| No. 1068 รัก.... ของเพื่อน |
| |
 |
| |
| ขับรถจะเลี้ยวไป เขื่อนลำเขางู...เห็นคนปั่นจักรยานมาคนเดียว รูปร่างคุ้น ๆ เลยหยุดรถ อ้าว เฮ้ย ๆมาแม่ขะจานได้ไง เพื่อนร่วมจ๊อกกิ้งที่สวนหลวง กท..เพื่อนดีใจแปลกใจที่เราพบกัน...เลยพากันไปร้านกาแฟสดแบบชาวบ้านเขาเล่าให้ฟังว่ามาที่นี่ติดต่อกัน 3 ปีแล้ว |
| เขาพบคนที่น่าจะใช่.....โดยบังเอิญ....ดูแล้วเพื่อนคนนี้ชอบธรรมชาติ..แบบพื้นบ้าน |
| อีกไม่นานจะกลับมาที่นี่อีก.... หลังจากนั้นเรา ๆ ก็กลับกรุงเทพ พบกันเป็นระยะเลยรู้เรื่องน่ารัก น่าคิด |
| แต่ไม่คิดดีกว่า มิใช่เรื่องของเรา แหะ ๆ แต่แอบนำเรื่องของเพื่อนมาเขียน ๆ ไว้เมื่อ 7 ปีก่อน...ลองตามความฝันของเพื่อน.. ลุ้น ๆ ให้เพื่อนคนนี้...... |
|
| ความหนาวเย็น จับไอน้ำรวมเป็นหยาดน้ำค้างค่อย ๆ โตไหลเลื่อนบนผิวใบหญ้าที่เรียวยาวหล่นสู่ดิน หมอกหนายังคงลอยปกคลุม |
| ทั่วหน้าบริเวณหน้าบ้าน อากาศหนาวเย็นแทรกไปทุกแห่ง แสงแรกแห่งวันสว่างขึ้น หมอกที่รวมตัวหนาและเบาบางในสวนผัก |
| |
| ที่เขียวชะอุ่ม....แสงอาทิตย์ ต้องหยาดน้ำค้างเป็นประกายระยิบระยับ |
| เป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่หลังจากบริษัท ส่งไปทำงานที่สุรินทร์ติดตามลูกค้ารายหนึ่ง ผมแต่ได้เกิดอุบัติเหตขับรถชนต้นไม้ |
| ข้างทางบาดเจ็บไปทั้งตัวนัยตาด้านซ้ายนิ้วมือทั้งสองข้างกระดูกแตกจนไม่อาจจะทำอะไรได้ |
| ออกจากโรงพยาบาล บริษัทให้พักรักษาตัวอีก 3 เดือน |
| ลุงชวนให้มาพักที่ อ.เวียงป่าเป้า บ้านแม่ขะจาน ผมเลยเลือกบ้านหลังน้อยอยู่เชิงดอยเตี้ยของลุงอยู่คนเดียว |
|
| เช้ามืดขับรถเก๋งคู่ใจไปช้า ๆ ไปตามถนนรอบกายสายหมอก ความหนาวเย็นแผ่สร้านไปทั่วกว่า สอง กิโลเมตรที่ขับผ่าน |
| หมอกลอยคลุมไปทั่วแสงไฟวับแวมจากบ้านหลังเล็กของชาวบ้านเป็นระยะ เขาคงจะลุกขึ้นทำอาหารเตรียมตัวไปทำไร่ ทำนา |
| ไม่นานแสงแรกแห่งวันค่อยสาดแสงให้เห็นแสงเงา |
| หมอกค่อย ๆ เลื่อนไปช้า ๆ บ้านหลังเล็กดูสงบซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตันไม้หลายต้นเลยไปอีกนิด นักท่องเที่ยวกำลังปั่นจักรยานผ่าน |
|
| ถนนเล็กผ่านนาข้าวสวย อดที่จะหยุดรถถ่ายภาพไม่ได้ภาพแบบนี้ ไม่เห็นมานานหลายปี |
| ด้านขวามือ ลำเหมืองเล็ก ๆ มีสพานไม้ไผ่พาดผ่านสายน้ำไหลช้า ๆ เสียงน้ำไหล ปลาซิวตัวน้อยว่างวิ่งไปมา |
|
| จอดรถไว้ริมต้นอินทนิลขนาดกลาง เดินข้ามสพานไม้ไผ่ ซุ้มไผ่กว้างโค้งคลุมครอบเป็นวงกลม ทางเดินเถ้าเล็ก ๆ ทอดยาว |
