พ่อของฉัน ยามที่ฉันลืมตาขึ้นดูโลก ถึงจะโศกเนื่องจากมองไม่เห็น แต่ชีวิตของฉันไม่ลำเค็ญ เพราะมีพ่อใจเย็นคอยดูแล ยามฉันซักฉันถามพ่อตอบให้ ช่วยแก้ไขปัญหายามทุกข์เข็ญ อธิบายคำตอบอย่างใจเย็น จนฉันเห็นภาพตามในทันใด ทุกคืนพ่อจะกอดอย่างอบอุ่น ดุจนอนหนุนหมอนนุ่มบนสวรรค์ อยู่กับพ่อมีสุขทุกคืนวัน เพราะว่าฉันติดพ่อใช่อื่นใด ขอขอบคุณคุณพ่อเป็นอย่างยิ่ง ที่ไม่ทิ้งลูกพิการไปไหน ลูกจะอยู่จะสู้ทนต่อไป ด้วยหัวใจแข็งแกร่งและเบ่งบาน กลอนบทนี้ ฉันแต่งขึ้นเพื่อเทิดทูนบูชา และขอบคุณพ่อ ที่ดูแลฉันดุจแม่คนหนึ่งตั้งแต่จำความได้ เพราะนับตั้งแต่ฉันเกิดมาในครอบครัวเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นครอบครัวนี้ และเป็นสมาชิกคนเดียวที่มีความพิการทางสายตา แต่พ่อและแม่กลับเลี้ยงดูฉันเหมือนเด็กปกติทั่วไป ราวกับฉันไม่ใช่เด็กตาบอด ( ขอใช้คำนี้เลยนะคะ จะได้สั้นลง ไม่เยิ่นเย้อ ) จนบางครั้งฉันรู้สึกว่า ตัวเองเป็นคนปกติคนหนึ่ง มิได้พิการอะไรเลย ในบรรดาสมาชิกทุกคนในครอบครัวนี้ ฉันสนิทสนมกับคุณพ่อมากที่สุด เพราะ คุณพ่อเปรียบเสมือนอินเตอร์เน็ตเคลื่อนที่ ถามอะไรตอบได้หมด ยิ่งคำศัพท์ภาษาอังกฤษหรือเรื่องราวใด ๆ ก็ตาม ที่เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ พ่อเก่งที่สุดจนเทียบเท่ากับฝรั่งคนหนึ่งได้เลย เพราะฉันสังเกตดูเวลาพ่อคุยกับฝรั่งเพื่อนพ่อ สำเนียงพ่องี้โอ้โห ยกนิ้วให้เลยค่ะ จนกระทั่งปัจจุบันนี้ ฉันก็ถอดแบบการชอบพูดคุยกับฝรั่งจากพ่อมาเต็ม ๆ คือ ยามได้ยินเสียงฝรั่งมาจากไหนหรือมีฝรั่งคนใดอยู่ใกล้ตัว เป็นต้องทักทายให้ได้เลยเชียว จนเริ่มรู้สึกว่า อยู่ห่างพ่อเราก็สามารถมีเพื่อนหรือลุงป้าน้าอาที่เป็นฝรั่งที่เราไม่รู้จักมาคุยได้แล้ว หรือเรียกง่าย ๆ คือ สามารถสร้างมนุษย์สัมพันธ์ได้แล้ว โดยไม่ต้องมีพ่ออยู่ข้าง ๆ ค่ะ แต่ ถ้านึกคำศัพท์ไหนที่จะตอบโต้กับฝรั่งไม่ออกนี่ คิดถึงพ่อทันทีเชียว พ่อชอบพาฉันปั่นจักรยานไปเที่ยวแหลมสมิหลายามเย็น เป็นกิจกรรมที่เราสองคนทำกันไม่บ่อยนัก แต่ก็มากพอดู ทำกันจนชินแล้วก็ว่าได้ หากฉันสามารถปั่นได้เองก็จะปั่นเอง ( ตรงทางโล่ง ๆ ไม่มีรถพลุกพล่าน ) แต่ถ้ามีรถจอแจละก็ พ่อจะปั่นจักรยานของพ่อเข้ามาจับจักรยานของฉันไว้ แล้วปั่นไปด้วยกัน แต่หากไม่มีรถแล้ว พ่อก็จะปล่อย หรือเรียกอีกอย่างว่า “ตัวใครตัวมัน” เมื่อมีรายงานวิชาต่าง ๆ เข้ามา หรือมีการให้นักเรียนศึกษาค้นคว้าจากอินเตอร์เน็ต พ่อจะช่วยหาให้ ฉันเคยบอกพ่อหลายครั้งแล้วว่า ให้เอาเสียงสังเคราะห์สำหรับคนตาบอดมาใส่ในคอมพิวเตอร์ ฉันจะได้ไม่เป็นภาระพ่อมากนัก พ่อจะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่น ไม่ต้องมานั่งค้นหาให้ฉัน เวลาฉันบอกพ่อว่า “พ่อ วันนี้ครูสั่งให้หาเรื่องนั้นนะ เรื่องนี้นะ ส่งวันจันทร์นี้” ปากพูดไป ใจห่อเหี่ยวมาก ( ไม่ได้เวอร์นะคะ พูดจริง ๆ ) คิดแต่ว่า “สั่งพ่ออยู่นั่นแหละ เมื่อไรจะหาเองได้สักที” แต่งานนี้ต้องโทษพ่อนะ ที่ไม่เอาเสียงสังเคราะห์มาใส่ให้ อ้อ แต่คงทำได้ตอนเรียนมหาวิทยาลัยแล้วละ คราวนี้หนูจะไม่ยอมให้พ่อต้องมานั่งลำบากเพราะหนูอีกเด็ดขาด เพราะไม่อยากได้ชื่อว่า ไม่พึ่งตัวเองค่ะ การเดินทางไปกลับจากโรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัยมายังบ้านซึ่งอยู่กันคนละอำเภอ โดยรถโดยสารนี่ พ่อก็อนุญาตให้ฉันฝึกตอนม. 5 นี่เอง เคยขอพ่อครั้งหนึ่ง แต่แม่นั่งรถตู้มารับที่โรงเรียน บอกว่าให้ศึกษาเส้นทางก่อน เลยอดไปโดยปริยาย แต่ครั้งหลังนี้ หนูแอบขึ้นรถเมล์มาคนเดียว แล้วโทรศัพท์บอกพ่อ สั่งกำชับพ่อว่าห้ามบอกแม่เด็ดขาด และแล้ว หนูก็ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพค่ะ ตอนฉันออกเรียนร่วมกับเด็กปกติตั้งแต่อายุ 9 ขวบ พ่อก็พาฉันไปฝากเรียน กับโรงเรียน อ้อ ไม่ใช่สิ ไปสมัครเรียน โถ พูดผิด ฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียนแรก 2 ปีอย่างมีความสุข คุณครูเข้าใจ เพื่อน ๆ สนุกสนาน ดีกับฉันทั้งชายและหญิง เล่นไล่จับกันทุกวันโดยฉันจะอาสาเป็นผีแล้วไล่จับเพื่อน ๆ โอ้โห ยังจำช่วงเวลาอันแสนสุขนั้นได้ไม่ลืมเลย แล้วฉันก็ถูกย้ายมาเรียนโรงเรียนต่อไป เรียน 4 ปี จนจบป. 6 ปีแรกที่เข้าเรียนเจออุปสรรคมากมาย ทั้งคำเยาะเย้ยถากถาง ด่าพ่อล่อแม่ โดนหยิก โดนทำร้ายสารพัดทั้งร่างกายและจิตใจ แต่อยู่มาได้จนจบป. 6 เลยนะ ตลอดเวลาที่เรียนร่วมกับเด็กปกติจนขณะนี้อยู่ม. 6 แล้ว พ่อจะอธิบายเสมอว่า เพื่อนล้ออะไรให้เราโกรธ พูดอะไรให้เราไม่สบายใจ เราก็ทำหูทวนลมซะบ้าง มันอยู่ที่ใจเราต่างหาก เพื่อนทำร้ายเราทางร่างกาย เราจะเจ็บ แต่ถ้าเพื่อนทำร้ายเราทางจิตใจนี่สิ จะเจ็บหรือไม่เจ็บมันอยู่ที่ตัวเรา ฉันอยู่กับพ่อแล้วรู้สึกปลอดภัย อบอุ่น สนุกสนาน พ่อกับแม่จะสอนให้ฉันคิดถึงหลักความเป็นจริง เรื่องบุญกรรมนั้น พ่อกับแม่จะไม่ค่อยพูดให้ฉันฟังมากนัก พ่อกับแม่บอกว่า แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละคน เพราะฉันชอบเล่าบ่อย ๆ ว่า ฉันเคยได้ยินคนพูดให้ฉันฟังโดยเฉพาะผู้เฒ่าผู้แก่ ไม่ก็เด็ก ๆ ที่ยังไม่รู้เรื่องว่า ฉันตาบอดเพราะชาติที่แล้วฉันไปจิ้มลูกตาปลา พ่อจึงอธิบายว่า เกิดจากอะไร ซึ่งมีบอกไว้แล้วในประวัติของฉัน เรื่อง ตาพิการ แต่ใจยังสู้ เนื่องในโอกาสวันพ่อ ฉัน ( นางสาว นุ่นนิจ ถาวรรัตน์ ) ในฐานะลูกพิการสายตา ที่รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนคนพิการ ขอขอบคุณที่พ่อดูแลอย่างดี และขอให้พ่อมีความสุขตลอดไปค่ะ ขอบคุณค่ะ เรื่องของพ่อทวีศักดิ์ ในเวป tnnthailand เนื่องในวันพ่อปีนี้   Create Date : 06 ธันวาคม 2553 16 comments Last Update : 6 ธันวาคม 2553 3:48:49 น. Counter : 1104 Pageviews. Share Tweet

