นิทานเด็กที่เราแต่ง ลงในคอลัมน์ วัยเยาว์-เยาว์วัย ในนิตยสารหญิงไทย (เราจะนำบางเรื่องที่ทางนิตยสารลงออนไลน์มาลงให้อ่านนะคะ)

หนูตาลกับสวนสัตว์

วันนี้ตาลตื่นเต้นมากๆเพราะว่าคุณตาจะพาตาลไปเที่ยวที่สวนสัตว์ละ ที่สวนสัตว์มีสัตว์น่ารักๆเยอะแยะเลย ถึงบางตัวจะดูน่ากลัวก็เถอะ อย่างจระเข้ไง เพราะจระเข้มีฟันแหลมๆเยอะแยะ แต่ตาลก็ไม่กลัวหรอกนะ เพราะคุณตาจะปกป้องตาลจากสัตว์ร้ายเอง

โอ้โห ที่นี่มีนกแปลกๆเยอะแยะเลย ตาลไม่เห็นจะเคยรู้มาก่อนว่านกแก้วเนี่ยมีสีแดง สีฟ้าด้วย ก็นกแก้วของคนข้างบ้านตาลมีแต่สีเขียวนี่นา

เดินๆไปเจอน้องลิงเยอะแยะเลย น้องลิงบางตัวก็มีหางยาว แต่บางตัวก็ไม่มีหาง แปลกดีจังเลย ตาลเลยถามคุณตาว่า "คุณตาคะ น้องลิงที่ไม่มีหางเนี่ยเค้านิสัยไม่ดีเหรอคะ เลยถูกตัดหางใช่มั้ยคะ"

คุณตาตอบว่า "ไม่ใช่หรอกตาล ลิงที่ไม่มีหางเนี่ย เป็นสายพันธุ์ของเค้า เค้าจะไม่มีหางทุกตัวน่ะแหละ" "แล้วสายพันธุ์คืออะไรคะ" ตาลถามต่อ "ตาลเคยดูหนังฝรั่งใช่มั้ยลูก ตาลเห็นมั้ยว่าฝรั่งเค้าจะไม่เหมือนกับเรา ทั้งรูปร่าง ทั้งสีผมและภาษา ลิงก็มีหลากหลายแบบเหมือนๆกับคนนี่แหละ" คุณตาตอบ ตาลฟังแล้วพยักหน้าหงึกๆ

แล้วคุณตาก็พาตาลไปดูช้าง ช้างตัวใหญ่มากๆเลย หูกางๆ มีงวงด้วย ตาลเคยเห็นแต่ในสมุดภาพ เพิ่งเคยเห็นของจริงก็วันนี้แหละ ถ้าเทียบตาลกับช้างนะ ตาลเหมือนมดไปเลย ดีละ พรุ่งนี้ตาลจะไปอวดเพื่อนๆว่าตาลได้มาเห็นช้างของจริงแล้ว เพื่อนๆจะต้องอิจฉาตาลแน่ๆเลย

คุณตาพาตาลมาดูแรด แรดมีนอใหญ่ๆด้วย คุณตาบอกตาลว่านอแรดน่ะคือขนของแรดที่มาอัดๆรวมกัน เหมือนผมของตาลที่ทากาวอัดแน่นแข็งๆ ไม่เหมือนกับเล็บของตาลหรอกนะ ว่าแต่แรดอ้าปากได้กว้างมากๆเลย โหย แบบนี้ตาลเข้าไปนั่งในปากแรดได้เลยนะเนี่ย

เดินๆไปก็เจอกระต่าย น้องกระต่ายน่ารักมากๆเลย ตัวเล็กๆดูนุ่มนิ่ม น้องกระต่ายอยู่ในกรงเตี้ยๆที่ตาลสามารถยื่นมือเข้าไปลูบน้องกระต่ายได้ด้วยละ ตาลก็เลยยื่นมือไปจับหูน้องกระต่าย คุณตารีบห้ามใหญ่เลย คุณตาบอกตาลว่าห้ามดึงหูกระต่าย เพราะหูกระต่ายบาง ถ้าไปดึงหูกระต่ายจะเจ็บมากๆ เหมือนๆกับที่ตาลโดนดึงหูน่ะแหละ แต่คนชอบเข้าใจผิดดึงหูกระต่ายเพราะว่าจับง่าย

เริ่มจะเย็นแล้ว คุณตาจะพาตาลกลับบ้าน แต่ตาลยังไม่อยากกลับเลย ก็ตาลยังเดินได้ไม่ครบเลยนี่นา แต่คุณตาสัญญากับตาลว่าวันหลังจะพาตาลมาใหม่ วันนี้เย็นมากแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตาลต้องไปเรียนอีก

คุณตาพาตาลไปรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ คุณตาให้ตาลขึ้นรถเมล์ไปก่อน แต่ว่าคุณตายังไม่ทันขึ้นรถเมล์เลย รถเมล์ก็ออกไปซะแล้ว ตาลได้แต่ยืนมองคุณตาที่ร้องโวยวายเรียกให้รถเมล์จอด แต่รถเมล์ก็ไม่ยอมจอดเลย

ตาลคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี พอถึงป้ายถัดไปตาลก็เลยลงมารอคุณตาที่ป้ายรถเมล์ แล้วนึกในใจว่า เดี๋ยวคุณตาก็คงจะนั่งรถเมล์อีกคันมาหาละมั้ง เพราะฉะนั้นตาลจะต้องยืนรอคุณตาตรงนี้แหละคุณตาจะเห็นได้ง่าย

แล้วพอรถเมล์คันถัดไปมา นั่นไงๆ ตาลเห็นคุณตาแล้ว คุณตามารับตาลจริงๆด้วย พอรถเมล์จอดคุณตารีบลงมาหาตาล แล้วกอดตาลร้องไห้ใหญ่เลย คนก็มองกันใหญ่เลย ตาลเขินจังเลย

พอกลับถึงบ้านตาลก็เล่าให้คุณแม่ฟังว่าวันนี้ไปทำอะไรมาบ้าง พอคุณแม่รู้ว่าคุณตาเกือบทำตาลหาย คุณแม่ก็ดุคุณตาใหญ่เลย

แล้วบอกกับตาลว่าต่อไปเวลาจะไปไหน ตาลต้องใส่สร้อยที่คุณแม่ทำให้ ที่สร้อยจะสลักเบอร์โทรศัทพ์มือถือของคุณพ่อ คุณแม่ และคุณตาเอาไว้ เผื่อว่าพลัดหลงกันอีกแล้วหากันไม่เจอ ตาลจะได้ขอให้ตำรวจช่วยโทรศัพท์มาหาคุณพ่อ คุณแม่ และคุณตาได้ ถ้าตาลไม่ใส่ คุณแม่จะไม่ให้ตาลไปเที่ยวกับคุณตาอีก

ตาลก็ไม่ขัดหรอกนะ ว่าแต่ตาลรู้สึกผิดจังเลย ที่ทำให้คุณตาโดนคุณแม่ดุ ดังนั้นตาลจะใส่สร้อยนี่คุณแม่จะได้ไม่ดุคุณตาอีก

ที่ตาลยอมใส่สร้อยเนี่ยเพราะสงสารคุณตาจริงๆนะ ไม่ได้กลัวว่าจะอดได้ไปเที่ยวอีกซะหน่อย เนอะ