ชีวิตฉันเป็นเพียงแค่หมาตัวหนึ่ง

ทุกวันตื่นขึ้นมาภารกิจที่ต้องทำคือเอาข้าวให้มะตูมกับมะลิกิน ซึ่งทั้งสองก็กินยากเย็นซะเหลือเกิน ต้องลากต้องจูงมาถึงชามข้าว ไม่อย่างนั้นก็ไม่กิน กระนั้นยังแค่ดมๆ กินแค่สองสามคำแล้วก็ไป อาหารเช้าที่เหมือนเดิมทุกวันคงทำให้เจ้าสองตัวเบื่อ-เบื่อไปหมดทุกอย่าง

หลังจากให้สองหมากินข้าวแล้วก็ถึงเวลาเก็บกวาดสิ่งที่เจ้าสองตัวเล่นกันแล้วทำเลอะเทอะไว้ เก็บกวาดไปพร้อมกับที่มะลิและมะตูมจะมาคอยเดินตาม บางทีก็นอนทับตรงที่จะกวาดซะงั้น แล้วไม่ยอมไปไหนง่ายๆ ต้องให้ลากตัวไปไว้ที่อื่น ที่ต้องลากเพราะต้องการจะสอนว่าอย่ามาวุ่นวายตอนฉันกำลังทำงานอยู่ เก็บกวาดเสร็จก็หมดหน้าที่ ปล่อยเจ้าสองตัวเล่นกันไป ส่วนฉันก็ไปกินข้าวเช้า แล้วก็กินยา แล้วก็ว่าง-ไม่มีอะไรให้ทำ ฉันไปดูเจ้าสองตัวก็ไม่มีอะไรทำ หามุมได้ก็พาตัวเองเข้าสู่ห้วงนิทรา ซึ่งก็ไม่ต่างกับฉัน กินยาแล้วง่วง ไม่มีอะไรให้ทำก็นอน-นอนไปเท่าที่อยากนอน

หมาก็นอนคนก็นอน บ้านนี้เขาไม่ทำมาหากินอะไรเหรอ...ฮ่าๆๆ นั่นน่ะสิ ฉันไม่ต้องทำมาหากินอะไรเหรอ ตั้งแต่กลับจากกรุงเทพฯ พรุ่งนี้ก็ครบสองเดือนพอดีที่ฉันกลับมามีชีวิตหมาๆ หิวก็กิน อิ่มก็นอน ไปซื้อกับข้าวตอนเย็น กินอิ่มแล้วไม่มีอะไรให้ทำก็นอน ฉันเห็นเงาตัวเองในกระจกแล้วชักจะเหมือนหมาเข้าไปทุกวัน ปากเริ่มจะยาว หูเริ่มจะตั้ง หางเริ่มจะงอก ขนเริ่มขึ้นเต็มตัว เริ่มหัดเดินสี่ขา นี่ฉันจะต้องเป็นหมาจริงๆ เหรอ

หลายสิ่งที่เข้ามาปะทะก่อนหน้านี้ พอปล่อยไปตามเวลามันก็สงบลง สงบจนกลายเป็นความว่างเปล่า ฉันคิดไม่ออกว่าต้องทำอะไรต่อไป ปล่อยให้เป็นช่องว่างที่ไม่มีคำตอบ แล้วฉันก็ส่งข้อสอบเป็นกระดาษเปล่า ฉันสอบตก-ตกแบบที่ซ่อมไปก็ตกซ้ำซาก แล้วฉันมีอยู่ต่อไปเพื่ออะไรกัน น้ำตาที่เคยมีในช่วงแรกมันก็แห้งเหือดไปตามเวลา ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บ แต่มันเจ็บจนไร้ความรู้สึกไปแล้ว

ฉันก็เป็นเพียงหมาตัวหนึ่งที่มีคนเลี้ยง คอยให้ข้าวให้น้ำ มีที่ให้นอน ไม่ต้องทำมาหากินอะไร ในขณะที่ผู้คนรอบตัวเขาวิ่งไปไกลจนฉันมองไม่เห็นหลังเขาแล้ว ฉันถูกผูกเอาไว้ตรงนี้ด้วยคำว่า "หน้าที่" ส่วนคำว่า "อนาคต" ของฉันมันหายไปแล้วตั้งแต่วันนั้น ทุกวันนี้ฉันก็เป็นแค่หมาตัวหนึ่ง อนาคตของฉันก็คือ หมาแก่ๆ ตัวหนึ่ง...เท่านั้นเอง

Create Date : 11 มีนาคม 2555 Last Update : 11 มีนาคม 2555 16:30:58 น. Counter : 900 Pageviews.		3 comments
Share Tweet