เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น
ณ ท่าเรือข้ามฟาก กระบี่เดียวดายยืนเหม่อมองซึมเซาไปยังเวิ้งน้ำเบื้องหน้า
พยายามขบคิดเท่าไรก็หาสาเหตุไม่ได้ว่าเคยไปมีเรื่องบาดหมางกับผู้กล้าทั้งหลายท่านเมื่อคืนนี้ได้อย่างไร
บุรุษหนุ่มทั้งสามท่านนั้นเขาพอได้ยินเรื่องราวผ่านมาบ้าง
แต่สตรีผู้ใช้แส้เป็นอาวุธเขากลับไม่เคยได้ยินได้ฟังมาว่ามีบุคคลเช่นนี้
เมื่อหาเหตุผลไม่ได้เขาก็ได้แต่คาดเดาว่านี่คงเป็นเรื่องเมื่อครั้ง

‘อดีต’ อีกแล้ว อดีตซึ่งเขาไม่มีความทรงจำใดๆหลงเหลือให้นึกถึง

คิดได้ดังนั้นก็ทอดถอนใจ
เตรียมตัวออกเดินทางอย่างเดียวดายต่อไป
เพราะเหตุการณ์เมื่อคืนมิอาจให้เขารั้งอยู่ได้นานวัน
แม้ในใจคิดอยากสืบเสาะเรื่องราวของแม่นางกระพรวนเงินผู้นั้นสักหลายเวลา
แต่ก็มิอาจไม่ไป แท้ที่จริงแล้วเขามิได้เกรงกลัวบุคคลเหล่านั้นตามมาหาเรื่อง
แต่เขาเกรงกลัวเรื่องราววุ่นวายเป็นที่สุด แต่ว่านับตั้งแต่แรกเริ่มมา
นามกระบี่เดียวดาย
คล้ายกับเป็นต้นเหตุชักนำเรื่องราววุ่นวายมาให้เขามิรู้จักจบสิ้น
เมื่อคิดจะสืบเสาะเรื่องราวคราวหลัง ยังมิทันได้กล่าวความอันใดพอผู้คนรู้ว่าเขาคือกระบี่เดียวดาย
ก็ได้แต่ชวนต่อยตีแล้ว คิดแล้วก็ทอดถอนใจอีกครา เขาคล้ายกับว่าทอดถอนใจอยู่เป็นนิจ
พลางรำพึงกับตัวเองว่า

‘กระบี่เดียวดายเอยกระบี่เดียวดายแท้ที่จริงท่านเป็นบุคลเยี่ยงไรกันหนอ’

ระยะหลังมานี้เขาเพียงต้องการเร้นกายจากยุทธจักร
หาสถานที่อันเงียบสงบเพื่อเริ่มชีวิตใหม่ แต่มันไม่ได้ง่ายดายถึงเพียงนั้น

ม่านหมอกยามเช้าครอบคลุมผืนทะเลสาบอันกว้างใหญ่
ดวงตาสีเทาหม่นคู่นั้นยังคงจ้องมองไปยังเวิ้งน้ำเบื้องหน้า

‘ท้องฟ้า กว้างกว่ากว้าง ปฐพีทอดไกลสุดหล้า หรือจะไม่มีที่ให้ข้าฯ
ได้เอาดินกลบหน้าอย่างสงบ’

ขณะที่เขายืนเหม่อมองซึมเซาอยู่นั้น
เขาก็สังเกตเห็นชายชราผมเผ้าหงอกขาวผู้หนึ่ง นั่งตกปลาอยู่ไม่ไกลนัก ก็อดแปลกใจมิได้
นั่นเป็นเพราะการตกปลาต้องใช้เหยื่อตกปลา
แต่ที่ชายชราผู้นี้ตก กลับใช้เบ็ดเปล่าจึงอดถามขึ้นมิได้ว่า

“ท่านผู้เฒ่า ไม่ใช้เหยื่อตกปลาจะตกได้ปลาอย่างไรกัน”

ชายชราตอบกลับมาว่า

“ถ้าเป็นการตกปลา ขอเพียงเบ็ดจุ่มน้ำ
เพียงเท่านี้ก็เท่ากับมีความหวังแล้ว”

“แต่นั่นใยมิใช่เป็นความหวังอันเลื่อนลอย งมงายเกินไป ”

“คนผู้อื่น หวังได้ปลาจากการตกปลาจึงใช้เหยื่อล่อ
เราผู้เฒ่าเพียงนิยมชมชอบในการตกปลา ขอเพียงได้ตกปลานั่นก็เพียงพอแล้ว”

“อ้อ”

“อีกประการหนึ่ง ความหวังแม้มีเพียงน้อยนิด
แต่ก็เท่ากับว่ายังมีอยู่ใช่หรือไม่”

พอกล่าวจบแววตาของชายชราก็แฝงไปด้วยรอยยิ้มแห่งความหวังเมื่อข้างๆเบ็ดบังเกิดวงน้ำผุดพรายขึ้นมา

เรือแจวรับจ้างแหวกม่านหมอกยามเช้าเข้ามาอย่างเงียบเชียบเทียบชายฝั่ง
ตอนนี้กระบี่เดียวดายเองก็คล้ายกับมีความหวังแล้ว

ยังมิทันที่จะก้าวขึ้นเรือก็บังเกิดซุ่มเสียงคนหนึ่งดังขึ้น

หรือชีวิตเขาจะหลีกเลี่ยงไม่พ้นจากเรื่องราววุ่นวายจริงๆ

Create Date : 25 สิงหาคม 2552
Last Update : 25 สิงหาคม 2552 16:22:43 น.		2 comments
Counter : 641 Pageviews.
Share Tweet