dtredwing
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
8 สิงหาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add dtredwing's blog to your web]
Links
 

 
.....มากับเซียน....ภาคแก่งกระจาน (ตอน 1)


ก่อนอื่นขอเล่าข่าว...อีแร้ง...ที่บังเอิญบินมาตกที่เมืองไทยก่อนนะครับ (ต้นปี 50) ช่วงฤดูอพยพที่ผ่านมามีแร้งบินมาตกเมืองไทย (จนจะถือเป็น....ปีแร้ง....ก็ได้ เพราะพึ่งเคยได้ยินว่ามีแร้งบินมาตกถึง ๔ ตัว) หลังจาก อ.นสพ.ไชยยันต์ แห่ง ม.เกษตร ได้เอามา....ประคบประหงม.....จนแข็งแรง เตรียมส่งขึ้นเครื่องกลับ.....มองโกเลีย แต่ก็ดันติดปัญหาเรื่อง....หวัดนก... จึงต้องเอาไปปล่อยที่.....ดอยผ้าห่มปก... ใครตามข่าว คงจะได้เห็นในโทรทัศน์นะครับว่า ...เขาปล่อยยังไง?.... เล่าให้ฟังก็ได้ ตอนแรก มีแร้งทั้งหมด ๕ ตัว คือเป็น ....แร้งดำหิมาลัย.... ที่อาจารย์ตั้งชื่อว่า .....อนาคิน..... กับ....แร้งสีน้ำตาล ที่เค้าต้องปล่อยช่วงนี้เพราะว่าจะเป็นช่วงสุดท้ายที่จะมี....ลมร้อน..... ในการช่วยนกอพยพใหญ่ ๆ อย่างเหยี่ยวกับแร้ง จะบินกลับได้

หลังจากเปิดกรง แร้งก็......เดิน ๆ โดด ๆ ..... ตากปีกอยู่พักใหญ่ จนเจ้าตัวแรก แร้งสีน้ำตาลบินออกไป ที่เหลือก็ทยอยบินตาม เหลือแต่ .......เจ้าอนาคินที่ไม่ยอมบินซักที อาจารย์ก็พยายามทั้งเอามันไปไว้บนกรงจะได้สูง ๆ โดนลมแรง ๆ เรียกว่า..... บิวท์แล้วบิวท์อีก..... มันก็ยังไม่ยอมบิน จนสุดท้าย...... ต้องอุ้มไปโยนที่หน้าผา มันถึงจะยอมบิน ตอนนี้ได้ข่าวล่าสุดว่าไปถึงมณฑลยูนานของจีนแล้วครับ



เข้าเรื่องก่อนดีกว่า
จริง ๆ ที่มาของทริปนี้มาจากการมองการณ์ไกล ตามความไม่มั่นใจใน Big project trip ของเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นไปตามคาดว่า ถ้าแดดแรงจัดเกินไปหรือฝนตกเราจะกาง...... แต่พอดีผมไม่กางด้วย ใจจริง ๆ ทริปนี้ที่จัดไม่ได้ตั้งใจจะไป.....ดูนก หรือเข้าป่าอะไรหรอกครับ แต่.....ตั้งใจจะพาน้องๆ บางคน ไปเจอ.....สิ่งแปลกใหม่ในชีวิต แอบคิดอยู่เล็ก ๆ ว่าอาจจะเป็น.....ทริปสุดท้ายที่จัดให้ เพราะเริ่ม....ขี้เกียจ.....แล้วอารมณ์คล้าย ๆ กับตอนปล่อยเจ้าอนาคินครับ บางคนไม่ยอมบินซักที