ฝันดีครับ   โดย: MaFiaVza 6 ธันวาคม 2553 3:39:20 น.

สุขสันต์วันพ่อค่ะ ขอให้มีความสุึขมากๆ นะคะ   โดย: CoffeeBake 6 ธันวาคม 2553 6:09:47 น.

ยินดีกับน้องโรสที่มีพ่อประเสริฐเช่นนี้ หนูนับว่าโชคดีมากในความโชคร้าย... ป.ล. ถึงคุณทวีศักดิ์... นั่นสิครับ เมื่อวันมันวันอะไรไม่รู้..?   โดย: ลุงแว่น 6 ธันวาคม 2553 8:11:16 น.

เมื่ออ่านความรู้สึกของน้องโรสที่มีต่อพ่อแล้ว น้องโรสสื่อสารด้วยตัวบทประพันธ์ได้ดีมาก แสดงออกทางอารมณ์และความรู้สึกที่กินใจ อย่างนี้ต้องเป็นนักประพันธ์ที่ดีในอนาคตแน่ๆ ในวาระสำคัญแบบนี้ อยากให้ลูกๆทั้งหลาย สื่อสารถึงพ่อไม่ว่าจะเป็นทางใด อาจเป็นทางวาจา ทางตัวอักษร ทางกริยาท่าทาง แต่ถ้าเป็นทางใจพ่ออาจไม่ทราบความหมายนั้น...   โดย: Insignia_Museum 6 ธันวาคม 2553 10:20:37 น.

น้องโรส โชคดีมาก ที่ได้เกิดมาในครอบครัวอันแสนจะอบอุ่นครอบครัวนี้ ขอขอบคุณคุณพ่อและคุณแม่ น้องโรส ที่ดูแลน้องมาอย่างดี สอนน้องให้ช่วยเหลือตัวเองได้ และไม่มีความรู้สึกว่าตัวเองแตกต่างจากคนทั่วไปเลย ขอบคุณมากค่ะ   โดย: addsiripun 6 ธันวาคม 2553 11:11:58 น.

สวัสดีวันจันทร์ค่ะ คุณทวีศักดิ์ คุณแม่น้องโรสและน้องโรส... ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจป้าหู้ค่ะ วันนี้ขอให้ทุกคน มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 6 ธันวาคม 2553 15:53:36 น.

