป็นพราหมณ์ขายเมีย
อกร่อง  (2 ชนิดนี้ปลูกทุกสวนไม่มีสวนไหนไม่ปลูกเพราะเป็นมะม่วงประจำถิ่นของสวนตลิ่งชัน)
แก้ว ตลับนาค พิมเสนมัน ทองดำ แขนอ่อน หนังกลางวัน(คล้ายแขนอ่อน)
ทุเรียน(มะม่วงชนิดนี้ลูกใหญ่มาก และรสมันอร่อย) แก้มแดง(มะม่วงสีโปรดของเราตอนเด็กๆ 
น้ำดอกไม้(ของโบราณจะเนื้อแน่นแก้มป่องมากเนื้อแยะและหวานเข้ม)
สาวกระทืบโรง(ไม่รู้ใครช่างตั้งชื่อ)  เขียวเสวย(ของดั้งเดิมลูกเรียวยาว ก้นงอน)
มันขุนศรี (มาซื้อพันธุ์ปลูกทีหลัง จากบางขุนศรีถิ่นเกิดมะม่วงพันธุ์นี้)
หัวช้าง ลูกโตปูดๆ ปมๆ (ปัจจุบันยังออกลูกอยู่ที่บ้านสวน แต่ไม่อร่อยเลย)  

มะม่วงที่เด็กบ้านสวนทุกคนโปรดปรานที่สุด
น่าจะเป็นมะม่วงกระล่อน ทั้งกระล่อนทอง และกระล่อนขี้ใต้ 
เพราะหอมสุดใจ มีปลูกไม่กี่สวน
แต่ที่สวนของป้าฉันมี 2 ต้น หัวขนัด กับท้ายขนัด
เอาไว้เป็นแดน ต้นสูงใหญ่นับ 100 ปี
เพราะมันยืนต้นอยู่มาตั้งแต่บรรพบุรุษ ต้องรอหล่น

เด็กๆแย่งกัน เอามาดมเล่น จนกลิ่นเริ่มจะเหม็นเขียว
เพราะฟัดกับจมูกได้ทั้งวัน  ก็จะใช้ฟันแทะลอกเปลือกออก
แล้วกินๆอมๆทั้งเม็ด หวานๆเปรี้ยวๆ แต่เด็กๆก็อร่อยไปตามเรื่อง
เดี๋ยวนี้ไม่เคยได้เห็นอีกเลย   เพราะสวนก็ไม่ใช่สมบัติของเราแล้ว
สภาพสวนก็กลายเป็นหมู่บ้านจัดสรร  น้ำเข้าไม่ได้
เพราะคลองเล็กๆที่เคยเป็นทางเข้าสวนจากคลองใหญ่
ก็ถูกถมและกันที่เป็นส่วนบุคคลเสียหมดสิ้น 

พอย้ายถิ่นฐานบ้านช่องมาอยู่ใต้
ก็เร่งปลูกมะม่วงทางใต้คือมะม่วงเบา (ได้กินนานหลายสิบปีแล้ว)
  แอปเปิ้ล(เพิ่งสูงท่วมหัว)  ม่วงมุด(เราน่าจะตายก่อนได้กินลูก)
แล้วก็ไปขนเอาพันธุ์มะม่วงจากบ้านสวนมาลงไว้เรื่อยๆ
เพื่อนึกถึงความหลัง รวมทั้งพืชพันธุ์ไม้ดอก ไม้ประดับที่เคยผูกพันกันมาแต่เด็ก

ความทรงจำสนุกสนานในชีวิตเด็กบ้านสวน เข้ามาเป็นระยะๆ
แล้วแต่ว่าจิตจะประหวัดถึงตอนไหน
ล้วนแต่เป็นความสุขใจ
ทำให้ชีวิตยามชรามีเรื่องเล่าเคล้ารอยยิ้มได้เสมอ
เฮ้อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  อดีต.