อมยิ้มเล็กๆของวันนี้

ช่วงบ่ายๆ ของวันหนึ่ง
ขณะที่เรากำลังรอรถเมล์ที่ป้ายตรงข้ามห้างพาต้าปิ่นเกล้า
เราเห็นหมาตัวหนึ่ง คงเรียกได้ว่าหมาจรจัดล่ะมั๊ง
เพราะดูจากรูปร่างหน้าตาแล้ว
คงเป็นหมาที่ไม่ได้มีเจ้าของเป็นตัวเป็นตน
แต่ก็คงมีแม่ค้า หรือคนใจดีที่อยู่แถวๆนั้นคอยให้อาหารล่ะกัน
เพราะไม่ได้มีลักษณะผอมโซ ขาดสารอาหาร
วันนั้นที่เราเห็น มันนอนพะงาบๆ หมดแรงอยู่บนทางเท้า
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน
ทำไมมันถึงมานอนหมดแรงอยู่ตรงนี้
โดนรถชนมารึป่าว แต่ก็ไม่มีแผล
หรือถูกวางยาเบื่อ แต่ก็ไม่ได้มีน้ำลายฟูมปากซักหน่อย
หรือว่าป่วย งั้นป่วยเป็นอะไรล่ะ สังเกตเห็นท้องมันดูแน่นๆ แปลกๆ ก็เลยคิดว่า คงมีปัญหาเกี่ยวกับตับหรืออวัยวะภายในแน่ๆเลย
มันคงต้องป่วยหนักแน่ๆ
ตอนนั้นเราก็ได้แต่ดูด้วยความเป็นห่วง และสงสัย
แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
แล้วรถเมล์สายที่รอก็มา....

จนวันนั้นผ่านไป นานเท่าไหร่แล้วเราก็ไม่ได้จำ
คิดว่าคงซัก 2-3 อาทิตย์ หรือเกือบๆเดือนแล้วแหละ

วันนี้ก็เป็นวันปกติธรรมดาไม่ต่างจากวันนั้น
เราก็กำลังจะกลับบ้านเช่นเคย
รอรถเมล์ที่ป้ายเดิม
แต่วันนี้ขอกดตังก่อน แทบจะไม่มีตังนั่งรถกลับบ้านแล้ว
เราก็ไปต่อแถวกดตังที่หน้าธนาคารกรุงเทพแถวนั้นน่ะแหละ
ขณะที่ต่อแถว เราก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่มุมๆหนึ่ง
มุมนั้นอยู่หลังแผงขายของ
อยู่หลังกระถางต้นไม้
เป็นมุมเล็กๆที่แสนสงบท่ามกลางความพลุกพล่านของผู้คน
เราเห็นลูกหมาตัวเล็กๆ ยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำ
แล้วก็มีแม่ของพวกมันนอนให้นมอยู่
เราจำได้ทันทีว่าเป็นตัวเดียวกับที่เราเห็นนอนพะงาบๆวันนั้น
ที่เราตกใจคือจำนวนของพวกมันนี่สิ
เห็นแว๊บแรกรู้สึก "โอ้.. แม่เจ้า นี่ลูกของเจ้านี่หมดเลยรึเนี่ย ทำไมมันเยอะขนาดนี้"
เราก็เลี้ยงแต่แมวอ่ะนะ ไม่รู้ว่าหมามันออกลูกครอกละกี่ตัว
เท่าที่รู้คือ แมวบ้านเราที่มีสถิติออกลูกเยอะสุดก็ 5-6 ตัว
หนูแฮมสเตอร์จิ๋วก็ประมาณ 4-5 ตัว
แต่เจ้านี่เรานับลูกมันได้ 9 ตัวแน่ะ!!
แล้วก็มีนักศึกษาหญิงรุ่นๆเดียวกับเราเข้ามาต่อคิวเอทีเอ็ม
เขาคงจะเห็นเราชะเง้อมอง เลยมองตามมั๊ง
เราก็บอกเขาไปว่า มีตั้ง 9 ตัวแน่ะ
เขาลองนับบ้าง
แล้วหันมาบอกว่า 10 ตัว
เอิ้ก!! 9 ตัวก็เยอะมากแล้วนะ นี่ 10 เลยหรอ
อันนี้แค่คิดนะ ยังไม่ได้พูด เราก็หันไปยิ้มๆกับเขา...

รู้สึกบ้างมั๊ยว่าเวลาที่เห็นอะไรแบบนี้
มันรู้สึกมีความสุขเล็กๆ ผุดขึ้นมาในใจ
ทำให้เราอมยิ้มได้
มันคือชีวิตน่ะ
ชีวิตเล็กๆ ที่ดิ้นรนที่จะอยู่รอด
พวกมันไม่รู้หรอกว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง
มันขอแค่วันนี้มีแม่ที่คอยให้นม
โอกาสของหมาข้างถนนมีไม่มากหรอก
แต่ของคนเราสิ
เราเลือกได้ว่าเราจะทำอะไร หรือเป็นอะไร
ใช้โอกาสนั้นให้คุ้ม
เห็นคุณค่าของชีวิตตัวเอง แล้วก็ชีวิตอื่นๆด้วย
เพราะทุกๆชีวิตต่างก็ต้องการอยู่รอดกันทั้งนั้นแหละ...

ขออภัย รูปไม่ชัดง่ะ

Create Date : 13 มกราคม 2548		4 comments
Last Update : 14 มกราคม 2548 0:20:33 น.
Counter : 336 Pageviews.
Share Tweet