No. 523 บล๊อกประจำวัน ศุกร์ 30 กย- พฤหัสบดี 6 ตค 59
|
|
หลายปีที่ คนในกรุงเทพ ต้องทำมาหากิน แก้ปัญหาหลายอย่าง ส่วนคน ตจว. |
ที่เคยทำงาน กรุงเทพ สมุทรปราการ และปริมณฑล ต้องกลับบ้านต่างจังหวัด ไปหาหอย |
หาปลา ปลูกผัก ยิงกะปอม แย้กิน |
เพราะพิษเศรษฐกิจ ที่เริ่มมาตั้งแต่ปี 2537 และเด่นชัดในปี 2538 - 2539 มาจาก |
หลายสาเหต เช่น มีคนเก็งกำไร ซื้ออสังหริมทรัพย์อาคารชุด บ้าน ไว้ขาย ปั่นราคาที่ดิน |
ธนาคารหลายแห่ง เห็นช่องทางกู้เงินจากต่างประเทศมาเพราะรัฐบาลสมัยนี้ เปิดช่องทาง.. ธนาคารนำไปปล่อยต่อ
|
แล้วลูกหนี้ก็ไม่มีเงินชำระหนี้ รัฐในสมัยนั้น ลดค่าเงินบาท |
เพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่าน คงจะพอจำเรื่องราวได้บ้าง |
|
พิษเศรษฐกิจ งานที่ผมทำประจำ ต้องซบเซา งานสำนักงานบัญชีของผม แทบจะปิดตัวเอง |
ลูกค้าบริษัทต่าง ๆ ขายไม่ดี ลดลงคงเหลืออยู่ 4 บริษัท ผมได้ค่าจ้างทำบัญชีบ้าง |
ไม่ค่อยได้บ้าง ก็ ช่วย ๆ กันไป |
|
เพื่อให้ คลายเครียด ผมเลยผันตัวเอง ไปออกกำลังกายมากขึ้น |
ร่วมกับเพื่อนประมาณ 10 คน ช่วยกัน ตั้ง |
ชมรมแอโรบิกสวนหลวง ร.9 รวบรวมเงินกัน ซื้อเครื่องเสียง จ่ายเบี้ยเลี้ยงให้ครูฝึกนำเต้น |
ให้บรรดา สาว ๆ รวมทั้งลูกสาวแม่ยาย ของแต่ละคน เต้น ปี 2540 |
(เปิดบริการฟรีปี 2540 จนถึงปัจจุบัน)
|
บริเวณสวนกว้างประมาณ 500 ไร่ ต้นไม้ยังไม่โตเช่นปัจจุบัน ดูโหรงเหรง เพราะคนกระจายไปทั่ว |
พอได้ยินเสียงเพลง มีคนเต้นแอโรบิก |
มีพวกผู้ชายรวมทั้งผม เป็นหน้าม้าเต้นด้วย คนเลยมารวมเป็นกระจุก ดูสาว ๆ |
เต้นกัน กว่า 300 คนต่อวัน เพียงปีเดียว หน้าสวนหลวง เริ่มมีคนมาขายของ มากขึ้น |
ปัจจุบันเหรอมี 5 ตลาด เยอะเกินไป
|
จิตใจเริ่มมั่นคง ไม่ค่อยวิตกอีกแล้ว เลยหาทางออกอีกทางโดย |
ไป ทำสวนที่จันทบุรี คิดไว้ว่าหากไม่มีเงิน ก็จะปลูกผัก เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลา ไว้กิน |
คือกะจะไปอยู่บ้านสวนแทน
เพื่อนสาม คนข้างล่างแต่งตัว ตามสบาย คือ ถอดเสื้อ จิบน้ำพรรค์นั้น
เป็นเพื่อนรุ่นพี่ทำงาน กรมศุลกากร กับอีกคนใส่เสื้อเป็น พ่อค้าขายไม้แกะสลัก พวกบัวไม้สัก แถววัดสระเกศ
