ลมลิ่วลอยพลิ้วพรายในสายแดด
ท่ามแสงแสดวาดโชยบัดโบยไหว
ฟ้าฉายฟองวับช่อละออไกล
ละม้ายใครกวักมือให้สื่อยิ้ม

ผะแผ่วผ่าวถูกกลืนกับคลื่นลับ
ทะเลจับภัยโหมประโลมกริ่ม
สำเหนียกเสียงออดชวนรัญจวนริม-
หูส่งเอบอิ่มสู่หลืบลู่จินต์

ดังเห็นวารคราแม่สั่งแก้ไข
ด้วยไม้ใหญ่ทีท่าเมตตาสิ้น
รีบจัดการไวไวคงได้ยิน
ก่อนต้องดิ้นจะตายเจ็บลายตัว

ภาพความสุขแม้เจ็บยังเก็บฝัน
ซาบซึ้งนั้นผ่านกาลยังซ่านทั่ว
ความอาลัยมีมากกว่าหลากกลัว
อายอุ่นกลั้วกล้ำถึงรำพึงพาน

ประโลมไล้ลมร่าส่งมาอีก
ฝันใฝ่หลีกสุธาร่ำลาหวาน
จากมาแล้วลำธารของกาลวาน
ไร้วิมานเมฆมุง ณ คุ้งคอย..

สวัสดีวัน Mother's Day ของที่นี่ค่ะคุณริน

สวัสดีวันร้อนๆๆๆจนจะลอยตามลมค่ะริน



อบอุ่นอวลชวนคิดถึงสิทธิ์ใฝ่
สายลมไกวเหมือนเย้าใจเฝ้าหา
อณูรักบรรจุเกินลุพา
หากห่วงใยยังกว่าอุรานำ

อ้อยส้อยนักยามใจเห็นใครห่าง
รอนรอนครางหวั่นไหวด้วยไห้ร่ำ
หวังรักร้อยกล่อมกอดอ้อมพรอดพำ
วรรคนัยทำทอวาวสกาวพ้อ

รักนะรักสนิทสนมคอยบ่มสวาท
มุ่งหมายมาดก่อเกื้อให้เหลือขอ
ห่างเพียงยามว้างเศร้าหวังพะเน้าพะนอ
แม้นเดินต่อหากก้าวช่างยาวนาน

สำเหนียกรักชวนชุมให้ลุ่มหลง
ลีลายงยืนเส้นมิเน้นผ่าน
หลงบ่วงแล้วสายกระสันบัด,พลันจาร
ไร้เขตด้านสิ้นสุดยั้งหยุดเลย..

5555 ได้บะจ่างไทยแล้วนะวาด จากเพื่อนน้ามี่เอง อร่อยไหม คิดว่าพอกินได้นะ ว่าแต่วาดเดือนนี้อยู่กับพ่อที่มาเก๊า หรืออยู่กับแม่ที่ไทยละ

..............................



อากาศร้อนๆ อาบน้ำหอมๆ แล้วนอนกันดีกว่าไหมคะ อิอิ ..ฝันดีค่ะ

จ๊ากกกกกกเปิดทีละหลายอันก็แบบนี้ โทษนะริน มี่ส่งผิดสิ555

..........................



อากาศร้อนๆ อาบน้ำหอมๆ แล้วนอนกันดีกว่าไหมคะ อิอิ ..ฝันดีค่ะ

หลับฝันหวานๆนะคะริน

* กลอนแปด *

เหงากำดัดรุนแรงคอยแทงหลัง
ใจพลาดพลั้งทรุดหนักเกินจักไหว
ราตรีกาลกลายเร่าค้นเข้าไป
ถูกเสน่ห์ใครกันนะยากผละจริง

มนต์สวาทมาชวนชักอยากพักหนุน
เหมือนไออุ่นรอปรุงหมายสุงสิง
ทรวงหลงใหลเอียงแนบเข้าแอบอิง
ราวพาพิงถิ่นเคลิ้มเพื่อเสริมเวิ้ง

จึ่งวุ่นวายเที่ยวหาภาษาหวาน
หวังลำธารสรวงสรวลรัญจวนเบิ่ง
ทุกลำนำพริ้งพิมพ์แย้มยิ้มเริง
หมดยุ่งเหยิงเพลินพราวทะเลดาวดวง

ในเวิ้งวาดมีใคร่ที่ใฝ่ขอ
ปรารถนารอหวามไหวมาใกล้ห้วง
มีวิจิตรทุ่งดาวเพริศพราวปวง
ส่องแสงช่วงเราพานประสานตา

แล้วจากกันหลังตื่นเป็นอื่นนั้น
ขอความฝันกลับมาหรรษาหน้า
ขอได้ไหมดอกฝันเปิดพลันนา
เพื่ออุราฉันฉ่ำดื่มด่ำเนา..

หลับฝันดีค่ะริน



* กลอนแปด *

นานเท่าไรยังหับในหลับฝัน
เสมือนหยุดฉัน ณ รักคอยจักหา
หวังเกษมเปรมพรมภิรมยา
สุดฟ้าหล้าพิสมัยอาลัยคอย

ในสัมพันธ์นั้นเช่นวางเว้นวรรค
ชะเง้อชะงักงำแล่นใจแสนละห้อย
เบื่อบอบบางยามร่ายกวีปรายปรอย
หวังไม่น้อยเวิ้งหวังประดังมอง

สมัครสวาทนัยใฝ่ที่ไร้ร่าง
วอนพรายพร่างแฝงพรมประสมสอง
ให้คำนึงสู่ขวัญหวานวันครอง
บรรจงจองล่วงหน้าอุรายอม

วอนคีตาแห่งจินต์ยามยินเสียง
ช่วยร่ายเคียงถึงรักสลักถนอม
ชวนชักเขาไม่เร้นลี้ประนีประนอม
หวังอ้อมแขนประคองกอดมาสอดกุม

ถักทอนัยม่านภักดิ์แห่งอักษร
ส่งอาทรความเดิมมาเสริมสุม
ด้วยวิถีสั่งสมรอชมชุม
ด้วยลุ่มหลงเหนือคณาจนกว่าวาย

ร้อนมากๆ ทางรินร้อนมากไหม
..................

สวัสดีวันท้องฟ้าสวยจนร้อนไปทั่วค่ะ อิอิ



ความโกรธเป็นสิ่งที่น่ากลัว ยิ่งน่ากลัวกว่าคือ ยามเราสะกัดมันไม่อยู่

เคยนับไหม?.. ทุกวันผ่านไป เราสะกัดความโกรธสำเร็จ กี่พันหนแล้ว..

พี่เค็งงฝากมานะริน

.......................

มาอ่านกลอนอีกรอบ และก็โหวตด้วย แต่เขาบอกว่าวันนี้ยังโหวตหมวดนี้ไม่ได้ นางเค็งศรี นั่งงงเลยค่า
มิเป็นไร เด๊ยวบ่าย ๆ ของนิวฯ ตรูจะไปโหวตใหม่ 5555

กร๊ากกกกกกก พี่เค็งจะถึง 10 คแนนแล้วแหละ อย่างมากก็ได้จากน้องมี่เยอะนี่แหละ 555555

น้องมี่ขราาาาาาาาา
พี่เค็งรบกวนนู่หน่อยนะค่า คุณรสรวยริน เขาไปโหวตให้พี่ เขาบอกว่าตามมี่มาโหวตค่า พี่เค็งขาาาา
พี่เข้าไปหาเขาไม่ได้อ่ะ เพราะมิด้ายเป็น วีไอพี รบกวนน้องมี่ก๊อปอันนี้ไปให้เขาหน่อยนะค่า
ขอบคุณมากค่า เด๊ยวให้รางวัล จุ๊ฟลูกชายพี่ 2 ที กร๊ากกกกกกก


" ว๊าววววววว นักกลอนอีกคนมาแล้ว
แต่งกลอนเก่งจังค่า

ภาพประกอบน่ารักด้วย

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตนะค่า"

หลับฝันดีค่ะริน



* เงาเหงาเงียบ *


ท่ามกลางความหลับใหลคราใจเปลี่ยว
ฤดูมรสุมฟ้าเทียวดูเกรียวหนาว
แหงนดูนภาลิบลิบกระพริบพราว
บอกข่าวคราวหงอยหงอยมาร้อยทรวง

วังเวงวาดเคว้งคว้างหมายสร้างส่ง
เจตจำนงหันหวนสู่สรวลสรวง
กระทำร่ายมรสุมมากุมปวง
ส่งสืบล่วงกำจัดหมายพัดเพลา

ประโลมประเล้าเงียบเห็นเทียบหมอง
เหมือนจับจองจำรุกในชุกเหงา
หลับ ณ ภาพฉาบพิษมาริดเกลา
วิเวกไกวอับเฉาเวียนเข้างำ

สร่างสิ้นสุดหลุดทุกข์มาซุกแล้ง
ที่ทิ่มแทงระนาวแห่งก้าวย่ำ
ทุรนที่วาดวงในทรงจำ
เหงาตอกย้ำทรวงทราบกับภาพคราง

มองสายฝนชะล้างความข้างหลัง
ที่ภวังค์เวียนสู่ทั้งรู้ห่าง
บนรอยเงียบแง้มงามแต้มตามวาง
ให้รู้อย่างทรมานประหารรอ

สวัสดีวันเข้าพรรษาค่ะริน ทานข้าวเย็นให้อร่อยนะคะ



* เข้าพรรษา *


เข้าพรรษาเทศน์ถ้อย...............ถึงธรรม
คืนค่ำบำเพ็ญนำ......................เนื่องน้อม
จารโอวาทจดจำ........................จากจิต
เพ็ญพร่างกำหนดพร้อม...........พากย์พร้องคุณหวน

