เมษายน 2552 แพทย์จบใหม่ ไฟแรงสูง คนหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับการเลือกจังหวัดใช้ทุนของตนเอง

เป็นปกติของทุกปีในช่วงเวลานี้ ที่แพทย์จบใหม่ จะต้องเลือก "หนทาง" ของตนเอง 

ซึ่งรัฐบาลกำหนดไว้ว่าเป็นช่วงเวลา "ใช้ทุน" 

ทุนที่ว่านี้ก็คือ ทุนการเรียนนั่นเอง 

แน่นอนว่า ทุกคนไม่ได้ขอทุน แต่รัฐบาลแบ่งเบาภาระให้ เนื่องจากการเรียนแพทย์นั้น ใช้ทรัพยากรมากมาย

และแน่นอนว่า ไม่ได้ให้ฟรีๆ ต้องมีการชดใช้คืน ทั้งต้นและดอก !!

หนทางก็มีต่างๆกัน บางคนที่รู้แล้วว่าตัวเองจะเรียนอะไร ก็เลอกที่จะ fix ward หรือไปปฏิบัติงานในสายงานนั้นๆเป็นเวลา 3 ปี

บางคนยังไม่รู้ ก็เลือกไปใช้ทุนตามพื้นที่ต่างๆซึ่งมีโควตามาให้ ซึ่งก็ต้องไปเลือกกัน 

จังหวัดไหน มีคนเลือกมากกว่าตำแหน่ง ก็ต้องใช้วิธีจับฉลาก

"หนทาง" ของผม??? ผมอยากเป็นหมออายุรกรรมโรคเลือด (Hematologist)

ผมจึงเลือกที่จะอยู่โรงพยาบาลศูนย์ ซึ่งมีความพร้อมในด้านการเรียนการสอนมากกว่า มีคนไข้ให้ได้ศึกษาเยอะกว่า

และแน่นอน....งานหนักกว่าด้วย

"พวกกูไปกัน 4 คนแล้วนะ เหลือมึงคนเดียวแหละ กูไม่บังคับ แต่มึงต้องไปกับกู!!"

เอาแล้วสิ...เพื่อนๆผมอีก 4 คนนั้นเลือกที่จะไป fix ward ที่รพ.พุทธชินราช พิษณุโลก ซึ่งถือว่าเป็นโรงพยาบาลศูนย์ที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือตอนล่าง !!!

แต่ผมไม่ fix ward หนทางของผมคือ ใช้ทุนแค่ 1 ปีแล้วกลับไปเรียนต่อ

นับตั้งแต่วันที่โควตาจำนวนแพทย์ใช้ทุนออกมา ผมนั่งคิด นั่งคำนวณแล้ว...

"พิษณุโลก" รู้แค่ว่าเป็นจังหวัดที่ร้อนมากที่สุดจังหวัดหนึ่งของประเทศไทย มีพระพุทธชินราชเป็นพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง

นอกนั้น...ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับจังหวัดนี้เลย!!!!

มีข่าวลือว่างานหนัก...ไม่เป็นไร ผมสู้งาน

มีข่าวลือว่าเงินน้อย...ไม่เป็นไร ผมกินไม่เยอะ

เอาวะ...พิษณุโลกก็ได้

สุดท้ายผมได้มาเป็น "แพทย์ใช้ทุน" อยู่ที่โรงพยาบาลพุทธชินราช พิษณุโลก ในโควตาของกรมอนามัย

ตลอดเวลา 1 ปีที่ผ่านมาที่พิษณุโลก จังหวัดที่ร้อนมากที่สุดจังหวัดหนึ่งแห่งนี้ ได้สอนผมให้รู้จักหลายๆอย่าง

ได้รู้ว่า...ชีวิตการทำงานจริงโหดร้ายเพียงใด เราจะต้องเจอกับเพื่อนร่วมงานที่หลากหลาย บ้างเอาเปรียบ บ้างช่วยเหลือ

ได้รู้ว่า...ชีวิตความเป็นแพทย์นั้น ความรู้ในตำราอย่างเดียวไม่เพียงพอ 

ได้รู้ว่า...ความห่างไกลไม่ได้เป็นอุปสรรคของความรัก

ฯลฯ

ทุกสิ่งทุกอย่างใน 1 ปีที่ผ่านมา ทำให้ผมโตขึ้น เป็นแพทย์ที่ดีขึ้น ขี้โวยวายมากขึ้น ละเอียดมากขึ้น

หากจะกล่าวคำว่าขอบคุณ ผมคง list รายชื่อยาวเป็นหางว่าว

เมษายน 2553 วัฎจักรเดิมกลับมาอีกครั้ง 

แพทย์ใช้ทุนชุดใหม่มาถึงแล้ว คงถึงเวลาที่จะต้องผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป

ผม...ก็คงกลับไปเรียนต่อตามที่ตั้งใจไว้

แต่เพื่อนๆหลายๆคน ยังทำงานต่อที่นั่นตามภาระงานที่ได้รับมอบหมาย

เวลา 1 ปี ช่างผ่านไปเร็วจริงๆ ตอนนี้ผมไม่ใช่แพทย์ใช้ทุนแล้ว ผมเป็น "แพทย์ประจำบ้าน" เพื่อตามหาความฝันตัวเองต่อไป 

นับจากวันที่ผมเขียนบทความนี้ ก็ผ่านไปอีกเกือบ 1 ปีแล้ว วัฎจักรเดิมๆ ก็ยังคงหมุนเวียนต่อไป คงจะมีแพทย์ใช้ทุนกลุ่มใหม่ หมุนเวียนไป มีแพทย์ประจำบ้านใหม่ มาอยู่ในที่ที่ผมเคยยืนอยู่เมื่อ 1 ปีก่อนเหมือนกัน