ติดค้างเรื่องการจัดการระบบขับถ่ายไว้ แต่ก่อนไปว่ากันเรื่องนั้น
ขอเล่าย้อนหลังกลับไปเรื่องทำ ct scan นิดนึงค่ะ แบบว่าวุ่นวายมั่กๆ เลยอ่ะ
การทำ ct scan เพื่อนๆ หลายคนคงเคยรู้จักบ้างแล้วนะคะ
ว่ามันก็คือการทำเอ็กซเรย์นั่นแหละ
แต่เป็นการเอ็กซ์เรย์ด้วยระบบคอมพิวเตอร์
เครื่องนี้นะคะ มันจะตรวจดูว่าอวัยวะของเราส่วนไหนที่มันผิดปกติบ้าง
ถ้าจุดไหนที่มันมีเซลล์งอกเงยผิดปกติเนี่ย มันก็จะโชว์ออกในฟิล์ม
วิธีการตรวจนะคะก็ไม่มีไรยากเลยค่ะ
คือเค้าจะมีเป็นน้ำยาหรือสารอะไรบางอย่างมาให้เรากิน
หลังจากนั้นก็จะมีการเอ็กซ์เรย์ดูค่ะ
อืมมม คิดว่าคงเหมือนกับการกลืนแป้งตรวจพวกกระเพาะ ลำไส้อะไรเนี่ยค่ะ
(แบบว่า ยังไม่เคยลองเองสักอย่าง)
แต่เผอิญว่า ของคุณนายแม่ของเราน่ะ เค้าต้องตรวจที่อวัยวะข้างล่าง
เค้าก็เลยต้องเปลี่ยนเป็นจากกินเป็นฉีดเข้าไปทางตรูดด
แล้วก็ให้คุณนายอั้นไว้ค่ะ ห้ามอึ๊ห้ามปี่ปี๊ออกมา จนกว่าจะเอ็กซเรย์เสร็จ
แต่จำได้ใช้มั้ยคะ
ที่คุณนายแม่เราลำไส้ใหญ่กับกระเพาะปัสสาวะทะลุมาช่องคลอง
ไอ้สารที่ฉีดเข้าไปทางตรูดมันก็เลยไหลมาออกช่องคลอดแทน
ที่นี้น่ะมันจะขมิบจะเม้มยังไงมันก็ไม่ได้ผลเลยค่ะ
ไอ้สารนั่นมันไหลออกมาหมดเลย 55555
ทำให้ภาพที่เอ็กซเรย์มันออกมาไม่ชัด
สุดท้ายเจ้าหน้าที่ต้องโทรมาตามให้กลับไปทำใหม่อีกที
รอบหลังที่ไปตรวจนี่ เจ้าหน้าที่เค้าเลยต้องใช้วิธี
ใส่บอลลูนเข้าไปทางช่องคลอด เพื่อกั้นไม่ให้สารมันไหลออกมาอีก
(ทรมานจริงเลยคุณนายตรู) โชคดีว่าตรวจรอบนี้แล้วโอเค
ไม่งั้นได้กลับมาตรวจใหม่อีกแน่เลย


อ้อ ก่อนไป 1 คืน เค้าให้กินน้ำมันละหุ่งเพื่อล้างท้องอ่ะ
โหหห เนี่ยอ่ะ เล่นเอาเห็นดาวกันเลยอ่ะ
ทั้งแหวะ ทั้งถ่าย ทั้งคืนเลยอ่ะ
คนดูแลอย่างเราพลอยจะได้ไปสวรรค์เป็นเพื่อนคุณนายแล้ว 55555

ทีนี้เรามาต่อกันเรื่องวิธีแก้ปัญหา
เรื่องระบบขับถ่ายที่มันเละเทะ วิธีรักษาก็สนุกขึ้นเรื่อยๆ เลยล่ะ
หลังจากผ่านขั้นตอนการตรวจนู่น ตรวจนี่กับคุณหมอทางแผนกศัลยกรรมแล้วเนี่ย
คุณหมอก็ลงความเห็นว่าจะต้อง “ผ่าตัดยกลำไส้”
อ่า นึกกันออกมั้ยคะ ก็ผ่าตัดเปิดช่องท้องแล้วยกเอาลำไส้มาไว้ที่หน้าท้อง
เพื่อให้มีการขับถ่ายออกทางหน้าท้องแทน
แต่...ยังไม่หมดเพียงแค่นั้น
เพราะอย่างที่เล่าไว้ตอนก่อนว่าของคุณนายแม่เราน่ะ
เค้าทะลุทั้งทางเดินปัสสาวะแล้วก็ปลายลำไส้ใหญ่
เพราะฉะนั้น การผ่าตัดยกลำไส้ในคราวนี้
เลยต้องยกมัน 2 จุดเลย จุดนึงสำหรับปี๊ปี่ อีกจุดสำหรับอึอึ๊
แรก ๆ ก็กังวลกันเหลือเกิ๊น เหลือเกิน
ว่าคุณนายแม่จะรับสภาพการมีถุงอึ๊ถุงปี่ปี๊ติดตัวได้หรือไม่
แต่ก็เหลือเชื่อที่คุณนายแม่กลับทำใจได้
แหม๊ เยี่ยมจริงๆ เลยแม่ชั้น