นัยมวลปาติโมกข์เน้น...............นึกสอน
ละชั่วเย็นกมลพร.......................เพริศฟ้า
ทำดีกร่ำขจายขจร.......................จรดทั่ว สกลเฮย
ผ่านพิภพวางวุ่นว้า......................หว่างไหว้อธิษฐาน

พานบัวหอมธูปน้อม.....................เนืองโพยม
อรหังสัมมาประโคม.....................เคลื่อนแจ้ว
นะโมตัสสะโหม...........................เหินกระจ่าง
สงฆ์หยุดกรายจรแล้ว...................หล่อสร้างสัตย์ศีล

สิ้นอบายมุขพร้อม..........................พัดพาน
จิตแจ่มเกิดสำราญ..........................ร่วมรู้
สงฆ์ไม่ห่างวัดสาน..........................สงบสุข
ฝนพักเดินทางสู้..............................สวดซ้ำคำสอน

สวัสดีวันหยุดที่ฝนตกค่ะริน ทานข้าวเย็นให้อร่อยนะคะ






* เรื้อร้าย *

เดี่ยวมาอ้อยส้อยโธ่.............................ธานินทร์
วิเวกในนครอินทร์..............................เอี่ยมฟ้า
อารมณ์คั่งกระแสสินธุ์........................สอนป่วน
เวียนกรอบกาลกรอหล้า......................หลับล้อมล้ำหลง

ดงเปล่าเปลี่ยวเปิดเอื้อ.........................อ่านมนต์
ทรวงทุกข์ท่วมทัณฑ์ทน......................เทิดไว้
รัถยากำหนดหน...................................หาหน่วง
วอดหวั่นเปิดทางใกล้...........................กร่ำถ้อยหยามหยัน

สรรสำเหนียกเพรียกแพ้.......................เพิ่มแผล
สร้อยโศกมาเหลือบแล.........................ลูบเนื้อ
ตระหนกครุ่นครางกระแส....................เสริมเหยียด เย้ยแล
อาภัพอาเพศเอื้อ....................................อาบม้วยอวลอหัง

ฟังฟ้าทอส่องคล้อย...............................คลาขบวน
ร้ายเร่าอำนวยจวน................................จ่อมห้อม
ยินแววเห่หันหวน.................................เหิมล่วง หทัยเฮย
กรองมาศกรึงจิตพร้อม.........................พลาดอะคร้าวเหือดเห็น

เร้นเข็ญเรื้อร้ายรุก.....................................รวิวรรณ
พากย์พจน์แสดงรำพัน..............................พอกรั้ง
แนบคะนึงสู่ในขวัญ..................................ขังขื่น
ตรมตื่นตามติดตั้ง......................................แต่งแต้มกำสรวล

หลับฝันดีค่ะริน



* เรื้อร้าย *

ใจหมองไหม้หม่นแม้น.................เหมือนไฉน
ใครเร่าร้ายในใจ............................เจตแจ้ง
รักแล้วตระหนกภัยใคร.................ครวญอยู่
เห็นแต่ไห้มอบแล้ง.......................แหล่งเพี้ยนภาพโฉม

พร่าประโคมคลื่นคว้าง...................คอยเมียง
รางร่างเรื้อร้ายเคียง.........................คู่นั้น
เล็ดลอดขื่นทรวงเสียง....................สะท้อนสนั่น
ไห้สะอึกสะอื้นขยั้น.......................เยี่ยมท้นกมลสลอน

ศศิธรยามโศกซึ้ง.............................ซึ่งหน
ยังพร่องในเหตุผล...........................ผ่านแผ้ว
คราเผือเมื่อสับสน...........................เสนอสนิท
เปล่าเปลี่ยวใจสุดแล้ว.....................หลับสะอื้นในฝัน

รอยกรรมสรรร้ายเร่า........................เรียงคอย
วกช่วงละห้อยปรอย.........................ป่วยเศร้า
คืนขมคร่ำครวญพลอย.....................เพิ่มสะอึก สะอื้นนา
เห็นแต่ตนตะกายเฝ้า........................ฝ่าร้อนทรมาน

สวัสดีวันร้อนๆอีกวันค่ะริน



* ดาริกาหวัง *

.......................................พราวพรั่งแสงมณี
กระพริบด้วยยินดี..........วิจิตรเพร็ชเรียงราย
วางวับผ่องพรรณ...........เป็นขวัญรำบาย
สมถวิลกำจาย................พริ้งล้ำเรขา

.......................................แสงเรืองปัญญา
แพรวพริ้งโสภา.............โชตช่วงสรวงสวรรค์
ร้อยพันเหลี่ยมลิบ..........กระพริบภาษบาทจันทร์
กระจายลายสุวรรณ.......ทอดฝั่งมาดหมาย

