ระลึกถึงโฮ่งๆๆ 1

เมื่อแฮปปี้ต้องไปหาหมอเพราะหูอักเสบ ก็เลยพามาหาหมอพอถึงรพ.แถวรังสิตนี่เอง หมอก็จะต้องล้างหูก่อน แฮปปี้กลัวเจ็บแล้วไม่ยอมให้หมอจัดการในหูก็ต้องฉีดยาให้นิ่งไม่งั้นทำไรไม่ได้จะงับมืออย่างเดียว หมอก็กะว่าน้ำหนักเท่านี้ต้องฉีดยาเท่าไหร่ แล้วก็จัดการเสีย 1 เข็ม หลังจากผ่านไปได้ไม่กี่นาทีก็เริ่มหมดแรงล้มต้วนอน จากนั้นผู้ช่วยหมอก็เข้ามาจะล้างหู แต่เจ้าหมาอ้วนตัวนี้ดันผงกห้วได้งับมั่วไปหมด หมอจับฉีดเสียอีก 1 เข็มพอไม่ถึงนาทีก็นิ่งไม่ดิ้นแล้ว

บูลด๊อกเป็นหมาที่ช่องทางหายใจสั้นและโดยปกติเวลานอนหัวไม่เอียงมากแต่ตัวตะแคง ไม่งั้นลิ้นจะไปปิดช่องทางหายใจได้ หลังจากทำความสะอาดไปประมาณ 10 นาที ลิ้นของมันก็เริ่มเปลี่ยนสีเป็นคล้ำไปเรื่อยไม่แดงเรื่อเล็บเท้าก็เริ่มคล้ำเช่นเดียวกันเราเห็นก็เลยบอกผู้ช่วยหมอที่ทำอยู่(เป็นหมอจบใหม่ๆเลย) ว่า "หมอแฮปปี้ไม่ไหวนะลิ้นมันเริ่มจะเขียวแล้วก็หายใจคร่อกๆ" ทำท่าเหมือนไม่ไหว เค้าว่าไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวหมดฤทธิ์ยาก็ดีเองแหละ เราก็เคยอ่านหนังสือดูสารคดีมาบ้างนะ ว่าอาการแบบไหนมันเป็นไง แล้วก็เลยลองเอานิ้วไปแตะหนังตาบนมัน ก็ไม่เห็นกระพริบตอบสนองเลย ชักไม่เข้าท่าแล้ว บอกก็ยังเฉย ช้ากว่านี้ขาดอากาศหายใจแน่ สีของลิ้นกับเล็บก็เริ่มคล้ำอย่างเห็นได้ชัดเลย ไม่ได้การแล้วเรารีบจัดการเองดีกว่า จับห้วเอียงเล็กน้อยแล้วดึงลิ้นออกมาให้ได้มาก พักเดียวก็เริ่มมีเสียงเหมือนถอนหายใจเฮือกใหญ่ของมันออกมาคล้ายกับว่าสูดลมเข้าไปเต็มปอดแล้วผ่อนออกมาแบบโล่งอก สีที่ลิ้นกับเล็บก็เริ่มกลับมีสีชมพูมาเรื่อยๆ เป็นโชคดีทีเดียวที่ได้เข้าไปอยู่เป็นเพื่อนแฮปปี้ไม่งั้นอาจจะต้องเลี้ยงหมาแบบ หมานิทราเพราะสมองขาดออกซิเจน หรือไม่ก็ อาจตายเพราะมือหมอใหม่ไปแล้ว

วันนั้นกลับมาบ้านแฮปปี้ลงจากรถแบบกระเซอะกระเซิงซึ่งยาน่าจะหมดฤทธิ์แล้วผ่านไปตั้ง 3 ชั่วโมงเชียวนะ หลังจากนั้นมาก็กลายเป็นหมาที่เห่าทุกอย่าง ได้ยินก๊อกแก๊ก เห็นอะไรไม่ได้เห่าไว้ก่อน ซึ่งแตกต่างจากก่อนหน้าที่เห่าเฉพาะสิ่งที่แปลกหรือคนแปลกหน้า ที่บ้านก็เลยว่ามันจะต๊องไหมเนี่ย!

ความที่เป็นบูลด๊อกเรื่องตาก็มีปัญหาอีก มาเริ่มรู้สึกได้เมื่อแฮปปี้อายุประมาณ 6 ปีกว่า เวลาเดินไปไหนเริ่มช้าเดินชนโน่นนี่ เวลาขึ้นบันไดต้องกะระยะก่อนทุกครั้ง มีอะไรมาทางด้านขวามันก็เริ่มไม่รู้เห็นตาก็เริ่มแดงมีขี้ตาและมีน้ำตาเยอะขึ้น ก็เลยพากันมาตรวจที่รพ.แถวแฮปปี้แลนด์หมอบอกว่า ตาข้างนี้มองไม่เห็นแล้วนะ แล้วอีกข้างนึงก็เริ่มพร่าด้วยเกิดจากหนังตากลับเข้าด้านในทำให้ขนตาแทงอยู่ตลอด เราได้ยินตกใจมากน้ำตาคลอในใจคิดอะไรไม่ออกเลยมันว่างเปล่า หมอบอกว่าโรคนี้รักษาไม่มีหายขาดหรอก ก็เลยได้ยาหยอดตาและก็ยากินมาเพื่อพยุงตาซ้ายที่พอจะเห็นลางๆ ไว้ก่อน แฮปปี้ก็ยังเป็นหมาที่ร่าเริง ชอบเล่นกลับมากินยาหยอดยารักษาอาการให้คงที่เราก็พยายามทำให้มันมีความสุขเท่าที่มันชอบทุกอย่าง อาการก็ทรงๆ ไปเรื่อยจนเวลาผ่านไปอีกประมาณครึ่งปีกว่าๆ