แต่ก็มีเป่าปี่บ้างช่วงแรก ๆที่หมอบอกว่า
เพื่อนรักเราคงไม่ไปไหนแล้วล่ะ เพราะเค้ารักเราเหลือเกิน
ไม่รู้เป่าปี่ดีใจทราบซึ้งในมิตรภาพอันนี้หรือเปล่านะ


ช่วงเวลาที่แอดมิตอยู่ รพ เป็นช่วงคาบเกี่ยวมั่กๆ
คุณหมอเรียกเราไปคุยตั้งหลายรอบ ประมาณว่าทำใจเน้อ ทำใจ
ร่างกายอ่อนแอ เพราะสูญเสียพวกเกลือแร่ แร่ธาตุเยอะ
จากการที่ระบบขับถ่ายมันเกเร
เราก็เอ้อ เป็นไงเป็นกัน ถ้าคุณนายแม่เบื่อขี้หน้าเราแล้วก็เอาสิ
อยากหนีไปสบายคนเดียวก็เชิญ 5555555555
(แต่ในใจจริงๆ มันหวิวๆ ชอบกลเหมือนกันนนะเนี่ย)
ช่วงก่อนผ่าตัดมีการให้ทั้งเลือด ให้ทั้งน้ำเกลือ
เล่นเอาคุณนายตัวบวม นน ขึ้นมาสิบกว่าโลเลยอ่ะ
แถมมีอาการไตบวมร่วมด้วยอีกตะหาก
จนทำให้มีการเลื่อนผ่าตัดออกไปตั้ง 2 รอบแน่ะ

ช่วงระหว่างรอผ่าตัด คุณหมอมีการตรวจอะไรอีกเยอะแยะเล้ย
แต่มีอยู่อย่างนึงค่ะ ที่เล่นเอาเตียงอื่นเค้าคิดว่า ยัยนี่ไม่รอดแน่
ก็การใส่บอลลูนเข้าไปในทางเดินปัสสาวะน่ะสิคะ
รูปี่ปี๊น่ะมันเล็กแค่ไหนก็รู้ๆ กันอยู่
นี่คุณหมอเล่นสอดสายเข้าไป แล้วขยายบอลลูนข้างใน
ขยับตัวมากก็ไม่ได้ค่ะ เพราะกลัวมันจะหลุดออกมา
เพราะถ้ามันหลุดก็คงต้องมาใส่กันใหม่อีก
แล้วดันมีอยู่วันนึงค่ะ คุณนายเธอดันจาม จามซะแรงเลย
ปรากฏว่าลูกบอลลูนมันเลยเคลื่อนค่ะ
เล่นเอาคุณนายเราขับร้องโอเปล่ากันเลยทีเดียว
สุดท้ายเราต้องร้องขอให้หมอช่วยเอาบอลลูนที่ว่าเนี่ยออก
ก่อนที่คุณนายเราจะสลบได้โดยไม่ต้องวางยา
ช่วงนี้เตียงอื่นๆ ที่อยู่ในห้องเดียวกัน ลุกขึ้นมานั่งมองกันใหญ่เลย
สงสัยคงคิดว่ายัยนี่ไปแน่ๆ เ หอ เหอ เหอ
แต่ยั๊งงงง คุณนายชั้นซะอย่าง 55555


พอถึงวันผ่าตัดค่ะ ลุ้นระทึกกันน่าดู
คุณนายแม่ก็มีกังวลเล็กๆ ตื่นเต้นนิดหน่อย
มีแอบขู่อีกว่าห้ามทิ้งเค้าไปไหนนะยะ
ย่ะ ใครจะกล้าทิ้งหล่อนล่ะ แหมมมมมมม
ช่วงเช้าของวันผ่าตัดพยาบาลก็มีเอายาไรไม่รู้มาให้กิน
คาดว่าน่าจะเป็นพวกยาคลายวิตกกังวล
เพราะคุณนายเธอจะสลึมสลือง่วงงุนอยู่ตลอดเวลา
แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะหล่อนจะได้ไม่ตื่นเต้นจัดตอนจะเข้าห้องผ่าตัดอ่ะเนอะ


