Group Blog All Blog
|
ที่นั่นฝนตกไหม...ที่นี่ฝนตกหนักมาก ฉันชอบนั่งมองสายฝน ชอบฟังเสียงฝน เสียงที่มันกระทบกับหลังคา กับใบไม้ กับถนน กับอากาศ กับความว่างเปล่า มันเป็นเสียงที่สงบแต่ก็เศร้าอยู่ในที บางครั้งที่ฝนไม่แรงจนเกินไปเสียงนั้นก็จะเป็นเสียงที่ร่าเริง เหมือนดนตรีจังหวะกลางๆ ที่ไม่ช้าจนหงุดหงิด หรือไม่เร็วจนอึดอัด เป็นจังหวะที่ทำให้เราได้เพลินไปกับเม็ดฝน ให้เราได้เดินทางไปกับเม็ดฝนพร้อมๆ กันจนสุดทาง เมื่อฝนจางเราก็ต่างโบกมือลากันด้วยดีและส่งยิ้มให้กัน รอวันจะพบกันใหม่ ฉันชอบสายฝนยามราตรี ชอบมองเม็ดฝนที่กระทบลงบนผิวถนนยามที่ต้องแสงไฟจากรถ เพราะมันจะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ ที่เราได้เห็นช่วงเวลาที่หยดน้ำที่แสนบอบบางจากฟ้ากระทบผิวกระด้างของพื้นถนน ช่วงวินาทีที่ที่เม็ดฝนกระจายแตกตัวกระเด็นขึ้นลอยคว้างในอากาศแล้วก็สลายกลายเป็นละอองน้ำไปจบความเป็นเม็ดฝน มันเป็นภาพที่สวยงามมาก เหมือนมีกบกระโดดหย็องแหย็งอย่างร่าเริงเต็มถนน ช่วงที่โดนไฟรถยนต์สาดมันเหมือนกบเหล่านั้นจะกระโดดมาเล่นแสงไฟ เป็นสิ่งที่มองในตอนกลางวันไม่เห็น ช่วงเวลาที่เม็ดฝนเดินทางจากฟากฟ้ามาสู่พื้นผิวที่ทำให้มันจบความเป็นเม็ดฝนใช้เวลาเท่าไหร่กันนะ ฉันเคยนั่งมองท้องฟ้าตั้งแต่ตั้งเค้าฝน จนถึงช่วงเวลาที่ฝนเม็ดแรกๆ โปรยจากฟ้า ฉันไม่รู้ว่าฝนแต่ละเม็ดมีระยะในการเดินทางเท่าไร่ แล้วเท่ากันไหม แต่จากระยะที่สายตาฉันเริ่มมองเห็นเม็ดฝนทะลวงอากาศว่างเปล่านั้นมาจนกระทั่งกระทบพื้นผิวที่ทำให้มันหมดความเป็นเม็ดฝน มันเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้น ประมาณหนึ่งช่วงกะพริบตา หรือจะเร็วกว่านั้น หรือช้ากว่านั้น ฉันก็ไม่อาจตอบได้ เพราะเมื่อฝนเม็ดหนึ่งปรากฏในสายตา ฝนอีกเม็ดหนึ่งก็กระทบพื้นผิวไปแล้ว เมื่อจะจับตามองเม็ดฝนที่หมายตาไว้ ฝนเม็ดอื่นก็มาปรากฏให้เห็นในระยะสายตาจนไม่อาจจะแยกแยะได้ว่าฝนเม็ดไหนที่เราเฝ้ามอง และไม่อาจรู้ได้เลยว่าฝนเม็ดไหนหมดความเป็นฝนเม็ดแรก ช่วงชีวิตของเม็ดฝนเป็นยังไงนะ มันจะทันได้รู้สึกอะไรหรือเปล่า มันทันได้ทักทายกับฝนเม็ดอื่นหรือเปล่า มันจะแวะไปไหนระหว่างทางที่มันเดินทางมาจากฟ้าได้ไหม มันเจ็บไหมตอนที่กระทบกับพื้นผิว มันมีความรู้สึกอะไรบ้างไหม มันรู้ไหมว่ามันเป็นเม็ดฝน มันจะรู้ไหมว่ามีใครคอยมองมันอยู่ ที่จริงเม็ดฝนนั้นไม่ได้สลายตัวไปไหนเพียงแต่เมื่อกระทบพื้นฝนหนึ่งเม็ดก็ไปรวมตัวกับฝนเม็ดอื่นกลายเป็นกลุ่มน้ำ บางส่วนที่เราเห็นกระเด็นขึ้นมาก็เป็นส่วนหนึ่งของน้ำหยดหนึ่งในฝนหนึ่งเม็ด แท้ที่จริงที่เราเห็นฝนหนึ่งเม็ดมันก็มีน้ำหลายหยดรวมตัวกันอยู่เมื่อถึงเวลาก็แตกตัวกันไป เมื่อมีโอกาสก็จะกลับมารวมกันอีกครั้ง แล้วชีวิตของเม็ดฝนคืออะไรกันนะ นอกจากภาพที่เม็ดฝนกระทบผิวถนนยามต้องแสงไฟรถยนต์จะเป็นที่ประทับใจของฉันแล้ว ยังมีอีกภาพที่ทำให้ฉันหลงรักฝนยามราตรีก็คือ ภาพสายฝนที่กระทบแสงไฟจากโคมไฟถนน หากเรายืนเยื้องกับเสาไฟฟ้าในระยะห่างพอควร โดยเฉพาะไฟที่เป็นสีเหลือง เราจะเห็นฝนเป็นสายชัดเจน ด้วยแสงที่ส่องกระทบม่านฝนกับรัศมีดวงไฟ ภาพนั้นจะเหมือนกับภาพน้ำที่กำลังไหลจากฝักบัวอาบน้ำเลยละ หากฝนแรงเราก็จะเห็นม่านน้ำที่ฝ้าฟาง แต่หากฝนซาจนเริ่มจางฟ้าเราก็จะเห็นละอองน้ำบางๆ กระทบแสงไฟอ้อยอิ่งหล่นจากฟ้ามาเบาๆ แบบไม่เร่งร้อน เป็นภาพที่ดูกี่ทีก็ไม่เบื่อ ฉันชอบบรรยากาศตอนฝนตก มันดูเหงาๆ ชวนให้คิดถึงใครบางคน ฉันชอบเดินตากฝนนะ ถ้าเป็นวันที่ฉันไม่มีภารกิจอะไร เป็นวันที่ฉันเปียกได้ ฉันก็เต็มใจที่จะเปียก ตอนเดินตากฝนมันอาจจะเย็นแต่มันก็เย็นแบบชุ่มฉ่ำ อาจจะเหงาแต่ไม่เศร้า เพราะรู้สึกว่าเม็ดฝนได้โอบกอดเราไว้ แต่ต้องเป็นตอนที่ฝนไม่แรงจนเกินไปนะ เพราะไม่อย่างนั้นเราจะรู้สึกเจ็บจนแสบจนกระทั่งชาเลยทีเดียว หากเดินตากฝนไม่ได้การเดินกางร่มท่ามกลางสายฝนก็เป็นกิจกรรมที่ฉันชอบอย่างหนึ่ง แต่ก็ต้องเป็นตอนที่เม็ดฝนไม่แรงหนาจนเกินไปเพราะมันทำให้ฉันอึดอัด หรือหากเป็นฝนที่บางเบาเปาะแปะก็ไม่ดี เพราะรู้สึกว่ามันเบาบางว่างเปล่าจนเกินไป ฉันจะชอบมากเมื่อได้กางร่มท่ามกลางสายฝนที่มีความหนาแน่นกำลังพอดี มันเหมือนเรากำลังฟังดนตรีที่เราชอบแล้วได้เต้นรำไปกับเสียงดนตรีนั้น เสียงฝนที่กระทบผิวร่มดังอยู่ใกล้ๆ หูเป็นเสียงที่อบอุ่น บ่งบอกถึงการมีอยู่ของเม็ดฝนที่จะเป็นเพื่อนกับเราไปตลอดทาง ละอองน้ำที่กระเซ็นจากร่มจากพื้นถนนก็ให้เราได้สัมผัสความเย็นที่ไม่ถึงกับหนาว ไม่ถึงกับเฉอะแฉะ...เย็นแบบฉ่ำๆ ชิลๆ เท้าที่ย่ำไปแต่ละก้าวก็จะได้สัมผัสกับความชุ่มฉ่ำและความเย็นจะค่อยๆ ละเลียดชายขากางเกงขึ้นมาที่ละน้อยแล้วหยุดอยู่ที่ประมาณครึ่งแข้ง ถึงแม้เราจะพับขากางเกงขึ้นแล้วก็ตามแต่ความชื้นแฉะมันก็ยังคงตามมาให้ความฉ่ำเย็นจนได้ ฉะนั้นถึงจะมีร่มก็ไม่ได้หมายความความว่าจะไม่เปียก แต่มันก็เป็นความเปียกชื้นที่สุขใจ
|
ข้าวเหนียวหวาน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เป็นเพียงเศษละอองของจักรวาล ที่มีคำถามมากมาย ^_^ Friends Blog
Link |
||||||||||||
