Los Muertos หรือ The Dead เปิดเรื่องด้วยภาพของป่าในแถบเขตร้อนแห่งหนึ่งซึ่งถูกใช้เป็นที่หลบสายตาของร่างชายหนุ่มที่สวมเพียงกางเกงขาสั้นนอนอยู่จมกองเลือดแน่นิ่ง และถัดไปไม่ไกลนักมีอีกร่างเปลือยปล่าวในสภาพแน่นิ่งเหมือนกัน แล้วภาพก็ตัดเปลี่ยนสถานที่ไปยังคุกแห่งหนึ่งในเมืองกอร์เรียนเตส, อาร์เจนติน่า ซึ่ง บากัส (อาร์เจนตีโน่ บากัส) ชายวัย 54 ปีกำลังจะถูกปล่อยตัวในวันนี้ จุดมุ่งหมายอย่างแรกที่เขาต้องการทำหลังพ้นโทษออกมาคือเดินทางกลับไปหาพี่สาวและหลานซึ่งอาศัยอยู่ในชนบทอันห่างไกล

พล็อตหลักของเรื่องมีอยู่เพียงเท่านั้น ภาพรวมของหนังจึงเป็นการดำเนินไปด้วยเรื่องราวระหว่างการเดินทาง ตั้งแต่ออกจากคุกไปจนถึงปลายทางที่เขาตั้งใจไว้

ก่อน บากัส ออกจากคุก เพื่อนนักโทษคนหนึ่งได้ไหว้วานให้เขานำจดหมายไปให้ลูกสาว มาเรีย ซึ่งเธอจะเป็นคนตระเตรียมเรือไว้ให้เขาสำหรับการเดินทางครั้งนี้

แต่ก่อนที่ บากัส จะเดินทางไปถึงจุดนัดพบที่มีเรือไว้รอท่า เขาต้องทั้งขอติดรถชาวบ้านเขามา เจอร้านขายของชำแวะซื้อขนมฝากหลาน ซื้อเสื้อไปฝากพี่สาวจากร้านใกล้เคียง และออกเดินทางต่อด้วยเท้า ต้องเดินลัดเลาะเข้าป่า ทะลุออกมาเลียบแม่น้ำและพบกับชายคนหนึ่งกำลังชำแหละปลา ทักทายพูดคุยจึงรู้ว่าเรือรอเขาอยู่ที่นี่แล้ว

บากัส ลงเรือพายล่องเลียบแม่น้ำไปอย่างไม่รีบร้อน จนพลบค่ำจึงแวะขึ้นฝั่งและถามชาวบ้านถึงบ้านของมาเรีย และไปรอพบเธอเพื่อจะนำจดหมายมาให้ บากัสค้างแรมที่บ้านมาเรีย และออกเดินทางในเช้าวันรุ่งขึ้นเพื่อไปหา โอลก้า พี่สาวและหลาน

ขณะล่องเรือ บากัสบังเอิญเห็นแพะหลงฝูงยืนอยู่ริมฝั่ง จึงถอยเรือกลับลำไปจับแพะโชคร้ายตัวนั้นขึ้นเรือไปด้วย ไม่นานเขาก็ได้พบกับเด็กชายคนหนึ่งที่ปีนป่ายต้นไม้เล่นอยู่ริมท่าน้ำ สอบถามแล้วจึงรู้ว่าเด็กคนนี้คือหลานของเขาเอง ทั้งสองจึงช่วยกันหิ้วสัมภาระและแกะจากเรือและมุ่งหน้าไปที่บ้านของพี่สาวเขา

ถึงบ้าน โอลก้าไม่อยู่ มีเพียงหลานชายคนนี้และน้องตัวเล็กอีกคนหนึ่งเท่านั้น เด็กชายเดินไปอุ้มน้องเข้าบ้านและบากัสเดินตามเข้าไป

