บันทึกเมื่อปีหนึ่งเก้าเก้าสี่

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา บังเอิญเจอสมุดบันทึกเก่าเล่มหนึ่งระบุว่าเป็นปี 1994
ไม่ค่อยได้บันทึกอะไรใว้เท่าไหร่เนื่องจากเป็นห้วงเวลาก่อนจบปริญญาตรี เพราะมัวแต่จดจ่ออยู่กับโปรเจคนะ เท่าที่จำได้ เลยไม่ค่อยมีกะจิตกะใจจะเขียนอะไร
เอามาเปิดอ่านดูบางเรื่องก็จำความรู้สึกขณะเขียนได้เลยแต่บางเรื่องนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เช่นข้อความในหน้านี้ .... 11-Feb-1994

หนทางของวีรบุรุษลำบากและไร้ขอบเขต หากต้องการอย่างแน่วแน่ที่จะเดินไปบนเส้นทางสายนี้ สัมพาระพะรุงพะรังต่าง ๆ จะต้องทิ้งไปให้หมดในตอนนี้ อย่าให้มีอะไรมาฉุดรั้งพลังกายและพลังใจอันเต็มเปี่ยมของเราใว้แม้แต่เพียงนิดเดียว ให้เหลือใว้แต่เพียงจิตใจที่กล้าแกร่ง ร่างกายที่แข็งแรง พร้อมที่จะเผชิญกับความเปลี่ยวเหงายามไร้ผู้คนเคียงข้าง และความบอบช้ำไร้ผู้เหลียวแล
จุดมุ่งหมายไกลลิบอยู่ข้างหน้า กาลเวลาคือเส้นทาง ลงมือกระทำตอกย้ำประสบการณ์ จิตใจที่มุ่งมั่น หนักแน่น มั่นคง อดทน อุตสาหะ พยายามไม่ลดละ ย่อมย่นย่อระยะทาง
ใครหลายคน หรืออาจจะทุกคนย่อมเคยมีความคิดความฝันว่าตนต้องเป็นหนึ่งมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่สามารถทำความคิดให้เด่นชัดขึ้นมาได้ อาจจะเพราะความไม่มั่นใจในตัวเอง ท้อแท้ ขี้เกียจ หรือเหตุอันใดก็แล้วแต่ นั่นย่อมหมายความว่าความมุ่งหมายนั้นได้ถูกกัดกร่อนสูญสลายไปอีกเสี้ยวหนึ่งแล้ว ...

หรือเราลอกมาจากที่ไหนนะ เลยนึกไม่ออก
แต่ดูตามลีลาลิเกแบบนี้ ไม่น่าเป็นของใครอื่นไปได้
ช่างเถอะอย่าไปคิดมาก .... ZZZZZ

Ray-Aries 091807 24:00

Create Date : 18 กันยายน 2550		2 comments
Last Update : 18 กันยายน 2550 23:58:44 น.
Counter : 781 Pageviews.
Share Tweet