Group Blog |
และแล้วก็ไม่เหลือใคร บาดแผลจิตใจไร้สาระ  นิยายเก๊าเก่าเรื่องนี้ (ปี2536) มีพลอตคือ ละครเวทีงานโรงเรียนซึ่งเป็นนิยายอกาธานั้นนำมาซึ่งการฆาตกรรมเลียนแบบเนื้อหาในละคร โดยนิยายอกาธาเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องราวการเลียนแบบฆาตกรรมสารพัดแบบเช่นกัน อันที่จริงก็ไม่ถึงกับเดาง่าย แต่รอดจากการถูกหลอกโดยการปูพื้นแย่ๆให้ตัวละครหลายๆตัวได้ไม่ยาก ช่วงปลายๆก็พอจะมีบุคคลและสถานการณ์ที่นึกไปไม่ถึงอยู่บ้าง แต่เหตุผลปมคดีนี่สิ มันเน่าเฟะเกิน ทั้งคนรอดคนตายล้วนแต่ไม่ปกติกันสักคน ทั้งที่ไม่ได้ถูกทารุณผิดมนุษย์มนา แต่กลับทำเรื่องเลวร้ายขึ้นมาแบบง่ายๆ ถ้าตอนจบมันจะ "ไม่เหลือใคร" ยิ่งกว่านี้จะดีกว่ามากเลย ส่วนในแง่ความสยองขวัญนั้นค่อนข้างอ่อน เพราะผู้เขียนคงมุ่งเน้นไปที่จิตใจคน การบรรยายศพและวิธีการฆ่าไม่ได้ละเอียดขนาดเห็นภาพ พอรู้ว่ามีคนตายก็ขึ้นบทใหม่แทบตลอด เล่มนี้บางๆอ่านจบไวมากค่ะ
|
รินบุญญา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]  ร้านจำหน่ายหนังสือภาษาอังกฤษมือสอง ซื้อ 200 บ.ก็ส่งฟรีแล้วค่ะ |
||||||||||||
