รักนวลสงวนตัวหรือต้องแย่งชิงดี

รักนวลสงวนตัวหรือต้องแย่งชิงดี

นักเรียนหญิงของโรงเรียนหญิงล้วนใช่ว่าจะได้มีโอกาสพบปะกับเพื่อนชายได้บ่อยนัก
โดยเฉพาะลูกสาวของผมแล้ว โอกาสที่เธอจะได้พูดคุยกับเพื่อนชายนั้นเป็นไปได้ค่อนข้างยาก

วันๆไม่ได้เจอะเจอเลยก็ว่าได้

7 โมงเช้าออกจากบ้าน 4 โมงเย็นเลิกเรียนต้องขึ้นรถให้ตรงเวลาเพื่อกลับบ้าน
ด้วยรถบัสรับส่งนักเรียนประจำวัน ผิดเวลานิดเดียวไม่ได้ ไม่มีรถกลับ เป็นกันอย่างนี้มาตั้งแต่ ม.ต้นแล้ว
ยิ่งวันเสาร์-อาทิตย์ด้วยแล้วอย่าหวังเลยว่าจะได้ย่างกรายออกจากบ้านไปใหนใกลๆได้เพียงลำพัง
ทำได้อย่างดีก็แค่วิ่งไล่จับกันกับเด็กๆ แถวหน้าบ้าน ไม่ก็ดูโทรทัศน์ เปิดดูหนังจากแผ่น
เล่นเน็ตไปตามเรื่องตามราว แชทกับเพื่อนหญิงเพื่อนชายที่รู้จักในเน็ต


ผมถามลูกอยู่บ่อยๆว่า ลูกเครียดไม๊ ? อยากออกไปเที่ยวข้างนอกกับเพื่อนไม๊ ?
เธอบอกว่าไม่เครียด ไม่อยากเที่ยว เพราะไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวกับใคร
เพื่อนๆที่รู้จักและสนิทหลายคนมันก็มีแฟนกันหมดแล้ว ออกจากบ้านมันก็นัดไปกับแฟน


หลังจากว่างเว้นจากการทำรายงานส่งครู ผมอนุญาตให้ลูกเล่นเน็ตได้ตามใจชอบ
ไม่ได้กำหนดเวลาตายตัวที่แน่นอน วันเสาร์ อาทิตย์ อยากเล่นตอนใหนเล่นได้
ยกเว้นช่วงกลางคืนเท่านั้นที่จะเข้มงวดดูแลเป็นพิเศษและห้ามอยู่ดึกเกินไป

มีอยู่หลายครั้งที่ลูกถามผมว่า "ทำไมเพื่อนเค้าถึงมีแฟนกันได้ ?"
ผมตอบลูกไปว่า พ่อแม่เค้าคงไม่ค่อยมีเวลาดูแลลูกอย่างใกล้ชิดมั๊ง
อาจจะอยู่ที่ทำงานมากกว่าที่บ้าน หรือให้เวลากับงานมากเกินไปก็เป็นได้
แต่จริงๆแล้วไม่มีพ่อแม่คนใหนหรอกที่อยากให้ลูกตัวเองมีแฟนก่อนวัยอันควร

ลูกเคยเล่าให้ผมฟังถึงเรื่องเพื่อนๆของเธอที่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนว่า
พวกเค้าแอบลักลอบได้เสียกันโดยที่พ่อแม่ไม่รู้
ผมได้ฟังแล้วก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
นึกสงสารพ่อแม่เค้าจับใจเลยทีเดียว


วันสัมนานัดพบผู้ปกครอง ผมได้มีโอกาสเจอพ่อแม่เด็กกลุ่มเพื่อนที่ลูกเล่าให้ฟัง
เค้าบ่นเปรยๆให้ฟังเหมือนกันว่าลูกสาวเรียนอยู่ดีๆ เกรดตกได้อย่างไรไม่รู้
ทั้งๆที่เป็นเด็กเรียนดีมาตลอดตั้งแต่มัธยมต้น แต่พอเข้า ม.5 เทอมแรกก็แย่แล้ว
เกรดเฉลี่ยเคยอยู่ที่ 3 กว่าๆ หล่นลงมาเหลือเพียง 2.70 อย่างนี้จะมีสิทธิ์เข้ามหาวิทยาลัยได้หรือ ?



