Group Blog
All Blog
|
น้องหมาจรจัด และไม่จรจัด แถวร้านเราค่ะ ตัวนี้เค้าหลงมาจากไหนไม่ทราบ มาอยู่ที่ตึกนี้(ร้านเราอยู่ใต้หอพักค่ะ) หลังๆเราให้อาหารเค้า เค้าเลยชอบมานอนเล่นร้านเรา แล้วเราเริ่มสังเกตุว่าตรงขาเค้ามีแผล เราก็เอายาม่วงไปทาให้เค้า แล้วเค้าเลียเข้าไป ปรากฏว่าน้ำลายฟูมปากเลยค่ะ แบบน้ำลายไหลตลอดเวลา แล้วพอเค้านอนน้ำลายที่ไหลออกมาเหมือนโฟมเลยค่ะ แต่เค้าก็แข็งแรงดี เอานมเปรี้ยวให้ทานก็ดีขึ้น ไม่น้ำลายฟูมปากอีก คิดว่ายาม่วงคงไปติดที่ลิ้นเค้า เลยทำให้ลิ้นระคายเคืองน้ำลายเลยไหลตลอด แต่ต่อมาก็สังเกตุเห็นว่า เค้าเริ่มเลียสูงขึ้นมาและเลียบ่อยๆ จนส่วนนั้นเริ่มจะแดงขึ้นๆ และทำท่าว่าจะเป็นแผลอีก เลยไม่แน่ใจว่าเป็นเรื้อนหรือเปล่า และพอแผลที่เราทายาม่วงเริ่มจะตกสะเก็ด เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาน่ะค่ะ เราเห็นเค้ากัดแผลตกสะเก็ดซะกลายเป็นแผลแดงๆอีก เราก็เอายาม่วงไปแต้มๆ พยามจับเค้าไม่ให้เลียยาม่วงอีก แต่สุดท้ายเค้าก็เลียจนหมด เราอยู่ซอยวชิรธรรม 23 มีร้านหมออยู่ตรงข้ามร้านเราค่ะ เราเคยเดินไปบอกว่าให้หมอช่วยมาดูหมาให้หน่อยเค้าเป็นแผล พอทายาม่วงน้ำลายก็ฟูมปากเลย อยากให้ช่วยตรวจหน่อย เป็นหมาจรจัด แต่เราจะจ่ายเงินให้ หมอเค้าก็บอกว่าวันนี้มีเคสเยอะไปดูให้ไม่ได้ เค้าทำท่าแบบไม่ค่อยจะสนใจด้วย เราบอกอยู่ร้านยาตรงข้ามเอง เราอุ้มมาไม่ได้เค้าตัวใหญ่ แล้วเค้าก็ไม่กล้าข้ามถนนด้วย เพราะตัวลูกเค้าโดนรถชนตายตรงหน้าร้านเรานี่เอง เค้าก็ไม่มาให้ เลยไม่รู้จะทำยังไง แต่ก่อนอยู่พัฒนาการ มีร้านหมอใจดี เค้าคอยมาเป็นธุระให้ ตอนนี้ย้ายมาสุขุมวิท 101/1 แล้ว จะเอาไปให้หมอที่พัฒนาการรักษา น้องหมาเค้าก็ไม่ยอมขึ้นรถ พอจะจับขึ้นรถก็หนีท่าเดียว  เค้ามาอยู่ได้หลายเดือนแล้ว มากันสองตัว เหมือนกันเด๊ะๆเลย แรกๆเราก็ไม่ค่อยได้ไปยุ่งกับเค้าหรอก บางทีเดินไปตลาดก็ซื้อตับ ซื้อไก่มาให้บ้าง แต่ไม่บ่อยนัก เพราะปกติเราจะซื้อของกินให้หมาอีกตัวประจำ เป็นหมาหลงมา แล้วร้านตู้ปลาข้างๆเค้าก็รับเลี้ยงไว้ เค้าไม่ถูกกันของร้านตู้ปลาเค้าตั้งชื่อว่า "มะขาม" แต่ตัวนี้ยามเค้าตั้งชื่อว่า "ดำ" เราคิดว่าอีกตัวน่าจะเป็นลูกของดำ เพราะว่าเหมือนกันเด๊ะ แต่ดำมีลักษณะเหมือนหมาที่เคยมีคลอดลูกมาแล้ว ดูจากท้องและหัวนม ส่วนอีกตัวไม่มีลักษณะของการท้องมาก่อน ทั้งสองตัวเป็นตัวเมียทั้งคู่ และเราได้ลองตรวจดูแล้วมีร่องรอยการทำหมันมาทั้งคู่ เราเข้าใจว่าน่าจะเป็นหมามีเจ้าของ ถ้าไม่หลงมา ก็มีคนจับมาปล่อย ที่คิดงั้นเพราะเค้ามีร่องรอยของการทำหมัน และตอนมาใหม่ๆตัวสะอาดขาวจั๊วะทั้งคู่เลย ยิ่งอยู่ไปยิ่งมอมแมมขึ้นเรื่อยๆ เคยจะไปจ้างแม่บ้านของหอให้ทำความสะอาด ให้เค้า 200 บาทเลย แต่เค้ากลับบอกว่าต้องช่วยเค้าอาบด้วยนะ -*- เราไม่สะดวกอ่ะ เราเปิดร้านอยู่ แล้วต้องเฝ้าร้านด้วย อีกอย่างถ้าเราจ้างเค้าอาบน้ำแล้วต้องไปช่วยอาบนี่จะจ้างทำไม เค้ามาติดยามที่หอ เพราะตอนเค้าหลงมาทีแรก ยามให้อาหารเค้า เค้าเลยตัดสินใจปักหลักอยู่ที่นี่ แรกๆอยู่แต่ด้านหลังที่จอดรถ ทีหลังตามยามมาอยู่หน้าตึก ตอนเย็นๆเวลายามมาเค้าก็จะมาหน้าตึกนี่แหล่ะ พอตอนเช้าเค้าก็จะไปอยู่หลังตึก แล้วทีหลังพี่ร้านถ่ายเอกสารเค้าก็ให้ข้าวให้น้ำ ตอนกลางวันเค้าเลยมาอยู่หน้าตึกบ้าง แล้วก็นอนตรงหน้าร้านถ่ายเอกสาร ไม่ได้เข้าไปนอนด้านในนะ นอนด้านนอก เราเพิ่งมาเริ่มให้ข้าวเค้าตอนเย็นๆช่วงปีใหม่ที่ผ่านมานี่เอง แล้วก็มีไปนั่งหาเห็บหมัดให้เค้าบ้าง เพราะเห็นเค้าเกา บางทีก็ไปนั่งลูบๆเล่น เค้าก็เริ่มยื่นหน้ายื่นตาเข้ามาในร้านเราอย่างในรูปนี้ แต่ยังไม่เข้ามาในร้านนะ เราดูก็ว่าน่าเอ็นดู แต่บางทีก็ต้องไล่ เพราะลูกค้าไม่กล้าเข้าร้าน เพราะนอนขวางประตูเลยทีเดียว  ผ่านไปอีกสักอาทิตย์เริ่มย้ายตัวเองเข้ามาในร้านแล้ว นอนแบบในรูปเลย ยังคงขวางประตูอยู่  หลังๆเริ่มนอนชิดประตูล่ะ ไม่ขวางทางเข้าแล้ว แบบว่าเริ่มรู้ เพราะคนต้องเดินเข้าเดินออกตลอด ถ้านอนขวางประตูก็จะต้องสะดุ้งตื่นขยับเดินหนีตลอด ดีนะที่ลูกค้ากล้าเดินเข้าออกน่ะ บางคนก็ไม่กล้าเข้ามาก็เรียกเราให้หยิบของไปให้หน้าร้าน เจ้าดำเนี่ยเค้าน่ารัก นิสัยดี ไม่เคยเห่าไม่เคยกัดลูกค้าเลย เด็กแถวนี้ชอบมาเล่นกับเค้า บางทีเค้ากินขนมอยู่ในปาก เด็กก็ไปแกล้งแย่งจากปากเค้าก็ปล่อยให้ แต่สองสามวันมานี้เค้าเริ่มจะงาบลูกค้าเข้าแล้ว เราดูเราก็ว่าตลกมากเลยนะ แต่ลูกค้าคงไม่ตลกด้วย