หลังจากนั้นภาพของทางเข้าห้องก็ถูกกล้องจับแช่ไว้นิ่งอยู่นาน แล้วจึงค่อยๆเลื่อนลงมาจับที่ตุ๊กตาตัวเล็กที่ถูกบากัสวางให้นอนแอ้งแม้งอยู่ข้างจักรยานของเล่นเข้าชุดกันบริเวณลานหน้าบ้าน แล้วก็ปล่อยภาพค้างไว้จนขึ้น end credit

ลีซานโดร อลอนโซ ผู้กำกับหนังนำพาคนดูไปพบกับความระทึกขวัญ บั่นทอนจิตใจ ภายใต้เรื่องราวที่สุดแสนจะธรรมดาและเนิบนาบอย่างนี้ได้อย่างยอดเยี่ยมและแนบเนียนเป็นที่สุด ถึงแม้จะมีการปล่อยคำเตือนที่แสดงถึงความไม่ธรรมดาของตัวละครหลักออกมาเป็นระยะ แต่หากยังคงใส่ใจตามดูว่าเรื่องราวมันจะไปทางไหนได้บ้างนั้น เป็นไปได้ที่เราอาจมองไม่เห็นและไม่ทันรู้สึกว่า บากัส มีอะไรที่แตกต่างไปจากปกติ

เมื่อเรารู้สึกว่าตัวละครทำอะไรเกินปกติ หมายถึงการที่เราเริ่มเปรียบเทียบตัวละครเข้ากับตัวของเราเอง เท่ากับว่าหนังสามารถที่จะดึงและตรึงเราไว้ได้ นั่นเป็นข้อพิสูจน์ว่าบทหนังของผู้กำกับลีซานโดร อลอนโซ นั้น เอาเราอยู่หมัด

ความแตกต่างหรืออีกนัยหนึ่งคือเอกลักษณ์เฉพาะตัวของบากัสตั้งแต่ช่วงที่อยูในคุก เขามักจะพะวงเรื่องทรงผมที่ยาวหวีเป๋ข้าง เฝ้าเพียรจัดให้มันเข้ารูปได้ทรง หรือการที่แกเอาก้อนหินเพื่อหลอกหมาว่าเป็นอาหาร ช่วงเดินทางก็ไปปล่อยหมาที่ชาวบ้านเขาผูกไว้ รมควันไฟเพื่อเอารังผึ้งอย่างชำนาญและกินน้ำหวานอย่างเอร็ดอร่อย หรือกระทั่งหยิบฉวยเอามีดพร้าจากบ้านมาเรียติดมือมาด้วย ทดสอบความคมกับการตัดไม้ต้นเล็กๆในป่า หากจะสังเกตุ ตรงนี้เองคือจุดเริ่มต้นของความเป็นคนอันตรายของเขา

แม้ภาพของ 2 ร่างที่เสียชีวิตจากต้นเรื่องมีความเป็นไปได้ที่จะเกี่ยวพันกับภาพถัดมาที่บากัสถูกคุมขังอยู่ในคุก หรืออาจจะไม่เกี่ยวกันก็ได้ หากสุดท้ายแล้วเมื่อบากัสไปรับเรือแล้วชายชำแหละปลาไม่ถามเขาว่า “ได้ข่าวว่านายฆ่าพี่น้องของตัวเองเหรอ”

เขาล่องเรือบนแม่น้ำสายเล็กๆที่ทอดยาวไม่เห็นต้นเห็นปลาย และมองเห็นได้ไม่ชัดเจนว่าข้างหน้าจะโค้งจะ เลี้ยวจะเจออะไร ก็ไม่ต่างกับคนอย่างเขา ที่เราไม่อาจคาดเดาหรือจะรู้จักเขาอย่างทะลุปรุโปร่งได้ แม้จะดูเหมือนคนมีปรารถนาดี สำนึกดีคิดถึงคนในครอบครัวก็ตาม