คุณนายเข้าห้องผ่าตัดไปตั้งกะเที่ยงค่ะ
กว่าจะออกจากห้องผ่าตัด ล่อไปตั้ง 2 ทุ่ม
อ่ะโห ไอ้เราก็นั่งลุ้นอยู่หน้าห้องนั่นน่ะแหละ
แบบว่ากลัวคุณนายมาด่าเอา 5555555
อยู่กันจนกระทั่ง 5 ทุ่ม เพราะกว่าคุณนายจะฟื้นจากยาสลบได้
เจ้าหน้าที่บอกว่า คุณป้าไม่ยอมตื่นเลยคร้า... เลยต้องปล่อยให้นอนต่อปายยย


อันนี้ขอแอบเม้าท์คุณนายนิดนึงนะ
คือตอนออกจากห้องพักฟื้น ระหว่างจะไปส่งกลับหวอดนั้น
ไอ้เราก็รีบไปดูว่าคุณนายชั้นเป็นไงบ้าง
สะกิดเรียก คุณนายอยู่ตั้งนาน
หล่อนฟื้นมามองหน้าแล้วถามว่า 2 ทุ่มหรือยัง
ฮาซะไม่มี เลยบอกหล่อนว่านี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะยะ
หลังจากส่งหล่อนขึ้นหวอดเรียบร้อย
ก็เป็นหน้าที่ผู้เฝ้ายามอย่างพวกเรากลับไปพักบ้าง
ไม่งั้นจะตายกันก่อนคุณนาย
แต่พอเช้าสิคุณนายดันงอนใส่ หาว่ามะคืนทิ้งเค้าไปกันหมด
เวรรจริงๆ นั่งอธิบายอยู่ตั้งนานกว่าหล่อนจะยอมรับ
ต้องไปเชิญพี่พยาบาลแสนสวยมายืนยัน ว่าชั้นอยู่จนหล่อนขึ้นหวอดนี่แหละย่ะ
แหมมมม หาเรื่องกันจริง คุณนายชั้น


หลังผ่าตัดคุณนายคงเจ็บมาก สายระโยงระยางเต็มมมมไปหมด
มีการร้องไห้แล้วบ่นอีกว่าถ้ารู้ว่าเจ็บแบบนี้ไม่ผ่าดีกว่า
แหมมม หล่อน ไม่ทันแล้วย่ะ
แต่คุณนายก็ฟื้นตัวเร็วใช้ได้เลยนะ อาทิตย์เดียวหมอก็ให้กลับบ้านละ
ใจก็อยากจะถามเหมือนกันว่า เนี่ยผ่าใหญ่นะยะ ไม่ใช่จี้ไฝ


ก่อนกลับบ้านเราต้องไปเรียนรู้กับพี่พยาบาล
ถึงวิธีการดูแลลำไส้ และการเปลี่ยนถ่ายถุงอึ๊กะถุงฉี่
อ่ะโหยยยย ไอ้เนี่ยแหละ เล่นเอาบางทีต้องตื่นกันกลางดึกมานั่งเปลี่ยนกันเลย
ไอ้ถุงนี่มันเปลี่ยนกันยังไง ลำบากลำบนแค่ไหน
จะมาสาธยายตอนหน้านะจ๊ะ อ้อ แล้วจะเอารูปที่ผ่าตัดมาให้ยลด้วย อิอิ

ตอบข้อคาใจของเพื่อนๆ ที่ถามไว้ในบลอกก่อนนะคะ
เรื่องแรก มะเร็งปากมดลูกที่เป็นในช่วงแรกนั้น
เป็นระยะที่กำลังจะพัฒนาเข้าสู่ระยะสุดท้ายแล้วค่ะ
จะว่าไปคือมันแพร่กระจายได้ตั้งแต่ตอนนั้น
แล้วก็สามารถซี้ม่องเท่งได้ตั้งแต่คราวก่อนแล้วล่ะค่ะ

เรื่องที่สอง กระบวนการรักษาโรคมะเร็งและผ่าตัดลำไส้ทั้งหมด
อยู่ในการดูแลของคุณหมอ รพ.ศิริราชค่ะ
แต่เป็นการส่งตัวมาจาก รพ.เกษมราษฎร์บางแค
เนื่องจากคุณนายแม่ใช้สิทธิ์บัตรทองค่ะ

ปล1. ขออภัยที่ตอนนี้ยาวววววววววไปนิดส์
ปล2. คุณฝนคะ (Malee30) เราเข้าบลอกคุณฝนไม่ได้ล่ะ เข้าไปทีไรเครื่องด๋อยไปเลยอ่ะ 5555

Create Date : 30 มีนาคม 2550
Last Update : 10 เมษายน 2550 13:14:54 น.		51 comments
Counter : 510 Pageviews.
Share Tweet