No. 1020 อยู่ตามความฝัน.. หรือปรับตัวรับ.....?
|
 |
กระท่อมน้อยปลายนาเริ่มมีชีวิตชีวาท้องนาสีเหลืองอร่ามลมพัดรวงข้าว ไหวไปมา |
| กลางทุ่งนา ชาวนาลงมือเกี่ยวข้าวด้วยมือ เดินหน้าเกี่ยวข้าว ใช้มือซ้ายรวบต้นข้าวได้พอกำใช้เคียวคล้องเกี่ยว |
| ดึงเข้าหาตัวกำต้นข้าวขาด เอี้ยวตัวดึงตอกไม้ไผ่จากเอว คาดพันแน่นใช้มือซ้ายบิดหมุนดึงรั้งจนแน่น ดันปลายตอกเสียบ |
| เข้ามัดข้าว วางไว้บนตอซังข้าว |
| บางคนเพิ่งเกี่ยวเป็นใหม่ ได้แต่เกี่ยวต้นข้าว แล้วพาดไว้กับตอซัง รอให้อีกคนมัดแล้วค่อยขนใส่รถนำไปตากใกล้ลาน |
| นวดข้าวท้องนาสวยด้วยมือชาวนา กลิ่นหอมข้าวใหม่กับตอซังข้าวหอมยามลมพัดโชยมาสู่บ้านหลังน้อย |
| ของเรา วันหยุดไม่ต้องไปทำงานที่บริษัท จะนั่งอ่านหนังสือที่ระเบียงหน้าบ้าน |
 |
| บางวันเดินไปหลังบ้าน มองผ่านท้องนา ถนนมิตรภาพสายพิษณุโลกหล่มสักพาดผ่าน หนุ่มสาวขี่จักรยานกับมอเตอร์ไซค์ |
ไปมา ช่างสวยงาม บางคู่ขี่คลอกันไป
 |
| ใช่แล้วครับผมย้ายไปทำงานบริษัทที่ พิษณุโลก |
| กระท่อมน้อยหลังนี้เกิดขึ้น หลังจากผมแต่งงานกับสาวพิษณุโลก แต่งใหม่ ๆ ก็ยังเช่าบ้านเขาอยู่ได้ปีเศษ |
| เกิดความคิดว่าเราน่าจะมีบ้านของตนเองเพราะ เฉพาะค่าเช่าประมาณ 25 % ของรายได้น่าจะนำเงินนี้จ่่ายสร้างบ้านได้ |
| มองดูรายรับของเรา พอไหวนะ เลยตัดสินใจซื้อที่ดิน 106 ตารางวาแถบชานเมืองที่เขาเรียกว่า โคกมะตูม |
ซื้อเงินผ่อนไม่กลัวถูกเบี้ยวเพราะระยะนั้นคงขี้โกงยังมีน้อย 555
 |
เข้าไปถางหญ้า ตัดต้นตาลสูงใหญ่ที่อยู่กลางที่ด้วยตนเอง คือใช้ขวานยาวพยายามตัดชนิดโยนขวานอยู่ 2 วัน ตัดบากให้ |
แหว่งกะให้ล้มไปทิศทางที่จะให้ล้มแล้ว ภาพแทนนะครับระยะนั้น ยังไม่ค่อยมีเงินซื้อกล้องถ่ายรูป
...
ตัดทอนยาวท่อนละ 6 เมตรรวม 3 ท่อนใช้เวลาตัดทอนอีก 3 วันกลิ้งไปไว้ข้าง |
ที่ดินที่ตัดได้ช้าเพราะเปลือกต้นตาลหนาแข็งมาก ข้างล่างภาพแทนจะเห็นผิวนอกของตาลหนา แข็ง
|
| ติดต่อ คนรู้จักในค่ายช่วยซื้อไม้ปลูกบ้านทั้งเสาไม้พื้นไม้ฝากับไม้อื่นแต่ต้อง ให้ขนไปส่งถึงที่ดินด้วย เขาตกลง |
บอกว่าสมุห์ไม่ต้องห่วงเป็นไม้ที่ขึ้นในที่ดิน เขาเลื่อยไว้ก่อนแล้ว
ไม้พื้นบ้านเป็นไม้สักหนา 1 นิ้วกว้าง 30 เซ็นติเมตรยาว 2 เมตรเป็นไม้สักทองซื้อจาก จ.แพร่ ขนทางรถไฟฝากคนตู้สะเบียงซื้อ เมื่อก่อนน่าจะไม่มีใบขนย้ายไม้นะผมว่า 555
|
| ระหว่างนั้นก็เขียนแบบเองแบบเคร่า ๆ ผู้ใหญ่คนหนึ่งเขาบอกว่าปลูกบ้านยากนะ ควรมีเงินก้อนมากองสูงแค่นี้ |
| แล้วค่อยปลูก.. ผมก็พะยักหน้ารับทราบในใจก็ค้าน..ตอนนั้นอายุ 26 ปีได้มั้งแต่ก็ยังติดต่อช่างและ |
| ปลูกบ้านอยู่ ชานเมืองใกล้ทุ่งนาอยู่มีความสุขมากแม้จะเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวมีห้องนอน ห้องเอนกประสงค์ ครัว |
