Group Blog
 
 
ตุลาคม 2549
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
4 ตุลาคม 2549
 
All Blogs
 

มังกรเดียวดาย

ตั้งชื่อซะเท่ห์เชียว ออกแนวยุทธจักรกำลังภายในหน่อย ๆ
วันนี้ไปสะกิดยักษ์มา พอยักษ์เคลื่อนไหวหมูหมากาไก่ก็เดือดร้อนกันไปทั่ว โดยเฉพาะเรา
แต่นี่คือผลที่เราคาดว่าจะเห็นตั้งแต่แรกแล้วนี่นา ช่วยไม่ได้ อย่างน้อย ยักษ์เคลื่อนไหวเราจึงเห็นจุดอ่อน
ยักษ์อยู่นิ่ง ๆ เรายิ่งมองไม่เห็นอะไร โอกาสล้มยักษ์ย่อมไม่มี
เจ้ายักษ์นี่เป็นคนที่มีตำแหน่งสูงกว่าเราหลายขั้นในหน่วยงานเรา ( เพื่อนบอกว่าเป็นรุ่นพี่สถาบันเดียวกันสมัยเรียน ป.ตรีแต่คงห่างกับสิบกว่าปี ..ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ไม่สนใจหรอก ) ไม่ค่อยมีใครกล้าขัดใจเพราะเค้ามีอารมณ์
บูดเป็นเกราะกำบังตัวอยู่ตลอดเวลา ชอบใช้เราทำนั่นทำนี่ให้ แล้วเอาไป เป็นผลงานของตัวอยู่เสมอ
แต่เวลาเราจะ Launch Project ใหม่แต่ละทีละไม่เคยช่วยเลย แค่ขอข้อมูลของแผนกเค้าแค่นั้นนะรอเป็นอาทิตย์ยังไม่ได้เลย เดินไปถามถึงห้องแล้วก็ยัง แบ๊ะ ๆ 3 ไมครอน 5 ไมครอน อยู่นั่นแหละไม่ยอมฟันธงซักกะที
วันนี้เลยสติแตก CC:mail around the world เลย จะเช็ค Rating ซักหน่อย ได้ผลแฮะ ชั่วข้ามคืนที่อีกซีกโลกนึงเป็นกลางวันเราได้รับคำตอบทันทีแต่เช้าวันนี้เราโดนสอยซะเละตุ้มเป๊ะ แทบสลบคาห้องประชุม รังสีอำมหิตครอบคลุมทุกตารางนิ้วของห้อง แถมหัวหน้าเราเองก็ไม่ยอมยื่นมือเข้ามาสอดแทรกซักนิดเลย นั่งทำหน้าไม่รู้เรื่องอยู่นั่นแหละ แถมออกมาข้างนอกแล้วยังดันมาสั่งสอนเราอีก ตบท้ายด้วยประโยคประทับใจ Don’t scream the world , mannnnn .. เออ .. เอาเข้าไป
จิตใจที่นิ่งมาสักระยะก็เริ่มจะเหนื่อยล้า กลับบ้านไปนอนดีกว่า อย่างน้อยก็มีทางออกสำหรับงานที่จะไปต่อแล้ว แต่พอกลับมาถึงบ้านก็นอนไม่หลับหรอกเพราะจิตใจมันยังฟุ้งกระจายอยู่ ฟังเพลง “ดวงดาว ดวงตา ดวงใจ”
กลับไปกลับมาอยู่สัก 10 รอบได้ ชอบเสียงพี่แดง ( บุษปรัชต์ ) ลึก และ เศร้าดี เรารู้ว่าคำ 3 คำนี้มันมีความสัมพันธ์กันอยู่อย่างเป็นเอกภาพ เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง.
นอนก่อนดีกว่า Reset . พรุ่งนี้ค่อยสู้ต่อไปไอ้มดแดง ลูกผู้ชายย่อมไม่รามือง่าย ๆ




 

Create Date : 04 ตุลาคม 2549
1 comments
Last Update : 4 ตุลาคม 2549 23:35:15 น.
Counter : 611 Pageviews.

 

แฮ่ม...

ไปนั่งฟัง ดวงดาว ดวงตา ดวงใจ อยู่เป็นนานก่อนจะกลับมาอ่าน มังกรเดียวดาย อีกครั้ง ก็ย้อนกลับมาหาตัวเอง

(ฉากในอดีต)

เมื่อในวันหนึ่งเราเคยเป็น "ลูกน้อง" และอยู่มาวันหนึ่งเราได้เป็น "ลูกพี่" ในตอนที่เราเป็นลูกน้องเราก็ ขัดใจ (ยิกๆ) ว่าเฮ้ย นั่นมันงานกรู... เอาไปพรีเซนต์เป็นงานของตัวเองได้ไงฟะ... แต่พอเราเป็นลูกพี่มั่ง เราก็สั่งงานเขา ทำโน่น ทำนี่ ทำไป... พองานเสร็จ เราในฐานะลูกพี่ก็เอาไปพรีเซนต์ ลูกน้องคิดในใจ "เฮ้ย... นั่นมันงานกรูนี่ เอาไปพรีเซนต์เป็นงานของตัวเองได้ไงฟะ"

มันเป็นอย่างนี้แหละ
และทีนี้ "ลูกพี่" เลยนั่งมอง

ทำไปดิ ทำไป มีปัญหาอะไรบอกให้มาถาม ถ้าไม่มาถามนะ แล้วเอาไปเสนอเอง โดนสอยกลับมา แล้วฉันโดนด่า ฉันจะเล่นงานเรียงหัวตั้งแต่ หัวหน้าแผนกไปเลย...

(ฉากปัจจุบัน)
ทุกคนรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด โอ เค๊ ถ้าคนไหนมีปัญหาอะไร ไม่เข้าใจอะไร หรือ หรือ หรืออะไรก็ตาม ให้มาถาม อะไรทำไม่ได้ มาเรียนรู้ก่อน แล้วก็ทำไป ทำไป...

แล้วก็ทำตัวเป็นป้าขี้บ่น อันโน้นก็ไม่ได้ดั่งใจ อันนี้ก็ทำไม่ถูก สุดท้าย ก็เลยทำเองซะ....

จะเป็นอย่างนี้แหละในบางที

----------------

Ps. เวลาเราเครียดๆ นะ เราจะนอน จริงๆ นะ การนอนหลับ ช่วยอะไรเราได้เยอะ พอสมควรเลยแหละ


 

โดย: ดาริกามณี 7 ตุลาคม 2549 9:16:56 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


รายารีย์
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ตราบใดตะวันนั้นคง ขึ้นลงซื่อตรงเวลา ลมพริ้วพรมพัดมาเหมือนที่เคยเป็นมาทุกวัน พวกเราจะเดินก้าวไป ด้วยใจพร้อมเพรียงเคียงกัน ทุกข์ ร้อน มิเคยหวั่นหากเรามีกันอุ่นใจ
Friends' blogs
[Add รายารีย์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.