|
Hold me # 1
ตอนที่ 1
พี่ขอโทษ น้ำเสียงนั้นเอ่ยแบบรู้สึกผิด เขามองคนตรงข้ามด้วยแววตาอ้อนวอน ไม่ครับ นิวทนมาพอแล้วและนิวจะไม่ทนอีกแล้วเด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงไร้เยื่อใย สีหน้าเมยเฉย พี่จะปรับปรุงตัว นิวให้โอกาสพี่นะครับเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงลน ๆ และพยายามจับมืออีกฝ่ายไว้ แต่เด็กหนุ่มสะบัดออก ไม่ครับ นิวเบื่อ เราเลิกกันเถอะครับพี่ภัทรจะได้ไปเล่นเกมยันเช้าอย่างที่ชอบจะได้ไม่ต้องมาตามรับตามส่งนิวให้เสียเวลาเล่นเกมอีก นิวจะไม่โทรไปกวนเวลาอีกแล้วดีออกนะครับ เราจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันอีก เด็กหนุ่มบอกก่อนเดินจากไป นิว!เดี๋ยวนิว เขาตะโกนเรียน แต่นิวเดินจากไปแล้ว...พร้อมหนุ่มผิวสีแทนหน้าตาดีที่ยืนรออยู่ นิว! นิวเดี๋ยว ฟังพี่ก่อน! เขาร้องเรียก แต่ไม่มีใครสนใจรอบตัวมีเพียงเขาที่ยืนเพียงลำพัง
ตื๊ดดด...ตื๊ดดด
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือปลุกชายหนุ่มผมยุ่งที่ฟุบหลับอยู่หน้าคอมให้รู้สึกตัวเขาปรือตามองซ้ายขวาเพื่อหาต้นตอของเสียงก่อนเอี้ยวตัวไปรับด้วยท่าทางเกียจคร้านเบื่อหน่ายยิ่งเห็นหมายเลขของคนที่โทรมา ก็ยิ่งทำให้เขาเกิดอาการเซ็ง มีอะไรเสียงห้าวและห้วนกรอกถามไปตามสายแบบอารมณ์ไม่ดี นี่นายเพิ่งตื่นหรือภัทร ใช่มีอะไร นายเล่นเกมจนดึกใช่ไหมปลายสายถามอย่างรู้ทัน ภัทรถอนใจแบบรำคาญ ใช่นายจะโทรมาแค่นี้ใช่ไหมโอม นายขาดเรียนไปสองวันแล้วนะภัทรระวังจะไม่มีสิทธิ์สอบปลายภาค เรื่องของเรานายไม่มีสิทธิ์สอบพร้อมเราด้วยหรือไง เราหวังดีกับนายหรอกนะถึงได้โทรมาตามโอมบอก ไม่รู้หรือไงว่าอาจารย์นุกูลจ้องจะเล่นงานนายอยู่ ทำไมไม่หัดทำตัวให้มันดีๆ บ้าง นายสิบแปดแล้วนะ โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ยุ่งน่าภัทรว่าไปตามสายแล้วเกาหัวจนผมของเขายุ่งเหยิงไปหมดแต่ยังไงก็ขอบใจแล้วกันที่โทรมาปลุก น้ำเสียงของเขาอ่อนลงเล็กน้อย แล้วนี่นายจะมาหรือเปล่าอาจารย์นุกูลเรียกนายเข้าไปพบ บอกว่าถ้ามาโรงเรียนแล้วให้ไปหาด้วย งั้นวันนี้เราไม่ไปแล้วกันเด็กหนุ่มตัดสินใจ เจออาจารย์ที่ปรึกษาตามตัวแบบนี้ ถ้าเขาไป ไม่กลายเป็นเนื้อเข้าปากเสือหรอกหรือ นี่ภัทรที่เราโทรหานายวันนี้ นายไม่รู้เลยหรือว่าเพราะอะไร โอมขึ้นเสียง เราโทรเพื่อให้นายมาหาอาจารย์ไม่งั้นนายหมดสิทธิ์สอบจริง ๆ ด้วย อุตส่าห์เรียนมาตั้งหลายปีนายจะมาตกม้าตายไม่จบม.6 ด้วยการหนีอาจารย์แบบนี้น่ะเหรอและอาจารย์น่ะ เขาก็อยากช่วยให้นายจบ ไม่งั้นคงไม่มาตามจี้ตามไชแบบนี้หรอกทำไมนายไม่เห็นความหวังดีที่คนอื่นเขามีให้บ้างเลย ถ้าเป็นอาจารย์คนอื่นป่านนี้เขาปล่อยผ่านไปนานแล้ว แล้วเรื่องเกมน่ะ ลด ๆ ลงบ้างเถอะจะเล่นให้ตายคาคอมเลยหรือไง พูดมากจริงนี่นายเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ บ่นยิ่งกว่าแม่เสียอีก ภัทรเริ่มโมโหเขาเบื่อคนพูดเยอะ มากเรื่องมากความที่สุด ขนาดเสียงบ่นของแม่ เขายังขี้เกียจฟัง แล้วเรื่องอะไรถึงต้องมาทนฟังเพื่อนสนิทบ่นยืดยาวแบบนี้ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมต้นเขาคงวางสายตั้งแต่อีกฝ่ายเริ่มบ่นแล้ว ก็ได้ต่อไปเราจะไม่ยุ่งกับนายอีก เชิญนายเล่นเกมของนายต่อไปเถอะ และต่อไป เราจะไม่ช่วยนายทำรายงานไม่ออกรับเวลาอาจารย์ถามอีกแล้ว แค่นี้นะ พูดจบ โอมก็ตัดสายทิ้งทันที เฮ้ยเดี๋ยวเดี๋ยวโอม นายจะมาวางหูใส่เราแบบนี้ไม่ได้ คุยกันให้จบก่อน โธ่เว้ย! ภัทรแทบจะขว้างโทรศัพท์ทิ้งด้วยความโมโห จู่ ๆก็ถูกปลุกทั้งที่เพิ่งนอนไปไม่กี่ชั่วโมง จากนั้นก็โดนด่าเป็นชุด ต่อมาก็ถูกวางสายใส่เหมือนเขาไม่มีความหมายอีก ...มันมากเกินไปแล้ว!
ณโรงเรียนมัธยมเอกชนชายล้วนแห่งหนึ่งในช่วงเวลาเย็น ตอนนี้เลิกเรียนแล้วแต่ยังมีนักเรียนจำนวนหนึ่งยังไม่กลับบ้านหลายคนเล่นฟุตบอลอยู่ที่สนาม หลายคนกำลังซ้อมดนตรีอยู่ใต้ต้นไม้ และมีหลายคนจับจองโต๊ะม้าหินอ่อนเพื่อทำการบ้านและนั่งคุย ภัทรเดินเข้าโรงเรียนสวนทางกับนักเรียนที่กำลังกลับบ้านหลายคนมองเขาเป็นตาเดียว เพราะเด็กหนุ่มก็คนหน้าตาดี รูปร่างของเขาผอมโปร่ง ผิวขาวจัดเพราะไม่ค่อยออกแดดผมยุ่งนิดๆ เพราะขี้เกียจจัดทรง เขาสวมแจ็คเกตสีดำไว้ตลอด ด้านหลังสะพายกระเป๋าโน้ตบุ๊กไว้ด้วยนั่นคืออวัยวะชิ้นที่สามสิบสามของเขา ภัทรตรงไปยังโต๊ะหินอ่อนตัวหนึ่งซึ่งมีเด็กหนุ่มแต่งตัวเรียบร้อยรูปร่างเล็กผอมผิวขาวกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่โอมเหลือบตามองแล้วหันไปสนใจหนังสือต่อ โกรธเหรอภัทรถามแล้วดึงหนังสือออกไป แต่โอมดึงกลับมา เปล่า ขอโทษเราเพิ่งตื่นก็เลยอารมณ์เสียไปหน่อย ตอนนี้เรารู้แล้วว่าตัวเองผิดน้ำเสียงของภัทรรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ บ้าไปแล้วหรือไอ้ภัทร...