.........................................ไอศวรรย์หมื่นพราย
วับแวมแรมลาย................สะพรั่งชัชวาล
ดื่นดาวร่ายรอ...................พะนอเหนือกาล
สราญครันปาน................วาดเวิ้งโพยม

...........................................ดาริกาเฉิดโฉม
ร้องร่ายประโคม................ทั่วฟ้าราตรี
แสงสายร้อยรส.................หมื่นบทหลากสี
วิเศษครันทวี......................ทอทาบนภาหลวง

.........................................ดาราลอยสรวง
ล่วงล้ำแวดทรวง..............ประโลมเล้าสม
กำเริบฤทธิ์จม..................สนิทสนมระดม
เสน่หาอาคม....................ก่อรนมนต์หวาน

สวัสดีค่ะ ทานข้าวเย็นให้อร่อยนะคะริน

* รอ...นิรันดร์ *(โคลงผวน)
ร้าวกาล รานก้าวก่อ...........................กรรมขม
ไอครุ่น อุ่นใคร่ตรม...........................ตระหนักพ้อ
ศัพท์ครวญ ส่วนคับผสม....................ผนึกป่น ชีพเนอ
พล่ามคิด พิษความท้อ.........................ทุกข์เย้ยเหยียดหยัน

ฝากสรรค์ ฝันซากเศร้า........................ศรหลัง
บทหลั่ง บังรสระวัง.............................แว่นแคว้น
รัดฉม ร่มฉัตรฟัง..................................ฟ้าฟาก
หลอมจิต ริดจ่อมแค้น...........................คู่สร้างมลายหน

ผลกรรม พร่ำก่นแก้ว............................เกือบมลาย
ใกล้ค่ำ กรรมใครวาย.............................วอดแล้ว
หน่วงเดียว เหนี่ยวดวงผาย.....................ผลาญผ่าว
เปื่อยจิต ปิดเจื้อยแจ้ว..............................จ่อมจ้องศึกเสนอ

เพ้อไย ไพล่เย่อแย้ง.................................ยามเคือง
จารบท จดบานเนือง................................แนบก้าน
ใดคั่ง ดั่งใครเปลือง..................................ปวดเปลี่ยว อกนา
ปลดแอก แปลกอดคว้าน........................เคลื่อนเข้าเจียนสลาย

รักหมาย ร่ายหมักไหม้.............................หมองหน
ใจสบ จบใส่กล........................................ก่อล้อม
ก่อนศึก กึกสอนฝน..................................ฝากเหม่อ นั้นแล
ล้วนแต่ แลตรวนพร้อม.............................เพียบเข้าโสตแสลง

หลับฝันดีค่ะริน

* โคลงผวน *

* รอ...นิรันดร์ *

ร้าวกาล รานก้าวก่อ...........................กรรมขม
ไอครุ่น อุ่นใคร่ตรม...........................ตระหนักพ้อ
ศัพท์ครวญ ส่วนคับผสม....................ผนึกป่น ชีพเนอ
พล่ามคิด พิษความท้อ.........................ทุกข์เย้ยเหยียดหยัน

ฝากสรรค์ ฝันซากเศร้า........................ศรหลัง
บทหลั่ง บังรสระวัง.............................แว่นแคว้น
รัดฉม ร่มฉัตรฟัง..................................ฟ้าฟาก
หลอมจิต ริดจ่อมแค้น...........................คู่สร้างมลายหน

ผลกรรม พร่ำก่นแก้ว............................เกือบมลาย
ใกล้ค่ำ กรรมใครวาย.............................วอดแล้ว
หน่วงเดียว เหนี่ยวดวงผาย.....................ผลาญผ่าว
เปื่อยจิต ปิดเจื้อยแจ้ว..............................จ่อมจ้องศึกเสนอ

เพ้อไย ไพล่เย่อแย้ง.................................ยามเคือง
จารบท จดบานเนือง................................แนบก้าน
ใดคั่ง ดั่งใครเปลือง..................................ปวดเปลี่ยว อกนา
ปลดแอก แปลกอดคว้าน........................เคลื่อนเข้าเจียนสลาย

รักหมาย ร่ายหมักไหม้.............................หมองหน
ใจสบ จบใส่กล........................................ก่อล้อม
ก่อนศึก กึกสอนฝน..................................ฝากเหม่อ นั้นแล
ล้วนแต่ แลตรวนพร้อม.............................เพียบเข้าโสตแสลง

หลับฝันดีค่ะริน




โคลงผวน
* รอ...นิรันดร์ *

หนักราว น้าวรักอ้อน..............................โอดครวญ
นั่นลึก นึกรัญจวน...................................จรดร้อย
ตามแล แต่ลามชวน.................................ชายสนิท
ปลาสนิท ปริศนาถ้อย..............................ถ่วงพ้อคอยเข็ญ