| ออกไป แสงแดดสาดส่อง สู่สวนผักเขียวขจี |
| |
| ข้างหน้า หญิงชาวสวน กำลังหาบกระป๋องน้ำฝักบัวสองข้างเดินรดน้ำ ไออุ่นจากน้ำในกระป๋องลอยตามขึ้นมายามสายน้ำถูกใบผัก |
| คุณครับผม...ขอเดินเข้ามาดูสวนหน่อยครับ |
| ชาวสวนหันมอง.....นิ่ง..ไม่พูดอะไรเลย |
| ผมมาจากเชียงใหม่ เอ้ออยู่ กท.นะครับ พักอยู่ในบ้านสวนตีนดอยโน้น |
| คนกรุงเทพหรือเชียงใหม่แน่...เจ้า |
| ก็เกิดเชียงใหม่โต กรุงเทพ มาอาศัยลุงอยู่ที่บ้านสวนโน้นครับ ผมชื่อโยธิน พี่สาวอ้าวน้องสาวดีกว่า ผม ๆ |
| โอ้ย ไม่ต้องพูด ผม แผม หรอก สุภาพมากไปแล้ว |
| อ้าว ก็คนมันเคยนี่นา น้องชื่ออะไร |
| อุ่นเจ้า.....มาเยี๊ยะหยัง (มาทำอะไร) |
| อยากจะถ่ายรูปผัก กับรูปน้องนะ |
| ถ่ายผักได้เลย...แต่ขะเจ้า มันบ่างามไม่ต้องถ่ายเน่อ |
| ได้ครับ แต่ถ้าถ่ายไม่ให้เห็นหน้าถ่ายกำลังรดน้ำได้หรือเปล่าละ |
| ไม่ได้ ว่าแต่ว่าคุณโยเยมาทำอะไรแถวนี้ |
| โยธินครับ ไม่ใช่โยเย ผมมาพักผ่อน คือ ๆ บริษัทเขาให้พักทำงานยาว... |
| อ้อ ตกงาน |
| ก็ทำนองนั้นแหละ 555 ว้า คืองี้ ผมขับรถชนตัวช้ำนิ้วมือแตกมากใช้ทำงานไม่ได้ นี่ไงนิ้วแข็งเจ็บนิด ๆ |
| เดี๋ยวก่อน คุณโยเคยอยู่ดอยสะเก็ดหรือเปล่าละ |
| เคยอยู่เอ้อ รู้ได้ไง |
| ก็ดูคุ้น ๆ แต่นานกว่า 10 ปีที่เคยเห็นนะ...เจ้า |
| ไหน ขอดูหน้าน้องชัด ๆ หน่อยหน้าผากจมูก ใช่แล้วอรอนงค์ก็ น้องอุ่น ลูกลุงกำธรเมื่อก่อนชอบร้องไห้ขี้มูกโป่ง ปากแบะนี่นา |
| แถม แหะ ๆ กินขี้มูกตัวเอง 555 |
| บ้า.... จำอะไรไม่รู้ |
| ตอนนี้จมูกโด่งกว่าเดิม แถมริมฝีปาก เอ้อ..สวย |
| น้องอุ่นเบือนหน้าหนีซ่อนยิ้มแก้มแดง |
| แล้วพี่ แหย... เอ้ย โยธินทำไมเปลี่ยนชื่อละเจ้า |
| เปล่าเปลี่ยน แม่กับพ่อตั้งว่าโยธิน มาตั้งแต่เด็กแต่คนเรียกว่าแหย..ไปเองก็ตอนนั้นไม่กล้าต่อยกับใครนะ 55 |
| แล้วน้องอุ่นมาอยู่กับใคร |
| พ่อตาย แม่กับอุ่นเลยย้ายกลับมาอยู่ที่นี่ |
| งั้นพี่โย มาขอเยี่ยมแม่ เอ้อป้า...หน่อย |
| ได้เจ้า...แต่แม่ไม่อยู่จะบอกแม่ ๆ คงดีใจที่พบพี่โย ๆ อยู่คนเดียวหรือมากับแฟน |
| ยัง ๆ พี่ยัง..อืม.ไม่ได้แต่งงานอยู่คนเดียว |
| งั้น ขะเจ้าเชิญกินข้าวเย็นวันนี้ |
| ไม่เอา..พี่จะกินข้าวร้อน |
| พี่แหย...ยังชอบแหย่เหมือนเดิมนะ พี่ไปถ่ายรูปเถอะ อุ่นรดน้ำผักก่อนบ้านอยู่ข้างในโน้นนะพี่ |
|
