เป็นนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่คำโปรยทำร้าย
ก่อนอ่าน...และจนอ่านไปสิบหน้าแรก ก็ยังคิดว่าเป็นแค่เรื่องรักปัญญาอ่อนของผู้หญิงกลัวเป็นโสด แต่จริงๆมันซับซ้อนกว่านั้น แม้นางเอกจะปัญญาอ่อนจริงๆก็เหอะ (ขอหัวเราะ)
เริ่มเรื่องมาอารมณ์ชิกลิทคินเซลลามาเลย แต่ไม่ฮา ตรงนี้คนเขียนอาจจะไม่ได้มุ่งเป้าให้ฮาเพราะมีหลายอย่างนำเสนอ บทแรกนางเอกดูมีสมอง(แม้จะบอกว่าเรียนจบมาเกรดไม่ถึงสาม) ดูมีจิตสำนึกเรื่องสิ่งแวดล้อม แต่เมื่อยิ่งเล่าไปๆถึงแฟนคนปัจจุบันก็ยิ่งโง่ลงๆทุกที
ตอนเจอผู้ชายคนที่สองทำให้คนอ่านเหวออีก ก็ใช่แหละว่านางเอกไม่ได้ปล่อยเนื้อปล่อยตัว แต่คนแปลกหน้าในรถไฟ..... คุยง่ายไปนะ
ทีแรกนึกว่าเรื่องนี้จะดำเนินเรื่องอยู่ในรถไฟตั้งแต่ต้นจนท้ายเล่มเสียอีก แต่ถึงทำเป็นละครจริงๆก็ลงทุนฉากน้อยดี มีรถไฟ โรงพยาบาล ที่ทำงาน คอนโดสองแห่ง ถ้าจะขายวิวสวยๆก็ต้องเพิ่มเนื้อหาที่รีสอร์ตในเชียงใหม่
ตัวละครในเรื่องก็มีน้อยใช้สอยไม่ประหยัด ผู้ชายสามคน เพื่อนพระเอกคนนึง ผู้หญิงปริศนาคนนึง นางเอก พี่สาวนางเอก เพื่อนนางเอก เพื่อนข้างห้องจอมจุ้น เรียบง่ายมัธยัสถ์เหมือนจะให้เข้ากับคอนเซปต์นางเอก
มีความจริงในความจริงหลายรอบ ไม่ใช่แค่ประเด็นการมองคนภายนอก ความหล่อความสวย รวยจน แต่ปริศนาสุดท้าย(หลังจากคลายมาหลายเรื่อง)นี่ลุ้นกันจนท้ายเรื่องจริงๆ และอาจทำให้คนขยันบางคนถึงกับกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นเรื่อง