| ระเบียงหน้าบ้านฝ้าเพดานไม่มีด้วยซ้ำ...อย่างไรก็ ไปทำงานในเมืองทัน เพราะรถไม่ติด ไม่แออัด |
| ที่ทำงาน ก็สบาย ๆ เป็นกันเอง...... วันนี้เป็นวันนินทา เพื่อนร่วมงาน 555 |
| แม้จะเวลาล่วงเลยมานาน นึกถึงแล้วต้องอด อมยิ้มไม่ได้ บางคนน่ารักจริงนะโดยเฉพาะน้องหญิงคือน้องค่อนข้างโก๊ะ ๆ |
บางคนก็ สวย แต่งตัวดีมาก ๆ
 |
ที่สาขา จะมีพนักงาน ชายเป็นส่วนใหญ่ บางคน สนญ.ส่งมาฝึกงานเตรียมตัวไปเป็นสมุห์บัญชีสาขาที่กำลังจะเปิด |
| ชยุติมัน จบจาก ม.ช. คนนี้บุคคลิกเด่นชัด เวลานั่งทำงานจะมีผ้าเช็ดหน้าวางไว้ข้างตัวหมอนี่หล่อแต่เปล่าเป็น ตุ๊ดนะ |
| คือ พวกเรานั่งทำงานกันสบาย ๆ ไม่ได้ร้อนเท่าใด สำนักงานทั่วไปยังไม่ติดแอร์คอนดิชั่นแต่ ชยุตเหงื่อออกตลอดเวลา |
| ยุต ไงเหงื่อออกเยอะ |
| ไม่รู้สาเหตุครับพี่ตอนผมเรียนอยู่ปี 1 ที่ มช. อาจารย์เขาเห็นเลยให้ไปพบแพทย์ชำนาญเฉพาะทางหลายคน |
| เอาเหงื่อผมไปเข้าแล๊ป แต่ก็ยังไม่รู้ อาจารย์เลยท้อ |
| ชยุติทำงานดี สนใจงานที่ทำและศึกษางานที่เกี่ยวข้อมีความคิดริเริ่ม ดีมาก ๆ อยากจะปรับปรุงวิธีการทำงานให้เร็วขึ้น |
| เมื่อฝึกอบรมครบก็เดินทางไปทำหน้าที่สมุห์บัญชีสาขาใหม่ |
| มีพนักงานเรียนต่างกัน หลายระดับมีอยู่คนหนึ่งผมรับเข้าทำงานตามปกติ นึกแล้วอดหัวเราไม่ได้ย้อนหลังไปนิด ผมเดินทาง |
| ทำงานที่พิษณุโลกไม่เคยไปจังหวัดนี้เลย มืดแปดด้านจริง ๆ |
| ลงจากรถไฟ ดึกมาก ก็เรียกสามล้อให้ไปส่งบริษัท |
| น้องรู้จักบริษัท.... นี้เปล่า ไปส่งให้หน่อย |
| รู้จักครับ |
| ขึ้นรถแล้วนั่งคู้ตัวลง หลังคาสามล้อเตี้ยเมื่อยคอเลยถาม...อีกไกลเปล่า หนุ่ม ทำไมมันมืดแบบนี้ |
| ไม่ต้องกลัวครับ บริษัทนั้นผมรู้จักดี ไกลหน่อย |
| ว่าแล้วก็พานั่งสามล้อ ลดเลี้ยวหลายถนน แล้วก็พาไปส่งหน้าบริษัทแถวโรงเรียนซิ่นหมิน(เดิม) |
| จ่ายค่าสามล้อตามที่น้องสามล้อเขาเรียก |
| กดกริ่ง พนักงานที่พักข้างบน เปิดประตูรับ พาขึ้นห้อง แหะ ๆ ไม่ใช่แบบที่คิดนะ หมายถึงขึ้นชั้นบนบริษัทเป็นที่พักของ พนง. |
| คุยทักทายกัน พอรู้ว่าผมจ่ายค่าสามล้อไปเยอะ เพื่อน พนง. หัวเราะกันเกรียว |
| จริงแล้วสถานีรถไฟกับบริษัท อยู่ใกล้กัน ถูกหลอกให้นั่งวกวนไปเวียนมาหลายถนน อืมม.. เก็บไว้ก่อนเถอะเจ้าหนุ่มสามล้อ |
| กระล่อนทอง |
| ทำงานได้ปีกว่าแล้ววันหนึ่งก็มาถึง ผม์ประกาศติดรับ พนักงานทั่วไป 2 คนมีคนมาสมัครเยอะทั้งหญิงชายเขียนใบสมัครไว้ |
| วันสัมภาษณ์ก็มาถึง |
| ก็เรียกมาคุย กันทีละคน จนกระทั่งวันสุดท้าย ก็ได้สัมภาษณ์หนุ่มตัดผมลองทรงแต่งตัวสะอาดดีมาก ๆ |
| พอเดินเข้ามาเห็นหน้าไวน์ หมอสะดุ้งสุดตัว หน้าซีด |
