น้องโรส จะถูกผ่า โรคต้อกระจกตา
คุณหมอ กำลังทำอัลตร้าซาวน์ วัดความดันตาน้องโรส
กู๊ดมอร์นิ่ง ชาวบล็อกที่สุดแสนจะน่ารักทุก ๆ ท่าน วันนี้อากาศที่สงขลาแจ่มใส แต่จิตใจหนูเพ่งผ่านความเศร้าหมอง และผ่านการผจญภัยมาหยก ๆ จะเป็นอะไรนั้น เชิญอ่านได้เลยค่ะ
แฟนคลับทุกคนคงทราบแล้วใช่ไหมคะว่า ลุงแท้ ๆ ซึ่งเป็นพี่ชายของพ่อได้เสียชีวิตลงเนื่องด้วยโรคตับแข็ง แล้วก็ได้ทำการ ฌาปนกิจศพไปแล้วเมื่อวันที่ 6 ตุลาคม ที่ผ่านมานี่เอง ณ วัดโคกหล่อ ตำบลโคกหล่อ อำเภอเมือง จังหวัดตรังค่ะ
แต่หนูไม่ได้ไปร่วมงานตอนเผาด้วย นอนอยู่ที่บ้านลุงเพราะหนูเกิดตาลายกะทันหัน ( ตาลายเป็นโรคประจำตัวของหนูค่ะ เป็นมาตั้งแต่ป. 3 หรือเรียกอีกอย่างว่า วูบ ต้องนอนจึงจะหาย ) สรุปคือ หนูได้ไปงาน แต่ไม่ได้ไปเผา แม่กับน้องรินก็อยู่สงขลา เพราะน้องรินสอบ พ่อไปค่ะ ไหน ๆ ลุงก็ไปสู่สุคติแล้ว ทีนี้ หนูก็จะบอกข่าวของหนูบ้างนะคะ
หนูเป็นโรคต้อกระจกที่ตาข้างซ้ายซึ่งเป็นตาข้างที่หนูมองเห็นนิดๆ เป็นมาตั้งแต่ต้นเทอม ม. 4 พ่อกับแม่สันนิษฐานอย่างนั้น เพราะหนูบอกท่านไปว่า หนูเห็นอะไรต่อมิอะไรเป็นฝ้าขาวไปหมด เห็นภาพซ้อน เหมือนมีหมอกมาบังตายังไงยังงั้นเลยค่ะ จะปั่นจักรยานก็ไม่ได้อีกแล้ว ต้องให้พ่อช่วยพยุง เฮ้อ หมดกัน
แต่ไม่เป็นไร เมื่อวันที่ 13 ตุลาคมที่ผ่านมานี้หนู กับพ่อ ได้ไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ ( ม.อ.) อำเภอหาดใหญ่มาแล้ว ผจญภัยกันตั้งหลายเรื่อง
เริ่มจากการวัดสายตา หมอให้เอาคางวางบนเครื่อง เค้าเรียกอะไรก็ไม่ทราบ ลักษณะคล้ายคูหาเลือกตั้ง ( ให้พ่ออธิบายดีกว่านะคะ ) แล้วเครื่องก็ฉายแสงเข้าตาหนู ให้หนูจ้องมองมาที่แสง แล้วหมอก็บอกว่าตาหนูกระตุก
ขั้นต่อมา โธ่ หนูต้องเข้าห้อง วัดความดันตา ขั้นตอนนี้สิ ทรมานมาก ๆ ตั้ง 2 ครั้งแน่ะ อ้อ ฉายแสงนั้น 2 ครั้งเหมือนกัน วัดความดันตาเนี่ยนอนบนเตียง แล้วหมอก็ฉีดยาเข้าไปในตาของหนู พร้อมกับหยอดน้ำเกลือ โอ๊ย แสบ ๆ ๆ ๆ ๆ แสบจริง ๆ เท่านั้นยังไม่พอ ยังต้องโดนกระบอกเครื่องวัดความดันทิ่มเข้าไปในลูกตา โอ๊ย ต้องจ้องมองไฟสีแดงเป็นเวลานาน ๆ หมอบอกว่ามองตรง อย่ากลอกตาไปมา หนูก็พยายามแล้วพยายามอีก โอ๊ย สุด ๆ ยังไม่หมดนะคะ ยังต้องมาโดนล้างท่อน้ำตาอีก ต้องนอนบนเตียง โดนเข็มอะไรก็ไม่รู้สอดเข้าไปในตา พร้อมกับกลืนน้ำที่แพทย์เรียกว่า “น้ำลงคอ” เฮ้อ แสบจมูกมากเลยค่ะ
แล้วเราสองพ่อลูกก็ไปฟังหมอนัดวันผ่าต้อกระจกตา ก็คือวันที่ 17 ธันวาคม ค่ะ อย่าลืมส่งกำลังใจมาบ้างนะคะ โดนผ่าตัดอีกแล้ว แต่ไม่เป็นอะไรค่ะ หนูอยากปั่นจักรยานได้เหมือนเดิม ยินดีอยู่แล้ว
แค่นี้ก่อนนะคะ เฮ้อ ตื่นเต้นจังวันผ่าตัด หมอบอกว่าต้องดมยาสลบเพื่อให้ตาอยู่นิ่ง ดีจัง
บ๊ายบาย
บันทึกของพ่อ น้องโรสเป็นต้อกระจก 2 ปีมาแล้ว เราได้พาน้องโรสไปตรวจที่ โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ นี่เหมือนกัน หมอบอกว่าเป็น ต้อกระจก แต่ยังเป็นไม่มาก หมอบอกว่าจะผ่าตัดก็ได้ แต่ก็มีความเสี่ยงเกิดขึ้นได้เหมือนกัน เพราะ ตาน้องโรสมีความผิดปกติค่อนข้างมาก คือ ลานสายตาแคบ ตากระตุก และ ประสาทตาหลุดล่อนไปเกือบหมดแล้ว การผ่าตัดไม่ได้ช่วยอะไรมาก แต่ความเสี่ยงที่เกิดขึ้นคือ อาจจะมองไม่เห็นอีกเลย เพราะขั้นตอนการผ่าตัดอาจจะมีการติดเชื้อ หรือเลือดออกมาไม่หยุด หรือ ฯลฯ หรืออาจะมองเห็นดีกว่าเดิม นิดหน่อย 50 / 50 หมอให้เราเลือก จะผ่าหรือไม่ผ่า ก็ได้ ไม่มีใครรับประกันได้ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราเข้าใจหมอ เพราะท่านได้อธิบายความจริงให้เราฟังทั้งหมด
ตอนนั้น เราเห็นว่าน้องโรส ยังจะพอมองเห็นอยู่บ้าง ถ้าผ่าตัดแล้วเขามองไม่เห็น น้องคงทำใจลำบาก เราเองก็ทำใจลำบากด้วยเหมือนกัน เราเลยขอรอไปก่อน ซึ่งหมอก็เห็นด้วย ครั้นเมื่อ ตอนน้องโรสอยู่ ม.4 เหตุการณ์ก็เปลี่ยนไป เหมือนที่น้องโรสเล่าให้ฟัง เราก็เลยไปปรึกษาหมออีกครั้งหนึ่ง เพราะตอนนี้ ถ้าไม่ผ่า ก็จะมองไม่เห็นเลย แต่ถ้าผ่า โอกาสยังมี ถึงจะน้อยนิด ก็ยังมี เราเองก็ไว้ใจโอกาสน้อยนิดนี้อยู่เสมอ จึงตัดสินใจว่าจะผ่าที่นี่
เมื่อตอนงานศพพี่ชาย ญาติแนะนำให้เราไปปรึกษาหมอ ที่ สถานพยาบาลรัตนิน กรุงเทพฯ เราเห็นว่า น้องโรสก็เป็นคนไข้ของ ม.อ. อยู่แล้ว และหมอ ที่นี่ก็มีประสบการณ์มาก น่าจะพอช่วยได้ ก็เลยจะขอทำที่นี่ก่อน ครับ
Create Date : 15 ตุลาคม 2551 |
|
15 comments |
Last Update : 15 ตุลาคม 2551 12:39:11 น. |
Counter : 1291 Pageviews. |
|
|
|
เคยผ่าตัดตาและต้องปิดตาไว้ 3 วันค่ะ เลยเข้าใจ
ขอให้น้องโรสหายจากโรคและเห็นโลกที่สวยงามอย่างที่มันเป็นนะคะ