| เห็นน้องอุ่นแล้วขำ เมื่อก่อนผมก็ ชอบดึงผมเขาเล่นจนหน้าหงาย ก็น้องชอบเลียกินขี้มูก จนผมต้องแหวะบ่อย จริง ๆ แล้วลุงเขยผม |
| กับพ่อน้องอุ่น เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน นึกถึงป่าอิ่ม รูปร่างเล็ก ๆ ใจดีให้ขนมผมกินบ่อย น้องอุ่นอายุน้อยกว่าผม 9 ปี |
| ยังงง อยู่ทำไม จำอายุได้เนาะ |
| |
| ตอนเช้าที่เราพบกันน้องอุ่น ใส่เสื้อสีน้ำเงิน นุ่งผ้าถุงสีเดียวกัน มัดผมไว้ท้ายทอยเป็นสองหางสั้น ต้นคอขาวมีไฝดำด้วย |
| เวลายิ้มแล้ว เห็นฟันเรียง ขาวสวย แก้มมีลักยิ้ม แก้มสีชมภูเรื่อ ๆ |
| |
| ดูนาฬิกาข้อมือบ่ายสองโมง ยังอีกกี่ชม.นะที่เราจะได้ไป ๆ พบป้าอิ่มกับน้องอุ่น เอ..ไปตอนนี้ก็ไม่ดีไปตอนบ่ายสามดีกว่า |
| แต่ก็ไม่ดีอีกแหละ มันยังไงไม่รู้ซิ |
| ทีเมื่อก่อน เห็นน้องแล้ววิ่งหนี....ก็กลัวน้องเขาเอาขี้มูกมาป้ายนี่นา |
| |
| ///////////////////////////////// |
| |
| ดูนาฬิกา กับแสงแดดยามบ่ายแก่ ๆ อากาศอุ่นสบาย รีบผลัดเสื้อผ้า อาบน้ำสระหัว โกนหนวดที่ขึ้นหรอมแหรม ใบหน้าดูดีขึ้นหน่อย |
| รีบเช็ดตัวก็น้ำมันเย็นมาก ๆ เลยแต่งตัวหวีผมเสย นิด ๆ ใส่เสื้อผ้า คว้าเสื้อกันหนาวสีแดงตัวใหญ่ |
| ใส่ แล้วขับรถไปตามเส้นทางเดิม |
| ดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำไปกับ ดอยด้านขวามือ แสงคงสาดไปทั่วท้องนาซ้ายมือสีเขียว ชาวบ้านปลูกบ้านเรียงรายอยู่บนเนิน |
| ลำเหมืองเล็ก ๆ ยังคงไหลเอื่อย ไม่ขาดสาย |
| โชคดี ที่ได้มาพักอาศัยที่นี่ มีน้ำ ท้องนา สายหมอก ลอยเรี่ยกับดอย ผักสีเขียวหลายชนิดอากาศที่หนาวเย็นเกือบตลอดวัน |
| นั่งบันทึกพิมพ์คอมพิวเตอร์ ก็มีความสุข แม้จะเป็นความสุขเล็ก ๆ แต่ก็เป็นสิ่งที่อยากทำอยากได้พบ |
| สิ่งที่นี่มี แต่กรุงเทพอาจมีน้อยไป ก็น่าจะเป็น ญาติ หรือเพื่อนที่มีจิตใจงาม |
| พูดกันธรรมดา แบบชาวบ้าน ๆ นี่แหละ |
| แถมอีกนิด |
| ผมจะได้เจอป้า กับน้องอุ่น แหะ ๆ น่าตาน่ารักอีกไม่กี่นาทีนี้.. ไปละครับไว้เล่าตอนต่อไป |
| แหะ ๆ ต้องรักษา คำสัญญาซะหน่อย ก็รับปากน้องอุ่นไว้แล้ว |
| (ทดลองเขียน ..เผื่อจะมีคนอ่านบ้างมิใช่นิยายแต่เป็นเรื่องของเพื่อน 2 - 3 คนครับ น่ารัก น่าลุ้นตาม) |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ (re..379) |
| st ผู้เข้าชม 2,174,322. |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์/ทิ้งร่องรอยนิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