เด็กหนุ่มด่าตัวเองในใจเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอโทษเพื่อนเสียหน่อย เขามา เพื่ออาละวาดใส่โอมต่างหากที่บังอาจวางสายใส่เขาแต่พอเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเพื่อน ไม่รู้ทำไมเขาถึงเกิดอาการเกร็ง ๆ เกรง ๆ และไม่อยากเห็นโอมทำหน้าแบบนี้มันดูน่ากลัวจนเขาทำอะไรไม่ถูก ช่างมันเถอะโอมบอก สีหน้าบึ้งตึงเริ่มลดลง หายโกรธแล้วใช่ไหม อืมโอมพยักหน้าก่อนเตือน ยังไงนายก็อย่าลืมไปหาอาจารย์นุกูลแล้วกัน นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของนายแล้วนะเราอยากให้นายเรียนจบพร้อมคนอื่น ไม่งั้นคงเสียเวลาแย่ อุตส่าห์เรียนมาตั้งหลายปี รู้แล้วน่าที่มานี่ก็เพื่อมาหาอาจารย์นี่แหละ ภัทรบอก งั้นไปตอนนี้เลยจะได้กลับเร็ว ๆ โอมพูดแล้วดึงคอเสื้อเพื่อน ทำเอาภัทรลุกขึ้นแทบไม่ทัน อาจารย์นุกูลเขาใจดีกับนายมากเลยรู้ไหมนายก็พูดดี ๆ กับอาจารย์หน่อยแล้วกัน ถึงอาจารย์จะปากร้ายขี้ด่าไปหน่อยแต่ก็เพราะหวังดีทั้งนั้น รู้แล้วน่าภัทรรับคำแบบส่ง ๆ แบบตัดรำคาญ
ในโถงอาคารทางไปห้องพักครูมีนักเรียนเดินผ่านไปมาประปราย ภัทรเดินไปตามทางด้วยท่าทางเอื่อย ๆและเชื่องช้าเหมือนต้องการถ่วงเวลาให้นานที่สุดพร้อมมองเพื่อนสนิทที่เดินลิ่วนำหน้าด้วยแววตาเซ็งๆ ก่อนชะงักเท้าเมื่อเห็นคนที่เพิ่งเปิดประตูออกจากห้องหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป สีหน้าของภัทรเปลี่ยนไปทันทีขณะที่โอมก็ชะลอฝีเท้าและหันมามองเขาด้วยแววตากังวลแกมเป็นห่วง เราไม่เป็นอะไรภัทรเอ่ยเสียงเบาเหมือนรู้ว่าเพื่อนจะพูดอะไร สายตาของเขาเหลือบไปมองเด็กหนุ่มรุ่นน้องคนเคยสนิทที่เดินผ่านไปด้วยใบหน้าเชิดขึ้นเล็กน้อยเหมือนมองไม่เห็นอย่างไรอย่างนั้นทำเอาภัทรหน้าเจื่อนลง นิวคือชื่อของเด็กหนุ่มหน้าใส เขาเรียนอยู่ม.5เป็นรุ่นน้องภัทรหนึ่งปี ทั้งสองรู้จักและตกลงคบหาในฐานะคนรู้ใจมาได้เกือบปีก่อนลดระดับความสัมพันธ์ลงเมื่ออาทิตย์ก่อนสาเหตุมาจากนิวไปสนิทกับรุ่นพี่ห้องคิงส์ ที่ดูมีอนาคตมากกว่าภัทร พี่อเล็กซ์นิวเรียกใครคนหนึ่งก่อนวิ่งไปหา ภัทรกับโอมมองตาม พบอาจารย์เรียบร้อยแล้วนะครับอเล็กซ์ นักเรียนห้องคิงส์เอ่ยถาม เขามีผิวสีแทนรูปร่างสูงใหญ่สมเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลของโรงเรียน ครับเรากลับกันเลยนะครับ นิวหิวแล้ว ได้ครับนิวอยากกินอะไร เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง อาหารญี่ปุ่นมั้ยครับนิวรู้ว่าพี่อเล็กซ์ชอบกินไข่หวาน รู้ใจพี่จริงๆ ไปครับ พี่ก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน อเล็กซ์ชวนแล้วโอบไหล่รุ่นน้องเดินจากไปโอมเบ้ปากตามหลัง ขณะที่ภัทรเมินไปทางอื่น ไปเถอะภัทรอย่าไปใส่ใจเลย โอมบอก เราไม่เคยใส่ใจอยู่แล้วเขาปดก่อนผลักประตูห้องพักอาจารย์เข้าไปด้านใน โอมถอยตัวไปนั่งรอหน้าห้องเขาหยิบหนังสือเรียนขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา
นานกว่าชั่วโมงภัทรก็เดินออกจากห้องพักอาจารย์ด้วยใบหน้าซีดขาวไร้เลือด เขาเดินมานั่งข้างโอมอย่างหมดแรง เป็นไงบ้างจารย์นุกูลบอกว่ายังไง จะว่ายังไงล่ะนอกจากเทศน์จนหูชาไปหมดแล้วก็สั่งรายงานมาเป็นตั้ง ชาตินี้ไม่รู้จะทำเสร็จหรือเปล่าเขาบอกแล้วเอนตัวพิงพนัก ดวงตาเข้มเหม่อลอยมองเพดานเหมือนคนใกล้หมดลมหายใจ เราคงเรียนไม่จบแน่เลยโอมสงสัยคงต้องกลับไปเรียนใหม่หรือไม่ก็ออกไปเรียนกศน.แล้วล่ะ หรือเราควรลาออกตอนนี้แล้วออกไปหางานทำดีภัทรถามความเห็น ขณะที่โอมขมวดคิ้ว พูดอะไรแบบนั้นยังไงนายก็ต้องจบพร้อมพวกเราอยู่แล้ว ไหน อาจารย์สั่งงานอะไรมาบ้าง มันคงไม่เยอะถึงขนาดทำไม่ได้หรอกเดี๋ยวเราช่วยเอง มีอะไรบ้าง เยอะแยะจนพูดไม่หมดนายเอาไปดูเองแล้วกัน ภัทรบอกแล้วส่งกระดาษให้เพื่อน ในนั้นเป็นรายละเอียดของรายงานที่เขาต้องทำส่งโอมรับไปอ่านด้วยสีหน้าอึ้ง ๆ ก่อนให้กำลังใจเพื่อน แค่นี้เองค่อย ๆ ทำไปเดี๋ยวก็เสร็จ อย่างรายงานวิชาสังคม ถ้านายอ่านข่าวสักหน่อยก็เขียนได้แล้วหรือวิชาคณิตอาจารย์ก็ให้โจทย์มาแล้ว แล้วนี่วิชาภาษาไทย ก็ง่ายจะตาย ให้วิเคราะห์ตัวละครจากวรรณกรรมนายก็แค่ขยันอ่านและทำความเข้าใจหน่อย เดี๋ยวก็ทำได้เองแหละ ทุกอย่างดูง่ายและสวยงามไปหมดเลยนะภัทรประชดเพื่อน มันจะง่ายกว่านี้ถ้านายมาเรียนทุกวันให้ทำรายงานแค่นี้ถือว่าอาจารย์ใจดีกับนายแล้ว ไปเถอะ กลับกันดีกว่าโอมชวนแล้วตบบ่าเพื่อนแบบให้กำลังใจก่อนลุกขึ้น เดี๋ยวโอม ภัทรเรียกไว้ โอมหันมอง ขอบใจมากนะที่คอยช่วยเราตลอดถ้าเราพูดอะไรไม่เข้าหูนายหรือพูดด้วยอารมณ์มากเกินไป เราขอโทษ โอมยิ้มแล้วยกไหล่แบบไม่ใช่สาระช่างมันเถอะ เราไม่เคยเก็บเอามาคิดและไม่เคยหวังให้นายเปลี่ยนตัวเองด้วย เพราะรู้ว่าถึงยังไงนายก็เปลี่ยนนิสัยไม่ได้เพราะงั้นการไม่เก็บมาคิดเป็นเรื่องดีที่สุด เราควรรู้สึกดีไหมภัทรถามสีหน้างง ๆ โอมหัวเราะ เอาเป็นว่าไม่ว่านายจะดีหรือแย่ เราก็รับได้ เพื่อนกันนี่ ยังไงก็ตัดกันไม่ขาดหรอก ขอบใจนะภัทรเอ่ยก่อนทั้งสองจะเดินออกจากหน้าห้องพักอาจารย์
..........................................................
สามารถสั่งซื้อได้ที่แฟนเพจ >> ปาลินี&รีชณัฐ หรือแฟจเพจ Lily and Iris >> Lily and Iris
| Create Date : 21 ธันวาคม 2559 |
|
0 comments |
| Last Update : 21 ธันวาคม 2559 15:51:50 น. |
| Counter : 1220 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
