บรรยาย... ทนอ่านหน่อยนะครับ)
ห้วหน้า ให้เลขาเรียกผมมาหรือครับ.
เออ. ใช่ตูน(ตูนชื่อผม) มีเรื่องให้ช่วยสืบหน่อย ต้องคนมือถึงจึงจะ
ทำได้.
เอาแล้ว ไซโคแต่เช้า หลอกใช้ตูแหง ๆ ผมคิดในใจ
มีเคสอยู่ราย เป็นลูกค้าของเรา ตาย ที่ปลวกแดง เราจะจ่ายเงินให้
ผัวเขาแล้ว แต่ยังสงสัยบางอย่างอยู่.
ผัววางแผนฆ่าเมียเหรอพี่.
บ้า...ผัวเมียอายุ หกสิบแล้ว เงินประกันที่ต้องจ่ายห้าแสนเอง ลูกเต้า
โต มีงานทำหมด แต่กรมธรรม์มีผลบังคับใช้ได้ สองวัน ลูกค้าก็ตาย
ตูนไปสืบให้หน่อย.
ไปก็ได้พี่ แต่รถผมมันเสีย ยังซ่อมไม่เสร็จคงอีกหลายวัน
นั่นแหละจึงให้นายไป เวลาไปทำตัวให้กลมกลืนกับชาวบ้าน เน็ค
ไทไม่ต้องผูก เสื้อไม่ต้องรีด รองเท้าใส่เก่า ๆ นายนั่งรถทัวร์ไปลง
ที่หนองใหญ่แล้ว หาเช่ามอไซค์ไปสืบเอา.
มิน่า ต้องให้คนมือถึงไปสืบ แฮะ ๆ มือเกาะมอไซค์ถึงเอวนี่เอง
เออ. นายนั่นแหละมือถึง คนอื่นทำไม่ได้ หน้าตามันไม่ดีเหมือน
นาย.
หน้าผมเป็นไง พี่...
ก็เหมือนคนทำไร่ หน้าดำ ผมหงอกนิด ตาปรือเหมือนคนกินเหล้า
แหมพี่... เลขาพี่เขายังชมว่า ผมตาหวาน ผมหงอกแซมข้างขมับ
เท่ห์ยังกะสรพงษ์
เออ. ใช่เองหล่อมาก....ไปทำเรื่องเบิกเงินมาเร็ว ๆ จะได้เซ็นให้
พี่ ผมเบิกค่าเช่ารถเก๋ง ไม่ใช่เช่ามอไซค์นา แดดมันร้อน
เอา ให้ค่าเช่าวันละ สามพัน ค่าน้ำมันต่างหาก เบี้ยเลี้ยงอัตรา
ของนาย ค่าที่พักนายพัก บ้านชาวบ้านก็แล้วกัน จะได้เซฟเงิน
ดูหัวหน้ามันเขี้ยวซะไม่มี แต่ผมคิดในใจไม่ได้พูดออกมานะ แฮะ ๆ
กลับมาอ่านใบคำขอเอาประกัน ก็ใบสมัครประกันชีวิตนั่นแหละ
ชื่อ นางขยับ เอ. แปลกดี นามสกุล พุ่มหมอก อายุ 59 ปีส่วน
สูง 160 อกเอวเท่ากัน ไม่มีส่วนเว้าส่วนโค้งรูปร่างเหมือนแม่บ้าน
ทั่วไป อีตาผัวก็ทำประกันเท่ากัน
แล้วมันจะผิดปกติอีท่าไหน ตู งง. เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยไป....