No. 550 บล๊อกประจำวันศุกร์ - อาทิตย์ |
|
ชื่อเรื่อง คนสมัยใหม่คงจะไม่ค่อยรู้เรื่อง ถ้าเก่า แ กร่..หน่อยรู้อยู่แล้ว |
ไม่ค่อยอยากจะเอ่ยถึง 555 |
|
ครั้งที่ทำงานบริษัท แรก ๆ ต้องผูกเน็คไทด์ทุกวัน เวลาซื้อเสื้อต้องเป็นเชิร์ต |
คอ 15 นิ้วครึ่งถ้าได้เสื้อยี่ห้อ แวนสัน ของเซ็นทรัลก็สุดยอด
|
ปลายแขนเสื้อ เวลาปล่อยสุดแล้วจะอยู่เลยข้อมือนิดเดียว ถ้าใส่สูททับ เวลายืนคุย |
กันปลายเสื้อเชิร์ตต้องโผล่นิดเดียว
|
กางเกงต้องทรงอเมริกัน ไม่มีจีบหน้า รีดกลีบคมกริ๊บ รองเท้าหนังต้องสีดำ ขัดมัน |
เรียกว่าเป็นสูทสำเร็จ
|
|
พอถูกย้ายไปอยู่สาขาต่างจังหวัด เน็คทงเน็คไทค์ไม่ต้องใส่ นอกจากจะออกงาน |
เข้าประชุม ณ สถานที่ของราชการ ต้องค้นในตู้มาใส่
ไปเที่ยว อากาศเย็น ก็แต่งตัวลำลอง เสื้อยืด เสื้อยีนทับ ก็เพียงพอ
ภาพข้างล่าง เป็นงาน เปิดตัว หมู่บ้าน แถวเขาใหญ่ ของที่ทำงาน
|
|
เรียกว่า ปรับตัวเองให้เข้ากับ สถานการณ์ เอ้ย...พื้นที่อยู่ เรียกว่า ตีเนียน... |
|
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ขี่เวสป้า ไปสั่งก๊วยเตี๋ยวที่ปากทางเข้า บ้านที่กำลังสร้างใหม่ เป็นบ้าน |
หลังแรกของชีวิต นั่งรอนาน ลูกค้าเยอะ |
ป้าเจ้าของร้าน เหลือบเห็นนาน คงจำได้ คุณ ๆ เข้าไปที่บ้านก่อนก็ได้ เดี๋ยวให้อีหนู |
เอาก๊วยเตี๋ยวไปส่ง |
น้ำใจ คนพิดโลก ดีแท้น้อ.. (เปล่าอวย คนพิดโลกนะ เรื่องจริง) |
จอดรถเวสป้า ใต้ต้นตาล เดินดูช่าง ไม่เห็นตัว คงไปหาอะไรกิน เลยเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็น |
กางเกงเก่าหลวม เสื้อตัวเก่ง..ลงไปขุดดินจะฝังถังสร้วม ต่อ ขุดนาน เนื้อตัวมอมแมม |
|
ช่าง ๆ คุณเจ้าของบ้านที่ขี่เวสป้าไปไหน ฉันมาส่งก๊วยเตี๋ยว |
เหรอ... วางไว้ตรงนั้นก็ได้ น้อง.. |
จ้า... |
ตอนนั้น นึกขำตัวเอง เออหนอ..ตอนขี่เวสป้า คงจะแต่งตัว หน้าตาสดชื่นมั้ง |
พอลงขุดดิน ลูกป้าร้านก๊วยเตี๋ยวที่เคยเห็น กันหลายครั้ง กลับจำไม่ได้ |
|
ลองเข้าไปค้นหา ภาพเก่าที่สแกนไว้ในเครื่องคอมพิวเตอร์ จะดูภาพที่ใส่กางเกง |
ขาบาน ขามอส หรือ กางเกงทรงลุง หรือที่เรียกว่า ทรงฮ่องกง
ข้างบน ใส่กางเกงขาลีบ เริ่มเป็นจิ๊กโก จันทบุรี 555
|
น้อง ๆ ที่เข้ามาอ่านอาจจะไม่เคยเห็น เมื่อก่อนประมาณปี 2514 ได้มั้ง แฟชั่นชาย |
จะเลียนแบบ ดาราฮ่องกง เลยตัดกางเกง เป้าห้อย ขาหลวมใหญ่ เอวเล็ก |
กลับหาไม่พบ |
ไม่พบแม้แต่ ภาพใส่กางเกงขาบาน นึกถึงตอนนี้ นั่งอมยิ้ม เออ..ใส่เข้า |
ไปได้ยังไง 555 |
|
ดูภาพครั้งที่ ทำงานบริษัท ตอนอยู่บริษัท ผูกเน็คไท |
|
|
|
พอออก ไปเที่ยว อ.ปาย แต่งกายตามสบาย ๆ ทั้งสองภาพปี พ.ศ 2526 |
|
|
|
มีอยู่ระยะหนึ่ง ตอนนั้นยังเด็กมาก ๆ เห็นพี่สาว กับ เพื่อน ๆ ของพี่แต่งตัว ใส่ |
กระโปรงบาน ยาวครึ่งน่อง สวยดี น่าจะปี 2502 ได้มั้ง |
หลังจากนั้น ปี 2511 ดูภาพเก่า ๆ ของพี่ ไง...ไม่รู้ซิครับ เฉิ่ม.เชย.จริง ๆ |
|
แต่ ไม่นานมานี้ คุณแหม่ม แห่งบล๊อกแก๊ง รวมทั้งทีมงาน ไปร่วมงาน |
ที่ชมรมดนตรีร่มไม้ในสวนที่ ผมก่อตั้งขึ้นเมื่อหลายปี |
แต่งกายเป็น แนว วนิดา แฟชั่นปี 2502 ที่ว่า เฉิ่ม เชย... กลับสวย เฉี่ยว |
|
|
วันน้้นเพื่อน ๆ ร่วมกันแต่งกายย้อนยุค ...สนุกสนาน กับทีมงาน
ปัจจุบัน กลับมาอีกแล้ว กางเกงทรงนี้
|
แล้วกางเกง ขาลีบ รองเท้าปลายแหลมเปี๊ยบ ทรงเทวดา ตอนนี้ ผมดูแล้ว |
ไม่กล้าใส่ แหะ ๆ |
|
|
|
ทั้งที่เคยแต่งตัวดี พิถีพิถัน คอเสื้อต้องพอดี สีเสื้อต้องแมชท์กับ กางเกง แม้แต่สีเน็คไท |
|
กล้วครับ กลัวเป็น แฟชั่น เชย ๆ แบบข้างล่าง ดูไม่จืด |
|
|
|
ใส่กางเกงสีกากี เสื้อขาว ผูกไทค์สั้นเต่อ เข้าไปได้ไง เชย มาก ๆ
บรรยายนิดนุง ก่อนที่จะจำชื่อเพื่อน ๆ ไม่ได้ คนที่สองจากซ้าย คุณภิญโญ.. จขบ. คุณมนูญ อัครทัตตะ
ถัดไปทางขวา กำนัน.. ขวาสุดพี่แสวง.. ขออภัยที่จำ ณ วันนี้ได้
ภาพข้างบน เป็นภาพขณะ ไป ประจำสาขา ตราด
|
ปัจจุบัน ก็ยังดูไม่จืด รองเท้าขัดมัน แปรเปลี่ยนเป็น รองเท้าผ้าใบกระดำกระด่าง 555
|
แต่ อย่างไร ก็ ดูดีกว่า ตอนเป็นเด็ก หัวเหม่ง ใส่กางเกงจะหลุด เอาผ้าผูกไว้
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
|
end 757,613 |
st.visit 756,694 |
920 |
|
งานเขียนประเภท Diarist |
|
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
สมัยก่อนเวลาไปสนามบินต้องใส่สูท
แล้วจะมีพวงมาลัยดอกดาวเรืองห้อยคอด้วย 555
ผมยังทันยุคกางเกงขาบานครับ
รองเท้าส้นตึกก็ทันเห็น
ใส่น้ำมันตันโจแต่งผมทรงเอลวิส
แอบเดาว่าพี่ไวน์ก็คงใส่มาหมดแล้วแน่ๆเลย 555
โหวต Diarist ครับ