หับเข็น เห็นขับล้วน.................................ลือประโคม
หักพ่วง ห่วงพักตร์โฉม............................ฉับเศร้า
ร่ายหัก รักหายโลม..................................เหลือเจ็บ
จัดเชื่อ เจือชัดเร้า.....................................รับรู้เหงาหลอม

ยอมร่ำ ย่ำล้อมเอื้อ....................................อาดูร
นำไกล่ในกำลูน.......................................ลับแล้ว
มักเหลือ เมื่อรักสูญ.................................สลายจาก
ครองพล่าม ความผ่องแผ้ว......................ผ่านไข้ใจหาย

คำร่าย คลายร่ำด้วย..................................เดือนดาว
ฤทธิ์พรั่ง รั้งพิษระนาว.............................แน่นเเฟ้น
ขื่นตรม ข่มตื่นหาว..................................หันอวด
ไห้กร่าง ห่างไกลแคว้น...........................คิดร้องทรมาน

หลับฝันดีค่ะริน

* สวาทรัก(ในสาวิตรี) *

แอบอุ่นให้หมุนทัก............กลั่นหวานรักมาภักดิ์สื่อ
เอื้อรสรักพจน์หรือ.............เอมใจนักประจักษ์เจอ
พร่ำพรอดแสนออดอ้อน.....เว้าวอนพิศสนิทเสมอ
จำนรรจาสรรค์เผลอ...........ให้กระซิบลอยลิบเบา
เพลินท่าประสาเคลิ้ม..........นัยน์คอยเติมขับเสริมเขลา
สนองประคองเคล้า.............สองใจแจ่มแววแวมวาม
คลาดคล้อยหลงคอยหา.......ปรารถนาเคียงคราความ
ยินร่ำในคำถาม...................ต่างชื่นเชยบอกเผยโลม

ร้อนรนกระวนกระวาย..........ด้วยต่างหมายกระหายใกล้
ใคร่กระจ่างสว่างไสว............ออกสวาทไม่คลาดเคียง
เดือนดาวมาพราวห้วง...........ให้ลืมล่วงทุกช่วงเสียง
รัญจวนยามครวญเมียง.........ไม่อยากไปเกินในมอง
ร้อยพจน์แต่รสหวัง.................ลืมรอยชังที่หลั่งล่อง
ให้สมอารมณ์ปอง..................พิสมัยในฝันใฝ่หวาน
กาลผันไม่ขวัญผวา...............รอเวลาประสาตรึง
นัยคิดซึ้งชิดถึง.......................ไม่เลี่ยงวนในมนตรา

รักร้อยแต่ถ้อยสรวล.................สำราญถ้วนรู้ควรค่า
ราวทะเลกับเวหา...................ให้พะวงมากหลงใหล
ความรักสมัครแล้ว.................ไม่เคยแคล้วแยกแนวไหว
อย่างประสงค์จำนงใน............นิรันดร์รักไม่หักหัน

นายกหญิงคนแรกของไทย



หลับฝันดีค่ะริน

หลับฝันดีค่ะริน



~กาพย์ยานี๑๑~
* แม่ *

ร่มไทรงามใกล้ฟ้า.........สร้อยระย้าเจรจาหวาน
ให้รื่นใจชื่นบาน.............คุ้มโศกเศร้าทุกเช้าวัน
ยามราตรีมาถึง.............ยังสร้างซึ้งรำพึงฝัน
ให้คิดจะติดพัน..............เข้าร่มทอร่วมก่อหวัง
เป็นเรือนยามเดือนดับ....ยังสดชื่นให้คืนมา
สมวาดในปรารถนา........ปานเปรียบลมมาพรมพาน
คือร่มเกล้าห่มสรวล.........ให้รู้ควรมาชวนเคียง
ว่ากล่าวไม่ก้าวเฉียง.........คอยตรองตรึกรู้นึกเกรง

ผ่านสายใจคลายท้วง.........จะลุล่วงตามทรวงเร่ง
รู้ชื่นบนครื้นเครง................คอยแม่ห้อมมาล้อมวง
เห่กล่อมถนอมพักตร์..........กระแสรักชวนชักหลง
ทุกคำจารจำประสงค์..........ต้นรักยังซ่านพรั่งไสว
ตราบวันนี้หันแจ้ง................ถ้อยแถลงมาแสดงไว้
ยังรื้อนานหรือไฉน...............เจตต์พจนารถไม่คลาดวิสัย
รักแม่ยังแผ่ชัย......................ทั่วกมลร่วงล้นความ
เยื่อใยจากใจงาม..................บอกรักท่านไม่ผ่านเลย

