ตามไปดูการฝึกยิมนาสติกสุดทรหดของเด็ก ๆ จีน
เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม ขอขอบคุณภาพประกอบจาก enet.com.cn
หลาย ๆ คนอาจจะรู้สึกชื่นชอบและเพลิดเพลินกับการแสดงยิมนาสติกของนักกีฬาตัวอ่อนที่ โชว์ลีลาพลิ้วไหวบนฟลอร์ได้อย่างอ่อนช้อยงดงาม เพราะมันดูเป็นการเคลื่อนไหวที่ดูน่าทึ่งมากกับการที่ใครสักคนจะดัดตัวซ้าย ขวาไปมาอย่างง่ายดายซะอย่างนั้น แต่หาก ได้มาเห็นเบื้องหลังความงดงามน่าทึ่งบนฟลอร์แล้ว รับรองว่าคงไม่มีใครคิดว่าเป็นเรื่องง่ายหรือเรื่องของพรสววรค์ที่ฟ้าประทาน มาให้แน่ ๆ เพราะกว่านักกีฬายิมนาสติกจะโชว์ลีลาพลิ้วไหวอย่างนั้นได้ พวกเขาและเธอก็ต้องผ่านความเจ็บปวดและการฝึกฝนที่หนักหนาสาหัสอย่าบอกใครเลย ล่ะ แต่จะเป็นอย่างไรนั้น วันนี้จะพาไปดูกันค่ะ
เมื่อวันที่ 6 มกราคม เว็บไซต์ไชน่าสแม็คของจีน เปิดเผยภาพ บรรยากาศและเรื่องราวของเด็ก ๆ ในห้องเรียนยิมนาสติก สะท้อนความเป็นมาของนักกีฬายิมนาสติกที่ต้องได้รับการฝึกฝนอย่างหนัก กว่าจะได้เป็นสุดยอดนักยิมนาสติกมืออาชีพได้อย่างที่เห็น
โดยการฝึกฝนเพื่อปูทางการเป็นนักกีฬายิมนาสติกนี้ จะเริ่มต้นตั้งแต่ยังเป็นเด็กอายุได้ 4-7 ขวบ ที่จะต้องเข้ารับการฝึกการยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อ เพื่อให้ตัวอ่อน สามารถขดตัวยืดตัวอย่างอ่อนช้อยงดงามได้ ซึ่งเป็นการฝึกฝนที่ยากและต้องอดทนเป็นอย่างมาก ทุกครั้งที่ครูผู้สอนให้ทำท่าต่าง ๆ ที่เจ็บปวด เด็ก ๆ ก็ต้องทนทำอยู่อย่างนั้น หลายครั้งถึงกับน้ำตาร่วงกันเลยทีเดียว
สำหรับ การฝึกฝนสุดทรหดนี้ โค้ชเซี่ย ครูผู้ฝึกเด็กยิมนาสติกได้เล่าให้ฟังว่า เด็ก ๆ จะต้องฝึกความยืดหยุ่นของร่างกายทุกส่วน รวมถึงการทรงตัว ใช้มือและปลายเท้ารับน้ำหนัก ต้องทำให้ได้ตั้งแต่ยังเด็ก อย่างเบื้องต้นก็จะฝึกให้เด็ก ๆ ได้ยืนบนฝ่ามือตัวเองโดยพิงกับกำแพง ให้ลำตัวตั้งฉากกับพื้น ซึ่งหากทำได้ ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่จะนำไปสู่การฝึกที่ยากขึ้นต่อไป โดยทุกขั้นตอนการฝึก เธอจะดูเป็นรายคนไปเลยว่าใครทำได้ทำไม่ได้ ถ้าหากยังไม่ดีพอก็ต้องทำอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะสามารถทำได้เป็นที่พอใจ
ส่วน เรื่องความเจ็บปวดระหว่างการฝึกฝน โค้ชเซี่ย บอกว่า มีแน่ ๆ เพราะเด็ก ๆ ต้องยืดและดัดกล้ามเนื้อในหลาย ๆ ส่วนที่ไม่เคยยืดหยุ่นได้มากมาก่อน ซึ่งเธอก็จะได้เห็นน้ำตาเด็กไม่เว้นวัน และที่เธอสังเกตได้อย่างหนึ่ง ก็คือ เมื่อเด็กคนไหนเจ็บปวดร้องไห้ออกมาแล้ว ก็มักจะทำให้เด็กคนอื่น ๆ ร้องไห้ไปด้วย ยิ่งร้องไห้ต่อเนื่องกันเท่าไหร่ ก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนห้องเรียนให้เป็นห้องที่ดังก้องไปด้วยเสียงร้องไห้ โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง มักจะร้องไห้งอแงท้อแท้กันทุกครั้ง ต่างกับเด็กผู้ชายที่ให้ทำอะไรก็ทำได้หมดและเรียนรู้ได้รวดเร็ว แต่ถึงแม้ว่าเธอจะเห็นน้ำตาเด็ก ๆ ไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างนั้น เธอก็ต้องอดทนที่จะบังคับเด็ก ๆ ให้ฝึกฝนกันต่อไป แล้วปลอบด้วยขนมนิดหน่อย ก็พอจะทำให้เด็กมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง
จนกระทั่งเมื่อถึงเวลาพัก เด็ก ๆ ทุกคนก็จะได้ใช้เวลาพักผ่อนตามประสาเด็กเหมือนกับเด็กทั่ว ๆ ไป คือเล่นเฮฮา แกล้งกันอย่างสนุกสนาน ก่อนจะกลับมาฝึกฝนกันต่อหลังจากนั้น
สำหรับจำนวนของเด็กที่เข้ารับการฝึกฝน โค้ชเซี่ย เปิดเผยว่า ในแต่ละปีมีพ่อแม่ส่งเด็กเข้ามาฝึกยิมนาสติกประมาณ 30 คน แต่ด้วยความที่เป็นการฝึกที่ทรหดและฝึกความอดทนมาก ทำให้ในแต่ละปีมีเด็ก ๆ ที่ฝึกไปตลอดรอดฝั่งน้อยมาก เรียกว่าถ้าหากเด็ก ๆ ไม่มีใจรัก พวกเขาก็จะไม่อดทนและหายไปทีละรายไป จะเหลือก็แค่เพียงเด็กที่มีความฝันอยากจะเป็นนักยิมนาสติกจริง ๆ เท่านั้น ที่สามารถยืนหยัดเพื่อสานฝันของตัวเองต่อไปได้ และเมื่อพวกเขาได้เป็นนักยิมนาสติกสมใจอยากแล้ว พวกเขาก็จะรู้สึกขอบคุณพ่อแม่ที่ช่วยผลักดันพวกเขาให้เดินตามเส้นทางของความ ฝันตัวเองมาตั้งแต่ต้น
Create Date : 07 มกราคม 2555 |
Last Update : 7 มกราคม 2555 17:54:07 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1641 Pageviews. |
|
|
|
|
| |