ทริปนี้เราไปที่จังหวัด....เมืองหลวงของนกไทยครับ ถ้าจำไม่ผิดนกทั้งโลกมีประมาณ ๙,๐๐๐ กว่าชนิด เจอได้ในเมืองไทยเกือบพันชนิด กว่าครึ่งของนกไทยหรือ ประมาณ ๕ % ของนกในโลก เจอได้ที่จังหวัดนี้ นั่นก็คือ.....เพชรบุรี.....ครับ จุดมุ่งหมายของเราอยู่ที่ ....อช.แก่งกระจาน.... ที่มีนกเยอะที่สุดในประเทศไทย เท่านี้ยังไม่พอครับ ครั้งนี้เราได้รับความอนุเคราะห์จากเกจิผู้เป็น web master ดูนกไทย (doonokthai.com) “พี่ปากกว้างหางยาว” (ป.ก.ห.ย.) เป็นคนพาขึ้นครับ แต่......ไม่ว่าทุกอย่างจะเป็นอย่างไร อีกสิ่งที่สำคัญในการดูนกก็คือ “ดวงครับ” ไปแก่งกระจานอาจจะไม่เจอนกซักตัวก็ได้ ถ้า....ไม่มีดวง นักดูนกที่ดูนกมาบ่อย จะมีความเห็นตรงกันครับว่า......นกดีหรือไม่ดี ขึ้นกับดวงของ.....น้องใหม่ครับ เพราะส่วนใหญ่ ถ้ามีเด็กพึ่งดูนกติดไปด้วยทีไร ไม่รู้ทำไมนกมักจะดี

หลายวันที่ผ่านมา.....ฝนตกครับ คิดในใจ ครั้งนี้ไม่เจอฝนซักเช้าก็ OK.แล้ว

ที่ อช.แก่งกระจาน มีจุดที่พักได้ ๓ แห่งใหญ่ ๆ ก็คือ..... สันเขื่อน ที่นี่มีร้านค้าสวัสดิการครับ แต่อีก ๒ ที่ คือ .....บ้านกร่าง...กับ......จุดพะเนินทุ่ง เดิมไม่มีสวัสดิการครับ แต่ตอนนี้เริ่มมีแล้ว แต่.....ก็ไม่ได้ทำเชิงพาณิชย์มาก เอาเป็นว่ามีบ้าง ไม่มีบ้างละกัน ทั้งสองจุดบน ต้องกางเต็นท์อย่างเดียวครับไม่มีบ้านพัก
ทริปนี้มอบหมายให้คุณน้องสาเป็น.....ผู้นำครับ เพราะเห็นมาหลายทริปแต่....ไม่เคยจัดเองซะที จริง ๆ จัดทริปก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แค่คิดว่า.....จะไปไหน ไปยังไง กินยังไง อยู่ยังไงก็จบแล้ว (ที่เหลือก็แค่รายละเอียดของแต่ละพื้นที่)

วันนี้ฟ้าใสจริง ๆ ครับ มองฟ้าเป็นสีฟ้า เราไปถึงด่านแรกตอนสาย ๆ ค่อย ๆ ขับขึ้นไปเรื่อยๆ หยุดกินข้าวเช้ากลางทาง ข้าง ๆ ต้นไทรที่ออกลูกครับ แต่ก็งง ๆ เพราะว่า......นกไม่เข้าต้นนี้มากอย่างที่คิด เลยไปอีกซักหน่อย พี่ ป.ก.ห.ย. ก็จอดรถครับ แวะ....โป่งผีเสื้อ.... ช่วงนี้เป็นช่วงที่มีผีเสื้อเยอะจริง ๆ จุดที่เป็นโป่ง ตอนที่พวกเราเดินลงไปเหมือน....เทพนิยาย....เลยครับ ผีเสื้อนับร้อยบินวนรอบพวกเรามีทั้งผีเสื้อหางติ่งปารีส ) หางติ่งมหาเทพ หนอนจำปี อุ้ย ๆ พอดีกว่า เดี๋ยวไปขโมยซีนของคอลัมน์ผีเสื้อเค้า เราหยุดอยู่ที่โป่งนี้เป็นชั่วโมงครับ นกก็มีให้ดูแบบ....แว้บไปแว้บมา.... เดินทางต่อสักพักก็มีสัตว์ตัวหนึ่งวิ่งตัดหน้ารถ ผมบอกน้องๆ ด้วยเสียงที่เรียบเฉยว่า ....หมาไม้.... แต่ในใจคิด เฮ้ย!!!? หมาไม้ โว้ย!!!หมาไม้!!!! จริง ๆ ไม่ได้เจอกันบ่อย ๆ หรอกครับ ที่บอกได้ทันที เพราะเปิดหนังสือดูรูปบ่อย ต่อมาก็เป็น....นกแก๊ก บินแว้บ เข้าไปในป่า อีกสักพักก็มีนกอีกตัวบิน....วึ้บ....ข้ามถนนอีก ผมดูไม่ทันว่าเป็นอะไร แต่พี่ ป.ก.ห.ย. บอกว่าเป็นแต้วแล้วครับ