เป็นไปได้ ... ผมสอนลูกให้รู้อยู่เสมอว่ารักในวัยเรียนมันไม่ได้สร้างสรรค์อย่างที่ใครคิด
เพราะจริงๆแล้วมันทำลายอนาคตของคนหลายคนมานักต่อนักแล้วโดยที่เราไม่รู้
ผมบอกลูกว่าหน้าที่ของนักเรียนคือต้องเรียน ต้องเอาแต่สิ่งดีๆใส่หัวเข้าไว้
ครูสอนอะไรก็ให้จำเอาไว้ให้มั่น ท่องไว้ให้ขึ้นใจ จะดี
เพื่อนสอนอะไรแยกแยะให้ออกอย่าเพิ่งเชื่อไปเสียทั้งหมด ฟังหู ไว้หู


ความคิดของพ่อแม่และผู้ใหญ่บางคนวันนี้คิดแตกต่างหลากหลายนานาทัศนะ
บางคนอาจจะบอกว่าผมเลี้ยงลูกให้เป็นเด็กอินโนเซ้นต์เกินไป
ระวังลูกพ่อจะไม่มีภูมิต้านทานตอนออกไปต่อสู้กับโลกภายนอก
(แต่ในส่วนลึกๆแล้วเรื่องนี้ ผมยังเชื่ออยู่ว่า ยังไงแล้วลูกเค้าคิดเป็น)



มีเพื่อนอีกหลายคนคุยบอกกับผมว่า
เด็กผู้หญิงทุกวันนี้มันไม่ค่อยรักนวลสงวนตัวกันเอาซะเลย
ปล่อยตัวปล่อยใจแอบนอนกับผู้ชายดื้อๆตั้งแต่นมมันยังไม่ขึ้น
ผมฟังแล้วก็ได้แต่นั่งซึม นึกอยากจะเตะก้นมันไปสักผั่วะ

จริงๆแล้วเรื่องนี้มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับผมหรอก
แต่นึกฉุนขึ้นมาตะหงิดๆตรงที่คนพูดน่ะมันไม่มีลูกสาวมีแต่ลูกชาย
ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว คนมีลูกสาวกับมีลูกชายมันคิดไม่เหมือนกันหรอก

ผมเองอยู่ดีๆจะให้เที่ยวออกไปโฆษณาป่าวประกาศบอกชาวบ้านว่า
ลูกผมดีอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่เคยนอนกับผู้ชายนะ ยังบริสุทธ์ผุดผ่องอยู่
ก็คงเป็นไปไม่ได้ โหยพ่อคนนี้โฆษณาสรรพคุณลูกสาว ... น่าเกลียดตาย



เรื่องการรักนวลสงวนตัวของลูกผู้หญิง ผมเชื่อและเคารพความคิดนี้อยู่เสมอ
ถึงเด็กบางคนจะบอกว่า เออ นี่มันก็เป็นคำสอนปรำปรามาตั้งแต่โบร่ำโบราณ
หมายถึงไดโนเสาร์เต้าล้านปีก็เถอะ ยังไงผมก็ยังศรัทธาในความคิดนี้อยู่ดี

มองอีกด้าน สมัยนี้มันไม่ใช่เสียแล้ว เดี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไปมาก
จากเด็กสาวที่ต้องรู้จักรักนวลสงวนตัว กลับกลายเป็นว่า
พวกเจ้าหล่อนต้องรีบเร่งแย่งชิงชายหนุ่มสุดหล่อมาเป็นเจ้าของ
เพื่อครอบครองให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะถูกคนอื่นจะแย่งไปกิน
(หมาคาบไปแ _ ก) ... มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ



วันนั้น ผมสอนให้ลูกสาวรู้จักป้องกันตัวเองให้มากเมื่อถึงเวลาที่ต้องมีเพศสำพันธ์
การได้ร่วมหลับนอนกับเพื่อนชายนั้นย่อมเกิดขึ้นได้จริงเมื่อถึงเวลาอันควรของมัน
แต่เมื่อเวลานั้นมาถึงเราต้องรู้ว่าควรป้องกันตัวเองอย่างไรมากกว่า
ที่โรงเรียนเค้าก็สอน ไม่ใช่ว่าไม่สอน
ส่วนพ่อเองทำได้ดีที่สุดก็เพียงช่วยย้ำเตือนตอกย้ำเท่านั้น


"คนเรากลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่อาจเปลี่ยนแปลงอนาคตได้"
...