กี่ร้อนแล้งกร่อนหน................แม่ตามดลมาค้นเฉลย
เริงร่าไม่หน้าเฉย.....................แสนเพลินนานสำราญดู
ลมเย็นน้ำเป็นคลื่น..................ผู้คนยืนวิ่งตื่นพรู
หัวใจยังได้รู้.........................รักแม่อุ่นยามหมุนมอง
โศกศัลย์ค่อยบรรเทา...............ใจคลายเศร้าที่เฝ้าสนอง
ปัดแฝงระแวงครอง..................ไล่ถ้อยพิษสะกิดไหว
หัวใจแม่ใกล้คุ้ม......................ลูกรู้ชอุ่มประโลมรุมไล้
เสน่ห์มีทวีไว..........................รักแม่นาน..แม้นกาลลา

สวัสดีวันร้อนซาบซ่าค่ะริน อิอิ



* แม่ *

กรองวจีเรียงคลี่ร้อย...............บรรจงถ้อยเพลินพลอยหวาน
จะสู้อย่างรู้งาน......................ให้สำราญผสานมนต์
แทนมาลัยหทัยพจน์...............จารจรดรสเบื้องบทยล
แม่ไปทั่วไหนหน....................ขอชื่นฉายตามหมายมี
หลอมบรรจบครั้นกลบ.............พรรณนาพบประสบศรี
เพียงตามในความดี................สร้างภาษาไคลคลาเรือง
แม่พร่ำสอนคำเลิศ.................แสนประเสริฐกำเนิดเนื่อง
ฝึกปรือให้ลือเปรื่อง................เขียนคำกลอนส่งพรไข

ความผูกพันลูก,แม่..................ไม่มีแพ้ผันแปรไหว
ยังรักคิดสมัครไป....................ถึงหล้าสิ้นหมดดินแดน
สองมือน้อยถือคว้า..................แม่กรุณาเวียนหาแหน
สิ่งใดแม่ให้แทน......................บูชาได้ผ่องใสแวว
บุญคุณที่หนุนเนา....................แม่ให้เจ้าไว้เฝ้าแล้ว
ให้เพลินดำเนินแนว..................ได้จารประจักษ์รักมารดา
รักแม่เหมือนแพรสวย...............มาอำนวยยามป่วยล้า
หมายปรับให้หลับตา................สู่ส่วนสรวลเชิญชวนฝัน

ลูกประสบได้พบทุกข์................ใจแม่ฉุกล้มคลุกพรั่น
ร้อนรบไม่ขบขัน.......................ห่วงลูกน้อยมาถอยการ
จำพร้อมจะน้อมแก้...................แม่ดูแลคอยแก้ฉาน
เรื่องซ้อนเข้ารอนราญ................แม่คอยช่วยอำนวยทาง
คอยพิทักษ์รู้รักษา....................หวังเวลามาพาสร้าง
ให้ลูกรู้ถูกข้าง..........................ก่อนย่างก้าวในคราหลัง
สอนลูกอย่างปลูกมิตร................เสนอสนิทใจคิดหวัง
ลูกรักรู้พักรั้ง............................นิ่งนึกสะอื้นก่อนฝืนความ

หลับฝันดีค่ะริน


* กาพย์ยานี๑๑ *
* แม่ *

เฝ้าหวงห่วงทรวงฝัน........................กล่อมลูกนั้นหวังสรรค์สู่
ให้เพียรได้เรียนอณู........................รู้ค่าคิดในจิตใจ
หยดหนึ่งสอนซึ้งส่ง.........................ไม่ลืมหลงประสงค์ไฉน
น้ำนมอบรมใด...............................รู้ลึกเน้นบนเส้นทาง
มารดาพร้อมพาสิ่ง..........................ใดควรติงใดนิ่งสาง
สอนลูกหวังปลูกราง........................คุณค่านั้นสำคัญนัย
ทุกอย่างบนร่างรัก..........................ให้ประจักษ์ชวนชักชัย
ยืนคงอย่าสงสัย.............................แม่พร้อมให้เราได้ดี

กลิ่นหอมคอยอ้อมหา......................มือละมุนมาคอยหมุนคลี่
หรรษาต่อหน้าที่.............................คอยดูแลพร้อมแก้ไข
ร้อยรักด้วยพักตร์หวาน....................ไม่รำคาญคอยสานใส
ลูกหลับด้วยคับใด..........................แม่แก้ใหม่เป็นได้จำ
เจ็บร้อนสะท้อนโศก........................บทเบื้องโบกราวโยกล้ำ
บนเจ็บที่เก็บคำ..............................แม่ช่วยข้ามอย่างงามตา
ดอกรักมาถักถ้อย...........................ให้ใจร้อยอยู่คอยค่า
ความรักแม่ชักมา............................หอมกว่าหอมรู้ล้อมภัย


