KEEP WALKING
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
15 มีนาคม 2552
 
All Blogs
 
อากาศดี...ในวันทำงานร้อน ๆ

ปิดเทอมแล้ว ดีใจจริงโว้ย!

รอวันออก 31 มีนาคม ศกนี้...แล้วไงต่อ?

มนุษย์ที่เกิดมาต้องใช้ทั้งแรงงานและสมองหาเงินอย่างโรบินฮู้ด คงไม่มีคำว่าหยุดพักแน่ ๆ ในชีวิตนี้ แต่เอาเถอะ

สอนหนังสือ รับวาดภาพและเขียนนิยาย ก็ยังดีกว่าเลี้ยงหมู ผสมอาหารหมู หิ้วถังน้ำหนัก ๆ ข้างละใบ ตักขี้หมูและกวาด ทำความสะอาดเล้า

แถมหน้าร้อน ยังต้องไปยืนถือสายยางฉีดน้ำให้พวกหมู ๆ คลายร้อน

โรบินฮู้ดเป็นคนที่รักมือและแขนตัวเองมาก มันแข็งแรงและดูสุขภาพดี เพราะต้องหิ้วถังน้ำสองข้างเลี้ยงหมู แรก ๆ ยกวางในเล้าแล้วปีนข้ามเอา ต่อมาเกิดความชำนาญ ก้าวข้ามเล้าสูง ๆ โดยหิ้วถังน้ำไปด้วยแบบสบาย ๆ แบกถังอาหาร ขุนข้าวหมู เปลี่ยนถ่ายน้ำให้หมูนับสิบเล้ามาแต่เด็ก ปัจจุบัน รถปิกอัพแก่ ๆ คันที่ใช้อยู่ พวงมาลัยไม่ใช่พาวเวอร์ แข็งและบังคับยาก เวลาเลี้ยวทีต้องโหนสุดตัว แขนสองข้างของโรบิ้นจึงแกร่งนัก

สมัยเด็กผอมกะหร่อง ตัวดำเป็นตับเป็ด พ่อสอนให้ทำคลอดหมู พอโตหน่อยย้ายเล้า ต้องจับสองขาหลังลูกหมู หิ้วย้ายไปเล้าใหม่ หมูยิ่งโตยิ่งหนัก แต่ถ้าโตเป็นหมูรุ่นก็ใช้วิธีต้อนเอา เวลาที่มีความสุข แม้จะเหน็ดเหนื่อย คือตอนกวาดเล้า หลังตักขี้หมูเสร็จ เอาน้ำฉีด หมู ๆ จะมารุมล้อมโรบิ้นเพื่อเล่นน้ำ ต้องตบตีกันอุตลุตเพราะเล้าหนึ่ง ๆ มีหมูอย่างต่ำห้าตัว มันจะคอยเบียดเราชุลมุน บางตัวก็เอาจมูกดุน โรบิ้นเคยแกล้งประสาคนใจร้าย ชูสองนิ้วแบบลิโพฯ แล้วยัดพรวดเข้าไปในจมูกมัน มันจะตกใจร้องอี๊ด ๆ แล้ววิ่งหนี แต่สักพักพวกมันก็จะกลับมาวนเวียนรอบ ๆ เราอีกครั้ง

หมูเป็นสัตว์ที่ตดดังมาก แถมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ด้วย และมันก็เหมือนสัตว์ทั่วไป ที่รู้ว่าเรารักเอ็นดูมัน เพราะเวลาลูบหัวที่มีขนแข็ง ๆ ของมันเบา ๆ มันจะหลับตาพริ้มมีความสุข...

ที่เลิกเลี้ยงเพราะสงสาร เวลาคนซื้อมาจากโรงฆ่าจับมันใส่อวย มันจะมองเราด้วยสายตาน่าเวทนา นี่ก็เลิกเลี้ยงมาเป็นสิบปีแล้ว ถ้าไม่มีพวกมันโรบิ้นคงไม่ได้เรียนจนจบมัธยมหรอก

ไม่แน่...อนาคตอาจเลี้ยงไว้ดูเล่นสักตัว

ช่วงนี้ไม่ได้ย้ายก้นไปจากหน้าคอมฯ เลย ต้องปั่นงานให้สนพ. ส่วนงานที่โรงเรียน สะสางใกล้เสร็จแล้ว งานหนังสือไม่ได้ไปดอกหนาเพราะไม่มีเวลา แต่ท่านผบ.ทบ.จะไปซื้อหนังสือหรือไงนี่แหละ ก็ตามสบายเขา

ช่วงนี้อากาศดี ชวนให้รู้สึกขี้เกียจ เอาเถอะ! กัดฟันทำต่อไปเพื่อคนอ่าน หวังว่าหมด 3 เรื่องนี้แล้ว จะมีเวลาเขียนไอ้ 2 เรื่องใหม่ที่โพสค้างไว้ต่อเสียที ยังดีที่คนอ่านเมตตาไม่ทวงกลางอากาศ...

ต้องตระเวนหางาน และอ่านหนังสืออีก...

เอ...หรือตรูจะกลับไปเลี้ยงหมูเหมือนเดิมดีหว่า?


Create Date : 15 มีนาคม 2552
Last Update : 15 มีนาคม 2552 20:50:37 น. 3 comments
Counter : 598 Pageviews.

 
มาบอกว่า
อย่าบอกนะว่า..ไม่มีใคร



เมื่อฉันกระโดดตึก


มะเชื่อลองคลิกที่รูป
จะรู้ว่าคุงมีเพื่อนมากมาย
สู้ๆ...ผมจะอยู่ข้างคุณตลอดไป



โดย: พลังชีวิต วันที่: 15 มีนาคม 2552 เวลา:23:50:13 น.  

 
อ่านแล้วอยากเล่นกับหมูน้อยอ่ะพี่เอ็กซ์ ^^//


โดย: ^@^ IP: 118.172.164.179 วันที่: 21 มีนาคม 2552 เวลา:22:23:40 น.  

 
ดีคร่า

ขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจ

ขอให้ทามได้ ทีเหอะ อิอิ


โดย: ผัดไท (anny_kop ) วันที่: 31 มีนาคม 2552 เวลา:21:01:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

BAHAMAS
Location :
อุทัยธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




 "Robinhood : คนที่จับพลัดจับผลูมาเขียนนิยาย และมีอุ้งมืออบอุ่นของคนอ่านรองรับ  ไม่มีอะไรจะตอบแทน   นอกจากจะพยายามเขียนนิยายที่คนอ่านชอบไปเรื่อยๆ"


จำนวนผู้เข้าชม



Friends' blogs
[Add BAHAMAS's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.