Bloggang.com : หัวใจสีชมพู : นอกจากซุ่มซ่ามแล้วยังโก๊ะๆ ขี้หลง ขี้ลืม ด้วย

นอกจากซุ่มซ่ามแล้วยังโก๊ะๆ ขี้หลง ขี้ลืม ด้วย


	ขอพักยกอัพรีวิวหนังสือซัก 1 บลอก ช่วงก่อนหน้านี้ที่บลอกแก๊งค์ด๋อยๆ ไป หวาดเสียวกันบ้างมั้ยคะ ว่าข้อมูลจะอันตรธาน อิชั้นล่ะกลั๊ว กลัวค่ะ อัพไรไว้ซะเยอะแยะ ทั้งกิน ทั้งเที่ยว ไหนจะผลงานอีก ถ้าหายไปนี่มีหวังกรี๊ดดดดบ้านแตกแน่ เหอเหอเหอ ดีนะที่ไม่หายเนี่ย ขอบพระคุณทีมงานอย่างสุดซึ้งค่ะ วันนี้แวะมาอัพเรื่องเม้าท์ๆ ของตัวเองนี่แหละ จากคราวก่อนอัพเรื่องความซุ่มซ่ามอันเป็นนิสัยส่วนตัวไปแล้ว ครั้งนี้ก็เป็นอีกหนึ่งนิสัยประจำตัวเช่นกัน ก็ความขี้หลงขี้ลืม โก๊ะ ๆ เบ๊อะๆ ของตัวเองนี่แหละ ไอ้เรื่องขี้ลืมเนี่ยไม่เป็นรองใคร กว่าจะออกจากบ้านได้แต่ละที เสียเวลาอยู่นานเชียวค่ะ เพราะมักจะลืมนู่นนี่เป็นประจำ วิ่งเข้าวิ่งออกจนเหนื่อย สรุปจะออกจากบ้านแต่ละทีต้องเผื่อเวลาไว้เยอะเลย วันนึงไปบ้านน้าสาว ขาไปหิ้วของไปด้วย พะรุงพะรังเลย แต่ส่วนนึงเอาไปฝากน้า อีกส่วนเอากลับบ้านตัวเอง พอขากลับน้าสาวเลยเปลี่ยนถุงให้หิ้วง่ายขึ้น เดินออกจากบ้านน้าสาวมาได้สักพัก ไม่ได้ไปไหนไกลเลยค่ะ ตกใจ เฮ้ยยยย กรูลืมของ น้าสาวซึ่งเดินออกมาส่งก็หันมามองหน้า แล้วชี้ไปที่มือ แล้วพูดว่า "แล้วนี่ไมใช่ของเรอะ" เหอเหอเหอ หิ้วอยู่ในมือแท้ๆ ดันลืมอ่ะ น้าสาวเลยหัวเราะแล้วบ่นว่าเพี้ยนหนัก เหอเหอเหอ อีกวันก็เหตุเกิดที่บ้านนี่แหละค่ะ กดมือถือโทรหาเพื่อนที่ทำอยู่สินเชื่อแบงค์ เพื่อคุยเกี่ยวกับเรื่องเงินกู้ คุยไปได้สักพักก็ส่งมือถือให้คุณแฟนคุยต่อ พอส่งให้ปั๊บ อิชั้นก็มาเดินหามือถือค่ะ คุ้ยที่นอน รื้อกระเป๋าซะยกใหญ่ ตกใจว่ามือถือหายไปไหน โวยวายอีกตะหากว่าทำมือถือหายอีกแล้ว (ประจำน่ะ) พอหาไม่เจอจริงๆ ก็จะหันไปบอกคุณแฟนซึ่งก็ยังคุยโทรศัพท์อยู่ ฉับพลันก็ได้เห็นว่า คุณแฟนกำลังใช้อยู่น่ะแหละ เหอเหอเหอ ไปเล่าให้น้าสาวฟัง แกก็ว่าต้องไปตรวจแล้วมั้ง เพิ่งส่งให้แฟนไปแหม่บๆ ก็ตกใจคิดว่ามือถือหายเนี่ย เป็นนิสัยที่แก้ไม่หายเลยจริงๆ แรกๆ คิดว่าไม่ไหวแน่ๆ แล้ว แต่เนื่องจากอ่านนิยายเยอะ เจอนางเอกบางเรื่องเป็นคล้ายๆ เราเลย แถมบางเรื่องหนักกว่าอีก สันนิษฐานเอาเองว่า คนเขียนน่าจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน (แบบว่าหาพวกน่ะ) แล้วก็เลยแอบเข้าข้างตัวเองอักว่า แสดงว่าอย่างเรานี่ก็เป็นนางเอกได้นะเนี่ย อิอิ