รู้ถนอมใจแม่พา..............................ยามนิทราหอมมาลัย
อาลัยในหทัย.................................ยามกลิ่นซ่านผันผ่านลม
มะลิร่ายลิขิต..................................ใจเคียงคิดชวนชิดสม
ระบายเรียงร่ายพรม..........................หอมมาตรึงคำนึงเนา
รักแม่เหมือนแรลึก...........................ในบันทึกไม่นึกเหงา
มองรักตระหนักเฝ้า..........................คล้ายเดือดร้อนไปค่อนไกล
ไออุ่นจากคุณแม่..............................พาท้อแท้ไม่แลไหว
ความรักแม่สลักใคร่..........................จนเติบใหญ่รักไม่ลืม

หลับฝันดีค่ะริน



* รอ(สุวรรณเกษร) *

ยามดอกฝนโปรยประคองละอองสาย
บรรจบมลายลับสิ้นสู่ดินผืน
ให้หนึ่งรากปลูกฝังมุ่งหวังยืน
ร่วมฝนฟื้นคืนคร่ำกลับอำไพ

ผ่านรอยยิ้มพิมพ์หลักบนอักษร
ลบตรมตอนโศกศัลย์กลับสรรใหม่
เนิ่นนานเอยคร่ำคอยอย่างน้อยใจ
สะอื้นไห้ท่ามฟ้าอยู่ครานั้น

เหลือรอยร้างสร้างขวัญในวันนี้
ยอมยินดีทั้งผองตรึกตรองฝัน
หวังรอยยิ้มหนึ่งวางเป็นรางวัล
ลดรอยทัณฑ์อ้างว้างเคว้งคว้างเคียง

ทะเลโล่งลมคลื่นเสียงครื้นครึก
พอดื่นดึกกลับเงียบไร้เลียบเสียง
หากหนึ่งใจดวงนี้หันคลี่เรียง
แสงตะเกียงหนึ่งภาพหันทาบทรวง

หวังแสงไฟพาจิตอธิษฐาน
มาประทานพบสรรค์ในชั้นสรวง
ช่วยดับเถิดถวิลหวังใจทั้งปวง
ดับรอยห่วงอาลัยระทดฤทัยคอย

อย่ารัญจวนไหวหวิวให้หิวหา
อย่างตั้งตารอเยี่ยงใจเบี่ยงบ่อย
ยอมตามตรึงภักดิ์สมัครพลอย
หมายล่วงรอยรอเนาไม่เศร้าตรม

หลับฝันดีค่ะริน

*ฝน*


เหลียวกลับหลังแล้วพะวงให้หลงใหล
ละอองไอสายฝนเวียนวนเยี่ยม
สายน้ำไหลวกเลียบหวังเทียบเทียม
สิ้นรอยเหลี่ยมมลายกับสายชล

เย็นนัยจิตมิดขวัญประหวั่นหา
เสียงเปาะแปะคราใกล้ยินในฝน
เพลินเพลงพิณส่งพรายมาร่ายดล
น้ำบนถนนลุล้ำตามทำนอง

ตรงเบื้องหน้าน้ำมาคอยท่าพร้อม
มองรอบล้อมน้ำขังกำลังล่อง
แรงกับแรงพลิ้วพัดหวังรัดครอง
สุดตาตรองลึกเร้นเฉกเช่นราง

เงียบงันนานบนทางอันว่างเปล่า
เหลือรอยน้ำกับเราให้เหงาข้าง
เกิดหนาวใกล้ให้เฝ้าบนเผาคราง
สะท้อนอ้างว้างบนเพลงบรรเลงรอ

สิ้นสุดแล้วสินะทุกข์ขณะแล้ง
พื้นดินแห้งกลับชอุ่มชื้นชุ่มห่อ
รอยเย็นซึมหลุมร้างคอยสร้างทอ
พะนอต่อแผ่นดินดุจถวิลเคียง

สวัสดีวันฝนตกแดดออกค่ะริน อิอิ


* พายุ *

คืนแรมโคมขับเข้า......................แขวนหาว
พรายพร่างสาดแพรวพราว............พริบโพ้น
ปริศนาเคลื่อนให้สาว..................สืบสุข
จันทร์ประทีปฟากฟ้าโน้น.............นึกเร้นมาหา

ดาริการะยิบแจ้งจบ......................เจนกาล
พายุมารุกราน.............................รับรู้
เวิ้งว้างเห่จินต์ประสาน...................เสริมหม่น
ร่วมพากย์แจ้งใจกู้........................ก่อล้มจมกระแส

แลอำพนโอภาสพริ้ง.......................พบงาม
แสงส่องจิตล้นหนาม......................เหนี่ยวแพ้
หฤทัยหวั่นเวียนถาม.......................ถึงรุ่ม ร้อนแล
ในคลื่นลมมิอาจแก้........................กรุ่นร้ายข่มเหง

เพลงพรหมลอยล่องเอื้อน.................ออกสอน
กลกฏขัดอาวรณ์.............................แวดเร้า
พากย์ผลก่อทางถอน........................ถมเจ็บ
ลืม,ลบคราวปวดเศร้า.......................โศกนั้นจมสลาย

