หนูต้องรอที่แผงขายของกับพ่อ รอแม่กลับจากทำงานทุกวัน 

และเป็นครั้งแรกที่แม่เคลียร์งานไม่ทัน เลยพาหนูมาทำงานวันหยุดด้วย มีป่วนบ้างเล็กน้อย แต่โดยรวมน่ารักดี 

ตามที่พ่อกับแม่ ไปติดต่อโรงเรียน และทางโรงเรียนเปิดโอกาสให้หนูได้ทดลองเรียนซัมเมอร์ เพื่อประเมินอีกที ว่าหนูจะสามารถเข้าเรียนร่วมกับเพื่อนได้เปล่า 

1 เมษายน เริ่มซัมเมอร์วันแรก คุณครูชมว่า หนูเรียบร้อยดี สักอาทิตย์ให้หลังเริ่มชวนเพื่อนๆมาเล่นด้วย พูดได้ดี สื่อสารได้บ้าง รอลุ้นผลประเมินหลังจบซัมเมอร์อีกทีเนอะ ว่าหนูจะเข้าเรียนหรือเปล่า 

(ด้วยอายุของหนูไม่เกณฑ์ 3 ขวบ และเป็นเด็กกลุ่มที่ต้องดูแลเป็นพิเศษ จึงต้องผ่านการประเมินอีกครั้ง) สำหรับพ่อกับแม่ ไม่ผ่านก็ไม่เป็นไร ถ้าผ่านก็น่าจะส่งผลดีกับตัวของหนู ขอแค่หนูมีสนุกและมีความสุขนะครับ

เราต้องคงไปหาหมอ เพื่อติดตามเรื่องสุขภาพและประเมินพัฒนาการของหนูเป็นระยะ รอบนี้ ผลไทรอยด์ของหนูยังสูงและต่ำเหมือนเดิม คุณหมอสั่งเจาะเลือดพ่อ แม่ตรวจหาไทรอยด์อีกที อาจจะเป็นไปที่พ่อหรือแม่ มีไทรอยด์สูง ส่งผลไให้ทรอยด์ในตัวของหนูสูงตาม เพื่อให้ร่างกายทำงานเป็นปกติ 

และผลออกมา แม่มีไทรอยด์สูง จริงๆด้วย คุณหมอกำลังหาแนวทางดูแลหนูต่อไป รอบหน้าคงรู้ว่า เราจะดูแลหนูยังไงต่อเนอะ 

วันหยุดยาว (สงกรานต์) เราอยู่เฝ้า กทม หลีกเลี่ยงการเดินทางไกลช่วงหยุดยาว เพราะคาดว่า หนูคงไม่ไหว เลยจัดกิจกรรมว่ายน้ำคลายร้อนกันหน่อย ลงสระครั้งแรก ร้องให้ลั่น ผ่านไปสัก 20 นาที ยอมลงเล่นน้ำแต่โดยดี และกว่าจะพาขึ้นจากสระได้ 555 สรุปเล่นน้ำกันครั้งแรกก็อยู่ในสระกันเป็นชั่วโมงเลย

เล่นน้ำเสร็จ แวะเดินเล่นที่สนาม กกท ให้โอกาสหนูได้ลงเหยียบดิน เหยีบบทราย เหยียบหญ้ากันบ้าง แต่หนูไม่เอาเท้าแตะดิน ทราย หญ้าเลย ^_^"

ในทางเทคนิคเด็กๆในกลุ่มอาการเดียวกับหนู จะนิยมให้ใส่รองเท้าหุ้มข้อ เพื่อประคองข้อต่อที่ค่อนข้างหลวม และจัดระเบียบเท้าไม่ให้นิ้วกางออก แต่ถ้ามีโอกาสที่ยอมใส่ แม่ก็จะให้หนูหัดใส่ไว้ เพื่อความหลากหลาย 

อากาศช่วงนี้ ร้อนมาก พลอยทำให้หนูเบื่ออาหาร (แม่คิดเองว่าคงจะอย่างนั้น) เพราะช่วงนี้ หนูกินแต่ข้าวเปล่า ที่ไม่เหยาะแม้กระทั่งซอสหรือน้ำเปล่า ข้าวเปล่าอร่อยยังไงน๊า?? และเมื่อไหร่จะเบื่อสักที คุณแม่แอบกลุ้มจัง กลัวขาดสารอาหารสุดๆ 

หนูเริ่มคุยเก่ง คุยตอบโต้ได้บ้างเป็นบางประโยคสั้นๆ เริ่มเลียนเสียง ปฏิเสธเป็น บอกความต้องการได้ แม่เลยใช้โอกาสนี้ พาหนูออกพบปะผู้คนให้หลากหลาย และเป็นความโชคดีของเรา ที่ใครๆต่างก็เอ็นดู เดินตั้งต้นซอยถึงท้ายซอย มีคนทักเราตลอด ถือเป็นการฝึกการเข้าสังคม สื่อสารไปพร้อมๆกัน และที่สำคัญ เวลาเห็นใครๆต่างเอ็นดู แม่แอบชื่นใจไม่น้อย 

แม่หลงรักหนูมากขึ้นทุกวัน

รักเตเต้ที่สุดนะครับ