พอเค้าก้าวขาเข้ามา มันลุกขึ้นยื่นปากจะไปงับ เค้าก็เลยถอย มันก็หยุด แต่พอเค้าก้าวขาเข้ามาอีกมันก็ทำเหมือนเดิมอีก เราก็เลยต้องไปตีเค้า บอกเค้าว่าอย่าทำ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เค้าจะงาบใครอีกมั๊ย เพราะถ้าทำอีกเราต้องไล่เค้าออกไปนอนหน้าร้านแล้วล่ะ  ย้ายตัวเข้ามาในร้านเราเต็มตัวล่ะ เข้ามานอนหน้าตู้น้ำล่ะ แต่เค้าจะไม่เดินเข้ามาด้านในเลยนะคะ อยู่แค่ช่วงนั้นแหล่ะ ถ้าเค้านอนจุดนี้เค้าจะไม่งาบลูกค้าค่ะ เค้าจะนอนหลับนิ่งมากๆ เข้าใจว่าตอนเค้านอนแล้วมีคนเดินเข้ามาเค้าจะระแวง เราอยากให้เค้านอนจุดนี้มากกว่า ไม่รู้ว่าจะทำยังไงจะให้เค้ามานอนตรงนี้ที่เดียว ไม่นอนหน้าประตู ลืมเล่าไป เราโดนคนโรคจิตตามอยู่น่ะค่ะ ก็ได้เจ้านี่แหล่ะช่วยไล่ให้ เก่งเนอะ แต่แรกเค้าทำทีเป็นมาซื้อน้ำที่ร้านบ่อยๆ แล้วมีวันนึงซื้อแล้วไม่ยอมไปยืนอยู่ในร้านตั้งนาน แล้วจุดที่เราเล่นคอมเนี่ย จะมีเก้าอี้วางตรงด้านหลังคอมเรา เอาไว้เผื่อลูกค้ามาซื้อยาแล้วเค้าขาเจ็บ หรือป่วยจะได้ให้นั่งรอได้ ไอ้หมอนี่ก็เข้ามานั่งแผละเลย เราก็ไม่กล้าไล่ เพราะเราก็ถือว่าเค้าเป็นลูกค้า นั่งเกือบสองชั่วโมงไม่ยอมไป เราก็อึดอัด แต่ก็ไม่กล้าไล่ อยากเข้าห้องน้ำจะตายก็ไม่กล้าไปเข้า มันก็นั่งจ้องหน้าเราอย่างนั้นแหล่ะ พี่ร้านตัดผมข้างร้านเรามาซื้อน้ำ เราก็ดึงพี่เค้าไว้ แล้วก็มองไปที่ไอ้หมอนั่น เราก็พยามส่งซิกให้เค้า แต่เค้าไม่รู้ นึกว่าเพื่อนเรา เลยเดินออกไป เราก็ไม่กล้าไล่ เพราะเราถือว่า "ลูกค้าคือพระเจ้า" ถือหลักบริการที่ดีไว้ก่อน แล้วทีหลังไอ้หมอนี่มันก็ลุกไป เราก็ดีใจ ไปแล้วโว๊ยยย แต่ไม่ใช่นะ มันมาจับมือเรา เราตกใจก็สะบัดออก มันก็อ้าแขนเลย เดินเข้ามาจะกอดเรา เราว่าไม่ได้ล่ะ ต้องป้องกันตัวเอง คว้ากระติกน้ำร้อนขึ้นมา(แต่ก่อนวางกระติกน้ำร้อนไว้หน้าร้านค่ะ ตอนนี้เอาไปหลังร้านแล้ว) จะทุ่มใส่มัน พร้อมกับด่า มันก็ทำท่างงๆแล้วตกใจ รีบพูดเลยว่าขอโทษครับๆๆ แล้วเดินออกไป วันถัดมามันมาอีกมาซื้อน้ำ แถมยิ้มให้เราอีก เรามองตาขวางเลย พอมันข้ามถนนไป เราเรียกแฟนเราออกมาหน้าร้าน แล้วตะโกนว่าไอ้นั่นไง ไอ้โรคจิต มันก็เหมือนจะรู้รีบเดินเลย แล้วแฟนเราก็เดินตามไป