เรื่องสั้น .... ตั้งชื่อให้หน่อยจ้า (นึกไม่ออก)
วันนี้ตื่นขึ้นมา หิวข้าวเหลือเกิน เช้าตรู่ขนาด 6 โมง ร้านรวงคงยังไม่ค่อยเปิดหรอก เลยตรงดิ่งเดินเข้า 7-11 เดี๋ยวนี้ข้าวของในร้าน ถูกปรับปรุงใหม่เสียแทบจำไม่ได้ ผมหยิบขนมปัง และนมกล่อง เตรียมไว้แล้วหละ
ยังไม่ทันที่ จะถือของมาเคาน์เตอร์เลย ก็เกิดการตะลุมบอน 10 รุม 1 ที่หน้าร้าน ผมรีบวางข้าวของ ทำตัวเป็นพลเมืองดี
เฮ้ย! รังแกคนแก่ทำไมฟระ
ก่อนจะไล่กระทืบพวกเวรตะไล แตกกระเจิง อย่างง่ายดาย
แต่ความช่วยเหลือ อาจจะมาช้าเกินไป ชายชราอาการสาหัสมาก ก่อนสิ้นใจ เขาได้ฝากธุระสำคัญบางอย่างให้ผมดำเนินการต่อ ขอฝากภาระครั้งนี้ ให้พ่อหนุ่มรูปหล่อด้วยนะ
( อิอิ พูดยอ กะหลอกใช้ตรูแหง๋)
ผมคิดในใจ เฮ้อ! ทำไมชีวิตข่อย ต้องมาเจออะไรแปลกๆอยู่เรื่อยหละเนี่ย ในชั่วขณะที่กำลังงุนงง เขาก็มอบ ถุงสิ่งของสำคัญ ให้ไว้ก่อนชีวิตจบสิ้น
แต่ ! อย่าเพิ่งเปิดดูเลยนะเรา ขอเข้า 7-11 หาของกิน ก่อนดีกว่า ผมหิวววว เพิ่งสังเกตว่า เดี๋ยวนี้ในร้านเขาติดตั้ง TV ด้วยแหละ ตัวหนังสือบรรยายรายงานภาพ ข่าวด่วนขึ้นมา
..ขุดค้นพบซาก จานบินโบราณที่ปทุมธานี
..
ผมอุทานเบาๆ
เฮ้ย! นี่มันไม่ไช่จานบิน มันเป็นธรรมสถาน ของวัดธรรมกายนี่หว่า
เอ่ะ!! นี่มันศตวรรษไหนเนี่ย ทำไมมันไปอยู่ใต้น้ำแบบนั้น พื้นดินแถบนี้ จมน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?
ผมยิงคำถามไปที่เคาน์เตอร์ โทษครับ นี่มัน พ.ศ. ไหนครับ ?
พ.ศ. 9999 คะ !!!!!! พนักงานตอบอย่างสุภาพเบาๆ แต่เล่นเอาผมแทบช๊อค
อ้ายหย๋า !! มิน่า..เมื่อตะกี้ ตอนที่ลงมือกับอันธพาล มันถึงถูกถีบกระเด็นง่ายดายนัก ที่อ่อนแอ คงเป็นเพราะ มนุษย์มัวแต่พึ่งเครื่องจักรกลมาทั้งปีทั้งชาติหนะสิ
ผมสลัดความคิด เรื่องการหลุดมายังโลกอนาคตทิ้งไป ก่อนเอาเงินในถุง มาจ่ายค่าขนม แล้วรีบเดินจ้ำอ้าว ออกจากร้าน
ล้วงไปภายในถุง อีกครั้ง พบมีเครื่องนำทาง หน้าตามันคุ้นๆพิกล จื๋ยย ....เจ้า GRAMIN รึเปล่าฟระเนี่ย ? (เข็ดจริงๆ มันหนะชอบพาหลงทาง ประจำเลย)
สวิทช์ power ถูกเปิดขึ้น เครื่องก็พร้อมจะพา ไปยังจุดหมายปลายทางทันที เอาหละนะ เริ่มต้นภาระกิจปังคุงได้แล้ว
หลังเดินดุ่มๆ ตามที่มันบอก หลายร้อยกิโลเมตร มันก็ยิ่งนำทาง เข้ารกเข้าพงไปเรื่อยๆ โห้ย! เหนื่อยแทบใจจะขาด เมื่อไหร่จะถึงซะทีฟระ
พลันเสียงดังขึ้น ให้พอมีกำลังใจบ้างเล็กน้อย อีก 2 กิโลเมตร จะถึงจุดหมาย ๆ
แต่เดี๋ยวก่อน ข้างหน้านั่น มันมีกลุ่มอันธพาลที่ผมกระทืบ ชวนเพื่อนมาอีกเป็นกองร้อย อาวุธหนักครบมือ ความเสียวสันหลัง ก็บังเกิดขึ้น คล้ายๆจะโดนยิงด้วยแกสน้ำตาไร้คุณภาพจากจีน ยังไงไม่รู้ .....เสียวขาขาดจริงตรู !!