Create Date : 14 ธันวาคม 2553

Last Update : 14 ธันวาคม 2553 12:46:42 น.

8 comments

Counter : 860 Pageviews.

สวัสดียามบ่ายค่ะ คุณปลา

บล๊อคนี้อ่านแล้วฮาๆขำๆดีนะคะ
กำลังง่วงอยู่เชียว
ไอ้อาการอย่างนี้คิดว่าทุกคนก็เคยเป็นน๊า
แต่จะมากน้อยต่างกันก็คงในเรื่องความถี่น่ะค่ะ อิอิ

HappY DaY na ka !!

โดย: nLatte

วันที่: 14 ธันวาคม 2553 เวลา:13:58:01 น.

พอๆกับแม่ลิงเลย ลืมนึกว่าแว่นตาหายทั้งๆที่ตัวเองใส่แว่นตาอยู่ค่ะ ประจำเลย บางวันใส่คอนเทคเลนส์แล้วก็ลืม เอาแว่นตามาใส่อีก ถึงว่า เบลอๆ อิอิ

โดย: spiyaart

วันที่: 14 ธันวาคม 2553 เวลา:14:07:42 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

มาอ่านเรื่องราวในบล็อกนี้แล้วก็ต้องบอกว่า ...

จขบ. ไม่ได้โก๊ะหรอกครับ แต่ติงต๊องมากกว่าครับ

มือถือกำลังโทรอยู่ดี ๆ แล้วไม่มัวมองหา คิอว่ามันหายได้ไงเนี่ย ?

ก๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง

วันที่: 14 ธันวาคม 2553 เวลา:16:45:23 น.

55555 ยัยโก๊ะนี่เรียกแบบให้น่ารักนะ แต่ถ้าจริงๆแล้วก็คงเป็นเพราะอายุเริ่มมากขึ้นหรือป่าวปลา เลยขี้หลงขี้ลืม

โดย: thattron

วันที่: 14 ธันวาคม 2553 เวลา:17:09:51 น.

เป็นเรื่องปกติของคนหน้าดีค่ะ อย่าคิดมากพี่ปลา คุณน้องก็เป็น และก็มีครบทั้ง 2 อย่างด้วย ไม่ซุ่มซ่าม ก็ขี้ลืม 55555555

โดย: kenglady

วันที่: 14 ธันวาคม 2553 เวลา:23:44:36 น.

ซุ่มซ่าม โก๊ะ แต่สวย อย่างนี้พอให้อภัยค่ะน้องปลา คิคิ อ่านเรื่องโก๊ะๆ ของน้องปลาแล้วพี่วิสกี้อมยิ้มเลย ทำไม๊ดูแล้วเข้ากับบุคคลิกของน้องจังเนาะ คิคิ

ดีใจที่บล๊อกของน้องปลาไม่หายนะคะ ส่วนพี่วิสกี้เนี่ยสงสัยจะต้องอ้วนอีกล่ะค่ะ บล๊อกชวนชิมหาย ก็คงต้องชิมกันใหม่ยกบล๊อก กร๊าก

โดย: วิสกี้โซดา

วันที่: 15 ธันวาคม 2553 เวลา:1:11:11 น.