Group Blog All Blog
|
ขุนเขา... สายน้ำ... ความรัก เรื่องของคนรักคน..บนโลกกลมๆ ขมนิดหวานหน่อย  คนเขียนเชิญชวนไว้แบบนี้ ถ้าใครเคยใช้ทางหลวงหมายเลข 105 ช่วงระหว่างอำเภอแม่ระมาด ผ่านอำเภอท่าสองยาง ไปจนถึงอำเภอสบเมย คงจะเคยเห็นบ้านไม้ไผ่ หลังคามุงด้วยใบตองตึง ปลูกอยู่เป็นชุมชนใหญ่ อยู่ทางฝั่งตะวันตกของถนน ครับ... นั่นคือ "พื้นที่พักพิงชั่วคราว" ของ "ผู้หนีภัยการสู้รบ" มาจากประเทศเพื่อนบ้านของเรา ปัจจุบัน รัฐบาลไทยกำหนดพื้นที่ดังกล่าวไว้ 9 แห่ง อยู่ในจังหวัด กาญจนบุรี ราชบุรี ตาก และแม่ฮ่องสอน รวมผู้หนีภัยทั้งสิ้น กว่าหนึ่งแสนคน โดยพื้นที่พักพิงชั่วคราวบ้านแม่หละ อำเภอท่าสองยาง มีผู้หนีภัยมากที่สุด ราวๆ ห้าหมื่นคน มีทั้งชาวพม่า กะเหรี่ยง และชนเผ่าต่างๆ มากมาย หลายคนตั้งข้อสงสัย หลายฝ่ายมีคำถาม เราได้อะไรจากการเป็น "ม้าอารี" นอกจากความเสี่ยงทั้ง ภัยความมั่นคง และอันตรายต่อสังคม รวมถึงโรคระบาด แต่หลายฝ่าย หลายคน ก็พูดถึง สิทธิมนุษยชน และมนุษยธรรม ผมมองเห็นความขัดแย้งเหล่านี้..... เส้นกั้นพรมแดนระหว่างประเทศไทยกับประเทศเพื่อนบ้าน ส่วนใหญ่กำหนดด้วย ภูเขา และแม่น้ำ ทางฝั่งตะวันตกก็เช่นกัน เทือกเขาถนนธงชัย ต่อด้วยเทือกเขาตะนาวศรี... แม่น้ำสาละวิน ต่อด้วยแม่น้ำเมย หาก"ขุนเขา" และ "สายน้ำ" เป็นสิ่งแบ่งแยก แล้วอะไร จะเป็นสิ่งเชื่อมต่อสายสัมพันธ์ ถ้าไม่ใช่... "ความรัก" บนแผนที่โลก เรามองเห็นเส้นกั้นพรมแดนชัดเจน แต่บนพื้นที่จริง... มีใครเคยเห็นเส้นเหล่านั้น... จขบ.จะเชิญชวน(?)แบบนี้ ตอนเริ่มอ่านเล่มนี้ ไม่ได้คาดหวังเนื้อหาสาระอันใดเลย เจ้าข้อความข้างบนนั้นก็ไม่ได้เห็น ยืมมาอ่านเพราะไม่เคยอ่านงานเจ้าสำราญเท่านั้นเอง ทีแรกเห็นเล่มหนาๆก็กลัวจะอ่านไม่รอดเหมือนกัน กลับเป็นว่าไม่กี่ชั่วโมงก็จบแล้ว เพลิน...ไม่ได้บอกว่าสนุกมาก แต่มันลื่นไหลไม่ติดขัดเลย การพูดจาของตัวละครเป็นธรรมชาติ ยกเว้นนางอิจฉาตัวเดียวเท่านั้นที่เยอะเกินคนธรรมดา ตั้งแต่ต้นเรื่องก็รู้สึกดีแล้วที่มีการออกค่ายอาสาพัฒนาชนบท ในรูปแบบที่ไม่ได้สักแต่ยัดๆมาเป็นฉาก แต่แทรกข้อคิดไว้อย่างดี อ่านแล้วคิดว่านายตั๋มนี้คงเป็นนักวิชาการหรือเคยลุยมาเยอะพอตัว พระเอกเรื่องนี้โดดเด่นด้วยทรงสกินเฮด เป็นนักเรียนนอกที่กบฎต่อความเป็นไฮโซของที่บ้านนิดๆ แต่โดยรวมคือเป็นพระเอกทำงานทำการล่ะค่ะ (ทำส่วนภาพลักษณ์บริษัท อนุมัติโครงการออกค่ายฯ แม้จะชอบโดดไปท่าสองยางบ่อยๆก็เถอะ พระเอกปิ๊งนางเอกตั้งแต่แรกเห็นจนได้มาเจออีกทีตอนนางเอกมาที่หมู่บ้าน ความสัมพันธ์ก็ค่อยเป็นค่อยไป แต่นางเอกนี่สิ ดูจะไม่ชัดเจนเท่าไหร่ว่าทำไมรักพระเอกที่คิดต่างกัน(ในช่วงแรก)ได้ จขบ.เองตอนอ่านก็ไม่อินตามนางเอกนะ ไม่สงสารพม่าพลัดถิ่น คือก็เมตตาเพื่อนมนุษย์นะ แต่มันไม่ควรเป็น "หน้าที่" ที่คนไทยทุกคนต้องมาเห็นด้วยตามนาง ความจริงในผืนแผ่นดินไทยนี้ก็มีคนมอญ คนจีน เข้ามาอยู่ตั้งแต่โบราณนานแล้ว เรายังไม่หวงแผ่นดินแล้วทำไมถึงจะหวงกับคนพม่าใช่มั้ย แต่ว่า... การเข้ามาในยุคก่อนๆเป็นลักษณะรายบุคคลเข้ามาแล้วต่อสู้ดูแลตัวเอง แต่งานของนางเอกนั้นแม้จะบอกว่าทุนมาจากองค์กรต่างประเทศ แต่ก็ถือเป็นภาระในการดูแลของไทยอยู่ดี ทั้งปัญหาการทำผิดกฎหมาย ทั้งเรื่องโรคติดต่อ ดังนั้น ไม่ว่าคุณจะคิดเหมือนนางเอก หรือคิดขัดแย้ง มันเป็น "สิทธิ" พระเอกก็ดูจะคล้อยตามง่าย...เพราะรัก มาติดที่คุณหญิงแม่นี่สิ น้องสาวถูกคนงานพม่าจัดหนักจนพิการ ทีแรกนี่กลัวใจเลยนะ กลัวคนแต่งจะส่งบทให้พ่อแม่พระเอกเป็นตัวร้ายน่าเกลียดชัง แต่สุดท้ายก็ใจเย็นกันทุกฝ่ายดี บวกกับโชคช่วยเลยมีเหตุให้ยอมรับงานของนางเอกได้ในที่สุด สำนวนดี พลอตดี ภาษาดี แต่ทำไมต้องมีจุดอ่อนสำคัญอย่างนางอิจฉาด้วยก็ไม่รู้ คือไม่มีก็ได้นี่นา... นางอิจฉาหน้าตาดี สวยเลิศไฮโซความรู้สูง แต่พูดจาไร้สติปัญญาตลอด แถมระงับอารมณ์และกิริยาไม่ได้เลย ถ้าเจตนาเอามาเพื่อให้ตรงข้ามกับนางเอก อยากบอกว่ามันไม่จำเป็นเลยคุณ
|
รินบุญญา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]  ร้านจำหน่ายหนังสือภาษาอังกฤษมือสอง ซื้อ 200 บ.ก็ส่งฟรีแล้วค่ะ |
||||||||||||
สำหรับเราตัวละครเรื่องนี้...มิติค่อนข้างแบนค่ะ คือนางเอกก็อุดมการณ์ไปเลย พระเอกก็มาแบบลอยตัว หล่อ รวย นิสัยดี แต่ก็ดูเหมือนไม่ได้ทำงานการเป็นหลักแหล่ง (อาศัยบ้านรวยอยู่แล้ว) ก็เลยคอยมาตามสวีทกับนางเอก แต่วันดีคืนดีเจอนางเอกยืนคุยกับผู้ชายอื่น พ่อคุณก็งอนซะงั้น แหม...หนักแน่นหน่อยพ่อคุณ
ตัวละครอื่นๆ conventional เลยค่ะ ตามขนบ ผู้ลี้ภัยก็ต้องมีชีวิตขมๆ มีดราม่า ฝั่งคนไทยก็ดูจะมีทัศนคติแง่ลบกับคนจากพม่า ซึงก็ไม่รู้ว่าเพราะพม่าเคยมาเผากรุงฯ หรือฟังข่าวคนงานพม่ามากไป (เอาจริงๆ คนงานพม่าที่มีข่าวทำร้ายนายจ้างมักเป็นเพราะโดนรังแกมาก่อนนะ)
แต่จะใส่พล้อตละครหลังข่าวไปหน่อยก็เรื่องแม่พระเอกที่แว้ดๆๆ ใส่นางเอกแบบเว่อร์ๆ (พร้อมนางร้าย) แล้วนางเอกก็นางเอ๊กนางเอก ปล่อยเขาโขกเขาสับทั้งที่ถ้าเป็นคนที่เรียนมาสูงและเข้าใจคำว่าสิทธิมนุษยชน ไม่น่าจะทำตัวอย่างนี้
โดยรวมโอเคค่ะ แม้ว่าจะรู้สึกว่าเรื่องราวการนำเสนอค่อนข้าง "ไม่ลึก" คือไม่ได้พลิกแพลงอะไรเท่าไหร่ ไม่ว่าจะแง่มุมเรื่องราวชายแดน หรือว่าตัวพล้อตที่เหมือนจะใหม่ แต่สุดท้ายก็วนเวียนกับปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ มิติตัวละครค่อนข้างแบน อ่านจบน่ะอ่านได้...แต่ไม่ได้เกิดความประทับใจกับเรื่องราวเท่าไรนัก
แต่ชอบ จขบ ที่บอกว่าการไม่เห็นด้วยจะให้ผู้ลี้ภัยอยู่ในไทยก็เป็นสิทธิที่คุณจะคิดนะคะ เพราะส่วนตัวแล้วก็เคารพสิทธิ์ของคนไทยเหมือนกัน แต่เรื่องนี้มันพูดยากเพราะในหมู่ผู้ลี้ภัยก็มีทั้งคนที่น่าสงสารจริงและควรให้ความช่วยเหลือ กับคนที่ไม่ได้หนีมาแต่เข้ามาทำงานเฉยๆ ก็มี ซึ่งเรื่องนี้เราว่าอีกไม่นานก็คงคลี่คลายค่ะเพราะองค์กรฯ ที่ดูแลก็งบประมาณน้อยลงทุกวัน สักวันผู้ลี้ภัยก็จะค่อยๆ กลับประเทศหรือแก้ไขปัญหาได้ เพียงแต่ใช้เวลาเท่านั้น