อดีนารีนหลั่ง พร้อมใส่เกียรถอยหลัง วิ่งกลับทันที " โธ่ แน่จริงมาดวลกันตัวต่อตัว ดิหว้า "
หลังวิ่งวนไปมาหลายรอบ ก็ถูกล้อมกรอบ และแล้วมันก็ยิง แกสน้ำตา ปังๆๆๆๆๆๆๆ
โว้ย ! แสบตา วิกฤติเจงๆ ทำไงดีหว้า คิดไม่ออก
อ้าย GRAMIN เอ้ย ... ช่วยหน่อยเว้ย !! ไม่รู้จะทำไงต่อดีแล้ว "
โปรดเชื่อมต่อสัญญาน ๆ เสียงเครื่องดังขึ้นมา
ผมคว้าเอา thrumb drive ประเภทสำส่อน ที่คอ เสียบเข้าไปยัง USB port ดังจึ๊ก...
เครื่องข่ายไร้สาย นำเอา ไวรัสโบราณ เข้าจู่โจมยัง บริษัท money power cooperation ทันที แม้ antivirus ของบริษัท - ทุนนิยมสามาน - จะล้ำยุคเพียงใด ก็ป้องกันอะไรไม่ได้เลย
ระบบคลื่นความถี่ ควบคุมสมองมนุษย์ ถูกทำลายสิ้น อันธพาล ก็ทยอย ล้มทีละคนสองคน
อีกหน่อยพวกมัน คงฟื้นกลับมา เป็นผู้เป็นคน ซะที คงเสร็จสิ้นภาระกิจของผมแล้วมั้ง แต่เดี๋ยวก่อน เสียงเครื่อง ดังขึ้นอีกแล้ว อีก 2 กิโลเมตร ถึงจุดหมาย ๆ
เอ้า! แล้วเมื่อไหร่จะได้กลับบ้านซะที ผมเลยรีบเดินต่อไปให้งานเสร็จๆ " ถึงที่หมายแล้ว " Gramin ร้องบอก
อะไรเนี่ย มันมีแต่ป่า จะให้ตรูทำไรฟระ
ข้อความที่เครื่อง ปรากฏขึ้น
" ฝากต้นโพธิ์ ต้นสุดท้ายของโลกไว้ดูแลด้วย อีกไม่นานพระศรีอารยเมตไตย์ จะมาตรัสรู้ยังที่นี่ "
หลังจากการปกครองที่ชั่วร้าย จบสิ้นลง โลกก็จะเรียนรู้และแสวงหาหนทางใหม่ที่ประเสริฐกว่าเสียที
ผมกด OK ยืนยันที่เครื่อง เป็นอันตกลงภาระกิจ
แต่ที่หนักใจคือ หากภาระกิจเสร็จแล้ว ตรูจะกลับโลกปัจจุบันได้ไงเนี่ย
อ้อ! รู้แล้วหละ เมื่อไหร่ อะตอม เสริท ที่เมกา ชนกัน ประตูมิติจะเปิดอีกครั้ง เมื่อนั้น เราก็จะได้กลับบ้านซะที ไชโย 5555 เรานี่ ฉลาดเจงๆเล้ย
Create Date : 16 ตุลาคม 2551 |
|
45 comments |
Last Update : 16 ตุลาคม 2551 6:04:21 น. |
Counter : 1052 Pageviews. |
|
|
|
ไม่รู้ว่าเป็นเมนต์แรกด้วยหรือเปล่า... งั้นขอเจิ่มก่อนนะ