ด้วยแผนของสองน้าที่วางไว้ ทำให้อาทิตยาต้อง

เดินทางขึ้นเหนือเพื่อทำหน้าที่แม่บ้านดูแลพนาไพร

เจ้าของสวนยางแห่งใหญ่ในเมืองเชียงราย และทันที

ที่อาทิตยาได้พบกับพนาไพร เธอก็เริ่มต้นคอร์สดูแล

ทันที แน่นอนว่าคนอย่าง "พนาไพร" ไม่ยอมทำตาม

อย่างเด็ดขาด แต่ด้วยเหตุผลและต้องการตัดความ

รำคาญจึงจำยอมต้องทำตาม หากแต่ระหว่างที่ทั้งสอง

ได้อยู่ด้วยกันนั้น ความจริงใจที่อาทิตยามีและความใสซื่อ

ของเธอ ก็ค่อย ๆ ทำให้พนาไพรจอมเถื่อน ยอมอ่อนลง

และเปิดใจจากปมเล็ก ๆ ในอดีตในที่สุด และเมื่อเขารู้ตัว

ว่าหัวใจเขามีอาทิตยา น้องชายเธอก็ขนมากันพาตัว

เธอกลับกรุงเทพฯ เขาจะต้องหาทางบอกความรู้สึกของ

ตัวเองให้เธอได้รับรู้ อีกทั้งยังต้องฝ่าด่านทั้งสามของ

น้องชายเธอที่พร้อมจะกันเขาทุกวิถีทาง

เปิดศึกชิงกระต่ายแมว  โดย กอริลลาป่าศิษย์บ้านพนาพันธุ์ Vs หมีกริซลีย์ศิษย์บ้านดวงตะวัน


อย่าเพิ่งเข้าใจผิด...นิยายเรื่องนี้ไม่มีรักสามเส้าเคล้าน้ำตา

มีแต่หมาน่อย.....มีแต่ธรรมชาติในสวนยาง   บนเชิงดอย 

มีแต่หนุ่มๆตัวโตๆหน้าเถื่อนๆที่ขี้อ้อนและสาวๆใจดี

มีอาหารอร่อยๆ   มีดอกไม้สวยๆ

นิยายอะไรเนี่ยย  จุดขายครบครันสุดๆ  น่าจับไปทำละครหลังข่าว

แต่ศึกนี้ใหญ่หลวงยิ่งกว่ารักสามเส้า  เพราะสาวเจ้ามีน้องชายติดพี่ตั้งสามชีวิต นอกจากหมีกริซลีย์แล้วยังมีหมีควายกับหมีแพนด้า  แถมเจ้าคนโตหัวดื้อไม่แพ้ว่าที่พี่เขยเสียด้วย  ....

ดังนั้นจึงต้องมีฉากบู๊กันสักหน่อย...ไม่ใช่หมีรุมกอริลลาหรอกนะ   แต่ร่วมแรงกันเป็นฮีโร่ฆ่าแย้ต่างหาก

ข้อชมสำคัญ :  ไม่มีนางร้ายกรี๊ดๆ
ข้อติสำคัญ   :   จะใช้คำซ้ำซากไปไหน  ทั้งเล่มนับคำว่า "สักนิด" ได้เป็นร้อย  เป็นคำฟุ่มเฟือยที่สะดุดตลอดจนรำคาญ  ไม่ได้มีเสน่ห์จนเหมาะจะทำมาเป็นเอกลักษณ์ของคนเขียนแต่อย่างใด  (ขนาดนักเขียนดังอย่างโสภาค  น้ำยังทนคำว่า "หรอก" ไม่ได้เลย)