วันนี้วันศุกร์แล้วสินะ
สุขสุดๆ
พรุ่งนี้จะต้องไปออกบูธต่อ
สุขมากกก...
ทำงาน 7 วัน ติดต่อกัน
แบบไม่ได้พัก ดูการ์ตูนเลย
ถึงจะได้ค่าล่วงเวลา
แต่วันหยุดที่เสียไป
ไม่ค่อยคุ้มค่ากับเงินที่ได้มาหรอกนะ
อีกอย่างช่วงนี้ไม่ได้เดือดร้อน
กับเงินๆ ทองๆ สักเท่าไหร่
แต่ไหนๆ ก็เหนื่อยแล้ว
ขอเลยแระกัน
เนื่องจากออกงานข้างนอกบ่อย
แถมยังเป็นงานที่เบียดเบียน
เวลาพักผ่อน
เลยทำให้เวลาผ่อนคลายลดน้อยลง
ผลก็คือ...ร่างแย่แทบจะพัง
ต้องคอยหายา วิตมินบำรุงอยู่ตลอด
เพื่อไม่ให้ร่างกายแย่ลงจะทำงานไม่ได้
ปัญหาสุขภาพก็ถือว่าเป็นปัญหาลงแตก
ของบุคคลที่ทำงานในองค์กรญี่ปุ่น
ไม่มีใครเค้ามาฟังหรอกนะ
ว่าทุ่มทุนกับการทำงานจนต้อง
ล้มหมอนนอนเสื่อ
ต้องเสียค่ายาสุดแพงขนาดไหน
ตอนที่ป่วยใหม่ๆ ก็ดูเห็นอกเห็นใจดี
แต่พอหายกลับมา ใช้งานเพิ่มเป็นสองเท่า
ค่าตอบแทนสูง แต่ก็ใช้จนคุ้มเช่นกัน
แต่นั่นเป็นสำหรับแผนกอื่นเค้านะ
ดีที่แผนกที่ทำอยู่ หัวหน้าค่อนข้าง
ใส่ใจลูกน้อง และปกป้องเวลามีคน
อื่นมาต่อว่าอีก
ถือว่าเป็นบุญอย่างยิ่งที่ได้เจอคนดีๆ
กับเขาด้วยเหมือนกัน ถึงแม้ว่า
สังคมในปัจจุบัน
คนที่เห็นแก่ตัวมันมีเยอะขึ้นเรื่อยๆ
บางครั้งเราก็ต้องปรับวิถีชีวิต
เพื่อต่อสู้กับคนประเภทนี้
จนบางทีก็ติดนิสัยเห็นแก่ตัวกลับมาอยู่บ้าง
แต่ดีที่ยังตั้งสติให้กลับมาเป็นตัวเอง
ไม่ให้หลงทำในสิ่งที่เรามองคนอื่น
ที่ทำแล้วดูไม่ดี น่ารังเกียจ
ดูเขาต้องดูเรา อย่าไปทำในสิ่งที่เราเกลียด
แต่กลัับทำเสียเอง
เนี่ยหล่ะหนา ชีวิตของคนเรา
ถ้ายังไม่ตาย ก็ต้องดิ้นรน ต่อสู้กันต่อไป
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เอาใจช่วยจ้า ดูแลสุขภาพ ระวังไม่ให้ป่วยไข้นะคะ
แต่ใช้งานจนเบียดเบียนเวลาพักผ่อน
อืมมมมมมม
สู้ๆ ค่า