| No. 1192 ค้างแรมป่า เขาใหญ่ |
|
| เคยเขียนเรื่องทำสมาธิยังคิดหวั่น ๆ ว่าจะมีคนอ่านหรือไม่ ดูแล้วพอมีคนเข้าอ่าน/ดูบ้าง หุ หุ |
| เมื่อฝึกทำสมาธิบ่อยขึ้นถึงจุด ๆ หนึ่ง...มีความคิดริเริ่มเพิ่มขึ้นหรือมีความคิดสร้างสรร กล้าที่จะทำ... และตัวเองละทิ้งนิสัยไม่ค่อยดี |
| คนคบหามากขึ้นเวลาจะทำกิจการใดจะมีคนช่วยเพราะคงรู้ว่า "พวกเราทำอะไรเพื่อใคร" |
ก่อนหน้านั้นได้อ่านหนังสือชึวประวัติ พ.อ.จ.หลวงพ่อจรัญ จิตธมโม
|
| แห่งวัดอัมวัน สิงห์บุรีที่คุณสุทัสสา อ่อนค้อมเรียบเรียง.. อ่านเพียงเล่มแรกติดใจ. และอ่านอีก 5 เล่มเมื่ออ่านแล้วคิดเลยว่า เราได้ |
ทำบาปมาเยอะจึงพบสิ่งไม่ดีต่อการมีชีวิตทำงาน..
|
แรก ๆ ก็ไม่กล้าเรียนคนบอกว่าทำสมาธิแล้วจะเป็นบ้า..โชคดีคุณกิ่งฟ้า(คุณนุ้ย) แห่ง BG นี่แหละบอกว่าไม่เป็นหรอก
คุณกิ่งฟ้าเป็นครูสมาธิรุ่น 27 ต่อมาได้เรียนต่อจนสำเร็จเป็น อาจาริยสา สอนสมาธิให้ลูกศิษย์ของสถาบันพลังจิตตานุภาพ
|
| คุณกิ่งฟ้าให้ไปลองเรียนที่ วัดธรรมมงคล กรุงเทพ..จึงเข้าเรียนหลังเลิกงานทุกเย็น สอบข้อเขียน สอบปฏิบัติผ่านใช้เวลาครึ่งปี |
กว่าและได้สิทธิ์เดินธุดงค์ ณ ดอยอินทนนท์กินนอนหลายวันเป็นการสอบภาคสนามจนเรียนสำเร็จรุ่น 29
|
| เมื่อไปแล้วก็รู้ว่าการอยู่ร่วมกันระหว่างเพื่อน ๆ ที่ปฏิบัติธรรมย่อมเกิด การเกื้อกูลคือเข้าสมาธิง่ายขึ้น จึงไปร่วม |
| ปฏิบัติธรรมหลายแห่งและครั้งนี้สมัครเดินธุดงค์อีกครั้ง |
|
| พวกเราเดินทางไปค้างแรม ในเขต เขาใหญ่เลยตำบลหมูสีไป |
| ไปเดินธุดงค์แบบที่พระเดินอยู่ในป่า ครั้งนี้ขำ ๆ นิด ๆไม่สบายเท่าใด....พอลงจากรถตอนกลางคืน โหหนาวสะท้าน |
เพื่อนหลายคนคงจะพูดในใจว่า ขี้โม้ กุมภาพันธ์ร้อนตับแตกยังจะมาว่าหนาวจนสะท้านไม่เชื่อ ....หุ หุ
|
| จริงครับ ไม่โกหกอยู่แล้ว เรานั่งรถปรับอากาศสองชั้นไปให้บังเอิญเขาจัดที่นั่งคู่กับพระภิกษุบอกตรง ๆ อึดอัดและต้องนั่งแบบ |
| สำหรับถ้าไปกับคนอื่นผมมักจะยกเท้าใขว้ห้าง ครั้งนี้ไม่กล้าทำเกรงว่าไม่เหมาะสม |
| |
| ดีหน่อยรถบัสวิ่งเข้าสู่มอเตอร์เวย์...ภิกษุพระจะนำพวกเราทั้งรถสวด อิติปิโส เลยได้ขยับตัวสวดตามท่านหายเมื่อยจิตโปร่ง |