กว่าจะถึงบ้านกร่างก็เที่ยงกว่าแล้ว พี่ ป.ก.ห.ย.ไปทักทายพี่เจ้าหน้าที่ตามปกติ เพราะเฮียแกมาที่นี่บ่อย คุยกับเจ้าหน้าที่อย่างกะ....เพื่อนสนิท แถมยังได้ข่าว......นกจามจุดต่าง ๆ จากพี่ ๆ ด้วย แต่ละตัว แค่ได้ยิน......ชื่อใจก็เต้นระรัวแล้วครับ
พวกเรานั่งเล่น นอนเล่นที่บ้านกร่างพักหนึ่ง ต้อง.....รอเวลา เพราะ.....ทางขึ้นพะเนินทุ่งเป็นทางเดินรถทางเดียวมีกำหนดเวลาขึ้นลง ถ้าใครจะมาขอแนะนำว่า...... ควรเป็นรถปิ๊กอัพ หรือ ๔wheels นะครับเพราะต้องขับรถผ่าน ๓ ลำธาร มีเหมือนกันที่ขับรถเก๋งขึ้น แต่ต้องใช้ความสามารถสูงมาก ๆ

เลยบ้านกร่างไปได้ไม่ไกล พวกเราก็ได้เจอกับ ๑ ใน ...เหยี่ยวตัวเล็กที่สุดในโลก... นั่นก็คือ ......“เหยี่ยวแมลงปอขาดำ”...... ครับ เหยี่ยวแมงปอในประเทศไทยมี ๒ ชนิดครับ คือ ขาแดงกับขาดำ ......เจ้าตัวขาแดง....จะอยู่เหนือเพชรบุรีขึ้นไป ส่วน....เจ้าตัวขาดำ....อยู่ต่ำลงมา แปลกดีนะครับมันแบ่งประเทศกันอยู่ เหยี่ยวพวกนี้ตัวพอ ๆ กับนกกระจอก ตอนที่เราดูมันกำลังกินแมลงอยู่ ซึ่งเท่าที่เห็นผมเดาว่าน่าจะเป็น....จักจั่น แต่.....นั่นยังไม่พอครับ เราได้เห็นรังของมันด้วย ปกติ เหยี่ยวจะใช้.....ไม้สานรังหยาบ ๆ แต่.......เจ้าเหยี่ยวแมลงปอมันอยู่ในโพรงไม้ครับ มีลูกนกหน้าตาจิ้มลิ้มโผล่หัวโยกซ้ายทีขวาที น่ารัก จริง ๆครับ

ระหว่างขับรถขึ้นพวกเราจอดพัก....ชมวิว.....เป็นระยะ อากาศวันนี้ดีมาก ๆ เหมือน....ฟ้าหลังฝน.....ทั้งวัน จากสันเขามองลงไปข้างล่างได้นิยามคำว่า.... ผืนป่า...... ครบถ้วนจริง ๆ ครับ เพราะมองอย่างอื่น ไม่เห็นเลย นอกจาก......ต้นไม้ที่ตัดกับฟ้ามีสีน้ำเงิน...... ลมเย็นๆ พัดมาปะทะหน้า .....แค่หายใจ......ก็มีความสุขแล้ว จุดต่อไปที่เราไปหยุด คือ ที่ ก.ม.๒๗ ตามลายแทงของพี่เจ้าหน้าที่ เขาว่ามี.....ขุนแผนหัวแดงกับหัวขวานไม่ธรรมดาอยู่ตัวหนึ่ง อีกทั้งจุดนี้เป็นจุดที่สามารถเจอ.....กะลิงเขียดหางหนาม ซึ่งเป็นนกที่เจอที่นี่ที่เดียวในประเทศไทย ผมเคยเจอแล้ว แต่....เห็นทีละส่วน หางที หัวที เอามาต่อ ๆ กันยังไม่เป็นตัวเลยครับ

พี่ป.ก.ห.ย. บอกว่าถ้าอยากเห็นตัวนี้ต้องตาม.....เสียงนกกะรางครับ เพราะมันชอบหากินตามกันเป็นเวฟ (wave) (ติดไว้ก่อนละกันถ้ามีโอกาสจะเล่าให้ฟังอีกทีว่าเวฟนกคืออะไร) และก็เป็นไปตามคาดครับ...... เสียงกะรางมาก่อน แต่หาตัวยากเหลือเกินเพราะป่าทึบ สักพักถึงได้รู้ว่าเป็น.......กะรางหัวหงอก เห็นตัวนี้ทีไรนึกถึง.....ห้วยกุ่ม....ทุกที เพราะไม่มีที่ไหนอีกแล้วที่จะได้เห็นได้อย่างใกล้ชิดขนาดนี้ ดูในป่าหลายครั้งยังต้องดูเป็นจิ๊กซอว์ ค่อย ๆ เอามาต่อ ถึงจะรู้ว่าเป็นตัวนี้ ส่วนนกกะลิงเขียดหางหนามครั้งนี้เห็นแค่.......บินแว้บดำ ๆ ผ่านไปเท่านั้นเองครับ...... ยังไม่นับครับ ยังไม่นับ เห็นแค่นี้ยังไม่นับ ฝากไว้ก่อน!!!! รอเห็นเต็มสองตาแล้วค่อยนับ สักพักหัวขวานก็มีผ่านหน้าไปหน้าตาเฉยครับ .........จนปัญญาแยกชนิดจริง ๆ พี่ป.ก.ห.ย. เลยพูดขึ้นมาว่า “วันนี้มันเป็นอะไร นกก็เยอะ แต่ไม่เห็นเต็ม ๆ ตัวซักที......แว้บไปแว้บมา”......สืบไปสืบมาถึงได้รู้ครับว่าอาจจะเป็นเพราะ....น้องใหม่ของเราแว้บ lecture บ่อยนั่นเอง (อ้าว ! ซะงั้น)




Create Date : 08 สิงหาคม 2551
Last Update : 8 ตุลาคม 2551 23:08:13 น. 4 comments
Counter : 509 Pageviews.

 
ตามมาเที่ยวด้วยคนครับ


โดย: ตาอ้วนชวนคุย วันที่: 8 สิงหาคม 2551 เวลา:14:10:31 น.  

 
มีการโบ้ยให้น้องใหม่ด้วย... ^^"


โดย: Milky IP: 202.12.97.111 วันที่: 8 สิงหาคม 2551 เวลา:22:37:30 น.  

 
ตอนลมปะทะหน้า แค่หายใจ......ก็มีความสุขแล้ว
แต่
ตอนอ่าน แค่.. เฮ้ย!!!? หมาไม้ โว้ย!!!หมาไม้!!!! ก็ตลกแล้ววว




โดย: harzman IP: 158.108.225.31 วันที่: 17 สิงหาคม 2551 เวลา:15:43:12 น.  

 
นึกถึงสายหมอกที่พะเนินทุ่ง กับลมเย็นๆๆๆ


โดย: yosita IP: 125.26.59.110 วันที่: 14 ตุลาคม 2554 เวลา:18:02:06 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.