| เอ..สมัครงาน ทำไมต้องสะดุ้ง ก็สอบถามความรู้ทั่ว ๆ ไป |
| ประวัติส่วนตัว คนนี้เป็นลูกคนจีน แม่ไทย เตี่ยตาย เรียนจบเพียงชั้นมัธยมลายมือสวย พิมพ์ดีเป็นด้วย |
| คุณเคยทำงานอะไรมาบ้าง |
| ก็ ๆ รับแบกของลงจากรถไฟ ครับ |
| แล้วเคยทำอะไรอีก ผมว่า คุ้น ๆ หน้าคุณนะ |
| ก็ ๆ เคย..หลายอย่าง |
| อ้าว ติดอ่าง งั้นไม่รับเข้าทำงานนะ |
| แหะ ๆ ถึบสามล้อครับ ผมขอโทษครับพี่ ที่พาพี่วนหลายถนน |
| ว่าแล้วคุณนี่เอง ทำไมทำแบบนั้นละ ไม่ดีนะ |
| คือ ๆ ๆ ระยะนั้นผมเช่าสามล้อเขาถีบ คืนนั้นไม่ได้แขกเลย พอเจอพี่ เอ้ยท่านเห็นว่า |
| เห็นยังไง... |
| ท่าน ๆ ง่วง ๆ นอน คงไม่เคยมาพิดโลก ผมเลยพาวกไปวนมาอยากได้เงินไปจ่ายค่าเช่าครับ |
| หลังจากส่งรายชื่อ พนักงานที่สอบผ่านไปที่ สนญ. ๆ คำสั่งก็มา เลยติดประกาศไว้หน้าบริษัท |
| มีคนได้รับเข้าทำงาน หญิง และ ชายอย่างละคน แน่นอนคนชื่อสมบัติหนุ่มสามล้อที่ฟันค่าสามล้อก็มารายงานตัย |
| ทีนี้ละผมได้เวลา จัดการกับหมอนี่ซะที 555 |
| วันมาทำงานวันแรก สมบัติเข้ามาไหว้ แล้วควักเงินจากกระเป๋ายื่นให้ |
| เงินอะไร |
| ก็ เงินที่ผมเรียกค่ารถเกินครับ |
| เฮ้ย ไม่ต้อง แล้วก็แล้วกันไป เก็บไว้ซะ เอ้าเอาเน็คไทค์ไปผูกคอจะได้แต่งเรียบร้อย |
| ผม ๆ ผูกไม่เป็น.. |
| เพื่อนรุ่นพี่ที่อยู่ด้วยกัน เลยพาไปแต่งตัวผูกเน็คไทค์ หลังห้องทำงานออกมาดูดีเหมือนกัน คนนี้ผมต้องเคี่ยวงานมาก |
หน่อยแต่เป็นคนหัวไว ขยัน สอนอะไรก็เป็น มีโอกาสก้าวหน้าเป็นคนกตัญญูหาเงินเลี้ยงดูแม่ ภายในสำนักงานไม่ได้ติดแอร์
มีภาพถ่ายพอเก็บไว้ได้ไม่หาย
 |
บ้านหรือกระต๊อบหลังแรกในชีวิตอยู่อย่างมีความสุขได้ 2 ปีเศษก็ต้องย้ายไปทำงานที่ กท.เสียดายจังเลย |
| ให้ญาติช่วยดูแลอีกหลายปีต่อมาทำงานประจำที่กรุงเทพ และค้าขายร่วมด้วย 10 ปีพอมีเงินเก็บ แต่คนเริ่มนิยมชุดเสื้อผ้า |
สำเร็จรูปไม่ต้องตัดวัดตัวอีกต่อไป
เลยลดการขายนำเงินไปปลูกบ้านหลังโต โดยรื้อกระต๊อบทิ้งแต่คัดไม้พื้นไม้สักทองไว้ใช้กับบ้านหลังใหม่
ให้คนเช่าทั้งหลังเมื่อคนเช่าออกก็ปรับปรุงภาพสองภาพเป็นภาพที่ ปรับปรุงบ้านทาสีใหม่อีกครั้ง
 |
ปัจจุบันเป็นของคนอื่นแล้วนะครับ ขายไปแล้วกว่า 6 ปีนำเงินไปจ่ายหนี้ต่อสบาย ๆ เสียดายกระท่อมหลังน้อยที่แสนสุขริมท้อง |
| นาแต่ชีวิตต้องอยู่ต่อไปและปรับตัว ตอนนี้ปรับตัวรับโควิดครับ 555 |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re 302/5,793.) |
| st ผู้เข้าชม 2,004,131. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
พิษณุโลกเป็นเมืองใหญ่
ถ้าตอนนั้นซื้อที่เก็บไว้เยอะๆ
คงจะดีนะครับพี่
ราคาที่พุ่งสูงเหมือนเชียงใหม่เลย
บ้านหลังแรกในชีวิต
มักเป็นความทรงจำที่ดีนะคัรบพี่