หนังไม่มีเพลงหรือท่วงทำนองของเครื่องดนตรีใดๆประกอบอยู่เลยทั้งเรื่อง แต่จะใช้เสียงที่บันทึกจากเสียงธรรมชาติจริงๆร่วมสร้างบรรยากาศแทน อย่างเวลากลางวันในป่าก็เป็นเสียงแมลงบนต้นไม้หรือเสียงนก เสียงลมในป่า เสียงน้ำไหลเอื่อย พลบค่ำก็เป็นกบเขียดร้องประสาน เพื่อต้องการบอกให้คนดูรับรู้ว่านี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนความจริงที่แท้จริง บทสนทนาก็มีเพียงเท่าที่จำเป็นจะต้องถามไถ่ ไม่มีอธิบายสาธยายให้มากความ ช่วยเน้นย้ำให้เพ่งพิจารณาผู้คนจากการกระทำไม่ใช่คำพูด

ผลลัพท์ของการได้รู้จักบากัส ทำให้นึกไปถึงตัวละครของ เอลวิส ของ กาเอล การ์เซีย เบอร์นัล แสดงไว้จากเรื่อง The King (2005) ที่เราจะเห็นความสุดขั้วของเขาก็ต่อเมื่อถึงช่วงกลางค่อนไปท้ายของเรื่องเหมือนกัน

ลีซานโดร อลอนโซ ผู้กำกับหนุ่มชาวอาร์เจนติเนียนมีผลงานก่อนหน้าและหลังจากเรื่องนี้คือ La Libertad (Freedom, 2001), Fantasma (2006) และ Liverpool (2008) สำหรับ Los Muerto เรื่องนี้ ได้รับรางวัล Best Film จาก Torino Film Festival, ได้รับรางวัลชนะเลิศ FIPRESCI Prize ของ Vienna Film Festival, ออสเตรีย ในฐานะเป็นหนังที่สะกดและตรึงคนดูได้ชะงัดที่สุด และยังถูกคัดเลือกให้ฉายในเทศกาลหนังเมืองคานส์ ในสาย Director’s Fortnight อีกด้วย

Los Muertos เปิดตัวฉายในบ้านที่อาร์เจนตินา หนังได้มีโอกาสเข้าฉายเพียงแค่โรงเดียวและจำนวนผู้ชมทั้งหมดที่เข้าชม ก็มีเพียง 3,500 คน ซึ่งแตกต่างมากเมื่อหนังไปฉายที่ประเทศฝรั่งเศสโดยได้โรงฉายถึง 15 โรง แต่ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อตอนที่ La Libertad (2001) เข้าฉายซึ่งก็ได้โรงฉาย 1 โรงเหมือนกันแต่จำนวนผู้ชมในตอนนั้นแค่ 2,500 คน

ที่น่าสังเกตุ ความยาวของหนังแต่ละเรื่องของอลอนโซ ล้วนแล้วแต่มีความยาวไม่มากนัก La Libertad (2001) มีความยาว 73 นาที, Los Muertos (2004) มีความยาว 78 นาที, Fantasma (2006) มีความยาว 63 นาที โดยเขาเองก็เคยให้ความเห็นว่า เขาก็อยากให้มีคนมาดูหนังของเขา ถึงแม้มันจะเป็นหนังที่ยากแก่การเข้าถึงคนกลุ่มมากก็ตาม และเราก็ยังอยากจะทำ ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้หนังมันสั้นเข้าไว้จะดีกว่า

I'd like to hear your voice.

ขอเชิญ ทุกท่านร่วมแสดงความคิดเห็นต่อหนังหลากเรื่องหลายแนว ทั้งชนโรง ทั้งหนังแผ่น ได้ที่ //vreview.yarisme.com ค่ะ และ ในเร็วๆนี้ จะมีกิจกรรมให้ทุกท่านมีสิทธิลุ้นรับบัตร Major M Cash มูลค่า 500 บาท ฟรี!!!! จำนวน 8 ใบ ทุกเดือน
.
.

Create Date : 18 พฤษภาคม 2551
Last Update : 16 มิถุนายน 2551 8:53:19 น.		16 comments
Counter : 1089 Pageviews.
Share Tweet