วายวอดยังเร้นเหน็บ.........................หนาวใจ
พายุก่อทุกข์ไป...............................ปิดล้อม
ตราบโลกพลิกพานไหว.....................เวียนอยู่
หนึ่งโศกฝากร้าวพร้อม.......................พิศรู้กาลหวัง

หลับฝันดีค่ะริน


* พายุ *

หวิวหวิวหวีดคร่ำร้อง.........................เรียบลม
เวิ้งสุดปลิวเทียบระดม.......................ดื่นล้น
ฝนโปรยเรื่อยเข้าผสม.......................สู่ฝั่ง โพ้นเนอ
เชื่อมฝั่ง,รูปผ่านพ้น..........................เพียบท้นขอบถนน

สายฝนคลื่นวาดคุ้ง...........................คืบขนาน
ตาที่แล้งจำจาร................................เจ็บสะอื้น
โพล้เพล้เกาะโน้นปาน........................แปลกถิ่น
รอยเรียบสนิทเปียกชื้น.......................ช่อชั้นล้วนพิศวง

หลงท่ามคลื่นวิชชุเยื้อง.......................เยือนครวญ
แววกระหน่ำล้วนเรรวน........................ร่วมรู้
น้ำค้างคลื่นผสมหวน...........................หันจับ
หนักยุคมาเดินสู้.................................สบช้ำมองสมัย

ภัยวัฏฏะรอบหล้า...............................ลือกระแส
มัวหม่นยากปรับแปร...........................ปราบร้าย
คิดหมายมาดเผลอแผล.......................ผลักผ่าน
อุโฆษคร่ำเดินท้าย.............................ทุกข์เข้ามาหา

พายุขบวนเคลื่อนครื้น..........................คอยเคียง
เผยมอดไหม้มาเมียง...........................มุ่งล้อม
เจ็บจารจ่อมชิดเฉียง.............................ฉากนั่น
เสมือนสั่นโศกยืนพร้อม........................พากย์เศร้าโรยละโหย

หลับฝันดีค่ะริน



* ยามเย็น *

ลมปอยปลิวลิ่วหลงอสงไขย
ม่านในใจคลายหมองตรึกตรองห่วง
พิศวงสนธยาเอื้อจิตเหลือลวง
ตะวันง่วงหลับหาวช่างหนาวเย็น

ลมผ่าวเรื้อร่างเร่งก็เคว้งคว้าง
นวลแดดบางทอม่านเหนื่อยนานเข็ญ
อันตรธานแสงระบำพลอยลำเค็ญ
แปลบปรอยเห็นอำนาจลีลาศเลี้ยว

รุ่งรังสีโพล้เพล้ทะเลโพ้น
เหงามุมโน้นเจรมาให้ปล่าเปลี่ยว
แว่วกราดกราวนกกาบินลาเทียว
ดุจโดดเดี่ยวเข้าเคียงไร้เสียงนำ

เยียบเย็นยามฝนสงบบรรจบทุ่ง
วาดเวิ้งวุ้งไร้สิ้นให้ยินคร่ำ
พรั่นเหว่ว้ารจเรขมาเสกคำ
นฤมิตหมายจำร่วงหล่นมองจนใจ

แว่วเพลงเหงาหงอยนั้นผุดสั่นส่ง
คุครุ่นตรงตรมตื่นลืมชื่นให้
ลึกลับเร้นผะเผามาเฝ้าไกว
กระซิบไกลยังยินถึงถิ่นมา

หลับฝันดีค่ะริน



* ยามเย็น *

รุ่งรังสีแสงสบพอพลบค่ำ
มืดออกดำพิษร้อนค่อยผ่อนหาย
อ้อยส้อยวันมาหาเวลากลาย
กาลเส้นสายจะจับขยับทาง

จิตไหว้วายุพัดมาจัดร้อย
ครื้นเครงคอยฝ่าฝืนส่งชื่นข้าง
ถอนสะอื้นสร่างเศร้าลอยเบาบาง
ยามเย็นยังย่างไหวมิไปลับ

กลิ่นเกสรเสาวคนธ์บ้างหล่นร่วง
หอมดอกดวงพวงผกาเย็นมาจับ
เมืองมืดลงพาใจหันในนับ
คอยจะหลับกรุ่นกลิ่นโบยบินเคียง

ยามไร้แสงส่องดินถึงถิ่นสวรรค์
สายสร้อยพันกลบกลืนไร้คลื่นเสียง
แสงหงอยลอยควันฟุ้งหมายมุ่งเมียง
ลาลับเยี่ยงร้อยวารผ่านกาลแล้ว

เมื่อฟ้ามืดมนมัวไปทั่วสถาน
ยากคิดอ่านตรึกตรองร่ำผ่องแผ้ว
แสงเรืองไม่ช้าทียังมีแวว
เก็จพรายแก้ววอมวับยังระยับเชิญ