ได้มีโอกาสไปเยี่ยมพระรูปหนึ่งที่ป่วยครับ...ท่านเป็นพระเถระ...(สิบกว่าพรรษา...อดีตเป็นหัวหน้า TPI เงินเดือน 8-9 หมื่น...พอดีว่าภาวนาดีก็เลย...ลาออกมาบวชซะ...เหอะๆๆ)

           ก่อนไปเจอท่านพระพรรษาใกล้ๆท่านพูดติดตลกว่า....ท่านต้องให้คีโม....ตอนนี้ไม่รู้จะจำกันได้รึเปล่า....ก่อนหน้านี้ท่านมีอาการ แน่นท้อง หายใจไม่ออก กินไม่ได้....ไปตรวจพบว่าเป็นมะเร็ง.....X-Ray พบว่ามีก้อนเนื้อที่ลำไส้.....พอจ.ใหญ่เลยให้ไปผ่า....ท่านเล่าให้ฟังว่าหมอบอกว่าเปิดท้องมาถึงกับอึ้ง....เพราะที่คิดว่าเป็นที่ลำไส้มันไม่ใช่.....แต่.....มันเป็นที่ต่อมน้ำเหลือง.....ตัดออกไม่ได้....เพราะต่อมน้ำเหลืองมัน...อยู่ในพังผืดที่เชื่อมกับลำไส้ทั้งหมด.....ต้องให้คีโม 6 ครั้ง......


ตอนเจอท่านก่อนสนทนา....งง...มากครับ....ป่วยยังไงว้า....ผ่องใสมาก....พูดจาก็ร่าเริง.....

            ท่านเล่าไปยิ้มไปว่า...ตอนคีโมครั้งแรกนะ...เราก็ไม่รู้ว่ามันจะมีผลอย่าไร..                   ถึงวันโกนเราก็โกน....ได้เรื่องเลย....เหวะทั้งหัว....อาการมันไล่ตั้งแต่หัวลงไปทั้งตัวเลยนะ..........แสบทุกครั้งที่มีอะไรผ่านปาก.....ร่างกายพร้อมที่จะรับโรคได้ตลอด...มันอ่อนแอมาก....

            เส้นเลือดนี่ไหม้ดำหมด.....มีอยู่ครั้งหนึ่ง...อยู่ในห้องน้ำ....อยู่ดีๆมันก็หมดแรก....คุมร่างกายอะไรไม่ได้เลย....มีสตินิดหน่อย...พอจะรวบรวมแรงที่เหลือให้ลงไปนั่งกับพื้นได้.....นั่งไป 30 นาที....เหงือออกแฉะทั้งตัวเลย...ถ้ารวมกำลังไม่ได้เราล้มทั้งยืนแล้ว....สตินี่เคยฝึกอยู่นะ....แต่บ้างทีมันก็เบลอแล้วหายไปเลย.....(เล่าไปยิ้มไปขำไป).....

        แล้วอยู่ๆท่านก็พูดว่า....น่าสงสารนะ....เราสงสารโยม.....โยมไม่เคยภาวนา....เจออย่างนี้มันสาหัสทั้งร่างกาย...ทั่งจิตใจเลย....เราหนะเห็นร่างกายมีแต่ทุกข์.....โสมมมาก.....เราแยกกายเวทนา ออกได้เป็นพักๆ....มันรวมกันเมื่อไรนี่ก็สาหัสเหมือนกัน....โยมไม่เคยฝึกเลยนี่น่าสงสารจริงๆ......(ขากลับพระที่ไปด้วยกันบอกว่าท่านภาวนาเก่ง....แยกจิตออกจากกายได้นานแล้ว....)

        อีกวันได้ไปกราบครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งครับ....เล่าให้ฟังว่ามีโยมที่คุ้นหน้าคุ้นตาคนหนึ่งที่มาทำบุญประจำ....เป็น....มะเร็ง...(อีกแล้ว).....โยมคนนี้มาแต่ทำบุญ...ไม่เคยภาวนา...ท่านอาจารย์ทราบเรื่องจากทางบ้านก็เลยถามว่าเป็นไงบ้าง....แค่พูดเรื่องนี้นิดเดียวก็สะกิด...ต่อมน้ำตา....ร้องห่มร้องไห้แล้ว.....ที่บ้านบอกว่า...ใครมาพูดเรื่องนี้ไม่ได้เลย....ร้องไห้อย่างเดียว......

                อ่านดูแล้วต่างกันมั้ยครับ....โรคเดียวกันแท้ๆ........อีกท่านสงสารคนอื่น....อีกท่านอย่าให้พูดเลย.....ไม่ได้เลย....(รู้สึกว่าตอนนี้ยังไม่ได้ให้คีโมด้วยซ้ำ ....ถ้าโดนคีโมไม่รู้จะทนได้แค่ไหน) ยิ่งถ้าคนที่ไม่ได้เป็นอะไรก็ยังพร่ำรำพัน....น้อยใจอย่างโน้นอย่างนี้....ถึงเวลาเป็นจริงๆมันจะแค่ไหน.....ตอนนี้ต้องฝึกให้ใจเข้มแข็งไว้ก่อนครับ...ไม่งั้นเจอจริงๆคงลำบาก...จิตที่กลัว....ที่ทรมาณ....นำไปสู่อบายนะครับ.....เราเลือกตายไม่ได้.....ถ้าเราไม่ฝึก......ถ้าเราฝึก....เราพอมีลุ้นเลือกได้บ้าง

ปีใหม่พอจ.เทศน์ครับว่า....รู้มั้ยใครกลัวตายที่สุด....ท่านบอกว่า...พระพุทธเจ้าไง.....ท่านกลัวตาย...ท่านเลยไม่อยากเกิดอีก......แต่พวกโยมที่หลงโลก....ไม่รู้จักกลัวตาย.....หลงไปวันๆ......ถึงเวลาจะตายจริงๆ...จะมาฝึกมันไม่ทันแล้ว

ปล. การ์ดปีใหม่ปีนี้.....แรงไปมั้ยครับ.....ใครไปวัดช่วยมา post คำอวยพรของท่านอาจารย์ให้ soft หน่อยซิครับ....เหอะๆๆ สวัสดีปีใหม่ครับ

Create Date : 02 มกราคม 2556
Last Update : 2 มกราคม 2556 17:49:02 น.		11 comments
Counter : 1061 Pageviews.
Share Tweet