ทำไม เด็กตาบอด จึงควรเรียนร่วมกับเด็กตาปกติ
ทำไม เด็กตาพิการ จึงมาเรียนร่วมกับเด็กปกติในโรงเรียนทั่วไป? ทำไมไม่เรียนที่โรงเรียนคนตาบอด หรือ โรงเรียนเฉพาะทาง ? มาลำบากกับการเดินทาง ลำบากกับการหาสื่อการสอนพิเศษทำไม? และ อีกหลาย ทำไม ทำไม ทำไม ที่น้องโรส และผม ผู้ปกครองได้รับ ตลอดเวลาที่เรียนร่วมตั้งแต่ชั้น ป.1 จนขณะนี้ ม. 3 แล้ว ก็ยังได้รับคำถามนี้อยู่
คงไม่มีคำอธิบายอะไรดีไปกว่า ฟังผู้ตาพิการเองอธิบายคามรู้สึก นะครับ ที่น้องโรสเขียนเรื่องนี้ ก็เพราะ เมื่อวานนี้ เพื่อนที่โรงเรียนก็ถามคำถามนี้อีก ผมเลยขอให้น้องโรสเขียนคำอธิบายเอง แล้วข้างล่างนี้ คือ สิ่งที่เขาเขียนครับ
เชื่อว่า หลายท่านก็คงจะเคยได้ยินคำถามเหล่านี้มาบ้าง หรือเคยสงสัยเอง ทุก ๆ คนคงสงสัยกันแบบนี้ใช่ไหมคะว่า ทำไมเด็กพิการจึงไม่อยู่โรงเรียนที่สอนเด็กพิการโดยเฉพาะ ทำไมจึงต้องมาเรียนร่วมกับเด็กปกติ
คำถามนี้หนู ผู้พิการทางสายตาคนหนึ่ง มีคำตอบค่ะ
ในฐานะที่หนูเป็นเด็กตาพิการ เรียนร่วมมาตั้งแต่อายุ 8 ขวบ ถึง 16 ปี ได้ย้ายโรงเรียนมาทั้งหมด 5 โรง ได้เจอประสบการณ์หลากหลายรูปแบบ อาทิ เพื่อน วิธีการเรียนการสอน สภาพความเป็นอยู่ ระหว่างคนตาพิการและคนปกติ เป็นต้น นี่คือประสบการณ์ที่หนูได้รับและคำตอบที่หนูจะตอบทุก ๆ ท่านค่ะ
หากเราเรียนอยู่แต่เฉพาะ เด็กตาพิการ กับ เด็กตาพิการ ด้วยกัน จริงอยู่ค่ะว่า เราจะเข้าใจกันดี เพราะสภาพเราก็เหมือนกัน แต่ถ้าหากเราลองเปิดประตูออกมาแล้วเดินเข้าสู่สังคมคนปกติ โดยการเรียนร่วม นี่คือโลกอันแท้จริงที่คนพิการจะได้เรียนรู้ ส่วนโลกที่ คนพิการอยู่กับคนพิการ เป็นเพียงโลกใบเล็ก ๆ แล้วถ้าเราจะมาเรียนรู้สังคมคนปกติว่า สภาพความเป็นอยู่ของเขาเป็นอย่างไร พูดง่าย ๆ คือ รู้เขารู้เรานั่นเองค่ะ
ครอบครัวของหนูนี้ เป็นครอบครัวที่เปิดประตูให้หนู เดินออกมาสู่โลกใบใหญ่ ได้เข้าสู่สังคมคนปกติ เจอทั้งคำหยอกล้อ ชื่นชม เสียดสี และอีกต่าง ๆ นานาที่พวกเขามองกัน แต่หนูก็จะยึดมั่นไว้เสมอว่า ไม่มีใครชอบเราทุกคนค่ะ ดังนั้น พ่อและแม่จึงเปรียบเสมือนผู้สนับสนุนหนูอยู่เบื้องหลัง เพื่อให้หนูเดินต่อไปตามความฝันของหนู
ทุก ๆ คนคงจะทราบกันแล้วนะคะว่า เหตุใด คนพิการจึงต้อง เรียนร่วมกับคนปกติ เพราะ “รู้เขารู้เรา” ดีกว่า “รู้แต่เรา ไม่รู้เขา” เขา ในที่นี้ คือ คนปกติ ส่วน เรา ในที่นี้คือ ตัวเราซึ่งเป็นผู้พิการทางสายตา
อ้อ ขอเสริมนิดหนึ่งนะคะ อาจจะไม่เกี่ยวกับบทความนี้สักเท่าไหร่ คือ หากผู้พิการจะพูดอะไรหรือวิจารณ์อะไรกับ ครอบครัว เพื่อนฝูง กรุณาเปิดโอกาสให้นะคะ อย่าปิดกั้น มิฉะนั้น ผู้พิการจะกลายเป็นคน ไม่กล้าแสดงออกค่ะ แต่ควรชี้แจงด้วยนะคะว่า ควรวิจารณ์แต่สิ่งดี ๆ หรือตักเตือนเมื่อเขาวิจารณ์เสร็จ อย่าขัดกลางคันนะคะ
ที่สำคัญ ควรฟังผู้พิการพูดบ้าง อย่าปิดกั้น หนูขอเรียนให้ท่านผู้ปกครองได้รับทราบไว้นะคะ กรุณา อย่าปิดประตูกักขังผู้พิการ แต่จงเปิดประตูให้เขาออกมาสู่สังคม ได้เรียนรู้ประสบการณ์เป็นดีที่สุดค่ะ แล้วผู้พิการเองก็ต้องกล้าออกมาสู่สังคมด้วยนะคะ มิใช้คิดว่า เราพิการแล้วจะถูกใครล้อหรือไม่
เราไม่เหมือนคนอื่น แล้วเราจะเป็นอย่างไร จงลบทิ้งความคิดนี้ไปเสีย ใครจะมองอย่างไรก็ไม่เป็นไร ขอให้เรายึดมั่นเสมอว่า เราออกมาหาโลกอันแท้จริง ถึงเราจะพิการแต่เราก็เป็นคนดี คิดอย่างนี้เป็นการสร้างกำลังใจค่ะ มองในแง่ดีดีกว่านะคะ ) สวัสดีค่ะ น้องโรส
Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2551 |
|
10 comments |
Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2551 11:11:11 น. |
Counter : 2226 Pageviews. |
|
|
|
เนื้อความที่น้องเค้าเขียน ถ้าใครหลาย ๆ คนที่ไม่เคยมองในมุมนี้ ก็ควรคิดกันใหม่นะคะ
และ trashy เห็นด้วยนะคะ ที่ควรเรียนร่วมกัน
จะบอกว่า เคยเรียนร่วมกับคนตาบอดด้วยนะคะ
เค้าเก่งมาก ๆ หน่ะ คะแนนเค้า top ของ sec เลยนะค๊ะ
เพราะเค้าจะมีสมาธิเรียนมากว่าพวกเราหน่ะค่ะ