|
เพื่อนสนิท รู้ข่าวก็ขอไปเที่ยว กันหลายคน ไปเห็นสภาพป่าเขา เนินดิน ลำห้วย |
ต้นไม้ผลที่กำลังผลิใบ สวย ก็นำไปเล่าสู่กันฟัง |
ผมเลยหลอกเพื่อนไปเที่ยวได้หลายคน 555 คือไปคนเดียวหรือ สองคน เหงา... |
|
เวลาผ่านไปสองปีเศษ ผลไม้ ที่ปลูกกว่า 30 ไร่เริ่มโตน่าชื่นใจ
|
ผลไม้ที่เริ่มให้ผลในปีที่ 3 ขนุนพันธุ์ทองประเสริฐ แม้ออกไม่มาก ก็ต้องติดต่อคนมารับซื้อ |
ไปหาตลาดขายทั้ง ตลาดไท ตลาดสี่มุมเมือง
|
ขายได้บ้างไม่มากนัก ต้องตัดไปฝาก คนในกรุงเทพขายหลายแห่ง |
|
ไม่แน่ใจว่า กุศลหรือ การทำงานให้ประชาชนฟรี ส่งผลหรือไม่ ไม่รู้.. มีบริษัทต่าง ๆ |
โทรตามตัวให้ ไปช่วยรับงาน บัญชี ภาษี ผมจึงรับงาน เพิ่ม |
ที่แน่ใจ คือ ไทยรับการช่วยเหลือจาก IMF
|
กองทุน IMF จะช่วยให้เงินมาทำโครงการณ์ แต่ไทยต้อง ทำแบบที่เขาต้องการ คล้ายกับสั่ง |
ซ้ายหัน ขวาหัน.. ไทยก็ตกลง โดยมีผู้ลงนามแทนรัฐบาล สองคน |
คุณทนง พิทยะ ร.ม.ต.คลัง กับ คุณชัยวัฒน์ แห่ง ธนาคารแห่งประเทศไทย |
ต่างประเทศ กับสถาบันการเงินตปท.รวม 11 แห่งมอบเงินให้กู้ยืม |
แต่ให้ตายซิ หา USA ไม่เจอ |
การค้าขายภาพรวมดีขึ้น มีการจ้างงานเพิ่ม |
คนระดับกลาง ๆ เริ่มกล้าใช้เงิน ออกเที่ยวเตร่ ซื้อสินค้ากัน |
|
เอาละซิ งานประจำ งานสนง.บัญชี เพิ่มมากขึ้น งานสวนในป่าจันทบุรี บีบรัดจนอึดอัด |
ทำให้ต้องวิ่งงาน 3 แห่งตลอดเวลา
แต่ผมยังคงไป ค้างที่บ้านน้อย ในป่าจันทบุรี เป็นการพักผ่อน เพราะสบายจริง ๆ
|
เริ่มแน่ใจเศรษฐกิจของบ้านเมือง เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ ต้องทำงานประจำที่โรงงาน |
ในนิคมบางปู กับ สนง.บัญชี |
คิดจะขายสวน ที่ อ.แก่งหางแมว จันทบุรีขึ้นมา
ถามว่าเสียดายหรือเปล่า ตอบยาก |
แต่ยอมรับว่า รักบ้านสวน กับเพื่อนบ้านที่นั่น เพราะผูกพันธุ์มากว่า 4 ปี |
|
เพราะก่อนที่จะลงทุน หักร้างถางพง ทำสวน คิดก่อนแล้วว่าต้องทำให้ที่ดินมีราคาเพิ่มขึ้น |
|
เลยไถที่ดินให้โล่ง ปลูกไม้ยืนต้น หรือพืชอย่างอื่น ความที่พื้นที่มีมาก เลยกำจัดหญ้าไม่หมด