ตอนนี้มีอาการแปลกๆ กินอาหารได้ปกติ แต่กินน้ำมาก แล้วก็นอนมาก เดิมทีคิดว่ามันคงจะอายุมากขึ้นมั้ง แต่ไม่ได้เป็นเหมือนที่คิดเริ่มท้องบวม อย่างเห็นได้ชัดดูเหมือนจะเจ็บปวดเพราะชวนเล่นแล้วไม่ค่อยอยากเล่นด้วย ท้องก็โตขึ้นเรื่อยๆ จากอาการท้องบวมอยู่ 4-5 วันก็เลยพาไปหาหมอที่ตัวจังหวัดตรวจหมอสงสัยว่าคงมีปัญหาเกี่ยวกับในช่องท้องแน่ เลยเจาะเลือดไปตรวจ และก็รู้ผลวันรุ่งขึ้น การตรวจเลือดไม่พบพยาธิหนอนหัวและไม่มีพยาธิเม็ดเลือด ค่าตับปกติ แต่ค่าไตแย่มากอยู่ในอาการรุนแรงหลังจากรู้ผล สงสารแฮปปี้มากกอดเจ้าหมาอ้วนน้ำตาไหลพรากพูดกับมันว่า"แฮปปี้เอ๋ย ทำไมถึงได้เป็นโรคที่รักษาไม่ได้ล่ะลูก แต่ไงก็จะดูแลให้ดีที่สุดนะ รักและสงสารเจ้ามากเลยนะ"

หลังจากนั้นมาก็พยายามหาวิธีดูแลเรื่องอาหารคุมโปรตีนจำกัดและเรื่องน้ำกินด้วยคอยดูว่ากินไปแค่ไหนแล้วออกทางฉี่แค่ไหน ยาเกี่ยวกับขับปัสสาวะกินมากก็อันตรายเลยลองมาใช้หญ้าหนวดแมวแทนกินแล้วก็ได้ผลดีระดับหนึ่งท้องที่บวมยุบลงแต่ ตัวแฮปปี้ผอมมาก ลุกเดินไม่ค่อยไหวเรี่ยวแรงถดถอย กินอะไรน้อยลงเรื่อยๆ หลังจากรู้ผลแค่ 2 อาทิตย์มันก็เริ่มลุกขึ้นไม่ได้ กินเองไม่ค่อยได้ ต้องป้อนอาหารและใช้ซริงค์ป้อนน้ำให้กินเรื่อยๆ ลุกอึและฉี่เองไม่ได้ แฮปปี้เป็นหมาสะอาดก็พยายามจะลุกออกไปนอกบ้านให้ได้แต่ด้วยความหมดแรงก็ต้องนอนแบบนั้นได้แต่ยกหัวส่ายไปมา เจ็บปวดก็ไม่ร้องครวญครางอดทนมาก เห็นแล้วทั้งสงสารทั้งหดหู่ใจอดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหลตลอดระยะเวลาที่ดูแลแบบนี้ 1 อาทิตย์เต็มๆ

จนวาระสุดท้ายใกล้เข้ามาวันนั้นเป็นวันเสาร์เห็นอาการแล้วว่าแย่มากๆ ป้อนอะไรก็ไม่รับเข้าร่างกายอีก ยิ่งเห็นรู้สึกว่าจวนหมดเวลาของแฮปปี้แล้วมั้ง บอกกับมันอีกว่า "อย่าทนต่อสังขารแบบนี้เลย ทรมานแฮปปี้นะลูก หมดห่วงซะเถอะถึงจะเป็นไงแม่ก็รักแฮปปี้นะ" พูดไปก็ร้องไห้ไปทรมานใจมากๆ พอทุ่มครึ่งมันถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ แล้วก็นิ่งไปเลย เสียใจกับการจากไปของหมาอันเป็นที่รักอย่างมาก แต่ก็ดีใจที่มันไม่ต้องทรมานร่างกายอันเจ็บปวดอีก ไปดีเถอะนะ แฮปปี้....

Create Date : 08 สิงหาคม 2550		3 comments
Last Update : 8 สิงหาคม 2550 15:53:10 น.
Counter : 507 Pageviews.
Share Tweet