ปรากฏว่ามันอยู่ใกล้ๆร้านเรานี่เอง มันก็หายไปเป็นปี แล้วก็กลับมาอีก กล้าเนอะ มันก็มาซื้อน้ำ แล้วถามว่าจำพี่ได้รึเปล่า เราก็ไม่ตอบ ทอนเงินให้มัน มันก็เดินออกไป เราก็เออดีแฮะ ครั้งนี้ไปง่ายๆ พอเราเดินกลับมานั่งที่โต๊ะคอมเท่านั้นแหล่ะ มันก็หันหลังกลับมา เดินดุ่มๆเข้ามาหาเรา แล้วพูดว่าจำพี่ได้หรือเปล่า เราก็ลุกขึ้นยืนพร้อมถือฟุตเหล็กที่มือซ้าย มือขวาก็ถือคัตเตอร์ แล้วถามว่า "อะไรนะคะ" มันก็ทำท่าตกใจ แล้วเดินออกไป พอผ่านไปอีกสองชั่วโมงมันกลับมาค่ะ แล้วพูดว่า ขอคุยด้วยหน่อย เรากินข้าวอยู่ข้าวเต็มปากเลย บอกไปว่าไม่ได้ค่ะ มันคงไม่ได้ยินหรือทำเป็นไม่สนใจ เดินเข้ามาอีก เราลุกขึ้นยืนตะโกนแล้วชี้หน้าด้วยว่าไม่ได้ มันเลยเดินออกไป หลังจากนั้นมันก็เอาหนังสือใส่ซองเอกสารมาวางไว้หน้าร้านเราบ้าง ฝากยามมาให้บ้าง เราบอกยามว่าเราไม่รับของมันนะ ให้บอกมันด้วยว่าเราไม่รับ ก็หายไปนึกว่าไม่มีแล้ว แต่ไม่ใช่นะ ยามรับไว้แต่ไม่บอกมันว่าเราไม่เคยรับของมัน และยามก็ไม่ได้บอกเราด้วยว่ามันเอามาให้ หลังจากยามรับไว้สองสามครั้ง แล้วถึงมาบอกเรา เราเลยบอกไปว่าให้บอกไปเลยว่าเราไม่รับของ ทำไมถึงไม่บอกมันล่ะ แล้วถ้ามันนึกว่าเรารับไว้ตลอด นึกว่าพิสวาสมันแล้วบุกเข้ามาหาเราอีกจะทำยังไง ยามบอกว่ามันมาตอนเราปิดร้าน บางทีก็ ตี1-2 บางทีก็ตี5 บางวันก็มาวันเสาร์เป็นวันที่เราปิดร้าน แล้ววันนึงยามก็มาเล่าให้เราฟังว่า มันมาตอนตี 1 หรือตี2 นี่ล่ะ เอาซองเอกสารมาฝากให้ยามอีก ยามบอกเค้าไม่รับของ ไม่ต้องเอามาให้ มันเลยมายืนหน้าร้านเรา เจ้าดำก็เริ่มขู่ แต่อยู่ห่างๆนะคะ พอไอ้โรคจิตนี่มันก้มทำท่าจะวางของ เจ้าดำลุกขึ้นยืนแล้วไล่กัดเลย ไอ้นั่นก็วิ่งหนีไปเลย จากวันนั้นมาอาทิตย์นึงล่ะ ไอ้โรคจิตนั่นก็ยังไม่เอาไรมาวางหน้าร้านเรา หรือฝากยามให้อีก เจ้าดำนี่เก่งจริงๆเลย ถ้าใครมาขอเจ้าดำเราไม่ให้นะคะ เพราะเราตั้งใจว่าพอเราขายกิจการร้านยานี่ เราจะเอาเค้าไปอยู่ที่บ้านด้วยค่ะ อ่อ ตั้งแต่เด็กจนโต เราเจอคนโรคจิตบ่อยมาก ถ้าไม่เจอโรคจิตก็เฒ่าหัวงู เราเลยไม่กลัวแล้ว ป้องกันตัวเองได้ดีระดับนึงเลยค่ะ  เอารูปเจ้ามะขามของร้านตู้ปลามาให้ดูค่ะ เจ้าของเค้าว่าหลงมาเหมือนกัน ตอนมากำลังท้องซะด้วย ลูกเจ้าของร้านเค้าให้ขนม มันก็เลยปักหลักอยู่ร้านเค้าเลย เราก็ให้บ้างบางทีเค้าก็เลยมาเฝ้าหน้าร้านเราเหมือนกัน แต่หลังๆที่เจ้าดำมานอนในร้าน มะขามก็ไม่กล้ามา เคยเห็นเค้าเดินมาดูๆอยู่ แล้วเดินกลับค่ะ แต่วันไหนเจ้าดำไม่เข้ามาในร้านเรา มะขามเค้าก็เดินส่ายก้นอาดๆเข้ามาเหมือนกัน **ตอนแรกเราไม่ได้ให้ขนมเค้านะคะ พอดีหมาที่เราเลี้ยงมา 11 ปีเค้าตายไป แล้วขนม+อาหารที่เราซื้อไว้ให้เค้าเหลือเยอะแยะเลย เราเลยเอาไปให้มะขาม ทีหลังพอเห็นเราปุ๊บเค้ากระดิกหางวิ่งตามเลย เราก็เลยอดใจอ่อนซื้อขนมให้เค้าหม่ำไม่ได้  อันนี้รูปน้องร้านตู้ปลานะคะ ถ่ายในร้านถ่ายเอกสารติดๆกันค่ะ จริงๆมีหมาจรจัดอีกหลายตัวนะคะแถวนี้ แต่ก็อ้วนท้วนสมบูรณ์ทุกตัวเลยค่ะ เราไม่ใช่คนที่ให้อาหารพวกเค้าคนเดียวนะคะ มีหลายคนช่วยๆกันให้ ต้องบอกว่าเป็นโชคดีของสุนัขจรจัดแถวนี้ค่ะ ที่มีคนรักสุนัขเยอะ ** ลืมบอก มะขามเนี่ยเค้าชอบวิ่งไล่รถจักรยานยน แล้วก็เคยแง่มคนด้วยล่ะ - -" แต่ก็ไม่บ่อยนะคะที่เค้าจะแง่มคนน่ะ สงสัยจะอารมณ์ไม่ดีพอดี เจ้านี่ชอบเอาตัวมาถูๆๆคนที่มันชอบค่ะ เป็นหมาแท้ๆ แต่ทำไมนิสัยเหมือนแมวไปได้ไม่รู้  มีลูกค้าเดินเข้ามาเจอดำนอนอยู่ เค้าก็แซวเจ้าดำว่ามานอนตรงนี้เหรอ แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าก็ซื้อตับให้มันทุกวันเลย ก็ว่าอยู่ว่ามันตัวอ้วนดีจัง สุนัขจรจัดแถวนี้ไม่มีอดค่ะ อ้วนทุกตัวเลย เราคิดว่าคนแถวนี้ใจดีค่ะ รักหมากันเยอะเลย น้องหมาจรจัดเลยมาปักหลักแถวนี้เยอะ นี่ยังมีอีก 4 ตัวด้านหลังตึกนะคะ ไม่ได้ไปถ่ายมาเพราะต้องเฝ้าร้านน่ะค่ะ แต่เราก็เอาอาหารไปวางไว้ เดี๋ยวเค้าก็มากินกันเอง ************************************************* เราซื้อยา nano wound มาพ่นให้เจ้าดำแล้วนะคะ ร้านหมอหน้าบ้านขายราคา 190 บาทค่ะ แต่สงสัยว่าต้องไล่เจ้าดำไปนอนนอกร้านแล้ว ไม่ก็ต้องลากมันไปนอนหน้าตู้โค้กให้ได้ เพราะวันนี้มันจะงาบลูกค้าเราหลายคนแล้วค่ะ -*- ต้องรอถึงเดือนมีนา ยายกับแม่เราจะกลับมาจากอเมริกา เราจะเอาไปไว้ที่บ้านยายค่ะ อยู่แถวสุขาภิบาล3 เค้าจะได้เป็นน้องหมามีบ้านสักที ยายเรารักหมามากค่ะ เพิ่งโทรคุยกับยายเมื่อกี้นี้เอง ยายเค้าอยากได้เจ้าดำมากๆค่ะ แต่ยายเราเค้ามีพุดเดิล 3 ตัวแล้วนะคะ ไม่ใช่ของเค้าหรอก เพื่อนบ้านมาฝากเลี้ยงน่ะ ยังไงก็จะได้มีเจ้าดำไปเป็นหมาของตัวเองคอยเฝ้าบ้านให้ได้ด้วย อ่อ ลืมเล่าไป เจ้าดำเนี่ยเค้ามีนิ้วเท้าหลัง 10 นิ้วด้วยนะคะ มีลูกค้าคนนึงเค้าทักมา เค้าว่าหมานิ้วเท้า 10 นิ้วเนี่ยจะฉลาด จริงไม่จริงไม่ทราบ แต่น้องหมาของเราที่ตายไปเค้าก็มีนิ้วเท้าหลัง 10 นิ้วเหมือนกัน แล้วก็ฉลาดเป็นกรดเลย เชื่อมั๊ยว่าเวลาเราพาเค้าไปเดินเล่นไม่ต้องล่ามโซ่เลย เดินตามเราต้อยๆ มีการมองหน้าเราเป็นระยะๆ พอถึงทางแยก เค้าหันมามองหน้าเรา เราเผลอไปเลยชี้นิ้วไปทางซ้าย เค้าเลี้ยวซ้ายก่อนเราเลยค่ะ คนแถวนั้นเห็น เค้าเดินมาพูดกับเราเลยว่า หมาอะไรทำไมฉลาดจัง แค่ชี้นิ้วก็รู้แล้วเหรอว่าจะไปทางไหน  แต่เค้าก็จากเราไปแล้ว เค้าเสียในวันที่ 19 กันยายน 2553 ศิริอายุ 10 ปีกว่าๆ เราเอามันไปทำพิธีทางศาสนา แล้วก็เผาที่เมรุของสัตว์เลี้ยง ที่วัดแถวๆอ่อนนุช จำไม่ได้ล่ะว่าวัดอะไร ตอนนั้นเบลอมาก ตอนนี้เถ้าอัฐิ ยังอยู่ที่หัวนอน ตั้งใจว่าจะเอาไปลอยอังคาร แต่ยังทำใจไม่ได้เลยจริงๆ ยิ่งเห็นดำก็ยิ่งนึกถึงบอม มองเถ้ากระดูกบนหัวนอน บางทีก็ยังน้ำตาซึมๆ หลายๆครั้งก็คิดว่าถ้าบอมยังอยู่ก็ดีสินะ ถ้าบอมยังอยู่บอมคงวิ่งไล่เจ้าดำออกนอกร้านไปแล้ว ถ้า ถ้า ถ้า ถ้า เฮ้ออออออออออออออ จริงๆแล้วเราทำใจพอได้แล้วนะ แต่พอดำมาอยู่มันกลับทำให้เราคิดถึงบอมมากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่ารักบอมนะ ไม่ได้ปันใจไปให้ดำนะ ยังไงก็รักบอมเสมอ อย่าน้อยใจเลยนะ รูปเจ้าบอมค่ะ ไม่สวยหรอก แต่เราก็รักมาก รักที่สุด รักแกแค่ตัวเดียวนะ และถ้าแกยังไม่ไปเกิด ชาติหน้าก็ขอให้แกมาเกิดเป็นลูกแท้ๆของเรานะ แต่หากแกไปเกิดใหม่แล้ว ก็ขอให้แกได้ไปเกิดในที่ๆดีที่สุด และขอให้แกมีความสุขที่สุดนะ 
|
Rita_Bunny
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?] ในโลกที่สับสนวุ่นวาย ใครกันที่ถูกพิษรัก ในห้วงทะเลที่กว้างใหญ่ ใครกันดื่มยาแห่งความรักจนหมด ฟ้าไร้ขอบเขตและผืนดินไม่สิ้นสุดกลายเป็นความว่างเปล่า 
โฆษณาหน้าของคุณด้วยเลยสิ |
||||||||||||