เสียค่าใช้จ่ายมาก บางครั้งก็ต้องปล่อยให้รกบ้าง ทำสวนแบบที่เห็นในภาพยนต์ไม่ได้ 555 |
|
|
แต่ที่ดิน จันทบุรี ณ อ.แก่งหางแมว แปลงใหญ่ จะขายได้อย่างไร คิด ๆ ๆ |
ตั้งแต่ทำงานก็ทะยอยซื้อที่ดิน ไว้เรื่อย ๆ เช่น ไปทำงานประจำจังหวัดใด |
ก็ซื้อไว้ถูก ๆ ตามคำแนะนำของผู้ใหญ่หลายคน
|
บอกว่า ซื้อไว้เถอะ ที่ดินมีราคาเพิ่มทุกปี ขายได้กำไรหลายร้อยเท่า
แต่ก็ยังขายไม่ได้เลย สักแปลงเดียว 555
ที่จันทบุรี ลงทุนขุดสระน้ำลึก 6 เมตรไว้เก็บน้ำและให้น้ำผุดขึ้นไว้ รดต้นผลไม้
|
|
|
|
|
แล้วนี่ที่ดิน 32 ไร่จะขายยังไง.... พอดีมีกล้องวิดิโอเก่า ใหญ่ ๆ ตามภาพข้างล่างนี้
เป็นภาพเก่ามาก ๆ พาครูแอโรบิก ไปลอยแพ เอ้ย ลอยน้ำที่ เมืองกาญจนบุรี
นำไปถ่ายเส้นทางสวย ๆ |
ไปจันทบุรี ทางเข้าเป็นถนนดินลูกรังสีแดง ตัดกับต้นยางพาราเป็นทิวแถว |
ถ่ายสวนขนุน สวนมะม่วง เขียวเสวย มันขุนศรี น้ำดอกไม้เบอร์สี่ สวนสะตอ |
สวนเงาะ สวนน้อยหน่า ลำธาร นำมาตัดต่อ ทำแผ่น VCD |
|
เป็นภาพสวนตนเอง จริง แต่ถนนสวย เส้น 331 บ้านบึง สู่ อ.แกลง ถนนในป่ายาง |
สีแดง ตัดกับต้นยางใบไม้เป็นของคนอื่นนะครับ มิได้โกหก 555 |
|
ตัดต่อเสร็จด้วยความทุลักทุเล ทำไม่ค่อยเป็น ติดต่อนายหน้า กับเพื่อน ๆ |
เมื่อ 5 ปีที่ผ่านมา ก็นำแผ่น VCD กระจายไปหลายจุด บอกว่า ผมจะขายราคานี้นะ |
ค่านายหน้า 3 % ถ้าคุณขายราคาเท่าใด ส่วนเกินเป็นของคุณ แต่ 3 % ของราคาที่ตั้ง |
ยังให้เหมือนเดิม |
ระหว่างนั้น ยังคงทำงานที่หนัก แวะไปดูแลสวน คุมคนงานตัดหญ้า ซื้อปุ๋ย |
ใส่ต้นผลไม้ ให้สวยงาม ถ้าคนไปดูจะได้ คล้อยตาม ในจินตนาการ |
บ้านน้อย ในสวน ริมธารน้ำไหล |
|
เอาไว้เล่าตอนต่อนะครับ
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
end
visit บล๊อก
visit บล๊อก 707,789 st
=
งานเขียนประเภท Diarist
|
|
ผมรู้สึกว่าวิกฤต้านเมืองคราวนี้
ทำให้พิษเศรษฐกิจร้ายแรงกว่าปี 2540 เสียอีกครับ
วัดจากการฟังแม่ค้าในตลาดบ่น
และดูร้านค้าในห้างใหญ่ๆ ทยอยปิดตัวลง
สื่อสิ่งพิมพ์ที่ล้มหายตายจากไป
รวมถึงธุรกิจท่องเที่ยวที่ไม่รุ่งเรืองแบบสองปีก่อนอีกแล้ว
โจทย์ยากของผู้บริหารประเทศเลยล่ะครับ