| พอสวด 19 จบยังนึกเลยว่าท่านจำได้จำนวนครั้งได้อย่างไรไม่เห็นท่านนับลูกประคำแบบพระรูปอื่น |
รถบัสแวะเข้าปั้มใหญ่มากให้ให้พวกเราไปลดน้ำหนัก ต่างคนต่างแจ้นไปสู่ สุขาวดี หุ หุ
|
| สตรียากหน่อยที่จะไปถึงสุขาวดี เข้าคิวกันยาวส่วนชายทำบาปน้อยมั้งเลยถึงสุขาวดีแป๊บเดียวเองสบาย ๆ |
| เข้าร้านเซเว่นตุนสะเบียงไว้กินตอนกลางคืน ส่วนผมซื้อแค่ขนมปังใส้เผือกกับมันไว้ 3 ชิ้นก็พอแล้ว |
| กะแล้วว่าไปเดินป่าคราวนี้ ลดน้ำหนักได้อย่างน้อย 1 กก.แน่นอน |
|
| ขึ้นรถต่างคนต่างหลับส่วนผมมากับพระไม่ได้หลับ...นั่งมองข้างทางมองหาช้าง กวาง กระทิงก็ไม่เจอน่าจะเป็นชายดงหรือหางดง |
|
| พอรถเข้าสู่เขาใหญ่นึกได้ว่าเราเคยมาอยู่ไซท์งานก่อสร้างวิลล่าขายตอนนั้นเป็นลูกกระเป๋งเขานะครับ |
บริษัทเขาไปซื้อที่ไว้เยอะติดชายเขาสวยมีเนินสูงต่ำสร้างบ้านขายพร้อมที่ดินเป็นหมู่บ้านทำนองนั้น
อากาศหนาวระหว่างที่ดูคนงานในไซท์งานทุกคนต้องใส่เสื้อแจ๊กเก็ต |
| ผมพันคอสวมบูทน้ำท่าไม่ค่อยได้อาบกันต้องคอยสั่งขี้มูกเรื่องเวลาติดต่องานบริษัทที่กรุงเทพใช้โทรศัพท์ระบบ 470 |
| เครื่องใช้สี่เหลี่ยม โก้ไม่เบาภาพข้างล่างบริษัทพาพวกเรา พนง.กรุงเทพไปพักผ่อนแม้บ้านจะยังไม่เสร็จ ตอนนั้นฝนตกหนาว ๆๆๆ |
|
| ดูซ้ายมืออ้าวเป็นบ้านขวามือที่เคยขับพิคอัพเข้าไปไซท์งานไม่มีป่าแล้วมีแต่บ้านคนเยอะมากแต่มองไม่ชัดนัก |
| ตอนนั้นเกือบ 4 ทุ่มแล้ว |
| ยังคิดอยู่เลยว่าบ้านคุณหนูหล่อ nuulaw หรือพี่ภาวิดา"คนบ้า(น) ป่าอยู่แถวไหนนะได้แต่มอง ๆ |
| รถโยกไปเยกมามีกิ่งไม้ตีข้างรถดังปังทำเอาเพื่อน ๆ สะดุ้งตื่นส่วนผมนั่งโงกไปข้างหน้าโขกไปหลังบ้าง |
| แต่ข้าง ๆ ไม่ค่อยกล้าเยกไปกลัวเจอ ศอกหลวงพี่ท่านนั่งนิ่งเวลาเซไปทางขวาเจอไหลหลวงพี่ท่านได้แต่มองยิ้ม ๆ |
| คงสงสารที่ระหกระเหินอดหลับอดนอน |
| |
| เสียง ว.วิทยุคุยกันระหว่างรถแต่ละคัน บอกว่าเลี้ยวเข้าผิดให้ถอยเลี้ยวกลับให้ขับตามทีมงาน |
ใส่ชุดชาวขี่มอไซค์มานำทางเข้าสู่ผากระดาษ (หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติ)
|
| เที่ยงคืนกว่าพวกเราลงจากรถหิ้วเป้กระเป๋าเสื้อผ้าเดินตุปัดตุเป๋ ไปยืนเข้าแถวตรงป้ายปักว่า รถคันที่ 1 ของผมคันที่ 2 |
| อยู่ใกล้ที่จอดรถหน่อย แสงไฟฟ้าที่เจ้าหน้าที่แขวนไว้ |
| เห็นรถทัวร์จอดเป็นแถว มี 12 คัน โห...เยอะนะเนี๊ยะ ถ้าคันหนึ่ง 50 คนก็ 600 คนทีมงาน 100 คนที่มาล่วงหน้าพวกเขามีหน้าที่ |
| ตั้งเต็นท์จัดสถานที่ล่วงหน้าอีก รวมเป็น 700 คน |
พวกเราได้ให้เดินเข้าไปพักในเต็นท์ตรงตามป้ายที่บอกไว้เมื่อเข้าเต็นท์แล้วห้ามแวะไปเต็นท์อื่น
|
| หิ้วเป้เดินเตะขาใครไม่รู้ ต้องรีบบอกขอโทษกว่าจะถึงเต็นท์มีหมายเลขกับชื่อแขวนไว้ก็อยู่ลึกเข้าไปข้างใน |
| ผมดันลืมเอาไฟฉายออกมาเตรียม มองอะไรไม่เห็นรูดซิปดังแคว๊กซิปมีสองชั้นกว่าจะควาน |
| หาไฟฉายได้นานคือมัวไปนั่งยอง ๆ มัวโก้งโค้งหน้าเต็นท์ถูกใครเตะก้นเตะขาหลายทีเพื่อนคงไม่เจตนา |
แต่น่าจะกรรมตามทันเพราะก่าจะเดินถึงเต็นท์เราก็เตะขาคนอื่นก่อน หุ หุ
|
| เอาของเข้าไปเก็บแอบนอนราบกับพื้น 5 นาทีได้แล้วก็เดินตามเพื่อนที่ไม่รู้จักไปสู่ทิวป่ามีแสงไฟสว่าง |
| พระอาจารย์ พระครูปลัดมงคลวัฒน์กำลัง แนะนำพวกเราให้เดินเข้ามาใกล้ ๆ |
นำผ้าอาสนะ แหะ ๆ ก็ผ้าเต็นท์สีขาว น้ำเงินลายทางที่ได้รับแจกไปวางบนพื้นหญ้าผมเจอกรวดเยอะเจ็บขา
|
| พระอาจารย์นำให้อารธนาศิลรับศิล 8 ว่าต่อไปนี้จะงด.... ที่จำแม่นคือไม่บริโภคอาหารในยามวิกาลหรือหลังเที่ยงวัน |
| ผมนั่งสวดมนต์ตัวสั่นเป็นระยะจามพิ้ว ๆ หลายครั้งลืมเอาหมวกมาใส่ตอนนั่งสวดมนต์ตอนตี 1 กระหม่อมบางพระอาจารย์ |
| ให้แยกย้ายเข้านอน..ให้ตื่นตี 5 ทำธุระส่วนตัวแล้ว เริ่มทำตัวมาธุดงค์ต่อทันที |
| |
| ต่างคนเดินกลับเต็นท์ตัวเอง ผมหาเต็นท์ไม่เจอผมจำหมายเลขว่า E |
| คือคล้ายกับไปจอดรถในห้างสรรพสินค้าบ่อยไงพอไปถึงจริงรูดซิปลงเฮ้ยไม่ใช่ของเราเดินคอยสาดไฟหากว่า 3 นาทีก็เจอ |
| คืองี้ครับ เต็นท์ของสถาบันพลังจิตวัดธรรมมงคล... มีกว่า 3,000 หลังเลยมีเลข E เยอะ |
| แล้วก็เจอปลอก...ติดชื่อแหะ ๆ ปลอกถุงนอนนะครับสอดในโครงเหล็กหน้าเต็นท์ไว้หาได้ง่ายขึ้น |
| |
| อากาศหนาวมาก...เพื่อนทั้งหญิงชายพากันไปอาบน้ำกลับมาที่เต็นท์เนื้อตัวสั่นเพราะความหนาว |
| ส่วนผมเมินเสียเถอะไม่อาบหรอกเข้าเต็นท์ได้นำกางเกงผ้าร่มมาสวมทับเอาหมวกไหมพรมผ้าขนหนูพันคอสอดตัว |
| เข้าถุงนอนได้ก็พักหนึ่งคือตัวผมมันยาวหัวติดเต็นท์มั่ง นึกได้ว่ายังไม่ได้กินยาลดความหล่อ 555 |
| เลยลุกอีกที ควานหายา กว่าจะเจอนานเหมือนกัน มีแต่ถุงเท้ากางเกงในขนมปังแหะ ๆ เกือบอดใจไม่ไหว..กินยาเอาน้ำในขวด |
ที่รับแจกมาดื่ม ล้มตัวนอนไม่ถึง 2 นาทีก็หลับปุ๋ยไปเลย
|
| นอนไปนานเท่าใดไม่รู้ ได้ยินเสียงรูปซิบช้านอกเต็นท์ด้านขวามือเสียงพับพลาสติคเบา ๆ มีเสียงหญิงคุยเบา ๆ |
| ไปเถอะ ๆ เดี๋ยวต้องรอเข้าส้วมนาน |
| รอเดี๋ยวเราเริ่มปวด อุ้ยจะคลอดแล้ว |
| บ้า ตัวเนี๊ยะ ยังมาล้อเล่นอีกแล้วก็หัวเราะ กิ๊ก ๆ |
| ดูนาฬิกาเพิ่งตี 3 ครึ่งเอง พวกคนแก่งี้แหละเขาตื่นกันไวผมคนหนุ่ม(เคย) นอนต่อไม่เป็นไรเข้าห้องน้ำ |
ผู้ชายเข้าป่าง่าย ๆ นอนไปได้ไม่นานครับ เสียงคุยกันเบา (นำภาพกลางวันมาลงแทน)
ห้องน้ำมีมากกว่าภาพนะครับ
|
| ธรรมชาติเรียกร้องคว้าไฟฉายแปรงยาสีฟันสวมรองเท้าไปที่ห้องน้ำโห คนเยอะกว่า 200 คนเข้าคิวยาวลองเดินไปอีก 2 แห่ง |
| เห็นคนคาบแปรงสีฟันยืนบิดไปมาหลายคน |
| ผมเห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งไปชายป่าสะดุดรากไม้กิ่งไม้อยู่หลายครั้งไม่กล้าฉายไฟนะกลัวคนเห็น กำลังจะทำธุระส่วนตัว ๆ เสียงกระแอม |
| แสดงว่ามีเจ้าของ....เลยรีบเผ่นไปต่อลึกกว่า 20 เมตรได้มั้งทีนี้ละสบาย ๆ คือปวดเบานะครับ |
เขียนเล่ามาว่า เดินทางไปปฏิบัติธรรมไม่ยาก คล้ายกับการไปเที่ยว หุ หุ. คนไปปฏิบัติธรรมมิได้เคร่งครึมแบบที่เคยเห็นภาพ ยังมีจิตที่ร่าเริงแบบคนธรรมดาทั่วไป.. แต่จะไปโลดเต้น แตกแถวไม่เหมาะไว้เล่าตอนต่อไป
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re 264/2,241) |
| st ผู้เข้าชม 2,533,126. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
เจ้าหน้าที่ที่จัดการปฏิบัติธรรมนี้ขึ้นมา
จนสำเร็จลุล่วงต้องชื่นชมว่าเก่งมากๆเลยนะครับ
คนจำนวนหลายร้อยคน การจัดการต้องดีมากๆเลยนะครับ
ถึงจะไม่วุ่นวาย
และช่วยสนับสนุนให้ทุกคนสามารถปฏิบัติธรรมได้อย่างเต็มที่
เช้านี้ผมตื่นมาเจ็บคอมากครับพี่
แต่ยาที่หมอเตรียมไว้ให้ก็เยอะพอสมควรครับ