*+*+ฝนตก+*+*

ที่ปัดน้ำฝนยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างแข็งขัน
ในขณะที่ม่านสีขาวขุ่นคลี่คลุมรอบด้านจนทั่ว

การจราจรชะงักตัว สีแดงของไฟท้ายรถพร่าเข้าตาเป็นแนวยาวตลอดถนน
หากนั่นเป็นความสุขของพิมที่ได้มองออกไป แนบหน้ากับกระจกเย็นเฉียบ

"พิมชอบเวลาอยู่ในรถแล้วฝนตก"

"ทำไมล่ะ" เสียงห้าวถามขึ้นทันทีจากที่นั่งของคนขับ

"ไม่รู้สิ" พิมมองออกไปเบื้องนอก หยดน้ำสะท้อนจนดวงไฟแตกพร่าพราย
"มันเย็นดีล่ะมั้ง ยิ่งถ้าเปิดเพลงเพราะๆ คลอไปด้วย คงยิ่งสบาย"

นิ้วยาวกดวิทยุเหมือนรู้ใจ หากทำนองเพลงกระแทกกระทั้นของวงร็อคชื่อดัง
ก้องขึ้นมาในห้องโดยสาร ทำให้เสียงหัวเราะสอดประสานกันขึ้น
"อย่างนี้ไม่ค่อยอินเลยเนอะ"

พิมไม่ได้ตอบ แต่รอยยิ้มยังค้างอยู่กับกระจก ปล่อยให้คู่สนทนาเอ่ยต่อ
"รถติดนานจัง...พิมรู้ไหม เพราะอะไรเวลาฝนตก คนถึงเหงา"

"เพราะอะไรล่ะ"

"พี่คิด ว่าเพราะคนคงไม่ได้ออกไปไหน ถ้าอยู่บ้านก็ออกมาไม่ได้ ถ้าอยู่ในรถก็ไปไหนไม่ได้ ทั้งที่ความจริงแล้วอาจมีนัดกับใคร ใจเลยกระวนกระวาย ไปไหนไม่ได้สักที เลยเหงา"

"พิมว่าไม่ใช่หรอก"

"อ้าว ถ้าอย่างนั้น เพราะอะไร"

"เห็นนี่หรือเปล่า" พิมชี้ไปยังหยดน้ำพราวที่เกาะกระจก ที่ค่อยเคลื่อนตัวช้าๆ ไหลลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก

"หยดน้ำ?"

"ไมใช่สักหน่อย น้ำตาต่างหาก เพราะเม็ดฝนที่เกาะไม่ว่าที่ไหนมันเหมือนน้ำตา คนก็เลยเหงา เวลามองมัน"

"งั้นหรอ..." ไม่ต้องหันไปมอง พิมก็รู้่ว่าอีกฝ่ายต้องทำหน้ายิ้มๆ มองมาที่พิม "แสดงว่าคนๆ นั้น เหงา เพราะมองข้ามบางสิ่งไป"

คราวนี้พิมกลับเป็นฝ่ายแปลกใจบ้าง พิมได้ยินเสียงคนข้างกายขยับตัว
ปลดเข็มขัดนิรภัย เขาชะโงกมาหา นิ้วเรียวยาวที่พิมเคยนึกรักเสมอ จิ้มลงบนฝ้าของกระจกอันเกิดจากละไอเย็นจัด

เขาลากจุด
. . U แล้วหันมายิ้มให้พิม
ใบหน้าใกล้จนเห็นรอยจีบพับใต้ดวงตา

"นี่ต่างหาก ความสุขที่ซ่อนอยู่ในความเหงาที่พิมบอก...พี่ชักจะชอบเวลาอยู่ในรถแล้วฝนตกขึ้นมาบ้างแล้วสิ"

:)

Create Date : 09 ธันวาคม 2553		1 comments
Last Update : 1 เมษายน 2554 16:49:52 น.
Counter : 2929 Pageviews.
Share Tweet