BlogGang.com : : preawnatta :

สอบข้อเขียนเเละสอบสัมภาษณ์งานที่หน่วยงานเเห่งหนึ่ง

เมื่อวันจันทร์ ที่ 23 มีนาคมที่ผ่านมา

สวมสูทกระโปรงพร้อมสวมรองเท้ามีส้นสีดำ

เดินออกจากบ้านมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟใต้ดินใกล้บ้าน

จากนั้นก็นั่งรถไฟใต้ดินไปสถานีที่ใกล้หน่วยงานที่จะไปสอบ

ข้อเขียนเเละสอบสัมภาษณ์ตามที่ได้รับเเจ้งทางอีเมล

เมื่อวันที่20มีนาคมที่ผ่านมา

ออกจากสถานีรถไฟใต้ดินเเละนั่งรถเมลไปลงหน้าป้ายที่ใกล้ที่สุด

เดินจากป้ายรถเมลไปยังหน่วยงานที่จะสอบประมาณ 10นาที

รวมเวลาในการเดินทางมาที่สอบ1ชั่วโมง 10นาที

ผู้ที่มีสิทธิ์สอบข้อเขียนเเละสอบสัมภาษณ์มีอยู่ 5คน

เเต่มาสอบจริง 4 คน หนึ่งในสี่คนมีเราด้วย

คนไทย3คน ลูกครึ่งญี่ปุ่น1คน

พอผู้เข้าสอบมาถึงครบ เราสี่คนก็คุยกันพอหอมปากหอมคอ

เเละเเล้วก็ถึงเวลาสอบ

ข้อสอบมีสองหน้า หน้าเเรกเป็นภาษาญี่ปุ่น ตัวหนังสือที่ใช้เขียนเป็นเเบบหนังสือพิมพ์ญี่ปุ่น(จากบนลงล่าง เเละอ่านจากซ้ายไปขวา) ให้เเปลเป็นภาษาไทย

หน้าที่สองเป็นภาษาไทย ให้เเปลเป็นภาษาญี่ปุ่น

ให้เวลาสอบ 20นาที

................

ยี่สิบนาทีต่อมา ทุกคนเงยหน้าขึ้นหันมายิ้มให้กันด้วย

หลังจากส่งข้อสอบไป ทุกคนก็ส่ายหน้า

เราเป็นคนเเรกที่จะต้องไปสัมภาษณ์

.........................................

ยี่สิบนาทีต่อมาก็ออกมาจากห้องสัมภาษณ์

พร้อมลงไปเรียกคนที่จะสัมภาษณ์เป็นคนต่อไปตามคำร้องขอของผู้สัมภาษณ์

จากนั้นก็ออกมาจากหน่วยงานเดินไปขึ้นรถเมลที่ป้ายที่ห่างออกไปประมาณ10นาที ตอนนั้นปวดเท้ามากเเต่ไม่เป็นไรอดทนก่อน

รถเมลมุ่งหน้าสู่ป้ายหน้าสถานีJR เเห่งหนึ่ง

หลังจากลงรถเมล ก็เดินไปสถานีรถไฟใต้ดินที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง

รถไฟเทียบชานชลาเเล้ว ระหว่างที่นั่งรถไฟ ก็คิดถึงเรื่องที่สอบเเละสัมภาษณ์อย่างมั่นใจว่า ไม่ได้เเน่ๆ

ผ่านไป45นาที ก็ถึงสถานีรถไฟใต้ดินใกล้บ้าน

ออกจากสถานี เดินฝ่าลมหนาวที่พัดอย่างเเรง ไปได้สัก15 นาที ถึงกลางสะพานที่มีเเม่น้ำคั่นกลาง ไม่ไหวเเล้ว ไม่สนเเล้ว ถอดรองเท้าหุ้มส้นสีดำ เเละถือมันไว้ด้วยมือข้างซ้าย

เท้าทั้งสองข้างที่หุ้มด้วยถุงน่องสีเนื้อ เดินย้ำไปตามพื้นถนน

เลียบๆเเม่น้ำ

ถึงบ้านเเล้ว ................................

วันที่25มีนาคม เป็นวันประกาศผลสอบว่า ใครจะเป็นผู้ถูกคัดเลือกให้เข้าทำงาน ตอนเช้าจึงเปิดอีเมลดู ปรากฎว่ายังไม่มีเมลเข้ามา

พอตอนบ่ายเปิดดูอีกครั้ง มีอีเมลเข้ามาเเล้ว

เเละผลปรากฎว่า ทุกคนเป็น แคลอรี่ส์ บลาห์ บลาห์ค่ะ

ขอขำๆนิดนึงนะ ใส่ทำนองเองนะ

จะมีหน่วยงานไหนรับภาษาอย่างฉัน

ที่มันธรรมดา ไม่เข้าตาสักคนเลย

จะมีหน่วยงานไหนที่จะมองผ่านเลยไป(เสียงสูงนิสนึง)

จะมีหน่วยงานไหน เข้าใจสักคน

มองเห็นความสำคัญ

จับมือรับฉัน ด้วยความเต็มใจ

จะพยายามทุกทุกสิ่ง ที่ตัวฉันมี

จะไม่ทำให้เค้าผิดหวังเลยสักครั้ง

....................

ไม่เป็นไร หาที่ใหม่ ตอนนี้อาจจะยังไม่ใช่ ไทม์มิ้ง เบ๊ยๆๆ

โชคชะตาอาจะรอให้เราไปสอบใบขับขี่ให้ผ่านก่อนก็ได้

เกี่ยวไหม?

ชีวิตไม่สิ้น ก็ดิ้นกันต่อไป กระเเด่วๆ ดิ๊กๆ

บันทึกวันที่ 27 มีนาคม 2558 11:20 ณ เจเเปน

Create Date : 27 มีนาคม 2558

0 comments

Last Update : 27 มีนาคม 2558 9:22:27 น.

Counter : 336 Pageviews.