โดย: หน่อยอิง 6 ธันวาคม 2553 16:02:41 น.

สุขสันต์วันพ่อย้อนหลัง 1 วันนะครับ แต่จริงๆวันพ่อก็ต้องมีทุกวันอยู่แล้ว   โดย: ลุงแอ๊ด 6 ธันวาคม 2553 18:48:10 น.

น้องโรส... ลุงสินก็รู้สึกแบบเดียวกับที่น้องโรสรู้สึก คือ คุณทวีศักดิ์ รักลูกทั้งสอง สุภาพต่อทุกคน ให้เกียรติและใจเย็น สอนเป็น เป็นที่พึ่งได้ และเก่ง น้องโรส น้องริน มีคุณพ่อที่ประเสริฐมากๆครับ   โดย: yyswim 6 ธันวาคม 2553 21:32:21 น.

รูปข้างบน รูปแรก ใครถ่ายรูปให้ครับ คุณแม่หรือน้องสาว?   โดย: yyswim 6 ธันวาคม 2553 21:34:20 น.

คุณสินครับ รูปนั้น คุณแม่เป็นคนถ่ายครับ ตอนที่ น้องหนังสือชีวจิต มาทำรายการครับ   โดย: ทวีศักดิ์ IP: 118.173.156.196 6 ธันวาคม 2553 21:58:09 น.

น อุชุภุตา วิตภํ ภณเนติ คนซื่อตรง ไม่พูดคลาดจากความเป็นจริง สวัสดีวันพุธ..วันที่หมอฟันขอเลื่อนนัดปอป้า..(ช๊อบ..ชอบ..อิ ๆ) อากาศเริ่มกลับมาเย็นอีกแล้ว ดูแลรักษาสุขภาพตัวเองและคนใกล้ชิดด้วย..นะคะ ....................... สวัสดีค่ะ คุณทวีสิน สวัสดีค่ะ น้องโรส อยากบอกว่า น้องโรส โชคดีมาก ๆ ที่มีคุณพ่ออย่างพ่อทวีสิน ขอให้น้องโรสภาคภูมิใจและมีความสุขมาก ๆ ..นะคะ ขอให้คุณทวีสิน มีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขกับครอบครัวเช่นกัน..ค่ะ   โดย: พรหมญาณี 8 ธันวาคม 2553 20:12:31 น.

อนุมชฺฌํ สมาจเร พึงประพฤติให้พอเหมาะพอดี ทักทายกันยามบ่าย...ค่ะ   โดย: พรหมญาณี 9 ธันวาคม 2553 15:07:55 น.

สวัสดีค่ะน้องโรส สวัสดีค่ะคุณทวีศักดิ์ อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ น้องโรสเขียนได้ดีทั้งร้อยแก้วและร้อยกรอง อ่านเรียบลื่นไม่สะดุด ถือว่ามีพรสวรรค์ด้านภาษาค่ะ ภาพที่ถ่ายกับคุณพ่อก็น่ารัก ดูอบอุ่นมากๆ เป็นครอบครัวที่น่าชื่นใจจริงๆ หากน้องโรสจะบังเอิญเริ่มต้นก้าวแรกด้วยโชคร้าย ก้าวต่อๆมาและก้าวที่ยังไปไม่ถึงป้าเชื่อว่าล้วนเป็นโชคดีทั้งสิ้น มุ่งมั่นและเดินหน้าต่อไปนะคะน้องโรส   โดย: ร่มไม้เย็น 10 ธันวาคม 2553 0:56:19 น.

กุสโล จ ชหาติ ปาปกํ คนฉลาดย่อมละบาป มีความสุขกับความฉลาดที่มีในตน ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 14 ธันวาคม 2553 11:46:04 น.

ผาตี กยิรา อวิเหฐยํ ปรํ ควรทำแต่ความเจริญ อย่าเบียดเบียนผู้อื่น มีความสุขในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ และตลอดไป..นะคะ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์...ค่ะ มาส่งน้องโรสเข้านอน..นะคะ สวัสดีค่ะ คุณทวีศักดิ์..   โดย: พรหมญาณี 17 ธันวาคม 2553 23:48:10 น.